Wat fijn dat er mensen zijn die voor een anderen op een afstand kunnen beoordelen wat verstandig is. miskraam wat een foute benaming. Arm kindje ik weet zeker dat in een super warm gezin terecht was gekomen! erg sneu.
octomom heeft er 14 en doet het alleen en in een redelijk simpel huisje. Ja zoals ze zelf zeggen het was Gods bedoeling, als je echt gelooft kan je daar troost in vinden, ik vind het niet echt een miskraam als je al zover bent maar het is Gods plan blijkbaar...
http://www.zwangerschapspagina.nl/films-televisie-nieuws/314563-20-kinderen.html Pas geleden ook al een heel topic over geweest, en die draaide op t zelfde uit als dit topic.
mijn gedachte..... Denk trouwens dat het verlies van een kind, altijd het verlies van een kind is..... je blijft denken: "hoe zou het zijn met...? "en eigenlijk waren we....".... etc. etc. etc.. kortom: pijn en verdriet!
sorry, maar een miskraam is een miskraam... ik ben van mening dat de omstandigheden (en de persoon) maken hoeveel verdriet iemand heeft. Iemand die met 5 weken een kindje verliest kan net zo veel pijn hebben als bij het verliezen van een voldragen baby. Okee, je hebt je al helemaal ingesteld op de komst van het kind, je hebt het kind al gevoeld, dus dat is super verrot. Maar verdriet is verdriet en iedereen ervaart het op zijn eigen manier. ik heb 1 mk gehad en ik wist toen al dat het mogelijk mijn enige kans was op een kindje van mezelf. Zie mijn onderschrift, het kindje van mezelf komt er in elk geval niet meer. En of er een kindje van/met mijn man komt... ik betwijfel het. Adoptie is zelfs niet altijd zeker... ik blijf hopen en ik KOESTER!!! de paar weken dat ik zwanger ben geweest. Ik vind het dus k** voor haar, begrijp me niet verkeerd. Ik hoor alleen te vaak dat een mk met zoveel weken zoveel erger is dan met 7 of 8 weken. Sorry... maar daar kan ik persoonlijk niet bij.
nou ben het niet helemaal met je eens. Ja ik vond mijn miskraam met 8 weken erg. Maar mijn vriendin is haar baby verloren met 38 weken en ja een andere vriendin met 21 weken. En ja dat vind ik echt wel erger. Ben blij dat mij dat bespaard gebleven is. Dat is echt een heel ander soort verdriet.
Dat kan, maar ik zie ook jouw banner... Zou er een moord voor plegen om dat ook te hebben. Ik zei alleen dat je niet kunt oordelen over verdriet. Iedereen voelt het anders.
er bestaan geen "gradaties" van verdriet... het is HOE je er mee omgaat... en hoe lang je bezig bent met het verlies "een plaatsje" te geven.... Dat verschilt per persoon....en per situatie.
dat is waar en vind het ook echt heel erg voor je en wens dat niemand toe iedereen voelt het idd anders daar heb je gelijk in
Helemaal mee eens. Ik heb inmiddels veel mensen gesproken die ook een kindje verloren hebben en ik heb bij geen enkele vrouw het gevoel gehad dat zij minder verdriet heeft van het verlies van haar kind dan ik, toevallig omdat ze er al een aantal heeft rondlopen. Wat het verlies van een eerste kindje zwaarder kan maken is de angst dat je nu voor altijd met lege handen achter blijft en geen kinderen zult kunnen krijgen. Daarmee is denk ik een miskraam ook zwaarder naarmate je meer moeite hebt om zwanger te worden/blijven. Het verlies van het kind is voor iedereen even zwaar, maar de angst dat het niet meer gaat lukken maakt het verlies nog zwaarder dan het verliezen van een kind op zich al is.
Ik denk dat ik wel begrijp wat je wilt zeggen, alleen komen bepaalde zinnen op mij wel anders over waardoor het best wel zeer doet om dit te lezen. Ik denk op meer mensen die ook een kindje hebben verloren. Zij was 19 weken zwanger, dat is geen miskraam meer ten eerste. Je baart een heel kindje, ook al kwam het kindje ter wereld met een formaat van 16 weken dan nog is het niet te vergelijken met een klomp cellen verliezen. Ik denk dat je wilt zeggen dat het verdriet sowieso niet te vergelijken is, iedereen kan een andere hoeveelheid verdriet ervaren MAAR de geboorte van een echt kind dat overlijdt en het verlies van een embryo is wel heel anders. Zoveel weken heb je je al ingesteld op de komst van de baby en dan blijkt ineens dat het niet zo zal zijn.. je houdt je baby vast en ze leeft niet maar is zo mooi, helaas zal ze nooit ademen terwijl ze eruit ziet alsof ze helemaal gezond is.. Mensen denken wel te weten hoeveel verdriet je zal hebben bij een miskraam of vroeggeboorte, dat is natuurlijk niet te meten maar ik heb zelf ook een miskraam gehad voor ik mijn kindje verloor en kan wel zeggen dat toch een geboorte op latere termijn wel wat ingrijpender is.. ik denk soms had ik haar maar op eerder termijn verloren dan was het toch minder pijnlijk geweest hoor! Misschien kan jij er persoonlijk niet bij maar persoonlijk denk ik dat je er niks over kan zeggen als je het zelf niet hebt meegemaakt. Sorry moest het even zeggen omdat zulke berichten me gewoon pijn doen. Vind het ook heel naar dat je niet meer spontaan zwanger kunt worden daarbij ga je ook door een bepaald proces dat anderen niet echt kunnen begrijpen omdat ze het zelf niet hebben meegemaakt. Ik vind het wel erg voor haar trouwens, ook al is het haar 20e kind en heeft ze al 19 gezonde kinderen, het blijft pijnlijk en het is het verlies van een kind dat gewenst was.. maar je hebt geloof ik ook een hogere kans op het verlies als je ouder bent toch? Ik had in het vorige topic nog gezegd dat ik benieuwd was of ze ook miskramen had gehad, kon me niet voorstellen dat het 20x goed zou gaan, dat blijkt maar weer. Neemt allemaal niet weg dat ik het erg voor haar en haar familie vindt.
Marjah, jouw situatie is heel erg, en maakt jouw verdriet enorm groot en afschuwelijk. Ik denk dat jouw verdriet ook voor een groot deel te maken heeft met je woorden dat het je 'enige kans' is. Maar van andere kant, jij kunt net zo min oordelen over verdriet als ieder ander. Wat Debby bedoelt is dat vanuit nature gezien zeker een verschil is tussen een miskraam vóór 12 weken, of een verlies van een kind door vroeggeboorte (of in nog ergere gevallen, als het kindje al levensvatbaar is)
Ik denk dat als we gaan vergelijken, dat er altijd iemand gekwetst wordt. Gelukkig heeft niemand het allemaal hoeven mee maken, dus heeft in deze niemand het totale overzicht. Persoonlijk denk ik dat hoe verder je in een zwangerschap komt, hoe erger het is om je kind te verliezen. Maar daar om heen zijn zo veel zaken die maken dat het bijna niet te vergelijken is. De term levensvatbaar is ook weer zo'n mooie. Wanneer is dat? Tegenwoordig kan er met 24 weken behandeld worden. Desiree1986 is haar kind met 23 weken verloren, zij heeft echt niet minder verdriet dan iemand bij wie het met 24 weken mis ging.
zucht... Was het allemaal maar zo simpel in het leven... O mevrouw.. u heeft een miskraam gehad met 5 weken...? nou dan duurt het 5 weken voordat u het verdriet weer te boven bent... O u heeft al 2 kinderen... nou dan is het 5 weken - 2=... 3 weken en u bent weer helemaal de oude... Ikzelf heb 2 miskramen gehad... De eerste heb ik gejankt, tranen met tuiten... de tweede heb ik mezelf bij neergelegd, terwijl het met hetzelfde termijn was..... verder (gelukkig!) geen ervaring met verliezen... behalve dat ik jong weduwe was... Nu ik het een plaatsje gegeven heb, kan ik niet zeggen wat erger is... jong je partner verliezen met alle dromen, plannen die we nog hadden... of OUD je partner verliezen.... terwijl je samen een "mooie tijd" hebt gehad... Veel ligt af van het "incasseringsvermogen" van diegene.... de een kan snel "de stukken" weer bij elkaar rapen... de andere is gebroken en blijft gebroken..... al "lijkt" het verdriet in andermans ogen kleiner... Verdriet kent geen "kapstokken"... rouwen kent geen bepaalde tijd.... geen manier waarop het moet of dient te gebeuren... en geen wondermiddel... Nee, verdriet blijft bestaan.... maar hoe ga je ermee om? dat is de vraag.... partner verloren? ga de hort op neem een andere en al je verdriet ben je kwijt.... "gemis" is niet te vervangen.... personen zijn niet te vervangen en ervaringen zijn helaas niet uit te wissen..... We maken krijgen allemaal een stuk verdriet in ons leven... en de grote van dit "portie" is niet zo belangrijk als HOE we ermee omgaan en wat we er van leren... (tot zover een stukje uit "cerberus-bijbel"... )
Misschien offtopic hoor, maar niet helemaal waar, de pil wordt niet geadviseerd tijdens borstvoeding, je mag wel de minipil slikken maar hormonen gaan ook over in de moedermelk. Kan je beter regenjasjes oid gebruiken. Verder hebben vrouwen vaak minder zin in seks als ze borstvoeding geven. Bij 8 voedingen per dag dan, dan heb je vaak ook geen eisprong. Bij minder voedingen op een dag wordt de kans steeds groter dat je wel een eisprong krijgt en zwanger kunt raken.. Denk wel dat het de bedoeling is van de natuur om tijdens de borstvoeding niet zwanger te kunnen worden (de eerste tijd), alleen is het geen vastigheid waar je op kunt bouwen
cerberus natuurlijk is dat zo, verdriet dat iemand heeft is nooit te vergelijken met het verdriet dat een ander heeft maar over het algemeen is het toch zo dat het verlies van een kind met een termijn van 19 weken als erger wordt ervaren als met 5 weken bijvoorbeeld. Al is het puur uit oogpunt vanuit relativering. 19 weken is een heel mensje, 5 weken is een klomp cellen.. Als iemand sterft op leeftijd van 80 jaar is dat normaal, iemand die sterft met de leeftijd van 46 jaar wordt als erger ervaren omdat diegene nog langer mee had gekund.
"probleem" vaak is dat je rouwen niet met je verstand doet..... maar dat het een gevoelskwestie is.... als oude mensen overlijden "nemen" ze vaak hun partner mee.... de achtergebleven partner gaat er vaak aan "kapot".... omdat ze het verdriet niet kunnen verwerken.... hun verdriet is TE groot voor ze.... mijn partner was 29 toen hij overleed... heel zware tijd geweest, maar ik ben er niet kapot aan gegaan.... terwijl het dus in ogen van "anderen" erger is als iemand die van 80 overlijdt.... (en paar maanden daarna de achtergebleven weduwe)... snap je wat ik bedoel...? het is hoe je ermee omgaat...
ja ik kan me dat voorstellen. Ik denk dat het inderdaad zwaarder is als je nog geen kinderen hebt. Of als je het heel erg graag wilt. Maar met 21 of 38 weken heb je echt al een band opgebouwd met je kindje, het voelen bewegen etc. Dan gaat het niet alleen meer om verloren dromen. Ik hoop met heel mijn hard dat jij ooit net zo een banner als mij zal hebben. Want dat gun ik iedereen (niet die mk natuurlijk)