Het kan aan mij liggen maar ik vind sommige reacties wel wat overdreven.. (ik heb niet alle pagina's gelezen dus sorry als ik iets heb gemist). Maar zoals ik het lees heeft ts niks anders gedaan dan haar zorgen te uiten bij haar ouders.. ik vind dit nu niet gelijk een teken van overbezorgdheid. Zoals ik het begreep is het nu ook weer niet zo dat ze letterlijk een lijstje met regels en voorwaarden bij haar ouders neerlegde en dat de kinderen anders niet mee mogen. Iedereen voelt dingen anders en ik denk ook niet dat dit te maken heeft met hoe lang je erover gedaan hebt om zwanger te worden. Zolang je ervoor waakt dat het inderdaad niet door gaat slaan vind ik persoonlijk niet dat je je aanstelt. Wel denk ik dat als je het vertrouwen in je ouders hebt om ze op te laten passen je ze ook het vertrouwen moet geven om de kinderen een dagje mee te nemen. En ja over de autostoel denken ik hetzelfde als iedereen, niet onderhandelbaar ; )
Bij familiedrama denk ik eigenlijk aan andere dingen maar dat terzijde. Betreft de zitverhoger heb je groot gelijk, en ik denk dat de meeste moeders wel bezorgd zijn, of je er nou 1 maand of 10 jaar over hebt gedaan om zwanger te raken. Vind wel dat je ouders overdrijven, om daar nou boos over te zijn..
Jouw kinderen, dus jouw regels. In ieder geval waar het hun veiligheid betreft. Dus autostoeltjes en niet in attracties waar ze te klein voor zijn mag je gewoon eisen. Dat heeft niets met vertrouwen te maken. Hoeven je ouders geen auto-ongeluk te veroorzaken, als iemand anders op ze knalt kunnen je kinderen door de voorruit vliegen. Kijk en worden ze meer verwend dan thuis, krijgen ze een extra ijsje of snoepje, daar hebben ouders wat meer de regels te laten vieren. Maar de veiligheid daar blijven de ouders verantwoordelijk voor, ook als de kinderen uit (logeren) zijn bij grootouders of wie dan ook.
Ik heb alleen pagina 1 gelezen. Ik snap best dat je je kinderen wil beschermen en veilig wil hebben en vervoeren. Toch vind ik je bezorgdheid iets te, jou ouders hebben zelf kinderen groot gebracht en passen al op jou kinderen. Is er ooit iets gebeurd waardoor je niet zo vertrouwd? Ik vind ook niet dat je je zus kan verplichten met haar eigen auto te gaan, ik zou zeggen ga mee! Neem je eigen auto en vervoer je kids daar veilig in en maak er met zn alle een gezellige dag van!
Serieus? Ik vind het nogal overdreven allemaal. Een kind van 5 kan best een keer tussenin in de normale autogordel. Iedereen roep hier dat een autostoetje niet onderhandelbaar is omdat het veiliger is. Maar ja, hebben al die mensen ook een achterwaarts stoeltje omdat dat ook bewezen veiliger is? Tsja, een echt autostoeltje kan ik me wat bij voorstellen dat dat niet onderhandelbaar is, maar zodra een kind op een verhoger kan (die trouwens helemaal niet zo groot zijn volgens mij en waar dus best iemand nog naast past?) is een keertje alleen een gordel echt niet zo vreselijk. Ik zou het persoonlijk lekker laten gaan, laat je kinderen en je ouders + zus een leuk dagje hebben. Met twee auto's snap ik best dat dat vervelend is en zouden wij in de familie ook niet snel doen.
Hier is het heel normaal dat je niet eigen kids ook in een zitje vervoerd, ik heb er standaard 2 in de achterbak en anders geef ik ze mee. (of we zijn lopend of met de fiets) ook met excursies moeten ze vanuit school in een zitje zitten. Kleine moeite lijkt me...... Mogelijk dat TS niet zozeer durft los te laten, maar er is blijkbaar iets wat haar tegen houdt dat de kids niet naar een pretpark durft te gaan met haar ouders, dat gevoel heeft een reden.
Ik heb ze vanmorgen uitgezwaaid. De meiden hebben er veel plezier in. Toen ik daarna naar mijn werk reed heb ik wel even last gehad van vervelende gedachten ..maar ik heb mezelf snel weer tot de orde geroepen .. Nee, ik hoef niet in therapie, ik ben gewoon een zeer voorzichtig/ bange moeder. Ik gun mijn kinderen alles en laat ze ook alles ondernemen, maar wil wel mijn zorgen (hoe onrealistisch of overtrokken ze zijn) even kwijt. Alles opkroppen is ook niet goed Mijn ouders hadden ook kunnen zeggen: "Meid, we letten super goed op je kindjes. Maak je geen zorgen, het komt allemaal goed"
Maar dat is toch vanzelfsprekend?! Het zijn je ouders en ze passen al meerdere malen per week op. Dan lijkt het mijn volstrekt onnodig dat ze dit zo gaan uitspreken voor een dagje Julianatoren....ze nemen ze niet een maand mee naar de andere kant van de wereld of zo. Ik krijg ook een beetje een verstikkend gevoel als ik zo je berichten lees, ik zou daar echt mee uitkijken. Mijn moeder was ook zo en had het ook niet door maar het heeft wel een enorme impact op mij gehad en verstrekkende gevolgen toen ik ouder was. Je komt mij over als een angstige en OVERbezorgde moeder en dat is iets anders dan een bezorgde moeder...dat laatste zijn we allemaal wel.
Van Drenthe naar Apeldoorn is GEEN kort ritje. Het gaat dan om vervoer van kinderen bij feestjes e.d. en dan bij voorkeur niet op de snelweg. TS: ik vind niet dat je je aanstelt, ik begrijp je ook.
Nou ik vind dat je groot gelijk hebt!! Omdat een ander jouw voorzichtigheid / angst niet kent betekent dat niet gelijk dat je overbezorgd bent en/of je aanstelt. En inderdaad als ze dat gewoon gezegd hadden of ze het nou onzin vinden of niet ben je toch weer gerustgesteld. Ik hoop dat je kindjes een leuke dag gehad hebben
Mooi verwoord! Er is een groot verschil tussen een over bezorgde en een bezorgde moeder.... Moet zelf ook bekennen dat ik 5 tot 6 jaar (oudste is bijna 6 ) wat dat betreft een "lastige" leeftijd vond... spelen bij klasgenootjes, schoolreisjes, kinderfeestjes, zelf buiten spelen of een rondje om het blok fietsen.... en inderdaad ook uitstapjes met opa en oma.... maar stukje bij beetje wen je toch aan de nieuwe situatie en leer je ze steeds meer los te laten... Ik hoop dat ze een leuke dag gehad hebben!! (En jij ook natuurlijk 😉
Als het de eerste keer is dat ze zo een dag weggaan dan kan ik me voorstellen dat dat spannend is en dan mogen je ouders (het zijn je ouders notabene! ) je toch wel even geruststellen. Dat is toch vrij normaal? Ik vind het wel apart, er was een topic over een baby die een mini likje van een waterijsje had gekregen van oma waar de ts van over de zeik was geraakt en waar iedereen meeging met ts en zei hoe vreselijk dat wel niet was. En nu gaat het toch echt om iets groters en spannenders dan een likje ijs en is iedereen zo van: stel je niet aan... bijzonder...
Hier helemaal mee eens! En hiervoor in therapie? Vind ik echt overdreven, maar goed, schoolreisjes etc vind ik ook nog altijd spannend. Laat ik niet merken tegenover de Kids en ze gaan, dus niets aan de hand hoor.
Niet echt vergelijkbaar, dat kindje heeft nu zijn 'eerste hapje' van oma gehad. Die was nog geen 4 maanden en had nog nooit iets anders dan melk gehad. Het gaat daar niet over bezorgdheid, maar omdat schoonmoeder de ouders het moment van het eerste hapje had afgenomen. Met een ijsje nog wel. Vind ik écht een héél andere situatie. Maar dat even offtopic.