Hier mega grote verschillen in mijn familie. Mijn vader en stiefmoeder zijn heel netjes en degelijk, ook behoorlijk streng en claimerig (kan er niet zo snel een ander woord voor bedenken). Zo wilt mijn stiefmoeder nog steeds geen weekend weg omdat ze m'n broertje dan alleen moet laten (hij is bijna 16) en meer van dat soort dingen. Bij m'n moeder is het precies het tegenovergestelde. Chaos, drukte, ruzie, schelden, ongeorganiseerd en zichzelf op de eerste plek zetten. En ik? Ik heb geen flauw idee hoe ik daar mee om moet gaan, zelfs na 25 jaar weet ik niet goed hoe ik me moet gedragen bij m'n eigen ouders, ik kom er graag maar ik pas bij beide er gewoon niet in en dat merk ik aan alles, ze willen ook beide dat ik gedraag langskom en dat doe ik dan ook wel maar het is soms wel lastig. Ze zijn de laatste jaren wel iets veranderd in positieve zin dat wel. En mijn schoonouders zijn weer heel anders. Wel heel lief hoor maar ook een beetje bemoeizuchtig en mijn man en zijn broer worden echt verwend door m'n schoonmoeder. Maar misschien ligt het wel allemaal aan mij en ben ik gewoon sociaal gestoord.
Ik werd op bepaalde vlakken redelijk vrij gelaten, maar er werd wel altijd gehamerd op dat school het allerbelangrijkste was. Mijn huiswerk werd dus echt wel opgevolgd en door de week mocht ik alleen buiten (naar hobby's - vrienden was iets voor in 't weekend en vakanties) als ik zeker klaar raakte met lessen en huiswerk. Ik heb een uur van thuiskomen gehad tot mijn 18de en ook daarna wist mijn moeder exact om hoe laat ik was thuisgekomen en wou ze ook exact weten waar ik uithing. Eten gebeurde gezamenlijk aan de tafel. Wie niet mee at moest dat op voorhand uitleggen. Mijn partner was de jongste van 3 en bovendien een nakomertje en bij hem waren de touwtjes dus al een pak losser. Hij speelde ook nogal veel in de buurt (met de buurjongen of met zijn 5 jaar oudere broer) en school was wel van tel, maar niet het allerbelangrijkste. Toen hij ging studeren (en op kamers ging) vonden ze dat ergens "logisch", maar tegelijk was hij de eerste die dat deed dus wisten ze ook niet wat ze moesten of konden verwachten. Ik merk een serieus verschil in "hartelijkheid" en "hulp". Mijn ouders willen niks liever dan hier de boel overnemen en "komen helpen" (gelukkig voor mijn huishouden wonen ze 30 km verder). We worden er ook geregeld voor etentjes uitgenodigd. Mijn moeder vindt dat belangrijk om een familieband te houden. Mijn schoonouders hebben meer iets à la "trek nu maar zelf je plan". Gaan eten bij hen doen we 1 keer per jaar met Kerst. Daarnaast nodigen we onszelf af en toe uit voor een drankje daar (ze wonen hier 5 km vandaan), maar je merkt dat het echt niet in hun aard ligt om daar zelf mee af te komen. We staan op trouwen en mijn moeder wil de hele boel "regisseren" en bepalen. Ze vindt dat echt haar taak en gedeeltelijk laat ik haar doen (gedeeltelijk ga ik er zwaar tegenin omdat ze soms echt te ver wil gaan en teveel wil beslissen). Mijn schoonouders hebben dan weer akte genomen van de trouw en hebben iets van "weet ons de datum maar een maand op voorhand te vertellen". Ik bel minstens 2 keer per week met mijn moeder. Als ik mijn vriend niet push, dan belt ie met zijn ouders niet eens één keer om de 2 weken. Mijn moeder belt rustig evengoed met mijn partner. Maar zijn moeder vraagt ogenblikkelijk naar hem als ik de vaste telefoon per ongeluk es opneem. Er kan meestal nog net een "goeiedag" vanaf. Mijn ouders zijn bovendien 62, de zijne 76 en 80. Hier dus niet zozeer cultuurverschillen, wel stijlverschillen.
Hier ook een man die uit een gezin komt met andere normen en waarden. Hierdoor is een enorme gat ontstaan tussen mij en aantal familieleden. Die keurden met relatie/huwelijk af. We zijn nu bijna 11 jaar getrouwd, en men is verbaasd dat wij nog samen zijn.
Op zich hebben we wel ongeveer de zelfde normen en waarden mee gekregen maar de ouders van mijn man waren altijd stront makkelijk, daar mocht en kon alles waardoor ml ook wel wat makkelijk is. Bij mijn ouders was het tegenovergestelde, daar kon en mocht bijna niks. Mijn man en ik waren beide echt hele nare pubers, dus wij proberen er nu als ouders een beetje tussen in te gaan zitten qua opvoeding. Onze relatie is nooit afgekeurd geweest, maar ik weet dat met name mijn stiefmoeder wel wat , hoe noem je dat? dat ze wel neerkijkt op mijn man. Omdat zij hoog opgeleid is, en hij niet. Mijn familie vind hoog opgeleid zijn belangrijk ten koste van alles, en zijn familie vind dat niet belangrijk die vinden het belangrijk dat je gelukkig bent in wat je doet. maar daarin tegen werken mijn ouders ongeveer de hele week komen pas laat thuis, zagen ons nooit, en mijn man werkt 38 uur en is altijd netjes rond 17u thuis om ons nog heerlijk wat aandacht te geven. Ik vind dat persoonlijk erg belangrijk, heb het als kind heel erg gevonden dat mijn ouders beide amper thuis waren. Nu heb ik heel veel contact met mijn schoonouders, omdat ze er gewoon altijd zijn, moeten ze voor iets naar je toe komen doen ze dat ookal hadden ze andere plannen. het contact met mijn stiefmoeder en vader is echt een stuk minder omdat ik weet dat ze toch nooit kunnen en nooit tijd hebben. Daarnaast is mijn vader sinds kort verhuist naar noorwegen dus nu gaat het zowiezo niet
Mijn ouders en schoonouders zijn op een bepaald punt wel hetzelfde. Normale mensen, aan de buitenkant sowieso netjes, ook geen raar taalgebruik. Al geven ze bij mijn schoonfamilie wel eens zomaar een scheet wat iedereen daar maar normaal vind en ik dan vies vind want ik vind dat je dat niet doet als er ander gezelschap bij is. En mijn schoonouders zijn meer van de regeltjes, regeltjes die ik soms niet echt snap dat geeft wel eens irritaties maar die hou ik wel voor me want heb geen zin in discussies. Zij denken over bepaalde dingen gewoon anders dan ik. Oh en ze hebben soms andere humor dan dat ik heb. Maar dat is ook niet persé een probleem
Ik kom, maatschappelijk gezien, uit een heel ander gezin als mijn man. Mijn vader had een groot eigen bedrijf en was echt een zakenman. Mijn schoonvader had zelf een klein kruidenierswinkeltje, maar spreekt er over alsof hij een groot winkelketen heeft opgezet. Mijn schoonouders zijn ook heel erg van het uiterlijk vertoon. Dan wel op hun manier, want eigenlijk hebben ze het geld niet om op een bepaald nivo te leven, maar ze willen wel dat iedereen van hen denkt dat ze goed in de slappe was zitten. Soms erger ik me er wel eens aan omdat ik zo helemaal niet opgevoed ben. Ik kon vroeger alles krijgen wat ik wilde, maar ik ben niet opgevoed om er mee te koop te lopen. Pas nadat ik bij mijn vriend over de vloer kwam ben ik er achter gekomen dat het bij ons thuis wel heel makkelijk ging. Wij proberen onze kinderen op te voeden met het idee dat je nergens in de wereld komt als je niks uitvoert. En dat je echt moet werken voor je geld. En opscheppen is een enorm slechte eigenschap!
Mijn vriend komt ook uit een vrij 'keurige' familie. Hun meest extreme grapje is 'Waarom moet je om 5 uur niet in het bos lopen? Dan vallen de olifanten uit de bomen. Waarom zijn krokodillen plat? Zij waren om 5 uur in het bos.'. Hij is ook een stuk strenger opgevoed. Kreeg nooit complimentjes van z'n vader, er werd alleen maar gezeurd over wat er anders moest. Zo was mijn vader ook, maar mijn ouders zijn gescheiden toen ik 9 was en sindsdien heb ik dus alleen de invloed van m'n (geweldige, lieve!) moeder gehad. Ik merk dat in onze manieren van opvoeden ook heel erg. Hij zegt veel vaker 'nee' dan ik, reageert heftiger als er iets fout gaat, dat soort dingen. Ik noem dan altijd de naam van z'n vader en dan is het afgelopen. Hij vindt het zelf ook vreselijk, heeft zich nooit gewaardeerd gevoeld door z'n vader en wil dat juist níét zo doen overkomen op Damiën. Het is alleen 'gewoon' geworden, waardoor hij zulke dingen soms uit automatisme doet. Qua financiële achtergrond zijn we ook compleet anders opgevoed; zijn vader was piloot, dus er was altijd meer dan genoeg geld. Mijn moeder heeft vrijwel altijd rond moeten komen van een uitkering. Af en toe erger ik me kapot aan de waardeloze cadeautjes die m'n schoonmoeder voor Damiën koopt. Gisteren kreeg hij een enorme paasmand met een kip die danst en zingt als je in z'n vleugel knijpt, met tig paaseieren. Heeft tenminste 18 euro gekost. Die paaseieren zijn vast lekker, maar dat is een zak paaseitjes van de Lidl ook. Die kip is 3 dagen leuk en ligt dan ergens te verstoffen. Van die 18 euro hadden we ook 2 dagen kunnen eten, denk ik dan..
Het verschil tussen onze familie's is vooral qua geloof. Ik kom uit een "streng" christelijk gezin, wij mochten niet naar disco's en grote tentfeesten, geen broek/legging, u-zeggen tegen ouders en iedereen die ouder is, op tijd eten/slapen, je eigen boel opruimen, ik moest helpen in het huishouden. Mijn man komt dus uit een niet kerkelijk gezin, mocht stappen (4 uur thuis) t.v. op de kamer, geen u-zeggen tegen ouders, wel helpen met afwas of in de tuin. Geen sorry zeggen dat kennen ze daar ook niet, ik leer dat onze kinderen wel, ik kan nu soms ook pisttoff worden op ml nooit geen sorry uit zijn mond. Ik moet er ook bij zeggen dat mijn man een nakomertje is zijn zus boven hem is 10 jaar ouder, mijn moeder is 9 jaar ouder en mijn vader is 12 ouder als mijn man, zijn ouders zijn 75 en 80 terwijl mijn oma 71 word (mijn 2 andere opa's zijn jong overleden en de ouders van mijn moeder waren 80/84 met overlijden) Ik/wij leren onze kinderen wel met mes en vork brood te eten (allebei niet van huis uit gewend) onze kinderen mogen tegen ons jijen en jouen, maar ik leer ze wel u te zeggen tegen ouderen/leraren enz. netjes te praten (nu alleen nog zelf goed nadenken voor dat je er wat uit gooit, pff een $%$ als er iets valt of mislukt is er snel uit) en over het uitgaan daar gaan wij het tegen die tijd wel over hebben, wel controleren op het huiswerk maken, huishoudelijke taken geven, eigen spullen opruimen enz. En niet hameren op wat ze fout doen maar benoemen wat ze goed doen. Ik zou wel graag een goede band met mijn kinderen willen hebben dat ze met alles bij ons kunnen komen.
Bij mij zit het verschil niet zozeer tussen ouders en schoonouders. Schoonouders zijn wel kerkelijk, bij mijn ouders kun je meer praten over katers, sex, ed. Maar er is wederzijds veel respect in verschillen. Bij mij zit het verschil in de familie juist tussen mijn zusje en mij. Zij is zo anders qua normen en waarden. Hecht veel aan uiterlijk vertoon qua merkkleding (Adidas,nickelson etc) heeft in de 15 jaar dat ze uit huis is al 8 verschillende honden en 5 katten (allemaal verschillende rassen). Steeds wisselende partners die bij haar en kindjes in huis wonen/komen. Ze is voornamelijk met zichzelf bezig, niet open, liegt wel eens over dingetjes. Nu is ze met een vent waarvan mijn ouders en ik weten dat hij haar een aantal keer flink mishandeld heeft. Contact tussen hem en mijn gezin is er niet, tussen hem en mijn ouders minimaal, ze gaan alleen alleen naar de verjaardagen van hun kleinkinderen. Mijn zusje en nichtjes zie ik (gelukkig) vaak bij mijn ouders. En zusje komt wel gewoon bij ons gezin over de vloer. Hoewel ik zielsveel van haar houd, vind ik het heel veel pijn doen dat we oppervlakkig met elkaar omgaan. Zij zegt dat ze bij haar vriend blijft en dat ze het naast haar neerlegt als hij een onvoorspelbare bui heeft. En wat ze mijn ouders en het gezin aandoet. We gaan nooit meer spontaan uit eten met zijn allen, weekendjes weg.