Schoonfamilie: prima, never better, zullen we maar zeggen. Daar heb ik niks over te klagen; prima, gezellig, leuke mensen etc. die we regelmatig zien op verjaardagen en (verplichte) uitjes. Mijn eigen familie: huilen met de pet op Ik spreek mijn zus 'wel eens', een tante of 2, 3 op zijn tijd (ongeveer 1x per 2 maanden wel één van hen, en dan in het geheim natuurlijk want niemand mag het weten; heaven forbid), verder hebben mijn broer en ik ook zulk 'gezellig' contact waarbij ik hem brieven stuur en hij af en toe mijn voicemail inspreekt voor 20-30 seconden... Mijn andere broer reageert soms op FB; als in 1x per 4 maanden 2 opmerkingen. Mijn andere zus & de rest van mijn familie spreek ik verder niet. Heerlijk hecht en knus allemaal. Not. Whahahaha. Maar toch; familie is familie en het is meer dan ik ooit had durven hopen. Onderling hebben ze overigens net zulk contact, dus het is niet alsof het (alleen) aan mij ligt. Ik kan wel vertellen aan wie het mijn inziens wel ligt, maar dan gaat de ene helft schoorvoetend stilzwijgend weg om die confrontatie te vermijden, de ander gaat het met de mantel der liefde bedekken, de ander probeert het met een betonblok te bedekken, weer een ander kruipt terug onder een steen en een handjevol pakken de strijdbijl erbij; dus dat gaan we maar niet doen
Het contact met mijn ouders is goed, hoewel het geen standaard ouder-kind relatie is doordat mijn moeder nogal apart is, ze heeft een laag IQ, mijn vader wordt oud en kampt met veel gebreken, wordt vergeetachtig en dat is ook niet meer zoals het was. Ik hou wel onwijs veel van ze en staan ze altijd voor me klaar en ik voor hun. Ik spreek en zie ze een paar keer per week. Het contact met mijn zus is redelijk. Ze woont 150km van mij vandaan en spreek haar een paar keer per maand, vriendinnen zijn we nooit geweest dus ik vind het goed zo. Mijn man is erg hecht met zijn ouders, ook zij wonen niet naast de deur, maar mijn man en zijn ouders bellen zeer regelmatig en bezoeken we elkaar eens per maand. Het contact met zijn broertje, zus en aanhang is helaas minder. Bellen alleen met verjaardagen, verder niet.
Wel een goede band. Mijn moeder zie ik sowieso 2 keer per week. Dan past ze op. Maar ik zie haar ook wel vaker als ze gewoon eens langs komt of we even de stad in gaan ofzo. Mijn broers spreek ik regelmatig. Maar niet wekelijks ofzo. Mijn vader spreek ik 3 keer per jaar. Ik bel hem met oud en nieuw en met mijn of zijn verjaardag. Soms ga ik naar hem toe als hij zijn verjaardag viert maar meer alleen omdat het toch mijn vader is. Mijn schoonouders zie ik 1 keer per week, dan gaan we er heen om te lunchen.
Mijn ouders, de beste mensen die er zijn. De rest van de familie aan die kant heb ik al 10+ jaar geen contact meer mee en geen spijt ervan. Schoonfamilie... tja je neemt het erbij gelukkig gaan ze te veel op in hun 'drama' en wonen wij net wat verder om er te veel in betrokken te worden.
Het is dat ik flink wat nichten en neven op fb heb, anders had ik niet eens geweten hoe het met ze is. Behalve 1 neef, daar heb ik als enige contact mee. Na het overlijden van mn laatste ouder is die band eigenlijk als een kaartenhuis in elkaar gestort (ze hebben me laten barsten, alles moest van mijn kant komen). Daarom ook tijdens mn zwangerschap de keuze gemaakt niet daar te blijven maar ruim 2 uur verderop bij mn vriend (nu ex) te gaan wonen. Ik vind het jammer dat mn dochter niet zo op zal groeien als ik ben opgegroeid, maarja, niks aan te doen.
Met eigen familie "koeltjes". Moeder past 1x per week op bij ons. Verder zie ik mijn vader af en toe (ongeveer 2x per maand). Er valt geen gesprek met ze aan te gaan. Verder als Hoe het met de buurvrouw is of wat we vanavond eten komen we niet... Broer en rest van de familie geen contact mee. Schoonfamilie top! Souders passen 2 dagen per week op, blijven dan ook slapen. Bellen ook veel (bijna iedere dag) Zwagers en szussen zien we door afstand niet veel. 1x per maand ongeveer. Wel iedere dag contact door familie app. Ooms, tantes, neven, nichten en opa van die kant zien we met feestjes. Ongeveer 5x per jaar.
Ik hoor mijn moeder 1 à 2 keer per week aan telefoon (mijn vader is geen beller - ik spreek hem alleen effe kort als mijn moeder es een keer net boodschappen is gaan doen als ik bel). Zien hangt van de periode af. De ene keer zit er 2 maand tussen, dan weer 1 week. De afstand speelt hier ook een rol. Zij komen nooit naar hier en ik ben 2 uur enkel onderweg. "Effe snel binnenspringen" zit er dus niet in. Mijn zus hangt van haar stemming af. Maar sinds ze een kind heeft en ik meter ben, bellen we wat vaker (vroeger 3 keer per jaar). Elkaar zien gebeurt bijna enkel op feestjes bij mijn ouders. Mijn schoonmoeder heb ik zelf geen contact meer mee. Is teveel gebeurd. Maar mijn man belt wel elke paar dagen en gaat bijna wekelijks langs of meer indien nodig. Het blijft zijn moeder. Mijn schoonbroer horen we alleen voor "belangrijke zaken". Hij woont 60 km verder, dus zien doen we hem 3 keer per jaar (hij vindt het zelf niet belangrijk). Met schoonzus geen / bitter weinig contact omdat ze dat zelf niet wil. Als we bellen neemt ze haar telefoon niet op. Als we ze tegenkomen op straat - ze woont hier een paar straten verder - doet ze alsof ze ons niet kent of kan het niet kort genoeg zijn. Met volwassen nichtje (dochter zus) belt mijn man gemiddeld 1 keer om de 2 maanden. Of hij komt ze soms toevallig tegen bij zijn moeder. De meeste van mijn 25 tantes en nonkels zie ik 1 keer per jaar. Behalve mijn meter een keer extra meestal en de tweelingszus van mijn moeder soms ook 1 of 2 keer extra. Mijn 33 neven en nichten (en partners en kinderen) zie ik sommigen ook 1 keer per jaar en anderen ... daar moet ik de foto's van op Facebook zien. Mijn man heeft 1 tante en die heeft hij al 25 jaar niet meer gezien. Iets met een oude familieruzie tussen zijn moeder en haar ... We hebben ook haar adres of telefoonnummer niet meer en hij heeft geen behoefte aan haar zien.
Slecht, gewoon geen klik en hebben niks gemeen. Mijn beste vriendinnen zijn mijn echte (zelfgekozen) familie, bloedband vind ik zwaar overrated en onbelangrijk. 😣👎
Heel hecht! Net als elke relatie is het natuurlijk een waar constant aan gewerkt moet worden. Mijn ouders zijn mijn steun en toeverlaat, en mijn zusje ook. Er zijn heus wel strubbelingen, maar die spreken we uit en we stappen over veel dingen ook heen. Soms vind ik dat zo zonde om te horen om welke onzin mensen met hun (schoon)ouders ruzie gaan zoeken.. Schoonfamilie idem. .. Mijn tantes van moederskant zijn mijn surrogaat moeders, we zien elkaar misschien 1X per jaar wegens afstand, maar dan is het nog alsof we een week geleden bij elkaar op de koffie zijn geweest. Wij zorgen er ook voor dat onze kinderen een hele hechte band hebben met hun grootouders, ooms en tantes zodat ze hun familieblad voorbeeld kunnen zien voor later.
Nee, maar mijn kinderen maken deel uit van mjn gezin. Alle 'familie' verder hebben zowel mjn man als ik heel weing mee, maar dat boeit ons dus niet omdat we zulke geweldige, lieve en trouwe vrienden hebben.
Met mijn eigen familie super. Zie iedereen meerdere keren per week. Ook tantes neven en nichten. Allemaal langs moeders kant. Vaders kant 1x per jaar en bij een speciale gelegenheid zoals trouw, geboorte etc. Vriend zijn kant zien we soms. Zijn vader 1x per maand. Zijn moeder is gestorven 5 jaar geleden. Zijn zus praat sindsdien nietmeer met zijn vader en sinds kort ook niet meer met ons, prima zo.
Contact met ouders en schoonouders is goed. Maar verre van perfect. We spreken elkaar wekelijks, zien elkaar bijna wekelijks maar aan beide kanten van de familie zijn strubbelingen. Aan de schoonfamilie kant op dit moment hele grote strubbelingen waardoor het contact met schoonzus, zwager en kinderen volledig weg is en we die dus alleen zien op een verjaardag. Ik ga er verder niet inhoudelijk op in maar laten we het er maar op houden dat het niet komt om een verkeerd gekocht pakje boter Aan mijn kant van de familie kunnen we niet met en niet zonder elkaar zeg ik altijd maar Maar dan heb ik het over mijn ouders en zusje. De rest van de familie ( behalve mijn oma'tje dan ) zie ik eigenlijk niemand. Ja 1x per jaar op de nieuwjaarsborrel bij mijn oma, die probeert elk jaar weer om de hele familie weer aan elkaar te plakken. Zonder resultaat maar uit respect voor oma komt iedereen toch gewoon zonder gezeur en gezeik op 1 januari een borrel drinken bij dr. En ik moet zeggen ik vind het allemaal wel best zo. Leef lekker mijn eigen leventje en daar heb ik een mega grote familie niet voor nodig.
Hier ook. Contact met mijn moeder is afgelopen week definitief verbroken. Relatie was al niet om over naar huis te schrijven. Nu helemaal niet. Ze wilde niet naar dr verjaardag van haar eerste kleinkind komen om zijn eerste verjaardag te vieren door iets waar ik niet eens aanspraak in heb en zij vind van wel. Dit vertelde ze me doodleuk een dag voor zijn verjaardag. Was er echt kapot van dat ze dat deed. Want hij merkt daar toch niks van. Yeah right Contact met mijn vader is heel goed. Bellen elkaar paar keer per week sowieso. En met een paar van het gezin ook geen,contact mee maar met de rest wel Schoonouders ook geen contact. Man is enigst kind. Neven/nichten vooral contact via Facebook. Ooms en tantes zie ik soms
Kon ze ook niet op een andere dag komen, of was dat echt de aanleiding dat je mei je eigen moeder definitief breekt?? En nee, een 1jarige snapt niks van verjaardagen, dus ook niet of iemand wel of niet op zijn verjaardag is geweest. Maar dat weet jij ook wel, dus zou ik de oorzaak niet bij je kind leggen, is later niet eerlijk tegenover hem.
Nee kon en wilde ze ook niet. Tuurlijk snap ik dat maar op de foto's zal hij dat later zien. En de oorzaak leg ik natuurlijk niet bij mn kind neer. Mn kind staat hier volledig van buiten maar ze betrekt hem er bij. En dat doet bij mij zeer en vind ik gemeen. Komt er in het kort op neer dat als ik die persoon niet uitnodigde dan komt ze niet. En dat is nou juist de persoon die ik niet wilde uitnodigen omdat die ruzie met mij heeft. Ja dan houdt het voor mij gewoon op.
Best goed. Sowieso met mijn kant. Spreek mijn vader en moeder dagelijks. Zie ze meerdere malen per week. Mijn broertje ook. Ooms en tantes niet zo vaak maar als we elkaar zien is het goed. Schoonfamilie deels. Zwager en vrouw heeft bijna niemand uit de familie contact mee, bewust contact verbroken en dat is goed zo.