Ok gewoon even benieuwd wat jullie hiervan vinden. Mijn dochter van 4 jaar heeft sinds een tijdje een denkbeeldige "grote zus" Niet de hele dag maar soms komt het ineens ter sprake. Ik hoor haar er niet tegen praten maar laatst zaten we op de fiets en ze zwaaide dus ik vroeg naar wie zwaai je? Toen zei ze dus naar mijn grote zus die is ook mee. Gister kwam ze binnen van het spelen in de tuin en ik deed de deur achter haar dicht en ineens zei ze, wacht mijn grote zus moet ook mee Zelf denk ik dus dat het op het moment een combinatie is van fantasie en het gemis van een broertje of zusje. Ze heeft vorig alles van ons overleden zoontje meegekregen en dat is eigenlijk allemaal heel goed gegaan. Maar de laatste tijd merk ik dat ze er meer mee bezig is. Zo zegt ze heel vaak dat ze nog een broertje of zusje wil die ook Ruben heet. Ook is er in haar klas net een meisje die een broertje heeft gekregen en ze ziet natuurlijk veel kinderen met broertjes/zusjes. De eerste keer zei ik maar je hebt toch geen grote zus alleen een broertje? Maar ze was er heel stellig in. Dus heb ik zoiets van prima. Ik maak me er niet druk om en ga er ook niet teveel in mee. Hiermee bedoel ik dat ik straks geen bordje extra ga aanschuiven als ze dat opeens zou vragen. Maar verder laat ik haar dus gewoon en schenk er weinig aandacht aan. Ik heb sowieso een fantasierijke dochter. Maar was even benieuwd of jullie dat ook zo zouden doen? Ben soms bang dat ze dus echt een broertje of zusje mist. Iemand waarmee ze kan spelen en die er altijd is. Ze heeft trouwens genoeg speelafspraakjes etc dus daar ligt het niet aan.
Dacht dat het een fase zou kunnen zijn. Natuurlijk kan het broertje een stukje van de oorzaak zijn. Maar je ziet het ook bij kinderen die dit niet mee gemaakt hebben.
Ik herken het van mezelf toen ik klein was. Ik miste echt een kameraadje dus verzon ik ze telkens. Gelukkig is dat overgegaan haha (en ik kreeg uiteindelijk een zusje op mijn 7de)
Ik had vroeger een grote broer . Heb geen broertjes of zusjes en dat heb ik altijd wel jammer gevonden. Al vermaakte ik me prima met mijn grote 'broer' en het voordeel was dat we eigenlijk nooit ruzie hadden. Ik heb vroeger veel nare dingen meegemaakt (moeder geestelijk ziek, ik werd ook erg jong alleen thuis gelaten) en hij was mijn houvast, hij was er altijd voor me. Ik kan nog steeds niet goed alleen zijn. Het idee dat er iemand thuis is stelt me gerust (al is het maar 1 van de kinderen). Ik denk dat het voor Lieke ook een soort houvast is, een manier voor haar om ermee om te gaan. Ik zou alleen maar 'ok' zeggen als ze iets over hem zegt, maar er verder niet tveel in mee gaan. Het is echt iets van haar. Tenminste, zo was het voor mij destijds
Mijn dochter heeft toen ze 3 was een tijd een fantasiehondje gehad. Als ik dan de autodeur dicht gooide gilde ze soms 'Hondjekontjedoggy moet er nog uit!' En ik was dan zo gek om de deur nog maar even open te houden voor Hondjekontjedoggy.
Mijn dochter heeft een heleboel baby's. Het zijn overigens haar eigen baby's, ze heeft ze zelf in haar buik gehad . Die fase is nu wat minder, maar ze heeft het er nog wel eens over. Ze ziet het natuurlijk veel bij leeftijdsgenootjes. Ik denk niet perse vanuit een gemis ofzo, maar meer kopie-gedrag.
Bij de oudste hadden we met 3 jaar een fantasiemuis in huis. De tweede heeft het steeds over een broertje die in Duitsland is geboren en nu bij ons woont want zijn vader en moeder zijn dood. Ze zien ze ook echt maar het gaat vanzelf over. Ik heb, hier ook op het forum, al veel over gelezen. Ik ging er een beetje in mee en na een tijd ging de fantasie weer over.
mijn dochter ziet overal fantasievriendjes. in het bos ziet ze allemaal dieren lopen en die pakt ze dan zogenaamd op en doet ze in haar jaszak. Ook heeft ze dan ene denkbeeldige rugzak om. Als ze buitenspeelt dan zegt ze dat Dora met haar aan het buitenspelen is en bij haar achterop haar fietsje zit. Ooh houdt ze hele verhalen met duplopoppetjes e.d. Wij vinden het wel grappig en fantasie is niet verkeerd. Ik maakt vroeger van mijn fiets ene paard met touwtjes en deed dan of ik ana het paardrijden was en volgens mij is het redelijk goed gekomen met mezelf!
Oh hier ook inderdaad. Klein zusje, groot zusje en babyzusje. En nu sinds koninginnedag is ze Amalia en de 2 andere prinsesjes zijn er ook altijd. Hebben dat dezelfde kleren als zij... Alleen hebben ze een roze en paarse zonnebril terwijl zij een groene heeft. En zij heeft een tand eruit.. De anderen niet want die zijn daar nog te klein voor.
Haha ja precies... Dat deed ik ook altijd. Alleen maar gezond denk ik dan. (Wellicht tot op zekere hoogte natuurlijk... Maar ik laat mijn kleine fantastje gewoon lekker gaan) Zucht.. Je typt het he.. "Mam, mogen we een filmpje kijken? We willen dat alledrie!"
Kan een manier van verwerken zijn, komt soms pas veel later bij kinderen, maar kan inderdaad ook gewoon bij haar leeftijd horen. J. heeft ook regelmatig een hondje of een eendje of ander beest (altijd met de naam 'Polly') dat eten moet krijgen of wat dan ook, ze heeft ook een tijdje een fantasievriendinnetje gehad, enz.
Bedankt voor jullie reacties! En zo te lezen hebben heel veel kinderen dus fantasie vriendjes, dieren etc Het zal idd de leeftijd zijn en ik weet dat ik als kind ook veel fantasie had.