Dag dames, Mijn dochtertje heeft vreselijke verlatingsangst. Dit is nu al zo 4 weken maar ik weet gewoon niet meer hoe reageren. Het is zo extreem. Ik moet haar continu pakken en mag zelfs geen poging doen om haar neer te zetten. Wanneer het toch lukt, speel ik eventjes met haar en na een tijdje zeg ik dat ik eventjes naar het wc ga of het afwasmachine ga leegmaken maar dat tolereert ze meestal niet. Wanneer het toch lukt doe ik regelmatig kiekeboe of babbel ik met haar zodat ze weet dat ik in de buurt ben. Maar ik geraak gewoon vaak geen meter verder. Ik krijg niets klaar gespeeld. Ze wordt boos en begint hevig te wenen. Haar laten wenen is geen optie precies, ze blijft boos wenen ookal praat ik met haar en zit ik naast haar Bij mijn vriend gaat het beter. Maar zodra ze mij in het 'vizier' heeft of nog maar hoort is ze weer hevig aan het wenen. Ik weet niet meer wat ik moet... Ik ben op. De nachten zijn hier ook vreselijk. Ze wordt bijna elk half uur wenend wakker. Ze slaapt nu terug bij mij in bed maar geeft geen verbetering. Ik ben eff ten einde raad... Wie heeft tips? Bedankt alvast
Ja ik gebruik heel veel de draagdoek. Maar voel mij na verloop van tijd zo gevangen. En dit is nu al 4 weken zo... Ik gebruik al van de geboorte de draagdoek veel, is een tijd geminderd maar nu gebruik ik hem weer veel. Oortjes zijn oke! Ze heeft al een aantal ooronstekingen gehad, ik herken ondertussen de tekenen
Mijn dochtertje heeft momenteel deze fase ook. Overdag lijkt het wel mee te vallen, maar 's avonds en 's nachts.. Echt een ramp. Ik ben er met toeval achter gekomen waardoor mijn dochtertje rustig is 's nachts. Liet namelijk een keer per ongeluk de lamp aanstaan op de gang, ze sliep meteen als een roosje. Sindsdien slaapt ze iedere nacht goed als de lamp aan staat op de gang. Je zou dat eens kunnen proberen?
Het is wel een normale (maar zware) fase. Moeder zijn is gewoon heel zwaar! Ik laat mijn kinderen ook nooit alleen, altijd naast me of in de draagdoek. En het ene kind accepteert alleen gelaten worden veel makkelijker dan het andere kind.. uiteindelijk komt het goed, als je aan hun behoeften tegemoet komt.