Ik heb het idee dat mijn beste vriendin jaloers is. Onze dochters zijn even oud en sinds een week is mijn dochter zindelijk overdags heeft wel 2 weken geduurd.Nu sprak ik haar toen ik 2 dagen bezig was met zindelijkheidstraining. Die avond belde ze me op om te zeggen dat haar dochter die avond.ook geen luier meer droeg. Ze was aan de luier gaan trekken een uur nadat ik haar sprak en toen heeft ze de.luier maar uitgelaten. Kan natuurlijk maar ik heb er mijn vraagtekens bij. 2 dagen erna vroeg ik hoe het ging en ze zei dat het erg goed ging en dat haar dochter geen ongelukjes heeft gehad en al zindelijk was overdags. Als dat zo is.ben ik natuurlijk blij voor haar maar nu wilt ze ineens niet meer afspreken omdat.ze het zo gezegd te druk heeft met de was. Ook kraakt ze vaak alles bij mij af. Mijn dochter moest een flink stuk van de haren af omdat ze er.een flinke klit in had die ik er niet uitkreeg. Zei ze is wel kort he wel jammer want bij een meisje is lang haar veel leuker. Ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Ik schep absoluut niet over mijn dochter op maar heb wel het idee dat zij dat zo voelt. Wat kan ik doen??
Ik haal er niet direct uit dat ze jaloers is, misschien vat je het wel verkeerd op? Je neemt áán dat het zo is, maar zo kan je zelf natuurlijk ook een verkeerde situatie scheppen. Misschien dat je moet proberen niet te veel vanuit haar te denken. Scheelt jezelf veel onrust en piekeren.
NIVEA: Niet Invullen Voor Een Ander Erg lastig en ik betrap mezelf er ook nog vaak op, maar misschien is ze wel echt druk, of heeft ze een andere reden om even af te houden. Misschien is ze toch wel een beetje competitief ingesteld?
Ik denk dat je het gewoon moet laten gaan en zo gewoon mogelijk tegen haar moet blijven doen. Als zij wil liegen over zoiets dan moet ze dat zelf weten en ik zou daar geen moment van wakker liggen. Ik ken iemand die vaak opschept over haar dochtertje. Haar dochtertje kan zogenaamd alles eerder dan andere kinderen, terwijl ik weet dat ze sommige dingen overdrijft en het mooier maakt dan het is. Maar ik heb zoiets van 'moet je zelf weten.' Verder reageer ik er niet zoveel op.
Precies dit gewoon trotse mama blijven zijn en de dingen die jij wil delen blijven delen met je vriendin en je er verder niet te druk om maken. Misschien vul je dingen in die niet zo zijn , misschien is ze inderdaad jaloers. Zou het beide gevallen niet bespreken laten voor wat het is omdat je het toch niet weet. En al zou je wel zeker weten dat ze overdrijft en jaloers is, dan zit zij er uiteindelijk meer mee dan jij moet je maar denken
Even off topic Is je dochter van 10 maanden zindelijk !? En jou vriendin haar kindje ook ? En ze kan gewoon de luier ineens uitlaten en geen ongelukjes . Apart ?
Ik kan hier niet echt uit op maken dat ze jaloers is. Wat ik hier wel uit op maak is dat het lijkt of het ouderschap een wedstrijdje is tussen jullie?
Ik denk dat de banner voor haar zoontje is en ze een dochter heeft die ouder is. Maar inderdaad, niet voor haar proberen in te vullen . Ik heb hier ook wel eens het gevoel bij een vriendin van mij dat ze aan het opscheppen is of iets dergelijks, van mijn dochter doet dit al etc. etc.. Maar dan denk ik ook bij mijzelf zij is ook een hele trotse mama op haar meisje. En dat mag ook. En waarschijnlijk is jouw vriendin dat ook. Het is geen wedstrijd hè, ieder kindje is uniek en doet dingen in zijn of haar tempo. Zou toch leuk zijn als haar dochter ook zindelijk is / wordt?
Sinds ik mama ben vind ik best wel dat mama's overal een opmerking over maken. Laatst zei een vriendin bijvoorbeeld (verontwaardigd) "Kan jouw dochter nog niet kruipen? De mijne kroop toen al hoor, met 11 maanden liep ze al". Tja... Iedereen heeft haar/zijn eigen ontwikkeling. Als je dan zegt dat je zo gelukkig bent dat je dochtertje zo makkelijk is, krijg ik steevast te horen dat haar dochter nóg makkelijker was. Het is inderdaad net een wedstrijdje.
Nu ben ik wel snel wantrouwend en bevooroordeeld (ja dat weet ik van mezelf ) maar ik zou precies hetzelfde als jou denken. Erg toevallig dat precies nu haar dochter ook opeens zindelijk wil worden en je opeens nu niet kan langskomen omdat ze geen tijd heeft. De eerste gedachte die dan in mij opkomt: je mag niet zien dat haar dochter toch nog met een luier aan loopt. Tja erg moeilijk. Sommige mensen vinden het een wedstrijdje en hun kind moet alles beter en sneller kunnen. Misschien een idee om zaken m.b.t. de ontwikkeling niet meer te bespreken? Als ze er om vraagt kun je er antwoord op geven maar niet uit jezelf zeggen: ze is al zindelijk, ze kan al binnen de lijntjes kleuren etc. Dan komt het voor haar ook niet over alsof je erover opschept, ook al is dat niet je intentie.
Ik begrijp je wel maar zou me er ook niet druk over maken. Hier net zo een vriendin. Elke keer dat we blij zijn omdat ons manneke iets kon, kon haar dochtertje dat al veeeeeel vroeger. Ach, live and let live.