Eind maart had ik een afspraak bij de kaakchirurg. Er moeten 3 verstandskiezen en een gewone kies getrokken worden. De beste man had toen al heel snel door dat ik bang was en stelde narcose voor. 11 juni zou ik dan in de ok van mijn kiezen worden verlost. Echter werd ik afgebeld een week van tevoren dat er een spoedje tussen was gekomen. Dat was zo'n baalmoment. Ik had namelijk ontzettend mijn best gedaan om vervoer te regelen, oppas voor mijn zoon en voor de nacht iemand die bij ons bleef. Ik kreeg een nieuwe oproep, maar het lukte me niet om weer alles geregeld te krijgen en daardoor raakte ik nogal gefrustreerd. In die gefrustreerde bui heb ik de kaakchirurg opgebeld en gezegd dat het dan maar gewoon onder plaatselijke verdoving moest. Morgenmiddag om kwart over 1 word ik verwacht... En nu ben ik echt zooooo bang Het gaat me geeneens om de prikjes of de napijn, maar om dat vreselijke getrek in je gezicht. Dat wiebelen en gekraak om je kies los te krijgen. Ik raakte vroeger al vreselijk in paniek als er een tand los zat. Daar kan ik nu ook nog erg slecht tegen. Van die filmpjes waar kinderen met een touwtje hun tand eruit laten rukken *gruwel!*. Ik heb ook echt nachtmerries over dat geluid. Word regelmatig wakker, omdat ik dan weer gedroomd heb dat een tand is afgebroken. Ik durf dan de eerste tijd ook echt niet te voelen of dat ook echt zo is. Wat moet ik nou doen? Afzeggen kan natuurlijk niet meer. De vorige keer viel ik al bijna flauw tijdens het maken van de rontgenfoto, waarschijnlijk gaat dat nu ook echt niet anders zijn. Ik voel me zo dom ook dat ik deze afspraak gemaakt heb!! Me and my big mouth
Balen dat je er zo tegen op ziet!! Ik moet zeggen dat ik bij het trekken van 3 verstandskiezen (4e zit er nog) nooit 1 geluidje heb gehoord en ik echt geen getrek heb gevoeld.. Dus dat kan ook nog Heel veel sterkte!!
Vertel morgen tijdens de afspraak gewoon hoe je je voelt zodat samen gekeken kan worden wat voor dat moment mogelijk is en de beste oplossing is. Als het lukt, helemaal super, lukt het echt niet dan zal er misschien toch een nieuwe afspraak gemaakt moeten worden.. Doe je best, meer kun je niet doen! Veel succes!!
Toen ze tegen mij zeiden dat m'n kiezen getrokken moesten worden, heb ik staan huilen als een klein kind, zo bang! Uiteindelijk in het ziekenhuis, plaatselijke verdoving gebeurd en het is me zooooo meegevallen. Tandarts vind ik nog altijd verschrikkelijk, maar in het ziekenhuis ging het snel, pijnloos en zonder gedoe. Veel sterkte
Gewoon aangeven bij de kaakchirurg hoe je je voelt!! Hun hebben daar echt wel ervaring mee... Bij mij hielp het vooral om muziek te luisteren. Het helpt om je een beetje af te leiden... Sterkte ermee vanmiddag!
Aangeven hoe je je voelt, misschien kan je een rustgevend tabletje krijgen? Het is tenslotte in ieders belang dat jij rustig blijft Verder mag je misschien muziek luisteren tijdens de behandeling zodat je niks hoort. En waarschijnlijk kunnen ze een inschatting maken hoe diep of vast die kiezen zitten. Mocht het echt een lastige klus worden, laat ze dan ook eerlijk zijn en die evt op een later tijdstip alsnog onder narcose doen?
ow.. sterkte! ik moet ook over een week en ik ben net zo bang ik wist niet dat dat mocht, onder narcose? wilde dat ook erg graag, maar iedereen zei dat ze dat voor verstandkiezen niet doen... ik denk altijd bij mezelf: over een uur is het voorbij, over een uur is het voorbij, over een uur is het voorbij...
Ik ben geweest en ik leef nog Gisteren toen ik bij de assistente aangaf dat ik een afspraak had sloegen de zenuwen enorm toe. Trillend nam ik plaats op het stoeltje in de wachtkamer. Voordat ik weg kon rennen ging de deur van de behandelkamer al open. Zo stoer mogelijk, in hoeverre dat nog gaat als je op je benen staat te trillen, liep ik naar binnen. Toen de vrouw die me ging verdoven vroeg hoe het met me ging begonnen de tranen over mijn wangen te rollen. Ze was superlief voor me en zei dat ze het ontzettend tof vond dat ik toch had besloten om het zo te doen in plaats van onder narcose. Heel rustig legde ze uit wat ze ging doen en toen begon ze met de prikjes. Eerst verdoofde ze mijn wang en buitenkant kaak. Dat viel wel mee, dus ik ontspande al iets, totdat de prik in mijn gehemelte kwam. AUW! maar gelukkig ook weer heel snel over. Ik mocht even blijven zitten om het te laten inwerken en toen ging de deur naar de echte behandelkamer open. Het leek wel een Ok, wat het in principe ook was. Ik moest gaan liggen op een bed en daar stond een assistente alles klaar te maken. Ook zij was weer superaardig en probeerde me gerust te stellen en dat ik stoer was. Toen kreeg ik het bekende groene laken met gat over mijn gezicht. De lamp werd omlaag gehaald waardoor ik zelfs door dat laken heen verblind werd. Ogen dichtgemaakt en maar heel hard gedacht dat ik heerlijk op vakantie in de zon lag te bakken. Voordat ik het wist was de bovenste kies eruit. Toen kwam de onderste. De kaakchirurg zette zijn tang erop en ik voelde nog pijn! Meteen aangegeven en hij begon van :Ja, maar druk voel je altijd. Ik aangegeven dat het geen druk was, maar echt pijn en toen spoot hij bij. De onderkant ging wat moeilijker en deed ook pijn aan de andere kant van mijn kaak, maar al met al viel het mee. En ik was ECHT bang! Ik ben meteen gaan koelen (hadden een koelbox meegenomen met coolpax erin ) en tot nu toe gaat het wel met de zwelling. Natuurlijk wel een beurs gevoel in mijn kaak, maar de trekplekken om ze zo maar even te noemen vallen wel mee.
Wat stoer van je zeg!!! Heel goed dat je gegaan bent! Ik wilde nog typen vraag om een paar pilletjes diazepam. Maar toen zag ik dat je al geweest was haha. Deze heb ik gekregen van de tandarts toen ik ook voor mijn verstandskiezen moest. Ik was ook echt heel bang maar die diazepam zorgt er echt voor dat je wat rustiger bent. Op het moment zelf denk je dat ze niks helpen maar ze helpen echt. De scherpe kantjes van de angst zijn weg en na die tijd heb je het idee dat je niet alles mee gekregen hebt. Ik kan het verder niet zo goed omschrijven maar vond het echt heel fijn! Dus voor een ieder die nog moet raad ik dat echt aan!