Heel bijzonder ja. Ik was toen nog zo rustig, besefte niet wat er allemaal was gebeurd. Haha, dag dag Botje
Dank je. Maar soms is het ook fijn dat ik dat even niet hoef te zijn. Mijn omgeving en dan vooral het werk, verwacht gewoon dat je weer normaal verder leeft maar normaal verder leven zal het nooit meer zijn. Ik zal Thijsje* altijd gruwelijk missen. Maar ik heb af en toe enorme huilbuien en verzet me er niet meer tegen. Wat de verwerking ook goed heeft gedaan is het ritueeltje wat Yvonne en ik hebben gedaan. Er viel toen zo'n last van me af....
nee natuurlijk niet je hoeft niet altijd sterk te zijn... jezelf vrliezen en laten gaan hoort er ook bij... En Thijs* zal er altijd bij horen
Thijs* hoort er inderdaad gewoon bij. Ik praat met Luuk ook vaak over Thijs* en die zegt Tssss en kijkt dan naar de foto van hun samen. Voor mij, en ik denk ook voor Luuk, is het zo de beste manier. Ik probeer niet meer zo wanhopig Thijs* vast te houden. Hij was er, ik heb hem mogen dragen en daar ben ik enorm blij om.
Zo voelt het ook, ik heb mijn rust erin gevonden. Ik wilde eerst erg vasthouden en voelde hem soms gewoon bijna bewegen in mijn buik. Bij Yvon kwam dat eruit. Ik heb toen op papier gezet dat ik van hem hou en dat ik hem los wil laten, dat hij mocht gaan. Dat papiertje hebben we samen verbrand en daarna voelde ik zo'n rust over me heen komen.
als je het zo schrijft lijkt het zo makkelijk... maar jezus het is het moeilijkste wat een moeder of welk levend wezen moet doormaken.... respect hoor.....
Ooh nee, makkelijk is het absoluut niet en er zijn echt dagen dat ik hem weer bij me wil hebben en hem weer wil voelen. Het lukt me alleen niet meer zoals ik dat eerst deed en dat is maar goed ook. Ik voelde me schuldig als ik een dag niet aan hem dacht en probeerde dat zo vast te houden. Nu kan ik ook tegen hem praten en af en toe lijk ik zijn aanwezigheid gewoon te voelen. Alleen dat hele scherpe en intense verdriet is minder geworden. Ik heb me erbij neergelegd dat hij gewoon niet kon leven, alleen in mijn buik.
ben trots op je wijffie.... je hebt blijkbaar een enorme ontwikkeling meegemaakt..... trots op jullie! zo ver weg maar altijd dichtbij!
Dank je Sinds ik bij Yvonne loop gaat het ook gewoon een heel stuk beter met me. Ik leer dingen in mezelf ontdekken waar ik niet van wist dat ik ze had.... Ja, dat was de onze he.....Zo ver weg en toch dichtbij
Dat is hem nog steeds..... Bedenk me net dat jullie nog steeds nooit hier zijn geweest. Toen jullie zouden komen stond mijn hoofd er niet naar en nu is bij jullie de situatie niet ideaal.....
wel waar lieverd... ik ben wel bij je geweest hoor.... en ik/we gaan zeker nog meer komen... net zoals ik nog naar JOMA ga en naar Sizzel....
@dees het bevalt me ontzettend goed heb er nog geen seconde spijt van en ja met deze dagen vind ik het helemaal een eer dat ik naar die mooie kleine beebjes mag is voor hun toch ook bijzonder zon eerste kerst, ik ga straks genieten van oud en nieuw en de kerstavonden dus ga nu ook lekker op de bank ligen doei allemaal en heel veel plezier