Jaa zo gek dat het vrijdag gewoon zo ver is. Mag niet meer naar huis, dat vind ik wel balen maargoed aan de andere kant geeft het ook een fijn gevoel dat ik goed in de gaten gehouden wordt. En het gevoel dat ik m'n dochtertje mis en dus langer zonder haar ben zet ik gewoon opzij, ik zag er eerst best tegen op dat ik haar niet meer alle aandacht kan geven straks. Maar aan de andere kant: (bijna) iedereen krijgt broertjes en zusjes! Ik ben echt de eerste niet. Maargoed, super spannend dus!
Haai, ik ga even heel ego meteen met m’n eigen verhaal beginnen en dan lees ik wat er allemaal gezegd is. Vandaag ben ik bij de gyn geweest voor een gesprek/echo of ik eerder ingeleid moet worden waar ik dus zo tegenop zie en liever niet wil. De gyn adviseerde in de eerste instantie om meteen een afspraak in te plannen voor volgende week om in te leiden, niet zozeer omdat ze groot en zwaarder geschat wordt maar gezien de eerste bevalling - liever geen risico nemen dat het zo kan lopen als de vorige keer dan dat het nu noodzaak is. Hij speelt dus op veilig. Ik heb het nu weten te regelen dat we eerst volgende week nog even terug komen en dan beslissen, maar als de beslissing dan gemaakt wordt zou het dus al heel snel ingepland moeten worden. Pffff. Ik wil gewoon dat ze lekker zelf komt
Ooooh wat spannend! Maar waren het wel gebroken vliezen dan?! Want dan moet het toch binnen zoveel uur gebeuren? Ik hoop voor je dat het zo kan lopen zoals je het zo graag wil!!! Succes Meis
@brocante ik ben ook bij zeeman geweest vandaag weer teveel gekocht En inderdaad hier ook lekker zonnetje! Net nog even keer extra naar buiten geweest. Heerlijk. @Yasmientje14 wat vervelend dat het niet goed gaat met je. Maak je niet teveel zorgen om het gewicht zolang ze blijft aankomen. We kunnen niet allemaal gemiddelde baby’s baren @piscean fijn dat het nog niet definitief is. Hoe groot word ze nu geschat dan? Hopelijk mag ze inderdaad uit haar eigen komen
Nou helemaal niet eens zo groot en sowieso een halve kg minder dan Mn eerste hij had het geloof ik over 2800 gram Het is echt puur uit voorzorg dat ze iets wat zou kunnen gebeuren voor willen zijn. Gelukkig had ik (per toeval) m’n controle afspraak bij de verloskundige daarna en zij wil proberen te strippen voordat de definitieve afspraak gemaakt zou worden
Even totaal iets anders...nieuwsgierig Hoe heet jullie eerste kindje en met welke Letter komt de 2de... Mijn zoontje heet Reaven en de baby girl begint met een L.........
Maar als jij niet ingeleid wil worden, dan wil jij dat toch niet? Punt? Dat heb je toch zelf voor het zeggen?
Ik zet de naam van onze dochter hier niet neer. Maar begint met de V. De naam van ons verwachte meisje begint met een E.
Zoontje heeft een naam met een R. Zet hem hier ook liever niet neer. Tweede zoontje krijgt een naam met een T.
Ja wel 3 namen op het lijstje maar nog steeds niet een ‘Yes, dit is hem’ gevoel. Daarbij heb ik nog even een dingetje! Ik merk dat ik dat lat hoog leg qua verwachtingen vanmezelf en zodra ik dit niet kan waarmaken mezelf dit kwalijk neem. Dit gaat om de opvoeding van mijn dochter. Maar ook de zwangerschap waarin ‘ik’ of vooral mijn lijf weer heeft gefaald. Herkent iemand dit? Mijn man zegt dat ik alles wat meer los moet laten en daar ben ik het wel mee eens. Maar makkelijker gezegd dat gedaan... Het moederschap maakt mij bewuster van hoe ik ben als mens en niet altijd voor mezelf als iets positiefs. Ik weet hoe alles moet om het maar even zo te zeggen. Werk al 10 jaar met kinderen dus weet genoeg en misschien wel teveel hoe het beter wel of niet kan, maar met je eigen kind is het toch anders. Daarbij vind ik mensen die ook maar ergens een mening over mijn opvoeding hebben heel irritant. Ik doe en ik denk iedereen doet het vanuit liefde en heeft het beste met zijn kind voor. Tegenwoordig veroordeelt iedereen elkaar... super makkelijk! Deed en doe het soms ook onbewust maar probeer dat echt niet meer te doen. Geen idee wat ik hiermee precies wil! Voor iemand herkenbaar?
Ik leef nog maar jullie kletsen zoveel... Spannend dames we zijn allemaal aan de laatste weken bezig.
Super herkenbaar. Ik werk ook al jaren met kinderen. Elke opmerking van buitenaf maakt mij enorm onzeker en gefrustreerd. Opmerkingen die beginnen met; Je moet echt, Het is verstandig om, Luister even goed, Vergeet niet om... Maken mij echt het hoofd dol. Daarom trek ik mijzelf ook vrijwel volledig terug, kets ik de bal af bij iedereen en kom ik dr laatste tijd behoorlijk grof uit de bocht. Ben er klaar mee. Ons kind en onze manier. Hormonen denk ik?
O fijn een beetje herkenning! Ik vind dat loslaten ook zo moeilijk en iedereen die de eerste tijd wat van je wilt en ook meteen een mening geeft. Mijn man snapt er dus totaal geen snars van... althans die vind al die meningen wel irritant. Maar ik moet alles loslaten! Ja lekker makkelijk... Ben een beetje bang voor de herhaling op mijn postnatale depressie waar ik dus meer kans op heb. Terwijl ik weet dat ik nu ook labiel ben door hormonen. Angst voor herhaling van de vorige keer want toen lukte niks en ging niks zoals ik het wilde. Deze zwangerschap wel met een betere mindset omdat ik al voorbereid was dat het geen feestje ging worden. Tijd dat de baby komt voor ik mezelf gek maak met deze onzinnige gedachte’s. @brocante wat voor werk doe jij? Ik werk op een kdv en ben altijd mega goed in adviezen geven aan ouders als ze me iets vragen. Maar met mijn eigen kind ben ik zo onzeker of ik het wel goed doe. (Vooral naar mijn eigen eisen dan) Terwijl ik andere altijd zo lekker gerust weet te stellen. Hahaha