@Thirza; jakkie!! Ik weet niet meer hoe lang ik gebloed heb, maar op internet hebben ze het toch wel over minstens een week. Misschien was je nog niet zo ver, maar dan nog lijkt me 2 dagen weinig. Dat het hormoon nog in je lichaam zit is wel logisch. Straks ben je nog gewoon zwanger @Maja; Joehoe 3 maanden bv!! Goed gevoel hè?
eh lianda, nou lijkt castratie me ook niet iets waar een man blij van wordt....daarbij worden de teelballen verwijdert... sterilisatie is denk ik wat je bedoelde
@maja gewoon drie maanden bv alweer!! goed van je hoor! IN welke regio zoek je een baan? misschien kan ik je erbij helpen.
Hooooi! Joepie! Ik ben tante! Van een MEISJE! Jawel, na 3 jongens eindelijk een meisje voor m'n zus. Zo leuk. Maar natuurlijk ben ik allereerst blij dat alles goed is. Ze is ingeleid. Ze heet Marliza en weegt 7 pond en is een plaatje met prachtige zwarte haren. Zoooooo mooi! Morgenmiddag komen ze naar huis. Dan wil ik gelijk even zeggen dat ik heb besloten (voor tijdelijk natuurlijk) even niet meer bij te houden wat hier gebeurt. Ik merk aan mezelf dat ik me toch soort van verplicht voel om op alles en iedereen te reageren, maar dat lukt me gewoon niet. Jullie weten dat het niet persoonlijk is, maar ik heb gewoon even genoeg aan mezelf. Ik weet ook dat jullie meeleven en dat vind ik hartstikke lief. Natuurlijk kom ik hier wel regelmatig om even een update van mezelf te geven. Als straks alles een beetje op orde is na de verhuizing zien jullie me weer wat vaker. Afscheid van m'n werk viel me best zwaar. Nu moet ik nog 2x voor de thuiszorg werken en dan is het echt over. Ga daar wel werk zoeken hoor, zou niet willen/kunnen stoppen met werken. Vanavond nog eten met collega's hier in dorp. Gezellig. Aankomend weekend gaan we nog 2 nachtjes slapen in ons nieuwe huis. De week daarop verhuizen we. Nu ga ik eten uit de vriezer halen voor Tessje en papapeterdedropveter. Ik krijg Grieks vanavond. Ik vind jullie allemaal lief hoor... Ja, ECHT!
Sjonge Thirza.. das ook euh.. zacht gezegd.. vervelend.. idd.. ze zeggen dat spiraal toch erg veilig is.. wat zei de ha??? BONES.. GEFELICITEERD MET JE NICHTJE!!! hier een foto van jarige ANNA met TAART
@boney: Proficiat hoor! Hopelijk horen we je snel terug meid! Maar ik heb alle begrip voor je keuze hoor @ichtus: Prachtige foto van Anna! Heeft ze er met haar handen in gezeten ook?
Nou, spiraal is eruit! De huisarts gaf me een keuze... Mocht namelijk ook naar de gyn toe. Zij of de gyn eruit halen. Kon hem ook laten zitten en dan maar hopen op niet een vroeggeboorte. Een miskraam kan ook heel goed met spiraal maar als je hem laat verwijderen ook natuurlijk. Maar ik vind het een eng idee om zoveel hormonen bij een kindje te hebben in mijn baarmoeder. Dus voor mij is er maar 1 optie. ERUIT! Eruit halen kon geen kwaad qua verminkingen enzo. Wel voor een miskraam, maar ook als je hem laat zitten (snappen jullie mijn verhaaltje nog?). Nu afwachten volgende week weer een testje doen en als die positief is gelijk een afspraak voor een echo maken. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat ik nog zwanger ben... De tijd zal het leren .
Ichtus, wat een mooie taartfoto van Anna! Wat is ze al een grote meid zeg! . Boney, geen probleem toch dat je even niet reageert... Ik snap je wel hoor. Vooral zo in een verhuizing enzo... Zo druk en stressvol! Kom wanneer je wilt en vertel wat je wilt!
Boney, succes met de verhuizing en we zien je wel weer verschijnen als je goed geinstalleerd bent. Lianda,,ooh ik zou echt niet langer kunnen wachten hoor. Spannend! Hoop dan idd voor jullie dat het niet zo is. Thirza, ja ik begrijp je verhaal helemaal. Ik vind een spiraal daarom ook niks. Ben benieuwd.....
hey meiden ff vraagje hebben jullie kids ook de fase gehad dat ze niets met papa te maken willen hebben dat het mama voor en mama achter is ??? hier wil bryan al tijdje niets van papa te maken hebben het is mama mama en nog eens mama pffffff word er soms zo moe van
Hoi dames, moet echt even mijn verhaal kwijt, want ik ben al vanaf 15.30 aan het huilen..... Goede vrienden van ons zijn zwanger. Poeh, ik moet dus nu zeggen ze was zwanger. Afgelopen zondag waren ze bij ons en was ze 25 weken. We hebben heerlijk het fotoboek van de bevalling van Tess gekeken en gekletst over alles rondom de zwangerschap. S' avonds zijn ze vertrokken met een tas babykleding, want ze krijgen een meisje. Hij werkt bij hetzelfde bedrijf als Jan. Jan komt om 15.30 (normaal om 17.00) binnen lopen met rode ogen. Hij zegt dat hij me wat moet vertellen..... Op de een of andere manier vroeg ik direct "niets met ..... aan de hand?" Ja zegt hij, ze heeft rond 11.00 weeen gekregen en moest naar het ziekenhuis. Ik hoopte zo enorm dat hij zou zeggen dat ze opgenomen was met weeenremmers..... Maar nee, Jan kon met moeite vertellen dat het kindje was overleden. Oh, ik moest zo hard huilen, zelfs Tess was even helemaal de weg kwijt, want zo ziet ze mij natuurlijk nooit. (Ik stond buiten ook tegen de muur te schoppen....) Rond 17.00 belde onze vriend en vertelde hoe het gegaan was. Hij werd namelijk weg geroepen op het werk en hij had alleen tegen Jan gezegd dat het niet goed ging met ...... Om 15.00 had de baas iedereen bij elkaar gehaald en het vreselijke nieuws mede gedeeld. Jan mocht direct naar huis om het mij te vertellen (baas weet dat wij hele goede vrienden zijn). De vriend vertelde dat ..... tegen 11.00 weeen had gekregen en rond 12.00 had ze dus hem gebeld om hem thuis te laten komen. De verloskundige dacht dat het ging om een blaasontsteking en ging erheen om urine na te kijken. Daar aangekomen heeft ze gevoeld en direct de ambulance gebeld. Toen ze net in de ambulance lag zijn haar vliezen gebroken en 5 min. daarna is hun dochter geboren. Ze heeft nog een half uurtje geleefd. Nou, met veel tranen heb ik het kunnen typen. Ik blijf maar huilen. Het was gewoon een perfecte zwangerschap, geen vuiltje aan de lucht. En ineens.....pats boem, dan is alles over. Het is hun eerste kindje en ze hadden net het kamertje klaar en al die toekomstplannen.... Sorry, als het een warrig verhaal is, maar ik ben zo overdonderd. Morgen erheen en we mogen hun dochter bekijken. Poeh, dat is zo heftig. Een keer eerder meegemaakt bij een kindje van 27 weken, heb er weken slecht van geslapen. Wel fijn dat ik mijn vriendin morgen mag knuffelen.
jeetje suus wat een verhaal zeg niet te geloven dit gun je toch niemand zeg!! weet eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen meid maar bij deze hele dikke knuffel van mij!!
Lief van je Viv. Het schiet af en toe zo bikkelhard binnen. Zoals na het badje met Tess....ben druk bezig met haar en ineens komt het weer naar boven en moet ik weer heel hard huilen. En dan gaat Tess me troosten en moet ik nog harder huilen. Tis ook zo vreselijk want we waren telkens met elkaar aan het kletsen in de trant van "over een paar jaar kletst onze dame ook zo" en "ik hoop dat onze dochter ook zo mooi kan dansen". Ik zie wel op tegen de eerste keer dat Tess ze weer ziet, want Tess gaat absoluut vragen naar de baby in de buik. Jan en ik moeten nog bespreken hoe en of en wanneer we het Tess gaan vertellen.
Dat lijkt me ook niet makkelijk. Ze is nu op een leeftijd dat ze steeds meer snappen, dus ze zal inderdaad naar de baby vragen. Bah. Zoiets is toch het ergste wat je mee kan maken. Verschrikkelijk.
kan me voorstellen dat je zo met haar deed praten zal ook zeker niet makkelijk zijn om dat straks niet meer te doen meid, maar belangrijkste is dat je er voor haar bent en haar steunt nu!! Nogmaals een super dikke knuffel van me!! lijkt me gewoon het moeilijkste wat je kunt meemaken in je leven ook als je dicht bij iemand staat die het meemaakt
@vivi: Dat noemen ze het oedipuscomplex @suus: Wat verschrikkelijk zeg! Veel sterkte, meid! Ik weet hoe het is om een perfecte zwangerschap te hebben (later bleek dan niet) en toch een kindje te verliezen. Zit ook dikke tranen te huilen want het brengt zoveel herrinneringen naar boven. Wens ook die mensen heel veel sterkte toe! Misschien gewoon vertellen aan Tess dat het kindje van ... nu een sterretje is geworden. Mijn jongens snappen dat ook het beste ivm Linn*... En dan kun je als je weet dat Tess die mensen gaat ontmoeten hen ook op de hoogte brengen dat jullie haar verteld hebben over het sterretje. Het zal altijd een moeilijk punt blijven maar het is zo best aan te nemen...
Dit moet zo vreselijk leeg voelen....letterlijk en figuurlijk.... Onze vriend vertelde heel rustig en kalm wat er allemaal gebeurd was, maar hij brak bij de zin " ...... was zoooo trots, zo enorm trots!"
Ach sorry YM, ik heb helemaal niet aan jou gedacht. Sorry, wilde je echt niet aan het huilen maken. Hoe vreselijk ook, jouw advies vind ik wel erg fijn, want jij hebt het meegemaakt met jouw eigen kinderen. Jan gaf net aan dat hij het er nu niet over wil hebben....dat respecteer ik ook. De aankomende week zullen Tess en mijn vrienden elkaar toch nog niet zien. Weet je wat zo raar/wrang blijft? De hele wereld draait gewoon door, terwijl zij net hun kleine dochter hebben zien overlijden...