Vanaf mei zit mijn zoontje op de basisschool, hartstikke leuk en hij heeft het super naar zijn zin alleen heb ik het er wat minder naar mijn zin op het school plein... Elke keer als ik daar sta kijken veel vd andere moeders mij aan alsof ik niets voorstel (de meeste zijn allemaal tuttig en ik dus niet) Er praten maar 2 andere moeders met mij en iedereen zegt gedag tegen elkaar maar tegen mij zeggen ze niets ik sta er dan gewoon maar bij... Ik loop altijd vrolijk het schoolplein op maar schijnbaar mogen ze me niet. Er is daar ook een moeder waar ik vroeger bevriend mee was, maar nadat ze mij heeft verweten dat ik mijn kind bij zijn vader weghou (mag zijn kind niet zien van de kinderbescherming) en gezegt heeft dat ze medelijden heeft met mijn kind omdat ik s`avonds een keer muziek aan het luisteren was met een vriendin (midden in de zomer, met een glaasje rose, is dat zo raar????) praten wij dus niet meer tegen elkaar. Nu vermoed ik dat ze aangezien zij al langer op het schoolplein rondloopt al haar eigen versie van het verhaal heeft gedaan, ik begin daar niet eens over want dat is iets tussen mij en haar. Maar miss dat de rest mij daarom negeert... Nu heeft een heel lief vrouwtje hier uit de buurt hetzelfde probleem, zij wordt ook gewoon genegerd op het schoolplein (ze staat helaas op een ander plein vd school) maar ze komt nu echt alleen haar kinderen halen en brengen en gaat er al niet eens meer bij staan. Wat zouden jullie doen met deze situatie??
vervelend ik heb dat ook wel op school maar trek me er weinig van aan kan er niet wakker om liggen ga me niet druk maken of mensen me wel of niet mogen en als er al een verhaal rond is gegaan laat ze dat maar lekker geloven hoe moeilijk het voor jou ook is
Dat is zo, en wat ze van je vinden staat schijnbaar gelijk al vast als ze naar je kijken dus kan ik me er beter niet meer druk over maken en gewoon me kind halen en brengen zonder gezellig praatje
Hoe oud ben je? mij valt het namelijk wel eens op ik ben dan bijna 27, dat hoe jonger je bent (of lijkt) hoe minder er met je gepraat word. In het klaslokaal van mijn oudste word er wel gepraat en bij de psz van mijn jongste ook wel. ik zeg altijd maar zo ik voel me soms wat te jong
Ik heb precies hetzelfde. Enigste wat bij mij iets erger is, is dat ik als gekleurde vrouw (gemixte afkomst) in een klein dorp woon en dus al helemaal nagekeken wordt als alleenstaande moeder. Ben daarnaast ook nog eens de jongste moeder (26 jr met een zoon van 5) van de klas. Er was zelfs een vrouw die het lef had om mijn moeder (blanke vrouw) te vragen wat mijn verhaal was. Blijkbaar ben ik dus echt het gesprek op dat plein onder sommige moeders. Ik vertel niemand niks over mij, dus kunnen ze mij en mijn situatie ook niks kwalijk nemen. Ik groet altijd vriendelijk en verder zoeken ze het allemaal maar lekker uit. Ik ben nu (als bammer) in verwachting van mijn 2e en verwacht na de zomervakantie wel wat rare blikken als ik met een buik verschijn, zonder man. Laat je niet gek maken door dit soort vrouwen die blijkbaar niks anders te doen hebben dan roddelen over het spannende leven van een ander. Ik zeg altijd maar, als ze me rekeningen niet betalen en mij niet voeden, hebben ze niets te zeggen en kan mij hun mening ook niks schelen.
@Ikke84: Ik denk dat leeftijd er zeker wel mee te maken heeft, ik ben namelijk 24 en heb een zoontje van 4 en ben ook alleenstaand. Ik verwacht dat ze denken dat ik van niets weet en maar uitschot ben. Ze kijken je echt aan alsof je een buitenaardswezen bent, ik vind dat zo vreselijk!!! Hebben ze nog nooit een jonge moeder gezien? @ Foxymama: Erg he, dat volwassenen zo tegen elkaar moeten doen. Wake up toholaa`s we wonen niet in een perfecte wereld waar elke papa en mama nog bij elkaar zijn en waarin iedereen pas na ze 30ste kinderen krijgt en ook nog is een dikke cariere heeft!!! Ik heb soms zo`n zin om dat heel het schoolplein over te schreeuwen..maar ik gedraag me fatsoenlijk en doe dat niet. Ik snap helemaal hoe jij je voelt....en het is dan helemaal niet makkelijk als je nog eens een andere afkomst heb (hoe erg het ook is dat mensen zo denken)...mensen zijn schijnbaar zo zielig dat ze dat er ook nog bij gaan betrekken!!!! En dat ze het aan je moeder durven te vragen vind ik helemaaaaal ASOSCIAAL!!! Je doet er goed aan om niets los te laten, dat gaat ze namelijk niets maar dan ook niets aan!! Heel veel succes en hou je sterk!!
Het rare is dat er bij mijn zoon in de klas nog een alleenstaande moeder is, maar dan ouder (in de 30) en ze ligt momenteel in een scheiding. Tegen haar is iedereen super vriendelijk. Alsof het dan allemaal wel heel geaccepteerd is, maar als je jong een kind krijgt en er uiteindelijk alleen voor staat voor wat voor reden dan ook, weer niet. Heel krom allemaal :S Ik heb gewoon een baan en woon op mezelf. Ben dus van niemand (behalve me moeder qua opvang) afhankelijk, dus snap mensen en hun rare gedachte gang niet. Maar goed voor hun ben ik blijkbaar ook een freakshow, want het is voor hun gewoon niet te bevatten dat mijn zoon en ik een kleurtje hebben en mijn moeder een blanke dame is Je ziet ze gewoon kijken en het willen weten. Best grappig om te zien soms. Wens jou ook heel veel succes en laat die ouders maar lekker lullen en denken!
Ik herken dit ook heel erg. Ik ben 25 en de meeste vrouwen zijn een heel stukje ouder die ik op het schoolplein zie. In het begin ging ik gewoon stug bij een groepje staan wara ik er een aantal van kende maar vanaf dag 1 leken er duidelijk 2 mensen mij niet te mogen,nouja jammer voor hun dan dacht ik. Na een paar weken viel het me op dat er over iedereeen gepraat werd vooral als die moeder er dan eens een keertje niet was en dus ook gewoon vanalles over de dames werd verteld die uit dat groepje kwamen. Ik had er schoon genoeg van en ik ga nu gewoon lekker rustig op een bankje zitten wachten tot mijn zoon naar buiten komt. Er zijn wel mensen waar ik mee praat hoor maar dat is meer zo nu en dan eens. Ik hoef niet met de duurste van de duurtse kleren (en dan 3 x wisselen) aan op het plein te verschijnen (wat hier blijkbaar wel een pre is) want het is geen modeshow... Ik ga niet totaal opgedirkt naar school echt ik ben blij dat ik sochtends de energie vind om eruit te komen de afgelopen weken. Hoewel daar natuurlijk niets op aan te merken is hoor want soms doe ik het zelf ook en ja als je gelijk door naar je werk ofzo moet snap ik het wel. Het grappigste vind ik dan nog wel dat ik onderlaatst commentaar kreeg van 1 dame,ze vond mijn nagels mooi (ik lak standaart iedere 2 dagen wel wat anders op mijn nagels omdat ik er gek op ben) en vervolgens kreeg ik een opmerking dat ik vast niets in huis deed want ja ik ben jong en anders zou ik mijn nagels verpesten...:O Ik weet dat er over mij gepraat word want ik zie er nou eenmaal wat anders uit als de standaart moeder (piercings,tattoo's,erg klein en ik praat regelmatig met mannen op het schoolplein dus ja dat kan echt niet he ). Ik vind het allemaal wel best zolang mijn zoon het naar zijn zin heeft op school. Verder staan mensne die over me praten op de juiste plek om mijn kont te kussen en vind ik die mensen erg kinderachtig en bevooroordeelt.
Hoi meiden, Het valt allemaal niet mee, en zo te zien ben ik "gelukkig" niet de enige die dit dus meemaakt. Ik praat ook wel eens met 3 vd moeders maar ook niet elke dag, er zijn toch groepjes en ik hoor er bij geen 1. Ik zit dan ook vaak alleen en kijk een beetje in het rond op het schoolplein terwijl ik wacht op mijn zoontje. Eigenlijk als ik jullie verhalen zo lees denk ik: ach wat kan mij het ook schelen, jullie trekken je er ook niets van aan en het scheelt dat ik weet dat er meer moeders zijn die dit overkomt en dat het dus niet aan mij ligt maar aan die arrogante mutsen zelf waar jullie ook mee te maken hebben. Laat ze maar lekker kletsen, denken en hun eigen verhalen maken, de mensen die dicht bij ons staan weten wel beter en dat is het belangerijkste. En zolang onze kids het maar naar hun zin hebben op school en in de klas is het goed