Fontana, je bericht is echt sterk en ik geef je helemaal gelijk! Rond 20.30 uur kwam mijn ex ons meisje terug brengen en hij bleef hangen. Want hij zei gisteren al dat hij vandaag zou praten over de hele situatie. Gisteren was ik namelijk best emotioneel toen hij afscheid nam van ons meisje. Toen wilde ik niks liever dan hem om de hals vliegen. Nou goed, vanavond zat hij hier tot bijna 22 uur, om te praten! Nou meiden, ik had zelf echt niks te zeggen..... voelde me zó ongemakkelijk bij hem... hij is nu natuurlijk al 2 weken het huis uit en dan kan ik niet ineens een heel diep gesprek gaan voeren met hem. Ja sorry, maar ik kan niet ineens omschakelen. Hij begon het gesprek en vroeg o.a. wat mijn moeder vond van de breuk. Ik zei dat ze het natuurlijk erg vond, maar het wel zag aankomen...zoals zoveel mensen in mijn kring. Aan zijn reactie te zien vond hij dat kwetsend en vroeg of ik er vrede mee had. 'Vrede is een groot woord, he.. maar ik ben nu wel rustiger in mijn hoofd..geen stress en geen irritaties meer in huis. Het is rustiger..' Waarop hij zei: 'Als jij dat zo voelt, dan heeft het geen zin meer om te vertellen of ik er vrede mee heb of niet, vind je niet?' Weet je... ik weet ook dat ik beter had moet communiceren over dingen die me dwars zaten in de relatie. MAAR...hij heeft het gevoel dat hij zich steeds moet aanpassen...dat zei hij net weer. En toen ik zei dat ik het wel zou waarderen als hij iets meer zou helpen in huis, dat ik werkelijk alles zelf moet doen hier. Dat ik me toch al alleen voelde, ook met hem in huis! Zegt hij: 'Maar je weet hoe ik 6 jaar geleden was...zo ben ik nu eenmaal'. WATTTTT?!!!!??? Zo ben ik nu eenmaal? Echt.....op dat moment stopte ik alle illussies die ik nog had over het lijmen van onze relatie ver weg!!! Op dat moment dacht ik echt: Ben ik ff blij dat je dit zegt......ik sta meteen weer met beide benen op de grond, zeg. Had ook daarna echt niet meer de behoefte om verder te praten met hem. Zoals je al zegt, Fontana, ik zou mezelf echt voor de kop slaan mocht het weer mis gaan. En nadat hij zei 'ik ben nu eenmaal zo', kun je er donder op zeggen dat het wéér misgaat. Nou, ik heb nog een paar weken te gaan tot de bevalling en dat laat ik niet verzieken door stress en irritatie. Hij zou het liefst weer samen komen...hij ging ook verdrietig weg, maar sorry, zo gaat het voor mij echt niet meer werken.
@Assi: Wat zonde dat hij zo hard laat blijken totaal niet aan zichzelf te willen werken. Hij moet toch ook wel inzien dat het gedrag van de afgelopen jaren hem nou niet bepaald iets goeds heeft gebracht. Ik zou zeggen kies lekker voor je jezelf en je kindjes en ga idd maar nog even genieten van die laatste weekjes zwangerschap, want ook die zijn zo voorbij. En weet je...wij vrouwen zijn zo sterk..die mannen hebben we helemaal niet nodig!
@ Mellepel, toen ik hem 6 jaar terug leerde kennen en we een relatie kregen was hij echt een feestbeest die geen verantwoordelijkheden kende en weinig op orde had. Hij heeft dankzij mij (zegt hij zelf!) toch certificaten gehaald. Gelukkig ging hij ook véél minder uit omdat we daar op een gegeven moment ook enorme discussies over kregen. Sja, sorry, maar word volwassen... elk weekend feesten en zuipen? Je bent geen puber meer, vooral als je eenmaal samen een kindje hebt en een tweede op komst. Maargoed, blijkbaar voelde dit voor hem alsof hij zich steeds moest aanpassen aan mij. Terwijl hij juist trots moet zijn op wat hij nu heeft, vooral vergeleken met vroeger!! Toen had hij NIKS omdat hij nooit verder dacht dan vandaag en alleen maar kon feesten. Nu heeft hij een vast contract op het oog, verschillende certificaten, een dochtertje en een zoontje op komst, we hebben een mooi ruim huis (weliswaar op mijn naam, maar maakt niet uit).. Dat hij dan gisteren hier komt om te praten en hoopt dat ik hem weer terug neem, maar het dan zó verpest door bepaalde onvolwassen uitspraken te maken.... Jeetje, dan ben je echt niet volwassen, hoor. Ik heb je immers uit huis gestuurd omdat je niks bijdraagt hier in huis en ik overal alleen voor sta... en om dan te zeggen: 'Zo ben ik altijd al geweest, ook toen je me leerde kennen..zo ben ik nu eenmaal'. en dan ook altijdddddd datzelfde smoesje als 6 jaar terug..'geef me tijd om te veranderen'. Nee hoor, aju paraplu! Ik red me wel, ook zonder hem. Heb hem dit ook verteld gisteren. Deed toch alles al zelf en ik heb zonder hem een irritatiebron minder. Merk dat ik nu een leukere rustigere moeder ben. Dat zegt best veel.
Assi, diep respect voor jou en hoe je erin staat op dit moment. Ik weet hoe zwaar, pijnlijk en moeilijk dit moet zijn voor jou. Ik heb mijn ex nog de kans gegeven na zo'n gesprek en ik was even ver zwanger. Toen liet hij me dus weer zitten, op dag 3 in de kraamweek. Ik wilde de reden weten waarom hij me toen terug wilde en dit was de reden: Hij wilde zoveel mogelijk stress en spanning wegnemen de laatste weken voor de bevalling zodat alles wel goed zou verlopen en dat de bevalling ook rustig en goed zou gaan. Hij heeft me dus gewoon voorgelogen al die weken! Ik voelde t eigenlijk al die weken wel, maar ik heb mezelf voorgelogen en mijn gevoelens opzij gezet. Hoe dom achteraf! En hij was wel bij de bevalling aanwezig, maar ik was blij dat mijn moeder er ook bij was, daar heb ik veel aan gehad. Ex had de geboorte bijna gemist omdat ie buiten stond te roken. Toen ie weer binnenkwam lag ik al te persen... was ik maar iets sneller geweest haha. Weet je, mannen die al zeggen "zo ben ik nu eenmaal" zijn grote eikels en zwaar egoistisch. Zij zullen nooit veranderen, dat willen ze niet. Wees maar blij. Voor jou en ook voor mij, loopt er iemand op deze aardbol rond, die wel bij ons past en goed voor ons is. Maar voor nu, zijn we zelfstandige, dappere en supergoede moeders die alles voor hun kinderen doen. Daar worden wij gelukkig van en die man, die wij echt nog gaan tegenkomen, gaat dat geluk ooit nog compleet maken. Maar nu even RUST! zet em op, lekker genieten van de trappels in je buik en de andere leuke dingen van zwangerschap. Ik geef je een heeeeleeee dikke knuffel. Je bent stoer!
Sluit me aan bij Fontana! Laat hem maar lekker egoïstisch zijn dan...hij mist iets, niet jij! En idd wat je zegt Fontana...mannen die zeggen zo ben ik nu eenmaal zijn zwaar egoístisch. Zo is er een jongen waar ik al een hele tijd mee msn.hij vertelde me steeds dat hij nog geen vriendin had omdat hij slechte dingen deed...en dat vrouwen alleen naar die slechte dingen keken en niet naar het feit dat hij voor zijn vrouw wel heel lief is. Gisteren dus maar eens gevraagd wat voor slechte dingen hij dan deed. Hij vertelde dat hij goed uitgaat, Ook wel eens knokt , drugs gebruikt en dat hij ook nog eens dealt. :s nou ik was ook meteen afgeknapt....hij denkt dat omdat hij dat niet in huis doet dat het dan oke is. En nee hij wilde niet veranderen want dat was nou eenmaal hoe hij is..sjonge jonge..zoiets is dan 30 jaar.
@ Fontana, hij woont nu al twee weken niet meer hier en in eerste instantie was ik echt gebroken onder alles. Ook al heb IK hem de deur gewezen. Maar moet zeggen dat ik me de afgelopen twee dagen ineens véél beter en sterker voel. Het gevoel dat ik NIET verder moet gaan met hem overheerst nu zo erg dat ik er vrede mee heb. Want als ik denk aan nog een poging en de hoogstwaarschijnlijke (!!) kans dat het weer mis gaat en ik me dood ongelukkig voel..en dat in mijn kraamtijd... No thanks! Die gedachte maakt me nog banger dan het feit dat ik het straks alleen moet gaan doen. En weet je? Ik ben niet eens bang het alleen te doen Ik woon sinds 3 maanden in een hele fijne ééngezinswoning, in een hele leuke buurt. Notabene in de zelfde wijk als mijn moeder Heb lieve vrienden en familie die voor me klaarstaan. Ja, werk moet ik strakjes nog zoeken. Maar heb een HBO diploma op zak en dat komt wel goed. En als ik niks vind zijn er altijd goede voorzieningen die me er doorheen slepen. Nee, ik ben echt niet meer bang! Mijn ex vindt het vreselijk dat we uit elkaar zijn en wilt het allerliefst een gezin vormen. Het doet me pijn om hem met verdriet te zien. Maar ergens houdt het een keer op... We hebben beiden te verschillende denkwijzen. en inderdaad, die zwakke smoesjes zoals 'zo ben ik nu eenmaal' of 'ik heb tijd nodig om te veranderen'... die kan ik niet meer horen. Snap niet dat hij niet inziet dat als hij nu eenmaal zo is, dat het zo toch tussen ons niks wordt....
assi: jeetje zeg, t is allemaal zo herkenbaar. Alleen hier is het dan andersom, mijn ex ging weg. Ik woon in een zelfde huis als jij, heb nu ook even geen baan maar heb ook een dikke HBO op zak. haha wel grappig. Ik heb ook hele lieve fam en vrienden die allemaal op 15 min lopen bij mij vandaan wonen. Heeeeerlijk! Daar tref je het echt mee hoor. t gaat ook allemaal goedkomen en ik voel me precies zoals jij omschrijft. rust in t hoofd heerlijk! En natuurlijk kun jij t alleen, even de balans weer vinden straks met 2 kindjes maar een moeder kan dat gewoon! mellepel25: Zoooww das een enge vent.. brrr nou die is echt niet goed bij zijn hoofd. Hij zal vast heel lief kunnen doen, op zijn manier, maar die slechte dingen..omg! das niet best zeg. zo'n figuur is echt een losgeslagen puber.. 30 zei je?? man man.. niet best.
@ fontana, ja we hebben zeker veel gemeen dan! Nou, ik ben superblij met mijn mooie ruime eengezinswoning. hiervoor woonde ik in een nieuwbouwappartement met 2 slaapkamers. Voelde me daar zo opgesloten...niks binnen handbereik. Deze woning heb ik gekregen middels woningruil. De oude bewoners moesten echt gelijkvloers wonen door een handicap. Hier duurt het namelijk ongeveer 8 jaar voor je een eengezinswoning krijgt als deze. En nu woon ik naast 2 winkelcentra, ideaal! Kan alles lopend doen. En werk, sja... het moet wel passend zijn met 2 kleine kids. Ik heb CMV gestudeerd. Culturele Maatschappelijke Vorming. Erg leuk, maar niet altijd makkelijk om 1,2,3 een HBO functie te vinden in die sector, vooral met die bezuinigingen nu. Met 2 kleine kids wil ik 3 dagen werken. Dus wil wel een HBO salaris. Maargoed, ik heb nog wel eventjes... Kreeg vanavond trouwens een SMS van mijn ex. Dat het al best laat was, maar of hij even langs kon komen? Nou, vooruit. Ook leuk voor mijn kleine meid om papa weer te zien. Maargoed, merk steeds meer dat hij komt om te proberen te boel te lijmen. Voel me daar steeds ongemakkelijker onder. Nu wilt hij met zijn drieen naar de Efteling, nog voor ik moet bevallen. Jeetje zeg.......... Ik heb ja gezegd uit medelijden en ik was zo overrompeld. Maar ik had meteen spijt! Hij kweekt op deze manier hoop..en ik begin nu juist echt te accepteren dat het tussen ons niet loopt! Voor veel vrouwen zou dit een droom zijn, maar ik voel me er niet goed onder. Soms moet je gewoon accepteren dat je niet samen verder kunt. Blijkbaar kan hij dat niet..
@ fontana, nog iets wat me gemeen hebben.. las in een andere topic over je zoontje die slecht sliep in de nacht toen jij en je ex nog samen waren. Mijn mond viel open want hier was het precies dezelfde ellende... nu we uit elkaar zijn en hij hier niet meer woont.........slaapt ze ineens door!!! En geloof me, ze was zóóó een slechte slaper. Altijd wel 5x per nacht huilend wakker en dan wilde ze de borst (geef nog BV). Ze leek altijd overstuur s'nachts! En nu.....in 1 klap over! Zelfs de BV is met 90% geminderd! echt bizar he.
wat zijn er toch veel gevoelloze, egoiste en onverantwoordelijke mannen zeg! Veel van jullie exen hebben tenministe nog interesse getoond in jullie kleintjes. Mijn ex heeft nooit interesse getoond, niet tijdens de zwangerschap en ook niet na de bevalling (nadat ik hem vertelde dat ik zwanger was heb ik nooit meer wat gehoord). dat heeft me veel pijn en verdriet gedaan. Maar nu ben ik blij dat hij haar niet wil zien. Nu hoef ik haar tenminste niet om het weekend af te geven. Maar het ergste komt nog. Voordat ik vorig jaar een korte relatie met hem kreeg en toen dus ook ongepland zwanger ben geraakt, heeft hij een aantal maanden een vriendin gehad. Zij is dus in januari 2010 ook zwanger van hem geraakt. Hij wist niet dat ze gestopt was met de pil. Ik wist toen dat zij zwanger van hem was. Hij heeft toen altijd gezegd dat zij hem gebruikt had, dat ze niet spoorde en dat hij niks met haar en het kind te maken wilde hebben. Maar hij was er wel vaak mee bezig. Totdat ik dus zwanger raakte... Hij reageerde dus hetzelfde als hij bij haar deed. Dus ik vraag me nu af of het toen wel aan haar lag... volgens mij spoorde hij niet helemaal... Maar nu komt het. Via hyves weet ik dat haar kindje in oktober 2010 is geboren, een jongetje. En vorige week keek ik weer eens op haar hyves, waarom weet ik niet, en toen zag ik dat haar naam veranderd was in de achternaam van mijn ex en zag dat hij weer als haar vrienden toegevoegd was en hij zelfs een profielfoto van zijn zoontje had. Mijn ex en ik hebben elkaar geblokkeerd op hyves dus ik kan niet op zijn hyves. En toen kreeg ik een mes in mijn hart. Wat deed dat pijn om dat te zien zeg, onbeschrijfelijk. Niet zo zeer voor mij maar voor mijn dochtertje. Hij ziet nu dus wel zijn zoon maar van zijn dochter moet hij niets weten en dat doet me ontzettend pijn. Hij doet me pijn dat zij nu een een happy familie zijn. Ik vraag me af of zij wel weet dat haar jongste zoontje een halfzusje heeft. Ze heeft namelijk nog 2 zonen van 2 andere mannen. Die jongens zien hun vader ook niet. Ik ga geen contact meer zoeken (heb dat tijdens mijn zwangerschap vaak gedaan maar nooit reactie teruggekregen) want ik wil dat mijn dochter rustig en stabiel wordt opgevoed. Helaas zal ik haar ooit moeten vertellen wie haar vader is.. Nu geniet ik enorm van haar en ben intens gelukkig, vooral als ze naar me lacht. Ze is van mij, van mij alleen. Maar ondanks dat voel ik me nog wel eens alleen en zou ik ook graag weer een keer een betrouwbare en lieve man willen ontmoeten en een gezinnetje willen vormen... wie weet ooit..
Wendy2007... zow jeetje dat is echt niet mis zeg. Wat een enorme %#%#& streek zeg. pfff geen woorden voor gewoon. Snap dat t een steek in je hart oplevert, wat laag en achterlijk zeg. Oke, prima als die vent echt van die vrouw houdt, prima dat kun je niet tegenhouden. Maar dat hij geen enkel contact met jou dochtertje wil maar wel met zijn zoontje, ik vind dat echt onmenselijk hoor. man man wat naar zeg. Hoe moet je dat ooit uit gaan leggen.... gatver. Nou soms is hyves wel makkelijk en handig, maar dit soort dingen zie je dan toch liever niet. Assi: Idd dat slaapdrama.. ow wat een horror was dat zeg. Maar achteraf gezien is het gewoonweg ontzettend zielig. Die arme stakker had allang de spanning gevoeld en wist gewoon al dat t niet goed ging komen. Had ik t hem maar kunnen besparen, ik heb na de breuk nog een aantal maanden dat slaapdrama gehad, maar dat kwam door mijn eigen spanningen, die pikte hij feilloos op. Daar stond ik dan met dikke zwangere buik, met sem naast t ledikant. zere rug enz. En sem is niet klein hoor... nu issie 15 kilo en 94cm.. altijd zwaar boven de curves gezeten. Hij kan door voor 4-jarig en is net 2. Dus dat was pittig. Kan me voorstellen dat t voor jou ook geen pretje is geweest met je zwangere buik en een ontroostbaar meisje..bah. Ik heb maatschappelijk werk gestudeerd hahaha Eigenlijk social work, wij kregen van alle 3 de richtingen wat mee.. dus ook van CMV, grappig! Ik wil graag jongerenwerk gaan doen...is meer cmv, maar dan toch meer richting de hulpverlening en niet opbouwwerk. Maar idd bezuinigingen doen mij ook de das om... krijg alleen maar afwijzingen op mijn sollicitaties en als ik al solliciteer zijn er rond de 500 tot 800 brieven op gekomen.. tja en ik ben net klaar met school ervaring heb ik dus nog niet.. maar we gaan gewooon door. Efteling.. tja idd ik snap je punt dat je hem daarmee wel een gevoel van hoop geeft. Maar geef je je dochter dan ook niet een dubbel gevoel? Want papa woont niet meer bij jullie, maar jullie gaan wel als gezin een dagje gezellig weg. met z'n drietjes in de auto en dan gaat papa aan t einde van de dag weer weg.. zou ze het begrijpen? Lastig hoor, dat je ex zo doet. Ik herken mezelf er wel in... desperate proberen om aandacht te vragen en proberen om nog leuke dingen te doen samen zodat t gevoel misschien weer terugkomt bij de ander. Ik sms mijn ex nu nog weleens onzinnige dingen en dan denk ik... nee... niet doen dit gaat nergens over, dit is aandacht vragen. En vaak kan ik dan nog snel wissen en niet versturen. T heeft met loslaten te maken, dit is een proces wat langzaam gaat en zwaar is. Maar jij kunt hem daarbij helpen door zakelijk te zijn. alleen de kinderen te bespreken en verder een gepaste afstand te houden. Niet meer met persoonlijke dingen komen, zelf oplossen. Zo doet mijn ex ook, en t helpt me wel al doet t veel pijn. Loslaten betekent voor de ander ook verder kunnen. sterkte in de strijd.
@ Wendy2007 Wat erg zeg!!! Bij mij is het helaas hetzelfde geval, mijn ex kijkt niet naar ze zoontje om (mag ook niet van de kinderbescherming , maar hij doet er ook niets aan om dat te veranderen bv ze leven op poten zetten). Hij heeft nu sinds 2 jaar een vriendin (ook veel ellende) en die is nu zwanger van hem..ben benieuwd of hij voor dat kindje gaat zorgen aangezien het een onverantwoordelijke klootzak is! Maar het is vooral erg voor mijn zoontje..zijn vader zorgt niet voor hem en kijkt al 4 jaar niet naar hem om maar maakt wel ff een ander kindje (slachtoffertje!!)...
hoi meiden wat een verhalen allemaal zeg. Even iederen succes ermee wensen. Veel is idd ook wel herkenbaar. Mijn ex is weggegaan. er is geprobeerd contact te onderhouden wat moeizaam verliep en hij steeds liet afweten, nu is er niets meer. Wel heeft hij een nieuwe vriendin met kind van 9 jaar waar hij ineens wel leuk mee kan doen... tsja In het begin wilde ik hem (of eigenlijk het ideale plaatje) terug. Dit heeft even geduurd en ook ik probeerde hem wel eens zover te krijgen. Na een jaar twijfelde hij, maar hebben we niets doorgezet omdat ik rust wilde en zelf dingen zag die me niet bevielen. Meest bizarre komt nog..... een goede vriendin van hem (geen relatie) belde me het weekend. Ze had mijn ex huilend bij haar gehad. Hij noemde haar dat hij het wel leuk had met nieuwe vriendin en diens kind, maar mij mist. Hij heeft haar gezegd dat ik met mijn zoontje alles voor hem ben en hij zo spijt heeft maar gevoel heeft niet meer terug te kunnen. Dus ik heb haar gezegd... tja dat heeft hij goed. Ze noemde dat hij nu ook bij haar was en dat hij mij aan de telefoon zou willen. Ik heb gezegd dat ik die liever niet wil. Hij mag me mailen over zaken betreffende zoontje (laat al maanden niets weten) en voor de rest is er niets wat er besproken hoeft te worden. Ze noemde dat hij nu erg overstuur was waarop ik heb beantwoord dat ze geen bemiddelaar hoeft te spelen en ik niet met haar hier verder over wilde praten omdat ik anders boos zou worden op haar wellicht (haar boodschap dan eigenlijk) maar dat hij nu wellicht voelt wat ik voelde een hele tijd lang toen hij was weggegaan. Heb gezegd dat ik haar poging om hem te helpen lief bedoeld vind en hoop dat hij gelukkig wordt verder, maar hier niets mee kan. Dat ik kies voor de rust voor mezelf en mijn kleine en dat hij daar niet in past. Niet na alles wat hij ons heeft aangedaan. Ze snapte dit gelukkig en ik heb opgehangen. Ergens vind ik het wel stoer, voelt het als soort van rechtvaardig eindelijk. Al vind ik het wel moeilijk dat hij niet naar zoontje heeft gevraagd en dat hij alleen verdriet heeft om bij mij willen zijn. Vermoed dat hij graag zijn oude leven terug wilde waarin ik alles van hem slikte en alles regelde.... het gemakkelijke dus. Het valt hem misschien tegen te merken hoe het ook anders kan zijn. Tja... jammer dan. Ben iig blij te merken dat ik die liefde voor hem niet meer voel en zelf nu zakelijk kan zijn.
Heel goed koetje, ik vind het super knap van jou en veel meiden (ook mezelf ) dat we toch afstand kunnen bewaren van die gigantische klootzakken!! Het kan ook heel anders.. en dan zijn de kinderen de dupe! Respect voor ons vrouwen
Hey Fontana, nou..de afgelopen 2 nachten zijn weer een beetje drama hier.. Ineens wordt ze weer wakker in de nacht, maar gelukkig komt ze niet voor de borst!! Dat scheelt een boel! Misschien voelt ze mijn buien aan.. voel me de laatste dagen wat minder sterk dan daarvoor. Komt ook door mijn ex, hoor. Wat je zegt over dingen zelf oplossen.... klopt helemaal. Hij wilt nog op alle manieren klaarstaan voor me. Vanmiddag was hij hier weer.. Ik heb 28 mei een zwangerschapsfotoshoot en ik wil er gewoon sexy opstaan (dus weinig aan...). Dan vraagt hij of er iemand met me mee gaat omdat hij het niet prettig vindt als ik daar halfnaakt met een fotograaf in een studio sta. Hij gaat nu een halve dag vrij nemen zodat hij er die dag kan zijn en ons meisje op kan vangen.. Hij begon ook weer over de Efteling. Of ik volgende week vrijdag zou kunnen? Ik heb me eruit kunnen redden door te zeggen dat ik die dag een BBQ heb (niet gelogen). Sja, en dan zie je die teleurstelling weer op zijn gezicht... Houd hij Yasemin vast zodat ik een gescheurd nageltje kan knippen. Ik buig dus over hem heen...voel ik weer een hand liefdevol over mijn buik gaan. JEETJEEEEEE! Maakt het voor mij ook niet makkelijk. Het is zóóó tegenstrijdig wat ik voel. Tuurlijk wil ik het liefst een gezin vormen (wie niet?) en natuurlijk hou ik nog van hem, MAAR..... het idee dat het weer goedkomt, hij hier weer woont en het over een paar weken weer één en al irritatie is... Brrr.... !! Enerzijds wil ik hem (ons) niet opgeven, maar anderzijds kan ik me het ook niet voorstellen dat hij hier weer zou wonen. Wil nu eerst aan mezelf werken (ik geef toe, ik ben ook geen makkelijke, ik was ook zeker niet zo gezellig meer het afgelopen jaar), zit zelf niet altijd lekker in mijn vel en ik wil eerst mezelf terugvinden voor ik een ander gelukkig kan maken! En vooral....ik wil zonder stress NU genieten van die laatste weken zwangerschap en strakjes de kraamtijd! P.s. ik ben een aantal jaren Jongerenwerker geweest. Ik zou er nu niet snel meer voor kiezen. In de praktijk valt de functie best tegen, hoor. Je lijkt meer de concierge van een jongerencentrum dan een jongerenwerker die ook echt de middelen toegereikt krijgt iets met de jongeren te kunnen doen. Toen ik zwanger was van Yasemin was ik ook Jongerenwerker, een HBO functie. Maar het enige dat van mij verwacht werd was het honk openstellen en een beetje bedienen achter de bar.... en zo nu en dan ambulant de straat op om jongeren aan te spreken. Daarna ben ik aan de slag gegaan als Bewonersondersteuner van een stadsdeel in Amsterdam. Veel kantoorwerk, maar ook veel met leefbaarheidsprojecten, veel contact met de buurt en bewoners. Hartstikke leuk, maarja....toen raakte ik weer zwanger he Wel ideaal werk, maar iets te ver reizen! Zoiets zou ik wel graag weer willen doen. Maar hier in de buurt heb je ook nauwelijks wat, hoor... Dus dat wordt straks een zoektocht voor mij, vrees ik... En heb na mijn WAZO maar 3 maanden recht op een WW.
hey Assi: Hmm pittig he allemaal.. hij maakt t je niet makkelijk op deze manier. Tuurlijk wil je het liefst t gezin, dat is toch het ideaalplaatje, maar ja... zoals je zelf al zegt.. en dan? Hadden jullie relatietherapie gehad? Want ik zou dat wel een mooie kans vinden om echt uit te zoeken of het nog wat kan worden.. moet je nu niet aan beginnen natuurlijk.. is voor na de bevalling als je een beetje op orde hebt en dan nog zo twijfelt. Mij ex heeft mij die kans nooit gegeven, wilde 2x in therapie en 2x op t laatste moment afgezegd vanuit hem. Hij wilde gewoon niet meer vechten en dat neem ik hem nog steeds kwalijk. Als we er nou echt alles aan gedaan hadden en t was nog niet gelukt. dan had ik er meer vrede mee gehad dan nu.. t blijft een gevoel van onmacht en dat is echt niet leuk. Gaaf zo'n fotoshoot!! en als hij mee wil, ach is inderdaad wel fijn dat hij op de kleine meid kan letten. Efteling is dan toch anders, meer een gezinsaangelegenheid. ( zo voel ik dat dan) Ik heb een eindopdracht gedaan bij het jongerenwerk en idd t is wel wat je zegt, een beetje heen en weer lopen en niet veel doen. T lijkt mij leuk om meer in contact te komen met de probleemjongeren en dan proberen om ze weer op t rechte pad te krijgen. Maar ik heb gewoon net niet de juiste stages kunnen krijgen om daar ervaring in op te doen. En t wordt steeds moeilijker om een baan te krijgen zonder ervaring. Ach ik zie t wel, moet me daar nu even niet te druk over maken... eerst de rest op orde krijgen haha. Je zwangerschap schiet mooi op! Echt spannend weer hoor, bevallgen enzo.. ik vond t prachtig. Zou best nog wel een kindje proberen te krijgen, maar ja eerst een partner, lijkt me handig. En de slaapproblemen, pff jeps dat zal nog wel even duren. Ze zal elke spanning oppakken.. ik merk t hier ook nog steeds bij sem. Wanneer ex is langsgeweest, zit ik emotioneel heel hoog in spanning en hij is meteen die nacht 4 a 5x wakker. Zet em op!
Nou, ik moet zeggen dat werk in ons gebied op dit moment sowieso heel moeilijk is. Tenzij je genoegen wilt nemen met een functie ver onder je niveau? Ik heb ook enkele functies op MBO niveau gehad, maar in die functies deed ik meer dan bijv. dat jongerenwerk op HBO niveau. Helaas is het verschil in salaris wel groot, hoor. Als alleenstaande moeder van straks 2 kleintjes wil ik 3 dagen gaan werken. En dan heb ik wel een HBO salaris nodig! Wanneer ik na mijn WW nog geen baan heb gevonden moet ik wel de bijstand in. Alleen weet ik niet hoeveel dat maandelijks is. Hoor zoveel verschillende dingen! Maar het is wel een fijn idee dat ik dat achter de hand heb mocht ik niet snel iets vinden. Want weer 3 uur per dag reizen met 2 kleintjes...ppfff. Dat red ik sowieso nooit als je ook nog eens je kids op tijd van het KDV moet ophalen. Hoe ga jij het straks doen als je werk hebt gevonden? Wel klote dat je niks kan vinden... Ik heb meerdere keren gelezen hier dat je heel graag wilt werken. Hahaha, dat van de Efteling, zo voel ik het, hoor. Echt...al die gezellige gezinnen met elkaar. En niet alleen dat, maar ik zie ons al dat hele eind erheen samen in de auto... en dan daar samen lopen en in attracties... Wat gaat hij dan doen? Mijn hand vasthouden???? Ik denk dat hij dat wel zou doen, hoor. En als ik hem dan afwijs...? Nou, leuk gezellig uitje is het dan nog...NOT! Je kunt ook moeilijk 'zakelijk' blijven in de Efteling, is ook niet bepaald leuk. Ach ja, volgende week gaat waarschijnlijk niet lukken i.v.m. de BBQ. De BBQ gaat niet door als het regent, maar je gaat ook niet in de regen naar de Efteling. Maar gun mijn meisje wel zo een leuke dag!! Relatietherapie...hmmm, nee dat hebben we niet gedaan. Ik heb samen met hem vorig jaar wel een gesprek bij het FIOM gehad, maar ik kreeg daar niet het gevoel dat ik verder kwam... Misschien ken je mijn verhaal van toen nog..? Je hebt toen ook op mijn verhaal gereageerd. Ik was toen onverwachts zwanger toen Yasemin net 8 maanden oud was en de relatie ging toen ook heel erg slecht. Heb toen besloten de zwangerschap te beeindigen (wel een enorme emotionele nasleep gehad!)...
Trouwens, wel enorm laf van je ex dat hij niet eens relatietherapie wilde proberen. klinkt alsof hij echt zeker van zijn zaak was, maar intussen wel proberen aan te kakken met jou! Hij gaat weg bij jou, maar belazert zijn nieuwe vriendin wél met jou.... Hij klinkt best labiel eigenlijk... klopt dat? Zou me niks verbazen als hij op den duur weer bij jou aanklopt om het toch te proberen!
Hij is hartstikke labiel.. maar ja wil ie zelf niet zien he. Hij werkt ook in de hulpverlening (mbo) en tja dan ist leuker om anderen te helpen, maar naar jezelf durven kijken Ho maar. Hij kan, volgens mij, nooit gelukkig zijn nu in deze relatie. Maar goed, hij zoekt t maar uit. Zijn vader zei tegen mij: Meid je bent hem ontgroeit, jij werd steeds sterker en onafhankelijker in de relatie en hij kreeg het gevoel dat je hem niet meer nodig had. Zijn moeder zegt: Oh jeetje, wat voor een figuur heb ik op deze wereld gezet. Zijn eigen woorden"Ik kies ervoor om niet eenzaam te zijn." Mooie basis voor een relatie lijkt mij. Ken je verhaal idd nog, ja heel zwaar allemaal he. Kan me voorstellen dat je daar een nasleep van overhoudt, t is niets niks. Tja je zou altijd nog de keuze voor therapie kunnen maken, maar als ik t zo lees allemaal heb jij diep in je hart allang de keuze gemaakt. Ik wil ook wel graag dat HBO saliaris, ik wil graag 28 tot 32 uren gaan werken. Want dan weet ik zeker dat ik iets overhoud per maand. Want werk ik net boven het bijstandsniveau, dan krijg ik wel vermindering in huur en zorgtoeslag maar verder blijft alles hetzelfde, dus ga ik erop achteruit. Scheef eigenlijk. Ik krijg nu aan bijstand 1039 euro ongeveer. Daar houden ze dan vakantiegeld van in en de alleenstaande ouderkorting. Kgb krijg ik er wel nog bij. Als mijn ex alimentatie betaald, wordt dat ingehouden. Ik kan me prima redden met 2 kids en dat geld per maand. Heb huurtoeslag en zorgtoeslag, dat scheelt een hoop.