Wat moet ik ervan denken(zoontje van 4)?

Moontje, laat je niet gek maken hoor. Ik had vorig jaar ook een gesprek met de juf over m'n dochter van nu 5. Ze dachten aan licht autistisch, omdat ze zich afzonderde, niet met groepsspellen meedeet en moeite had haar werkjes af te maken. Ik schrok hier erg van, want in vergelijking met andere kinderen van haar leeftijd is ze heel bijdehand juist. Ze is graag alleen, maar om daar nou meteen een sticker op te plakken: autistisch. Dat klopt niet.

Gelukkig heb ik gelijk gehad, deze week krijgt ze een vroege citotoets, omdat ze haar hoger inschatten. Met taal en rekenen is ze verder als haar klasgenootjes. Ook was er in haar vorige klas een meisje dat heel dominant en gemeen voor haar was. Dus dit jaar bloeit ze helemaal op en gaan ze haar werkjes van groep 2 aanbieden.

Wat ik wil zeggen is: jouw gevoel is vaak juist. Een juf kan dat helemaal niet beoordelen. Dat is haar werk niet. Je kunt je zoon laten screenen, maar ik denk dat je gewoon niet zo zwaar moet tillen aan wat de juf zegt. Je zal zien dat het straks heel goed met hem gaat. Succes iig.

 

hij is 4 wat willen ze nou dat hij de heledag rustig blijft zitten die juf heeft zeker geen eigen kinderen

 

Bij ons in de familie komt adhd heel veel voor, mijn broer en zijn twee kinderen, mijn vader, de dochter van mijn zusje, enz.
Om de diagnose adhd te stellen gaat er heel veel onderzoek aan vooraf, het is niet zo dat er na 1 opservatie gelijk gesteld kan worden van adhd. Bij ons hebben ze allemaal verschillende onderzoeken gehad in een kliniek (merkelbachkliniek) voor dat de diagnose gesteld kan worden. Helaas word er vaak bij kinderen die wat actiever zijn gelijk gezegd dat het adhd is, adhd is echt niet alleen maar overactieviteit, tuurlijk zijn dat wel symptomen maar zeker niet het enige wat adhd inhoud.
Mijn broer heeft een website over adhd, en de vorderingen van de onderzoeken die hun hebben gehad. Als je wilt kan ik die wel via pb sturen.

Ik wil je veel sterkte wensen,
knuffel
conny

 

Vind dat kinderen al heel gauw de stempel ADHD opgedrukt krijgen.
Volgens mij is dat ook pas vanaf 6 jarige leeftijd het best te herkennen.

Ik werk zelf op een kdv met kids van bijna 4 en die hebben dan allemaal wel symptomen van ADHD.Vooral over vakanties ed vertellen die al maanden geleden geweest zijn, en ja morgen gaan ze allemaal weer.. Dus ik zou me er vooral nog niet al te druk om maken maar wel in de gaten houden.


Groetjes Debby

 

Die stempel wordt zo snel gegeven, Adhd pfff
Dat moet eerst maar eens onderzocht worden.
Werd ook door de juf over mijn zoon gezegd, onderzoeken gehad, en absoluut geen adhd.

Het kind is 4, laat hem lekker kleuteren en kind zijn.

 

Mijn nichtje, ook 4 jaar, is precies zo...
Heel druk, rent van hot naar her en weer terug...
Kan ook niet rustig met 1 ding bezig zijn enz...
Precies wat jij omschrijft.

Hun zijn dus ook naar huisarts geweest en wilde dat er onderzoek naar gedaan werd, of het ADHD kon zijn...

Na vele onderzoeken blijkt het zo te zijn. Ze heeft een zware vorm van ADHD, krijgt nu medicatie om haar wat rustiger te laten worden.
Geloof me dat is voor haar erg goed, want ze was echt TE druk...

Zou gewoon met je huisarts de dingen bespreken en vragen om onderzoeken om te kijken of het zo is

 

Idd de stempel ADHD is snel gegeven en met ongeveer 6-7 jaar kunnen ze het beste de diagnose stellen omdat een kind er behoorlijk wat onderzoekjes enzo voor ondergaat, is niet zo 123 vast te stellen.
Mijn zoon was 8 jaar toen we na veeeel onderzoeken en vragenlijsten te horen kregen dat hij ADHD/ODD heeft.
Hij zit nu ook op speciaal onderwijs en dat is erg goed voor hem.
Voor zijn ODD krijgt hij nu medicatie en dat slaat gelukkig goed aan.

 

Misschien is het wel zo dat het stempel adhd tegenwoordig wat snel wordt gegeven. Maar je kunt het ook van de andere kant bekijken, de lerares toont in elk geval interesse en belangstelling en bedoelt het waarschijnlijk alleen maar goed.

Dat het echt adhd is wordt pas na onderzoek vastgesteld. Het kan toch geen kwaad om zo'n onderzoek te doen als er vermoedens zijn dat hij adhd heeft?
Veel kinderen met adhd zitten zichzelf ook in de weg en kunnen soms heel veel baat hebben bij medicijnen.

Ik vind zeker niet dat de lerares te snel een oordeel heeft, ze heeft alleen een vermoeden! Beter dat dan dat later blijkt dat hij idd adhd heeft, maar er nooit iemand is geweest die daar wat van heeft gezegd.

 

Hier een kleuterjuf EN Intern Begeleider (zorgcoördinator van de school)...
Ik schrik een beetje van de zin; 'een juf kan dat helemaal niet beoordelen'.
Een juf heeft in de loop der jaren een boel ervaring opgedaan en VEEL vergelijkingsmateriaal. Ze ziet door de jaren heen allerhande kinderen en ziet dus al vrij snel dat het ene kind zich anders ontwikkelt dan het andere kind.
En de juf heeft dan (maar goed ook) het recht om dat met de ouders te overleggen. Nu heeft ze gezegd dat ze denkt aan 'ADHD'. Dat wil niet meteen zeggen dat je kind ook ADHD heeft, maar de juf ziet dat er iets aan de hand is. En dat is toch eigenlijk alleen maar goed?
Stel je voor; je kind ontwikkelt zich niet naar behoren, maar de juf zegt er niets van. Als je kind straks 10 is en allerlei ellende achter de rug heeft en die juf zegt; 'ja, ik dacht toen al dat hij ADHD had', dan baal je toch ook als een stekker?

Een leerkracht mag inderdaad geen diagnose stellen, vandaar het verzoek om naar de huisarts te gaan. Blijkt daar, na een eventueel onderzoek, dat er niets aan de hand is, dan is er toch helemaal geen man overboord? Het kan ook zijn dat er op school onderzoeken gedaan gaan worden. Dan zal er iemand in de klas komen om te observeren (in de klas gedragen kinderen zich vaak heel anders dan thuis) en om testjes te doen.

Het klinkt allemaal heel heftig, 'ADHD', onderzoeken, observaties, maar het gaat allemaal heel spelenderwijs en geeft alleen maar heel veel verduidelijking over het gedrag van je kind.

Veel sterkte!

 

@ieniminie: helemaal met je eens!

 

@Suus1983; Dankjewel...

 

heb ook een zoon met adhd en zware dyslectie, hij is gecontroleerd erop toen die 6 was en de eerste vraag dat de arts me toen vroeg was ; mevrouw stoor je je aan je kind door zijn drukte en moet je hem meermaals per dag zeggen van wees nu aub eens wat rustiger en stil. toen ik zei van ja het werkt me zelf op de zenuwen zei die ook eerst al de testen doen maar de moment dat de ouders zich eraan ergeren is de kans heel groot dat je kind het heeft want zij zijn de eerste die dit gevoel krijgen en opmerken zonder te weten wat het kind heeft. adhd krijgt niet voor niks de bijterm van zitstil. nu heb je enorm veel graden in adhd, sommige zeer zwaar waar je goed af bent met medicatie en andere waarbij je met meer structuur te gebruiken er ook komt. geef je de raad dat als der adhd wordt vastgesteld je niet direct relatine te laten aan te praten want dit medicijn kan in sommige gevallen wel zijn nut bewijzen maar in heel veel gevallen kan dit ook een ander effect hebben. je kind wordt er inderdaad wel rustiger van maar het duurd een hele tijd voor dat de medicatie is aangepast aan de behoefte aan het kind en is die wel rustig tijdens de de dag in school maar bij thuiskomst als het uitgewerkt is de dosis ontploft er een bom een alle ongedrukte emotie van die dag komt er in ene keer uit met gevolg dat meestal de ouders een nog drukker kind in huis hebben. je komt al een heel eind ver met kinesisttherapie voor de motoriek, en structuur in zijn leven. dit vraagt dan wel een extra inspanning van de ouders thuis en van de juf en een hele goede communicatie met de juf. mijn zoon is nu 12 en hier merken we dat de adhd begint af te nemen, 80% van adhd verdwijnt ook grotendeels tijdens de puberteit

 

Ik denk ook dat een juf daar zeker wel over kan 'oordelen', in die zin: minstens een vermoeden uitspreken. En ik denk dat dat oa ook haar taak is. Als ik als oa werkzaam ben en ik heb bij een kind een vermoeden van een stoornis oid, zal ik dat ook melden. Nu is mijn opleiding (SPW WB)waarschijnlijk wat meer daarop gericht dan een pabo-opleiding, maar toch vind ik dat een juf dat wel mag aangeven.

Verder denk dat je moet kijken of het voor het kind beter is als het getest wordt op adhd bijv., Krijgt hij die diagnose, dan is dat slechts een benaming, je hoeft er niks mee, maar je kunt wel handvaten aangrijpen om het kind (beter) te begeleiden.

Ik denk ook dat adhd wel erg vaak wordt gediagnostiseerd, maar dat zegt niet dat je het gewoon naast je neer moet leggen.

Eerst maar eens afwachten wat de ha ervan zegt.

 

Hier ook een juf. Ik ben het helemaal met ieniemini eens. De juf is er juist om te signaleren en het kind te helpen. Een leerkracht zegt niet zomaar dat ze denkt aan ADHD of autisme, daar heeft ze dan echt wel aanleiding toe gezien. Ook de stempel wordt niet zo snel gegeven. Dat wordt altijd gedacht maar is niet zo. Bij ons gaat daar soms wel 1 tot 1 1/2 jaar overheen.

Ik vind dat sommige ouders van tegenwoordig vreselijk tegen het onderwijs aankijken. Ze willen wel dat we hun problemen oplossen en de kinderen opvoeden, maar wij mogen er geen mening over geven. Toevallig zijn wij wel 5 dagen per week bij hun kind. Soms zien we de kinderen vaker dan de ouders zelf. Door sommige reacties voel ik me behoorlijk ondergewaardeerd, omdat de meeste leerkrachten, echt alleen maar het beste voor het kind voorheeft. Ouders willen soms gewoon niet accepteren dat er iets met het kind aan de hand is. Zeer begrijpelijk, omdat het ook moeilijk is. Maar dit gaat dan wel eens ten koste van de kinderen. Sorry hoor, maar dit is echt mijn frustratie! :x

 

Prinses; ik sluit me helemaal bij je aan.
Als ik van een ouder achteraf krijg te horen; juf, je had helemaal gelijk, pietje zit nu veel beter in zijn vel... dan ben ik helemaal gelukkig. Maar voordat je zover bent...

 

Dankjewel! Ik denk dat iedereen in het onderwijs dit soort frustraties kent. Ik ken geen enkele leerkracht die niet het beste met de kinderen voorheeft. Uiteindelijk doe je het voor het kind, maar het kost behoorlijk veel energie, voordat je bent waar je bent.

 

Ik vind 4 nogal jong om te testen ergens voor en volgensmij kan er dan ook nog niks concreets uitkomen, mijn 3e dochter heeft al jaren van diagnostiek achter de rug en zij was zo'n uitzondering met al heel jong klassieke verschijnselen van pdd-nos en adhd, maar dat is echt bij uitzondering, de meeste kleuters zijn met periodes vrij druk, mijn 4e dochter is nu 4 en zij is soms zo druk dan denk ik pfff toe even zeg, maar om dan gelijk adhd te zeggen....ik zou even wachten nog met onderzoeken, zowiezo omdat het zo jong niet met zekerheid vast te stellen is m.a.w zit je dan alsnog in onzekerheid.

 

Ik heb niet alles gelezen hoor.

De punten die jij noemt zijn wel punten die iemand met ADHD ook heeft. Maar goed, wij zeggen hier: een koe heeft 4 poten, maar alles met 4 poten is nog geen koe.

De juf mag het woord ADHD niet eens noemen, zij is niet bevoegd om die conclusie te trekken. Als ze het goed had aangepakt had ze je naar de huisarts gestuurd om te kijken waar het gedrag vandaan komt zonder het woord ADHD te noemn.

Ik neem aan dat de juf de dingen ook in perspectief zet met andere kinderen en hem in vergelijking daarmee dus overactief en weinig geconcentreerd vind.
Maar dit kan echt nog wel bijtrekken hoor. Ik heb ook wel eens een jongetje in de klas gehad die zich slecht kon concentreren en echt niet stil kon zitten. Maar in de bouwhoek verees een kasteel waarvan je niet kon bedenken hoe dat nou in elkaar gezet was (soort Zweinstein). Nu zijn we twee jaar verder en is hij een stuk rustiger.

Wat je zegt over tijdsbesef is normaal bij kinderen van 4. Die hoeven nog niet te weten wat morgen en gisteren is.

De juf mag ook niet zeggen dat hij extra gaat kleuteren, zover zijn we nog niet. Je zoontje is in april op school gekomen in groep 0 (vaak wordt dit groep 1 genoemd, maar groep 0 praat even makkelijk). Nu zit hij in groep 1 en volgend schooljaar in groep 2. Pas bij het tweede oudergesprek van dit schooljaar (of het gesprek rond maart) kan ze voorzichtig gaan vertellen dat ze twijfeld of hij het gaat redden.
Als ze nu al roept dat hij extra moet kleuteren krijg je selffullfilling prophecy (kind presteert zo als de juf van hem verwacht dat hij presteert), dat moet je niet hebben.

Aan de andere kant: Een onderzoek kan geen kwaad en beter een keer teveel dan een keer te weinig onderzocht denk ik dan.


Linda