Ha meiden, Wat mij op dit moment erg bezig houd is dat de felicitaties bij mijn 2e zwangerschap anders zijn dan bij de 1ste zwangerschap. Bij ons eerste kindje lag de deurmat dagenlang vol met leuke, lieve kaartjes. En nu heb ik er maar 2 mogen ontvangen. Dit voelt raar, alsof ons 2e kindje niet belangrijk is. Het nieuwe is eraf ofzo. Misschien klinkt het wat zwaar hoor. Maar ik merk dat het me veel doet en dat ik reikhalzend uitkijk naar de post en deze nog net niet uit de handen van de postbode trek. En dan valt het zo tegen, aangezien het rekeningen of folders zijn. Is dit herkenbaar ?
Het is voor mij niet herkenbaar omdat het voor ons de eerste is, maar ik kan me wel voorstellen dat je teleurgesteld bent! Het zal idd wel komen omdat het nieuwe eraf is.
hier was het ook erg herkenbaar, al kan ik me er niet heel druk over maken (voor ieder persoonlijk natuurlijk) maar hier amper felicitaties en vaak nu nog mensen... ohh wist niet dat je zwanger was/bent. ook kan ik in de familie merken, dat er eigenlijk bijna nooit wordt gevraagd hoe het gaat, hoe ik me voel t.o.v de eerste zwangerschap. Ze zullen wel denken komt vast allemaal goed.
Dat ik hier nu zo bij stil staat ligt meer aan het feit, dat ik iemand ben die alles en iedereen een kaartje stuur bij elke bijzondere gelegenheid of gewoon zomaar. Dit verwacht ik nu ook terug. Maarja, zo werkt het natuurlijk niet. Dat is dus wat ik moet accepteren.
Ik verwacht ook minder felicitaties enzo, maar ergens snap ik het ook wel. Ik heb ook niet het idee dat het komt omdat de 2e minder welkom is, maar omdat je niet voor het eerst moeder wordt.
Dat is een grote valkuil idd. Hoge verwachtingen van anderen hebben omdat je die dingen zelf ook doet. Dan word je alleen maar teleurgesteld. Ik heb het helemaal niet zo ervaren trouwens, maar ik heb dan ook geen verwachtingen van anderen.
dan verwacht je het inderdaad ja en valt het des te zwaar als er "weinig" terug komt, zeker omdat je zelf altijd veel geeft, is het nooit leuk als er dan nu bijna niets terug komt, in ieder geval anders als bij de eerste. inderdaad denk ik iets wat je moet accepteren. Zelf stuur ik eigenlijk bijna nooit een kaartje (misschien neem ik er soms wel te weinig moeite voor) dus verwacht ook niet veel terug, wel vraag ik altijd hoe het met iemand is, maar nu in de zwangerschap kan ik dus echt merken dat zelfs vanuit mijn ouders/oma/tante er echt bijna niet gevraagd wordt hoe het gaat, onbewust dus toch wel een klein beetje mee bezig.
Ik merkte aan alles dat het bij de 2e minder werd. idd minder feliciaties *behalve de opmerking "ALWEER!" en "spaar jij voor een elftal" maar ook tijdens de zwangerschap, minder vragen hoe t gaat. Na de bevalling kwam pas na de kraamweek de visite op gang en zelfs 2 maanden daarna nog tante's die bij de 1ste al in de eerste week allemaal kwamen. Dat laatste vond ik niet leuk en niet begrijpelijk, de rest kan ik me iets bij indenken aan de ene kant, omdat je al weet hoe een zwangerschap is *ookal is elke anders* maar aan de andere kant is een 2e of meerdere zwangerschap niet minder belangrijk beetje dubbel
ow zo herkenbaar. hier was zelfs de opkomst van kraambezoek een stuk minder.. en had ik bij de eerste nog geen uur nadat ik thuis was met de kleine al ongeveer 40 man in mijn huis zitten (was ook niet leuk) en de volledige eerste maand amper een dag zonder kraambezoek, had ik nu de eerste week zelfs maar vrij weinig (vergeleken met de eerste) en mensen kwamen bij mij met de 2e ook al veel later kijken (sommige nu zelfs nog, ruim 3 maanden later!) en voor beide meiden heb ik een plakboek gemaakt met alle kaartjes van de geboorte. was bij de eerste ruim 20 meer dan bij de tweede, terwijl we weer precies dezelfde mensen een kaart hebben gestuurd!! het viel mij ook erg tegen... maar je kunt er niets aan doen!
Het valt me ook op, en ook tegen... Het is toch gewoon zo bijzonder dat je zwanger bent, en dat gevoel wil je ook krijgen van de mensen om je heen. Ook ik hoop dat het misschien nog komt... maar heb nu zelfs soms het id om het er maar niet over te hebben omdat ik mezelf dan de hele tijd hoor praten over ik die zwanger ben.... en geen echte reacties terug krijg... wel heel jammer vind ik dat.
De reacties zijn eiegnlijk even leuk dan bij Milan. Alleen kreeg ik bij Milan meer cadeautjes dan nu! Mijn moeder vroeg vorige week van wie ik dat leuke setje had gekregen. Uhhmm, van mezelf misschien!! 2 dagen later kwam ze met een lief boxpakje!!
Ik heb wel veel felicitaties gehad en iedereen is blij voor me, maar geen enkele kaart mogen ontvangen!
voor mij is het niet herkenbaar. maar mijn vriendin zei het laatst ook toen haar dochter geboren werd werd ze neer gegooid met cadeautjes en kaarten en nu is zei weer in verwachting en haast niets!! gelukkig is jou kindje net zo belangrijk als de eerste toch? liefs
ik vind het eigenlijk ook niet zo vreemd. Als ik naar mezelf zou kijken zou ik het (denk ik, want ik ben nu ook pas zwanger van de eerste) ook minder bijzonder vinden om van een tweede zwanger te zijn. Dat betekent absoluut niet dat ik minder blij zou zijn met die tweede, of dat die minder 'belangrijk' zou zijn. Maar het is gewoon niet meer "het grote moeder-worden" waar je dan mee te maken hebt. Dus ik zou het ook helemaal niet raar vinden als mensen dan minder enthousiast reageren op het nieuws, minder kaartjes sturen etc. Voor zo'n kind, die dan later in zn plakboek een hoop minder kaartjes vindt dan bij z'n brusje, is het wel een beetje sneu inderdaad, maar voor mij als moeder zou het me niet teleurstellen, denk ik.
Toevallig zei ik het dit weekend nog tegen een vriendin, dat mensen bij een 2e zwangerschap minder enthousiast reageren dan bij de 1e. Gelukkig reageerde familie en vrienden wel allemaal net zo blij en lief als bij de 1e, maar vage kennisen ofzo minder, er was er zelfs 1 die alleen maar zei "Nu al? Goh snel" en verder niks geen gefeliciteerd erachteraan.... Ach, voor mijn man en mij is deze zwangerschap net zo speciaal en bijzonder als de 1e! En dat is het enige wat telt, hij of zij komt toch bij ons wonen
Ook hier veel minder kaartjes dan bij de eerste hoor. Nr twee moet nog worden geboren, dus dat weet ik verder nog niet qua verloop.
Fafa: Nou dat ben ik niet met je eens hoor. Ik ben nu zwanger van de 2e maar vind dit weer net zo bijzonder. Bij de 1ste was ik veel onbevangender, je weet totaal niet wat het écht inhoudt. Dat er straks een echt mensje uit jouw buik komt. Nu weet ik dat wel en maakt me dat nog bewuster van het wonder dat er in mijn buik groeit Maar dat is natuurlijk wel mijn ervaring Wij hebben het afgelopen weekend tegen familie verteld en de reacties waren inderdaad net even wat anders. Ze waren natuurlijk super blij maar toch .. De oma van mijn vriend zei zelfs 'tja je hebt er al 1 dus je weet nu hoe alles werkt en gaat he?' .. moest er wel om lachen
Ja, herkenbaar. Na de geboorte was het helemaal opvallend; dat is bij een tweede toch ook anders dan bij de eerste. Mensen feliciteren je wel, maar het nieuwe is er idd af. Zo was mijn familie iets minder ontroerd; bij de eerste hadden ze mij moeder zien worden, dat element is er bij de tweede natuurlijk niet meer. Ik snap het ook wel en ik maak mezelf er ook schuldig aan: ik maak van de tweede lang niet zo veel foto's als van de eerste. Gelukkig nog wel zó veel dat ik ook van haar een mooi boek kan samenstellen! Maar het zijn er toch minder dan van haar broer.