Hee meiden! Ik vroeg me af wie jullie vertellen dat je bezig bent met het maken van een kindje? Ik wilde het zelf namelijk aan niemand gaan vertellen, maar mijn vriend wil het graag aan zijn ouders vertellen. Zijn vader is namelijk al bijna 83 jaar.. (tweede leg en laat begonnen aan kinderen, vriend zelf is 29). Verder heeft een collega van mij het geraden! Ze is hoogsensitief en vroeg me ineens of we bezig waren met een kindje.. Heel bizar! Gelukkig wel onwijs goed contact met haar. Ik ben benieuwd naar jullie "achterban"!
ik heb het mijn ouders en zusje verteld. En mijn vriendin. En omdat wij net getrouwd waren vroegen mensen het wel eens. En dan ga ik gewoon eerlijk antwoord. Volgens mij heeft mijn man het ook wel aan mensen verteld. Weet niet aan wie eigelijk. Ik snap het nut niet van er geheimzinnig over doen. Maar bij mij wist ook iedereen het toen ik 6 weken zwanger was.
Hee Debby, Dank voor je reactie. Ik twijfel er zelf gewoon erg aan, omdat ik niet steeds de vraag wil hebben of ik al zwanger ben. Als ik daar steeds negatief op moet antwoorden, is dat ook weer zo klote..
o dat vond ik niet zo erg. Maar ik ben gewoon ook heel open van mezelf. Als mensen vragen wat ik verdien mogen ze het ook zo weten bijvoorbeeld. Ik vond het wel fijn bij mijn zoontje toen ik bij de gyn liep dat mensen belangstelling toonde waarom het nog niet lukte enzo.
@Debby; ja, als het niet lukt, lijkt mij dat ook fijn. We zijn alleen pas net begonnen.. Ergens wil ik het ook wel van daken schreeuwen, hoor! Had de eerste paar dagen zelfs het gevoel dat ik op zo'n roze wolk zat, dat mensen het wel moesten zien! Haha!
bij mijn weten me ouders,broertje en zusje ,me beste vriendin het en me schoonouders en beste vriend van me man en we hebben erbij gezegd dat ze niet moeten vragen als zover is horen ze t vanzelf wat wel fijn is dat als t niet gelijk lukt t op een gegeven moment toch elke keer teleurstelling is en je dan wel je hart kan luchten maar je moet doen waar je je goed bij voelt als je t niemand wilt zeggen is t toch ook goed? succes
Ik heb het toen aan 2 van mijn beste vriendinnen verteld omdat ik het even kwijt moest. verder niet aan de ouders ik weet hoe mijn moeder is die zou bijhouden wanneer ik ongest. moest worden en me dan steeds vragen. Mijn vriendin is al 9 jaar bezig en ik betrap me er zelf op dat ik ook precies weet wanneer ze weer ongi moet worden vraag haar er niet steeds meer naar hoor maar kan me voorstellen dat als het niet lukken wil je er ook niet elke maand belang bij hebt dat mensen je steeds vragen
Hallo! Bij ons was/is dit ook wel lastig. Mijn man wil het aan niemand vertellen, gewoon lekker ons eigen 'geheimpje' houden. Maar ik moet het gewoon met mensen bespreken. Dus nu maar lid geworden van dit forum haha. En in mijn omgeving zijn er een paar zwanger, die zullen het wel merken aan mijn belangstelling en vragen, dat wij ook bezig zijn. @Aster, ik kan me goed voorstellen dat je vriend het wil vertellen aangezien zijn vader 83 is, daar geniet zijn vader misschien ook heel erg van! Je kunt ook afspreken dat je het alleen aan hen verteld?
Mijn vriend en ik zijn ook net pas begonnen.. Maar mijn familie en beste vriendinnen weten het.. Ik kan heel slecht geheimen bewaren, ben ook erg open van mezelf.. Ik ben heel close met mijn familie en ze vroegen of er al een kindje aankomt en of ik al gestopt was met de pil en dat probeerde ik te ontkennen maar dat lukte niet echt hihi.. Maar ik word nog niet echt lastig gevallen met vragen of het al is gelukt.. Iedereen weet dat ik het ze wel vertel als het zo ver is.. En vind het wel leuk om af en toe wat te kunnen vragen =) Succes!
Wij hebben het in eerste instantie niemand verteld. Pas toen we bijna 1,5 jaar bezig waren en een paar onderzoeken in het ziekenhuis hadden gehad, en er bij mij een kijkoperatie aan de eileiders werd gedaan hebben we het verteld. (aan ouders en broer en zussen) Wij hoopte altijd dat het toch zou lukken en er dan mensen mee konden verassen om het te vertellen. Uiteindelijk is het nu wel erg fijn om naast met elkaar er ook met andere over te kunnen praten. Zeker over je gevoelens want na zo'n lange tijd is het erg emotioneel en is het af en toe lastig relativeren.
Wij hebben ruim 2 jaar moeten wachten op een zwangerschap en ik moet je zeggen dat ik erg blij was dat het een geheim tussen ons twee was. Het al frustrerend genoeg als het niet lukt en als dan mensen maar vragen, roddelen en van alles denken als het langer duurt... Liever niet!
Wij hebben familie en vrienden ook niet ingelicht. Gaan dat pas doen wanneer het zo ver is, of wanneer ik in de mmm beland en dan steun nodig heb. Alleen onze huisgenoot weet er vanaf. Naast dat we het voor hem gewoon niet geheim konden houden, vonden we het ook wel zo eerlijk om hem in te lichten. Hij hoeft niet weg, want we hebben kamers zat, maar omdat het ook voor hem een ingrijpende tijd zal worden, hebben we het hem dus wel verteld. En sinds eergisteren weten ook twee collegaatjes van me er vanaf. Zij waren mijn rookmaatjes, en tja, ik moest hen toch wel vertellen waarom ik probeer te stoppen met roken. Eén van hen is net mama geworden en ik vind het wel fijn dat ik er met haar over kan praten. Maar voor de rest blijft het dus geheim .
Mijn zus weet het, en een vriend + vriendin. Gewoon om even te kunnen luchten. We wilden het geheim houden maar soms kan je er even niet omheen en moet je wel eerlijk zijn ^^ Voor de meeste zal het een verrassing zijn mocht het lukken.
Wij hebben het alleen aan onze ouders, broers, zussen en beste vriendin verteld. Ik vind het ook wel fijn om er met iemand anders over te kunnen praten dan alleen mijn man. Wel hebben we afgesproken dat ze er niet steeds naar moeten gaan vragen hoe het ervoor staat. Als het eenmaal zover is, dan komen we er zelf wel mee!
Ik ben best open, en dat is fijn. Maar wees selectief, bepaalde mensen kunnen je toch op je hart trappen. Doordat ik het er weleens over hebben in tegenstelling tot anderen kreeg ik vaak de opmerking dat ik er teveel mee bezig ben. Ik weet ze dat het niet zo is en ook dat dat helemaal niet uitmaakt. Maar het doet pijn. Ik besefte dat pas toen het zover was. Daarvoor heb ik ditzelf ook vaak gedacht, maar het is echt niet leuk om te horen. Dus erover praten is niet erg, maar ik zou het niet een mensen vertellen waarvan je denkt dat ze er toch niet zoveel mee hebben.
Wij wouden het ook niemand vertellen. Maar mijn moeder vroeg een tijdje terug nog of ik de pil nog slikte. (omdat ik een pil slikte ook voor acne en ik dus wat meer last heb nu). Dus ik heb gezegd dat het niet zo was, met eerst als reden dat ik wou zien hoe mijn cyclus was zonder pil. Toen heb ik ook gezegd dat ik lange cyclussen had. Ze vroeg toen wel of ik zwanger wilde worden en heb toen gezegd van ja, maar we zijn er niet echt mee bezig (wat wel zo is). En toen zei ze zelf van als het komt dat is het goed enz. Dus ik heb dat maar bevestigd. Ben daarvoor naar de dokter geweest (lange cyclussen), en toen daarna bij m'n moeder op de koffie, en daar was ook m'n beste vriendin. En toen heb ik wel verteld hoe en wat. (Dat we evt. naar gynaecoloog gaan over 4 maand). En dat vond ik wel heel fijn. Hun staan heel dicht bij me en ik vind het ook wel fijn als ik er met iemand in het echt ook over kan praten ipv alleen hier op het forum en mijn man. Mijn man is daar toch anders in en voor een man is het toch weer anders als voor een vrouw. Dus ja je moet doen waar je je fijn bij voelt.
Wat zijn jullie reacties ontzettend fijn, zeg! Dank jullie wel daarvoor.. We hebben nu toch besloten om het vanavond aan zijn ouders te vertellen.. De gezondheid van mijn schoonvader gaat toch steeds iets verder achteruit. Als het dan nog heel lang duurt voordat ik zwanger ben, wil ik wel dat hij het in ieder geval weet. Misschien vertel ik het dan ook wel aan mijn zus. Die zou het namelijk fantastisch vinden om hierbij betrokken te worden..
Ik heb het tegen mijn moeder en 2 goede vriendinnen verteld omdat ik af en toe even wat moed in gepraat moet krijgen. Maar sommige zullen zeggen dat je het beter tegen niemand kan vertellen voor het geval dat het mis gaat of niet lukt. Wij krijgen ook vaak de vraag van wanneer komen er is kinderen. Kan die vraag niet meer horen!!
Wij beginnen vanaf mijn volgende cyclus en omdat ik letterlijk heb zitten aftellen voor bijna twee jaar weet iedereen wanneer we dan eindelijk gaan beginnen. Maar nu vind ik het toch wel vervelend dat iedereen het weet, wat als het nou lang gaat duren. Dan krijg ik straks elke maand opmerkingen of het al raak is en daar heb ik eigenlijk helemaal geen zin in