groeiachterstand buikje van de baby

euhh ja hier hetzelfde, met 30 weken echo alles prima. vorige week 32 weken controle gehad en echo en toen bleek dat het buikje in 2 weken tijd maar 2 a 3 dagen gegroeid was. ze hebben de meting een aantal maal over gedaan en elke keer hetzelfde. doorbloeding van de navelstreng was goed daar hebben ze ook nog naar gekeken.
moet idd ook over 2 weken voor een groei echo en dan moest het wel bijgetrokken zijn of iig een betere groei. weet niet wat ze anders gaan doen.
dacht ook al iets in van rust houden maar hier ook een 2 jarige die aandacht wil dus dat gaat niet zo lukken.
maarja als er geen groei meer inzit is het ook niet goed he.

heb volgende week donderdag de groei echo, wellicht dat het dan wat beter is.
ik houd het topic hier even in de gaten... verder heb ik geen tips of ervaring hier mee.
ja rust houden zodra je de kans hebt...

 

Een echo is natuurlijk geen 100% zekerheid, maar het babybuikje is het aller belangrijkste wat wel moet groeien!
De groei van hoofdje, botje in het been maakt opzicht niet veel uit.
Als het buikje niet goed groeit kan het een reden zijn dat de baby geen goede toevoer krijgt vanuit de placenta of navelstreng.

Ik had het ook bij mijn 2e dochter, uiteindelijk is ze wel met een goed gewichtje geboren.
Zij had een groeiachterstand van een week of 2/3.

Bij mijn jongste was er ook sprake van een afbuigende groei maar dit was uiteindelijk een meetfout en is ze met 40+1 geboren (ingeleid) en woog ze 3375gr.

 

Ik heb dit ook gehad bij mijn vorige zwangerschap. Uiteindelijk was het bij mij loos alarm en is het helemaal bij getrokken en ben ik bevallen van een super gezonde dochter.
Maar ik snap wel dat ze het in de gaten houden.

 

Ik heb dit pas geleden ook gehad.
Buikje liep achter in vergelijking met de rest van het lichaam.
Ik heb 3 keer een groei echo gehad, uiteindelijk hoefde ik me geen zorgen te maken.
Ondanks dat het buikje nog steeds kleiner is dan de rest houdt ze wel dezelfde lijn aan.
Ze heeft gewoon haar eigen lijn waar ze op groeit en volgens het ziekenhuis en de verloskundige kan dit geen kwaad.

 

Mijn vriendin heeft dit van de week ook te horen gekregen, maar bij haar wijken ook de beentjes af en is de placenta al aan het stopproces begonnen! Best eng omdat dat bij mij over het hoofd gezien is en mijn dochtertje precies aan dit probleem is overleden! Gelukkig staat ze nu onder hele strenge controle, mede voor haar gemoedsrust omdat ze mijn verhaal natuurlijk kent!

 

Hier hetzelfde gehad (sorry voor het lange verhaal...)

Groeiecho met 29+4 was prima, alles mooi op termijn en geen problemen gezien. Met 33+4w een groeiecho met doppler gehad en daarbij zagen ze een te kleine buik en de doorbloeding van de navelstreng leek niet goed. Hiervoor ben ik toen diezelfde dag voor 2 dagen opgenomen geweest om mij en de kleine in de gaten te kunnen houden, maar alles bleek prima te gaan gelukkig mocht ik met 33+6 naar huis met dagelijkse thuiscontroles.

Tijdens de thuiscontroles had ik nog steeds volledige bedrust. Ze gaven aan dat ze voor huisdieren beter tijdelijk een ander huis kon zoeken (bij familie, vrienden enz) en voor eventuele kinderen opvang moest zoeken.

Met 34+4 tijdens de wekelijkse ZKH-controle een doppler gehad en daarna te horen gekregen dat ik bedrust moet blijven houden, maar dat de dagelijkse thuiscontroles gingen vervallen omdat ze zo tevreden waren met de controles die 4 dagen.

Inmiddels heb ik met 35+4 een nieuwe groeiecho en doppler gehad waarop te zien was dat de doorbloeding van de navelstreng weer normaal was voor de termijn en ook het buikje mooi bijgetrokken was. Met bedrust kun je dus een hoop

Inmiddels ben ik 36+4 en heb ik alleen nog bedrust thuis. Manlief doet alles wat er gedaan moet worden, maar dat beperken we tot het hoognodige (wil hem naast zijn fulltime baan ook niet gaan overvragen), we mogen hulp vragen aan schoonouders, mijn moeder, schoonzus en zus en ik probeer zo veel mogelijk op bed te helpen. Ik mag bijvoorbeeld de was opvouwen en aardappels schillen/boontjes doppen, maar niks doen waarbij ik te lang moet staan/lopen of traplopen. Ik vond het de eerste 2 weken verschrikkelijk moeilijk om niks te doen, niet even dingen opruimen, bezem pakken om snel te vegen of de wc te poetsen, maar inmiddels kan ik het al iets meer loslaten.

Ik zit natuurlijk totaal niet in jou situatie omdat het bij ons de eerste is, maar vraag eens aan familie, vrienden of buren of ze willen en kunnen helpen en wat ze voor je zouden willen doen. Zo zou je kunnen denken aan helpen in het huishouden met zware huishoudelijke taken waarbij je lang of veel moet lopen/staan/bukken/tillen, je jongste ophalen of bij jullie thuis komen oppassen als jij gaat rusten, de oudste naar school brengen/van school ophalen (eventueel een andere moeder die in de buurt woont?). Mss zijn er wel meerdere mensen die je niet kunnen helpen met huishoudelijke taken of de kinderen (anderen hebben natuurlijk ook een baan en eventueel zelf kinderen en andere activiteiten), maar wel eten voor jullie willen koken die jullie dan kunnen opwarmen zodat jij en je partner niet nog moeten koken of een boodschap voor je kunnen halen als, bijvoorbeeld, het brood op is.
Verder kijken we hier iedere dag wat echt nodig is. Dat vraag ik dan manlief te doen na het avondeten zodat hij maximaal 1 uurtje in huis bezig is en daarna ook van zijn avond kan genieten. In het weekend doet hij dan iets meer in huis (wekelijkse boodschappen, schoonmaken enz) omdat hij dan de hele dag de tijd heeft

Heel veel succes en hopelijk blijkt de bedrust niet meer nodig te zijn voor jullie!