Hallo, wil gewoon even mn verhaal kwijt en misschien heeft iemand wat tips voor me. We hebben vrijdag t de schoonfamilie verteld dat ik nu bijna 10 weken zwanger ben opzich harstikke leuk en nou vanavond begon het, mn schoonmoeder vind dat zich overal mee mag bemoeien dus ik zeg nou het is ons kind dat dacht ik niet.zegt ze nou dan gaan wij nog vaak ruzie krijgen. En ineens heb ik heel erg last van me hormonen en heb ik haaienvinnen soep gegeten enweet ik veel wat allemaal en is ze dus boos omdat ze weet dat ze bij mij aan het verkeerde adres is. Wat moet ik hier nou mee, ik heb er al een paar keer de waarheid gezeg maar ze blijf gewoon doorgaan, straks heb ik niet eens meer wat over me eigen kind te zeggen.
waarom al ruzie om maken als het probleem er nog niet is. Ik zou gewoon kalm houden en je grenzen bewaken. geen welles nietes spelletje van maken. als je schoon moeder ze zich niet kan gedragen dan stuur je haar of weg. of je gaat zelf weg. geniet er van en laat het niet verpesten. die kleine zit nog heerlijk in je buik. en daar heeft ze niks over te zeggen.
Hoebedoel je "dat dacht ik niet"?????: Nou gaan we het helemaal krijgen hahahahahaha Je vriend/man is vast enigs kind?? Bah ik begrijp je frustraties helemaal hoor! Ik zou er inderdaad METEEN iets mee doen want dit gaat nog veel erger worden ben ik bang! Wat zegt ml ervan??
Ik zou haar zeggen dat advies op prijs wordt gesteld, maar dat het nog altijd aan jullie is om te beslissen wat er gebeurt. Misschien er achteraan zeggen, dat je er verder niks meer over wil horen, omdat ze op deze manier jullie van haar wegduwt. Hopelijk begrijpt ze die hint wel. En zo niet, dan zeg je er achteraan dat het zonde zou zijn als jullie kindje zonder oma opgroeit (of maar met één oma)...
Vraag eens of háár schoonmoeder óók haar mening doorduwde m.b.t. de opvoeding van jouw man en eventuele broers en zussen. En hoe ze dat vond, of gevonden had.
Gewoon negeren... Oma's krijgen zodra ze horen oma te worden en last van hormonen...... En ach.... Die van mij deed het ook maar is aardig bij gedraaid, en heb het gewoon genegeerd.....
Maar elk mens is gelukkig anders en als jij ( in dit geval ik of ts) het negeerd, maak je in elk geval nu nog geen ruzie over iets wat er nog niet is en mijn sm is al heel erg bij gedraaid en denkt er alweer anders over als in het begin..... Hun moeten ook wennen aan niet alleen moeder zijn maar ook oma...
Mn vriend vind dat zn moeder veel voor hem heeft gedaan en dus Zodra ze erop aangesproken word vind hij haar zielig want dan kruipt ze in de slachtofferrol. Toen ik afgelopen jaar een miskraam kreeg zei ze tegen me schoonzusje op het moment dat ik in het ziekenhuis lag , oh nu ben je toch nog als eerste zwanger. En idere keer denk ik voor me vriend ach laat maar.. en nu reageerde ik fel en zij deed volgens haar niks. En ik word dan weer boos dat eerst geeft me vriend me gelijk je ben goed voor jezelf op gekomen en dan zegt die tegen haar ach ze heb last van de hormonen. Ik heb nu gewoon gezeg ik hoef haar voorlopig niet te zien, want ik raak van haar in de stress en dat is niet goed voor de kleine. Maar dan krijg ik als antwoord ga ik ook niet meer na jou ouders. Hij vind dat ik me maar niet te druk moet maken en niet alles zo letterlijk moet nemen.
als ik jou was zou ik op een rustig avondje proberen rustig te praten met je vriend. Laat hem weten hoe jij je eronder voelt, wat het met je doet. Mannen hebben daar nl geen verstand van hih dat moet je eerst 3 keer duidelijk uitleggen. Misschien dat hij je dan steunt? Ik weet hoe je je voelt hoor, maar ik heb het dan met mijn moeder. Ze houdt zich nu nog aardig in maar ik weet dat dat straks ook gaat veranderen en dat dat ruzie wordt. So be it... het is jullie kindje, jullie moeten beslissen. Maak dat ook goed duidelijk aan je vriend!!! Het is zooo belangrijk dat jullie het hier nu (voordat het kindje er is) over een zijn. Hoef je niet eens met je schoonmoeder te praten, maar zorg dat je op 1 lijn zit als het kindje er eenmaal is. Ik wens jullie heel veel succes en probeer je nog niet te druk te maken, maar ik snap je heeeel goed. Uiteindelijk komt alles goed!
Gut wat een baby die vent van jou. nou dan ga ik ook niet naar jou ouder boehoe. Als ze er over een tijd weer over begint gewoon heel duidelijk; luister....je hulp word gewaardeerd maar dit is ons kindje en word door ons opgevoed. Zal ik mij ook overal mee bemoeien in jou leven? Hou er over op anders gaat dit straks nog heel vervelend worden. Oh enne dat alle schoonmoeder/ moeders hier last van hebben is onzin. Die van mij doen heel normaal hoor.
Niet op ingaan. Dat is echt de simpelste oplossing. Je kunt nu je al wel druk gaan maken over waar zij zich allemaal mee gaat bemoeien, maar dikke kans dat dat 100% meevalt en er straks weinig aan de hand is. Zorg gewoon dat je met je partner afspraken maakt en dat jullie je daar straks beiden aan gaan houden als de kleine er is. Als vooraf duidelijk is wat je wel en niet wilt omtrent je kindje, zal je schoonmoeder weinig voeten aan grond krijgen als zij het anders ziet straks... Maar nu al ruzie gaan maken over dingen waarvan je nog niet eens weet waar het over gaat, is echt totaal zinloos! Je niet op de kast laten jagen door dat soort uitspraken. Mijn schoonmoeder riep destijds dat ze dan lekker vaak ging komen, want dan had ze eindelijk weer een kleinkind in de buurt om oma voor te zijn. Tja, we zien ze hier eigenlijk alleen met onze verjaardag en die van de kids, (2 keer per jaar), want ze hebben het vaak te druk of zijn te moe of hebben geen geld om hierheen te komen. Praktijk is dus dat ik vaak het initiatief neem om tegen manlief te zeggen: Zullen we maar eens langs gaan, want we hebben ze al zo'n tijd niet meer gezien.... (mijn man bedenkt dat soort dingen dus echt niet Heeft niet zo die behoefte om bij anderen op visite te gaan, zelfs niet bij zijn ouders).
Ik vind je vriend helemaal geen baby. Hij bevindt zich ineens in een catfight waar hij niet om gevraagd heeft en probeert de boel te sussen. Doet ie niet handig, maar ach, daar kun je hem net zo min op afrekenen als de twee vechtende vrouwen in dit verhaal. Laat het lekker. Het is belangrijker dat jij en je vriend straks de beslissingen nemen, dan dat je daar nu in gesteund wordt door zijn moeder. Laat lullen die vrouw, lach erom en denk bij jezelf: wacht maar ouwe troela met je praatjes, je denkt dat je wat te zeggen hebt, maar dat zien we over een maand of 6 wel. Als je haar even minder wilt zien, prima, maar kleed het dan een beetje slim in. Ga niet zitten dreigen dat ze dan misschien haar kleinkind niet zal zien als je dat niet meent in elk geval. Dat lijkt me echt slecht advies, met alle respect. En als je het wel meent, nouja, daar zeg ik maar even niets over... Zeg dat je druk bent, of andere dingen aan je hoofd hebt en je bent zo een paar weken verder. Is bij haar de paniek ook gezakt en de kans groot dat het bekoeld is. Begint ze weer debiel te doen, dan stel je het volgende contact gewoon weer wat langer uit Op de principiele tour gaan werkt alleen als je wint, maar dat lijkt hier minder belangrijk dan een rustige zwangerschap en een fijne toekomst met een redelijke oma voor je kind. Succes!
Ik ga zelf m'n schoonmoeder een beetje uit de weg.. Als m'n vriend erheen wilt gaan, voel ik mij net even niet zo lekker! Als ik haar niet te vaak zie is het gewoon gemakkelijker en verdraag ik meer. Ik ben echt wat feller en nu al lekker beschermend! Goede match..
Dit gaat niet veranderen en als je vriend nu niet voor jou kiest, zal hij dit ook niet doen na de zwangerschap, integendeel, zijn moeder gaat boven jou, bedenk zelf wat je hier mee doet, maar zorg er voor dat de kleine nu het belangrijkste is. Draait je vriend niet om, dan zou ik ook heel hard nadenken en aan hem vragen wat voor hem het belangrijkste is en daar mn conclusie's uit trekken. Zij verdwijnt niet en gaat ook niet zo makkelijk mee om met nee, en tegen je sz is helemaal laag bij de grond om dat te zeggen. Als je vriendlief jou MET kleine niet op nr. 1 zet waarom heeft hij dan een relatie met je? SChoonmoeder zit ook te stoken, om er voor te zorgen dat het fout gaat, dat ze zoonlief weer terug heeft EN voor jullie kleine kan gaan zorgen. Wat anderen hier van zeggen of commentaar hebben intresseert me niet, want de waarheid is hard. Kan goed gaan,dat het meevalt na de bevalling, maaar kan ook verkeerd uitpakken dat jij straks op straat staat zonder kind zonder vriend zonder iets. Dus nu goed gaan praten, om dit bovenstaande allemaal te voorkomen, en zet hij jou niet op 1 trek je conclusie.
Bedankt dames! Ik zal nooit zeggen dat ze dr kleinkind niet mag zien, maar er zijn grenzen. Ik snap dat voor hem moeilijk is , maar ik ben het totaal niet gewend mn ouders bemoeien zich totaal niet met mij ze zijn er voor me wanneer ik ze nodig heb . Ik heb al zo vaak gezegd dat ze zich niet met ons moet bemoeien. Maar het is idd dat ze zoonlief uit haar ogen ziet verdwijnen..en de controle kwijt raakt. Te druk hebben.. lijkt me ook niet mn schoonmoeder zit heel de dag thuis en woont aan het andere kant van het dorp. Ik heb me voorgenomen om zo ver mogelijk bij dr uit de buurt te blijven en evt. Met mijn vriend op papier zetten wat er allemaal wel en niet mag omtrent ouders/schoonouders. Ik denk dat dat maar de beste oplossing is. Bedankt allemaal, ik dacht namelijk gister avond laat zal ik t nou overdreven hebben maar blijkbaar zijn er meer dames die er zo over denken.
Hangt er van af volgens mij waarover de discussies gaan. Mijn schoonouders willen ook heel erg betrokken zijn bij de zwangerschap, maar ik denk dat dat normaal is want het gaat ook over het kindje van hun eigen zoon. Ik zou ze proberen het gevoel te geven dat je ze er even hard in betrekt als je eigen ouders maar daarna toch doen wat je zelf wenst.
Nee dit ging over dat ik het me kind niet zou gunnen om bij opa en oma te zijn en dat ze zelf vind dat ze zich met ons kind mag bemoeie.dus als ik zeg t blijft in zn.bedje en zij vind dat de kleine eruit moet en ze is er toevallig dat ze het er best uit mag halen. Dat heeft ze ook letterlijk gezegd. Dus betrekken, dat heeft ze zichzelf al ontzeg en mijn ouders wonen 50 km verderop en ik zie mn schoonouders vaker dan ne ouders dus het is zeker niet zo dat ik mn ouders er meer bij betrek of voortrek.