Hoi dames, Mijn kleine dametje begint opeens sinds 3 dagen hard te huilen als ik haar naar bed breng ik heb haar dit niet eerder zien doen. Normaal slaapt ze gewoon lekker of speelt ze nog even met haar knuffel. Nu krijst ze het uit als ik haar 's avonds in bed leg. Ik merk dat ik er enorm nerveus van word en het doet me eerlijk gezegd pijn van binnen haar zo te horen. Ik troost haar dan ook een paar keer (beetje water en een knuffeltje), maar weet dat ik het ook moet laten ergens (voldoende gegeten, schone broek, moe..dus dat is het niet). Ben bang dat ze er straks mee gaat 'spelen'. Nu heeft ze sinds vanmorgen opeens allemaal rode pukkeltjes rondom haar mond, heel gek opeens. Ik weet dat de tandjes flink bezig zijn, je ziet nog geen tandje, maar wel allerlei knobbeltjes en het tandvlees ziet er gespannen wittig uit... Zou dit te maken kunnen hebben met de hartverscheurende huilbui van mijn dochter? En kan iemand die rode pukkeltjes opeens ergens plaatsen? Merk dat ik me zo rot voelt als ze niet in haar hummetje is...het is zo'n vrolijk en super tevreden kind eigenlijk. Verder merk je niets aan haar overdags en heeft ze geen koorts.
Hoi Meryl, Hier ook zo'n supertevreden hummel die ineens niet meer wilde slapen. Normaal gaat hij om half acht naar bed en dan gaat hij meestal ook gelijk slapen. Maar een week of drie geleden begon hij ineens te schreeuwen. Het gekke was, dat als ik naar boven kwam om hem te troosten, hij gelijk ophield met huilen. Ik had wel zijn temp gecontroleerd en gekeken of er geen tandjes aankwamen, maar niets hoor. Ik denk dat hij het gewoon niet zo leuk meer vindt zo alleen op zijn kamertje. Ik ben er een paar avonden naast gaan zitten met een tijdschrift, zonder te reageren op zijn gekerm en toen viel hij vanzelf in slaap. Sindsdien heeft hij er geen last meer van gehad. Over tandjes: misschien kun je eens proberen wat dentinox of chamodent op de witte plekjes te smeren, want het kan natuurlijk best dat er een tandje aan zit te komen. Die rode plekjes kan ik je eigenlijk niet mee helpen, zou het misschien een allergie kunnen zijn? Heeft ze iets gegeten wat ze voorheen nooit kreeg? Succes in ieder geval en laat je niet gek maken hoor!
Hoi Marjon, Hier ook inderdaad, bij het troosten hield het verdriet meteen op. Ja, dan zit je inderdaad te denken aan zoiets als 'verlatingsangst' e.d. Gisteren heb ik haar (na haar eerst getroost te hebben en even uit bed te hebben gehaald) toch een kwartier laten huilen....poehh wat heb ik daar moeite mee zeg, maar uiteindelijk viel ze in slaap. Soms ga ik nog even kijken als ze ligt te slapen, maar dit liet ik nu maar, uit angst dat ze wakker zou worden van de deur en het weer uit zou schreeuwen. Gek zo opeens... Ik zie dat onze kindjes bijna even oud zijn, dus misschien is het een 'sprongetje' je weet het niet. Dat spul smeer ik inderdaad ook op haar tandvlees, want ik voel wel van alles al... Ik dacht idd ook aan evt. een allergie, maar ze heeft die dag ervoor gewoon een zelfgemaakte groentenhap op die ze eerder heeft gehad...ik zou het niet weten eigenlijk.... Pijnlijk he zo dat verdriet van je kleine? Door merg en been. Mijn man is er wat sterker in maar goed, die werkt 's avonds dus maakt het niet zo vaak mee hihi.... De pukkeltjes rondom haar mond zijn nu iets ingedroogd. Nog wel knalrood, ziet er echt vreemd uit wel. Ze heeft nog nooit iets van huidirritatie gehad, ik houd het even in de gaten, anders ga ik naar de weekendpost. Succes jij ook met je kleintje. Tja, al die fases...
Bedankt voor het meedenken Pnirmal, mijn dochter was gister op het kdv, daar hebben ze dit inderdaad onderzocht, maar zou het niet zijn volgens hen. Dit zou er toch anders uit hebben gezien zeiden ze... Gelukkig is het iets minder en droogt het wat in...maar wel vreemd zo opeens. Als het morgen nog minder is laat ik het zo, houdt het aan, ga ik wel naar de huisartsenpost dit weekend.
Hoi Meryl, Vreselijk is dat inderdaad, dat verdriet van je kleintje. Maar ik begin nu een beetje door te krijgen wanneer het 'gespeeld' verdriet is, daar ga ik meestal ook niet op in en dan is het zo over ook. Maar écht laten huilen dat kan ik niet hoor, mijn man trouwens ook niet haha, daar wordt hij bloednerveus van! Ik vind het altijd moeilijk om te weten wanneer Merijn nou een sprongetje maakt, ik probeer meestal maar te doen wat mijn gevoel me ingeeft. Meestal blijkt dat het juiste te zijn. Over die uitslag: kun je niet gewoon de huisartsenpost even bellen, meestal weten de assistentes je een hoop de vertellen over rare bultjes en vlekjes. Anders gewoon langs gaan hoor, dan weet je maar wat het is en misschien kunnen ze je vertellen of het ook tandjes kunnen zijn. Heeft ze misschien ook hele stinkende poep en wat luieruitslag? Dat is hier altijd een duidelijk teken dat er weer tandjes onderweg zijn.
Dank voor je tips Marjon. Heel vreemd, maar die spuitluiers waren juist zo'n 3 mnd terug, toen dacht ik al 'er komen tandjes aan'. Ze kwijlde toen ook en had soms knalrode appelwangetjes. Nu is het meer vaste ontlasting (wel stinky echter ). Luieruitslag heeft ze tot nu toe nooit gehad nog. Het is meer dat als ik met mijn vinger langs haar tandvlees kom, ik geen glad tandvlees meer voel, maar meer knobbels/bulten. Afwachten maar wanneer ze komen, hopelijk heeft ze er zo min mogelijk last van. Wat je schreef over dat 'gespeelde verdriet', daar probeer ik me ook steeds meer op te richten soms gaat ze echt 'whaaahaaaa' en dan zit ze ondertussen gewoon te spelen, maar lijkt ze enkel mijn aandacht te trekken haha...dan heb je haar soms ineens door! Ja, boefies zijn het!
mijn dochtertje heeft er ook last van stinkende poepluiers en uitslag bij haarmond nu is het weg ze is al een tijdtje bezig met tandjes krijgen want ze kwijlt en bijt op haar handjes maar nog geen tandje te zien soms denk oow volgens mij komen ze nu want dan zie ik wat wits maar dan weer niet het kan natuurlijk zijn dat ze er wel mee bezig is maar het wat langer duurt voordat ze doorkomen bij de een komen ze wat sneller door en bij de ander gaat het wat moeizamer maar ik denk dat het de tandjes zijn en als de uitslag minder wordt in plaats van erger denk ik dat het meevalt. tja en met dat slapen en huilen helaas heb ik nu nog geen ervaring mee want in die fase zit mijn dochtertje nog niet. wat ik wel gelezen heb dat ze opeen gegeven moment het besef krijgen van alleen zijn en dan zou een kiekeboe spellettje kunnen helpen dan leren ze dat je ook weer terug komt en niet weg blijft. gr jojo
Erg vreemd, maar vanmorgen toen ik mijn dochtertje uit bed haalde leek de uitslag zo goed als te zijn verdwenen! Ik begrijp er niets van, maar ben zo blij!! Wat een verschil! Als sneeuw voor de zon.... Zou het dan toch geen krentenbaard zijn geweest, maar een ander soort uitslag? Anyway, even afwachten nog...maar dit geeft al wel hele goede moed! Ook is het huilen voor het slapen gaan even niet meer aanwezig (al verwacht ik dat dit nog wel zou gaan voorkomen natuurlijk hihi) Bedankt voor het meedenken!