leeg vruchtzakje en nu??

Lieve jet75
Als eerste leef ik met je mee!
ik vind het moeilijk om te zeggen wat je kunt verwachten...dat kan heel verschillend zijn.
Over het algemeen zeggen ze dat als het zelf loskomt dat je krampjes idd kunt verwachten, maar ik heb er geen last van gehad.
Mijn MK op 10 juli is behoorlijk uniek verlopen geloof ik.
Na 5 dagen bruinverlies heb ik even wat bloedverlies gehad en dat was dat. Misschien dat meespeelt dat ik ook nooit geen last van m'n buik heb als ik ongesteld moet worden, maar eerder wat last van m'n rug.
Ik denk dat je je het beste kunt instellen op wat krampen en net iets meer bloedverlies dan je normale menstruatie....dan valt het misschien lichamelijk enigzins mee als het minder te noemen is.
Het geestelijke-emotionele vlak is een ander verhaal...neem de tijd die je nodig hebt om het te verwerken!!
Sterkte!!

Liefs Mirre

 

Hoi,

Allereerst sterkte. Het is erg moeilijk wat je meemaakt en onduidelijkheid over wat komen gaat is dan het laatste wat je wilt.

Mij is verteld (ik ben uiteindelijk gecurreteerd omdat het niet spontaan kwam) dat een miskraam ergens tussen menstruatieklachten en een bevalling zit, en welke kant het opslaat verschilt per vrouw en per situatie. Wel is het belangrijk dat je contact opneemt met de gynaecoloog/VK als de klachten te heftig worden of wanneer je teveel bloed verliest. Misschien kun je dit zelf inschatten. Pijnstillers mag je nemen, dus dat kan helpen.

Mijn VK wilde het graag weten als het begon en als het klaar was, zodat ze het een beetje in de gaten kon houden. Ik ben erg goed begeleid en heb haar heel vaak gesproken (dan belde ze om te vragen hoe het ervoor stond). Ik vertel dit zodat je weet dat het ook anders kan en je je verwachtingen ten opzichte van degene die jou begeleidt eventueel wat kunt aanpassen.

Sterkte en ik hoop voor jou dat het qua pijn allemaal mee valt...

 

ik wil je veel sterkte wensen met dit verlies

Ik zelf heb een mk gehad met 10 weken in 2004.
Het begon op een woensdag avond.
Ik verloor helder rood bloed.
Had er verder geen krampen bij.
Wat ik al wel had vanaf het begin van de zwangerschap waren nare steken links onderin mijn buik.
Ik was hiervoor al naar de huisarts gegaan en die kwam uit dat het gewoon mijn darmen waren.
Maar mijn gevoel vertelde me al dat er iets niet goed zat.
Na die woensdag bleef het bloeden.
Soms alleen wat op een wc papiertje.
Ik zou die maandag daarna een echo krijgen.
Zaterdag ochtend werd ik wakker met een hele scherpe pijn onder in mijn buik.
Ik wist dat ik naar de wc moest maar wou niet.
De pijn werd heviger en ben toch naar de wc gegaan.
Daar verloor ik veel bloed en grote stolsels (beetje onsmakelijk sorry)
Toen wist ik dat het over was.
Toch maandag naar de vk geweest en daar werd het bevestigt.
Gelukkig was ik ook meteen helemaal schoon.
Heb daarna nog 3 weken last gehad van bloedverlies en was daarna alweer zwanger.
En daar heb ik nu een gezonde zoon van.
Ik hoop voor je dat je lichaam het allemaal snel zal regelen en je snel weer vooruit kan kijken.
Veel sterkte!!

 

Hallo Jet.
Jeetje wat naar voor je zeg!
Zelf heb ik in maart een miskraam gehad. Ik kreeg te horen dat de groei gestopt was na een week of 7. Er werd mij gevraagd of ik het wilde afwachten, me laten curriteren, of dat ik het met medicatie op wilde wekken. Aangezien ik niet zo'n zin had om er lang mee rond te lopen koos ik voor de medicatie. Dat werd mij bij nader inzien afgeraden vanwege andere medische problemen. Ook op de curritage moest ik uiteindelijk 6 weken wachten (maar dat is erg uitzonderlijk hoor!).
3 Dagen voordat mijn curritage gepland was, kwam het spontaan los. En ik kan je zeggen dat ik tijdens mijn menstruatie goddank gelukkig nooit zo'n pijn heb. Ik wil je echt niet angstig maken, maar ik kan mij een beetje boos maken om de gyno's die durven beweren dat het net een menstruatie is! Bij mij kwam het meer met golven (wee-achtig?) en ik had ook erge pijn in mijn onderrug. Uiteindelijk heb ik de andere ochtend toch nog een spoedcurretage gehad.
Maar zoals al eerder gezegd is, het is echt voor iedereen anders!
Vind het alleen wel raar dat ze je verder helemaal niets verteld hebben!
Als ik jou was zou ik gewoon je arts nog eens bellen.
Wellicht zou je ook voor curritage kiezen. Dit is natuurlijk heel persoonlijk.
Ik vond het erg moeilijk om zo lang met een dood kindje in mijn buik te lopen. Maar misschien is het voor jou anders. Er is natuurlijk ook wel wat te zeggen voor de natuurlijke manier!
Neem in ieder geval de tijd om het te verwerken, want emotioneel is het echt behoorlijk pittg!!
Ik wil je heel erg veel sterkte en succes toewensen.

 

Hoi Jet,

Allereerst sterkte met je verlies, ook ik leef met je mee. Helaas heb ik hetzelfde meegemaakt als jij. Afgelopen woensdag bij de termijn echo werd ook alleen een lege vruchtzak geconstateerd, ik was op dat moment 9 weken en 4 dagen zwanger. De grootte van de vruchtzak kwam overeen met een zwangerschapsduur van 6 weken en 1 dag, in feite had ik toen al een miskraam moeten krijgen.

Omdat de miskraam niet spontaan op gang leek te komen zou ik maandag a.s. een curettage krijgen. Afgelopen vrijdag had ik last van licht bloedverlies en wat menstruatieachtige krampen. Gisteren werden deze krampen vrij heftig en het bloedverlies ook. Op een gegeven moment moest ik hoesten en toen voelde ik een stroom bloed vrijkomen. Niet lang daarna ben ik een hoop bloedstolsels, het vruchtzakje en nog een ander weefsel verloren, ik hoef dan ook niet meer gecuretteerd te worden.

Ik ben 'blij' dat het zo verlopen is. Voor mij is dit de meest prettige manier om het af te kunnen sluiten, we hebben het vruchtzakje bewaard in een potje met water en gaan deze ergens in de duinen begraven, ik vind het nl een raar idee om het zomaar door het toilet te spoelen.

Meid neem de tijd om het te verwerken, je wereld staat even op zijn kop!

Liefs Wen

 

Hoi meis,
ik wil je eerst heel veel sterkte wensen. Ik weet helaas wat je door maakt.
Ik vertel ons verhaal hier maar niet meer maar als je het wilt lezen staat het bij : onderzoeken en echo's: morgen mijn 1e echo en ik zie er als een berg tegenop
Ik heb nu 3 mk-en gehad waarvan alleen de 1e mk spontaan is gekomen. Met lichte weeen, en veel bloedverlies. De pijn viel achteraf wel mee.De volgende 2 mk-en kwamen niet spontaan. Bij alle 2 dus een curettage gehad. Achteraf ben ik daar blij om, omdat ik het heel frustrerend vond om zwanger te zijn van ons doode kindje, nu ik het op schrijf rollen de tranen weer langs me wangen. Maar wat ik ook heel naar vond, je gaat zwanger het ziekenhuis in en je loopt er zonder je ieniemienie weer uit, je hebt niks meer
De keus is aan jou meis, en het blijft een moeilijke beslissing. Ik heb gehoord dat het beter is om het spontaan te laten komen maar wie weet hoe lang dat nog gaat duren? De pijn die je gaat krijgen kan mee vallen maar kan ook heel heftig zijn. Wat nog heftiger kan zijn is wat er geestelijk met je kan gebeuren.Daarom wil ik je zeggen, neem echt de tijd voor jezelf, probeer het als het achter de rug is een plekje te geven en goed te verwerken. Ik wens je/jullie nogmaals heel erg veel sterkte en kracht toe.En vergeet niet, we zijn er hier allemaal voor je!
Dikke knuffel, mussie