Hi Dames. Ik zou graag jullie advies/mening willen horen! Ik zou even in het kort proberen uit te leggen waar mijn topic over gaat! Ik heb een relatie nu 6,5 jaar, wij wonen 3 jaar samen en hebben een zoontje van bijna 10 maanden! Onze relatie loopt op veel momenten erg stroef, hebben in het verleden veel ruzie gehad, en helaas had mijn vriend in het verleden ook last van losse handjes. Hij heeft daar overigens spijt van, en is ook niet meer voor gekomen in ruzies! Ja nu vragen jullie je dus af waarom ik nog bij hem ben, maar dat komt denk ik omdat ik het eng vind om alleen te zijn, (weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen) hij is wel de vader van mijn kind en heb dan zoiets die 2 kan je ook niet scheiden van elkaar.. Maar nu ook het volgende, Ik ken een jongen (nu ongeveer 4 jaar) En zijn gewoon vrienden van elkaar met een speciale band. Hij heeft zelf ook een relatie, maar wij zijn verliefd op elkaar geworden. En weten eigenlijk niet wat we er mee aan moeten. Die jongen is een aantal jaar jonger, woont nog thuis en doet een studie.. Maar op dit moment zijn mijn gevoelens voor die jongen veel sterker dan mijn gevoelens voor mijn eigen vriend.. Die jongen geeft me de aandacht die ik eigenlijk mis in mijn eigen relatie. Mijn vriend weet niet dat die jongen en ik elkaar leuk vinden.. Nou is dus mijn vraag hoe kan ik dit het beste aanpakken? Zonder dat de vriendschap tussen mij en die jongen kapot gaat.. Maar ik kan toch ook niet bij mijn vriend blijven omdat hij dat bijvoorbeeld wil? En vanwege de kleine man? Want dan ga ik er zelf toch aan onderdoor? Ik hoop dat jullie het een beetje snappen wat ik bedoel uit te leggen, en me wat advies kunnen geven.. Want ik weet het zo even niet meer. Ik hou gewoon van allebei! Kwam een gedicht tegen op internet, en voor mijn gevoel had ik het gewoon kunnen schrijven.. 2 jongens in mijn leven van wie ik hou. Ik blijf maar denken, wat moet ik nou? Allebei leuk, allebei lief. Tot ik de keuze maak, definitief. Gemengde gevoelens, het stomste wat er is. Welke beslissing moet je nemen voordat ik me vergis. Met de 1 heb je een relatie en de ander knuffel je mee. 2 jongens, ik hou van alle twee! Alvast bedankt voor het lezen en het beantwoorden..
Dat zeg ik ook altijd! Afgelopen week nog tegen m'n puberbroertje die een ander knap meisje had gezien... Ik ben ook een aantal keer bij mijn vriend weggegaan (pubertijd, en niet de vriend die ik nu heb want die hou ik) maar elke keer draaide het op niks uit..
Tja en nu lijkt het helemaal geweldig en fantastisch, maar je weet wat je hebt en niet wat je ervoor terug krijgt! Ik kan je weinig advies geven, behalve dat ik denk dat je er met je vriend over moet praten. Vind het wel zo eerlijk als hij weet met welke gevoelens en twijfels jij rondloopt; het gaat hem tenslotte ook aan!
Mee eens. Ook ik kan je niet echt advies geven want elk situatie is anders maar ik heb ook iets soortgelijks meegemaakt. Helaas heb ik er voor gekozen om met mijn toenmalige vriend te breken omdat ik verliefd was geworden op een andere en omdat ik dacht niet gelukkig te zijn. Achteraf bleek idd dat ik verliefd was geworden op de aandacht die ik van die ander kreeg. Ik werd op een dag wakker en besefte wat ik eigenlijk had weggegooid, maar toen was het te laat. Heb me nog vaak afgevraagd hoe het zou zijn gelopen wanneer ik mijn toenmalige vriend en mezelf een kans had gegung en geprobeerd had om er samen uit te komen. Want aan hem lag het niet, hij wilde er voor vechten. Vind het iig nog een van mijn stomste fouten ooit want, achteraf gezien, was hij het beste wat me ooit was overkomen..op mijn dochtertje na dan. Wat ik je als enig advies zou willen geven is, loop jezelf niet voorbij maar denk wel goed na voordat je iets doet waarvan je later heel veel spijt zou kunnen krijgen. Succes!
En sowieso, wanneer je het niet meer ziet zitten met je vriend, dan zal ik daar eerst aan werken of het desnoods beeindigen voordat je met die andere jongen verder gaat.. Van de ene in de andere relatie overwandelen lijkt me geen goed idee.
Niemand weet wat er zich tussen twee mensen kan afspelen. Alleen jij kan bepalen wat goed is voor jou en wat het beste voelt. Voor je kind is het ook belangrijk dat mama gelukkig is, of dat nou met papa is, of met iemand anders. Zie jij jezelf oud worden met de vader van je kind? Ga je genoegen nemen met weinig of geen aandacht? Want dat gaat waarschijnlijk niet veranderen. Ik mag niet oordelen over jouw situatie, maar ik heb ook de nodige liefdesperikelen gehad in mijn leven en als ik een ding geleerd heb, dan is het wel dat een relatie waarin je elkaar niet alles kan vertellen, waarin niet gepraat wordt, niet werkt op de langere termijn. Ik denk ook dat je je relatie ook even los moet zien van die andere jongen. De relatie is niet bevredigend voor jou, blijkbaar. Op dit moment neem je er 'genoegen' mee, maar er mist iets. Het kan heel eng zijn om eerlijk tegenover jezelf te ziijn, om misschien wel tot de conclusie moeten komen dat je iets moet veranderen in je leven dat heel ingrijpend is. Ik kan je alleen maar heel veel kracht toewensen om je hart te volgen.
praat met je vriend! Geef hem aan wat je mist in jullie relatie (aandacht, knuffels, tijd enz...). Zo geef je jullie relatie nog een kans. Mocht het echt niet werken, dan weet je dat je relatie waarschijnlijk geen toekomst heeft. En dit staat dan los van die "nieuwe" jongen. Ik zou wel alles op alles zetten om je huidige relatie weer op de rails te krijgen, het is inderdaad wel de vader van je kind. Heel veel succes.
Ik herken een vriendin in jou. Ik zal niet in detail treden, want het gaat over iemand anders zijn privacy... Laat ik het zo stellen.. je geeft zelf al aan dat je bang bent om alleen te zijn en dat dat waarschijnlijk de enige reden is dat je bij hem blijft. Dat is in mijn ogen echt fout! Mijn advies: Laat die andere jongen eerst even links liggen en zorg dat je weet of je met je huidige vriend verder wil en of dat om de juiste redenen is. Als het alleen om jullie kind gaat, is het ook niet goed. Je kind kan beter zonder vader opgroeien dan met een vader en moeder die veel ruzie maken. Want ook al wordt het niet fysiek, en zelfs al zou er niet geschreeuwd worden, kinderen hebben dat door en lijden er echt onder. Mocht je besluiten je vriend te verlaten, rond dan dat eerst af, voor je je gevoelens voor die andere jongen gaat uitzoeken. Misschien is het tegen die tijd wel minder geworden en dan ben je in ieder geval vanwege je juiste reden bij je vriend weggegaan en niet vanwege een ander.
Bedankt voor jullie reacties die hier al staan.. Buiten die jongen om heb ik al wel vaker de twijfels gehad om mijn relatie te beëindigen, omdat het voor mijn gevoel soms wel beter lijkt, op dit moment zie ik ons namelijk niet verder als stel gaan in de toekomst.. De relatie die we op dit moment hebben lijkt meer op een broer/zus relatie. Of gewoon als vrienden! De verliefdheid gevoelens van een paar jaar terug die voel ik gewoon niet meer!
ik sluit me hierbij aan maar wil nog wel zeggen dat het van 2 kanten moet komen, als hij zijn best gaat doen dan moet jij er wel voor open staan anders heeft het nog geen nut.. succes !!
nu ik dit dus lees krijg ik het idee dat die "nieuwe" jongen een uitvlucht is om deze relatie te beeindigen????
Dat je na een aantal jaar niet meer verliefd bent is niet raar, maar je moet wel gek op iemand zijn. Ik heb ook tijdens mijn relatie (7,5 jaar) wel een mindere tijd gehad. Dat had ook vooral te maken met aandacht. Juist in die periode leerde ik een jongen kende die mij wel aandacht gaf. Hij zag er goed uit, was lief voor me en werd verliefd. Toen heb ik het heel moeilijk gehad. Heb hem wel veel gesproken op msn, gezien met uitgaan en gesmst. Hij heeft mij ook letterlijk gevraagd met hem verder te gaan en weg te gaan bij mijn vriend. Ondanks dat ik mijn vriend op dat moment een ongelooflijke l*l vond, heb ik er niet aan toegegeven. Ik heb afstand genomen van die jongen en eerlijk gezegd tegen mijn vriend hoe ik er over dacht. Ik heb gezegd dat ik niet meer verder kon gaan als er niks veranderde, dat hij of volledig voor mij moest gaan of voor zichzelf kiezen. Toen ging bij hem pas een knop om en besefte hij hoe ver hij was gegaan. Vanaf dat moment is het stukken beter, hij wist het gewoon even niet meer. Ik ben nu 3 jaar verder, helemaal blij in ons eerste koophuis en gestopt met de pil. Op het moment dat het slecht ging zag ik eigenlijk geen uitweg meer, maar uiteindelijk moet je zelf tot het punt komen dat je je niet meer afvraagt wat je moet doen, maar dat je het gewoon echt doet. In mijn geval het gesprek aangaan en mijn vriend voor het blok zetten. De jongen die overigens zo leuk leek had na twee maanden een andere vriendin, waar hij al eens sex mee had maar die hij alleen had " voor de sex, ze was toch te lelijk"en woonde een maand daarna samen. Het gras leek dus inderdaad groener! Sterkte met de situatie, niemand kan je raden, diep van binnen weet je het zelf wel. Wat ik wel wil meegeven is dat mijn verhaal maar een voorbeeld is, als mijn vriend in het verleden losse handjes had gehad en ik het idee had dat ik alleen bij hem zou zijn omdat ik niet alleen wil zijn, zou ik al weg zijn geweest.
Ik weet niet precies of uitvlucht het juiste woord is, en weet ook niet echt of mijn gevoel voor die jongen er is omdat mijn eigen relatie zo loopt. Heb al wel vaker met mijn vriend geprobeerd te praten, maar hij is eigenlijk geen prater, en zegt dan wel dingen te willen veranderen, en dat gaat dan bijv 1 weekje goed, en daarna ook weer niet meer. Dus dan krijg ik later het gevoel alleen maar of het van mijn kant af moet komen, en dat maakt me gewoon ongelukkig in deze relatie. Heb al wel vaker op het punt gestaan om te kappen met de relatie, tis ook wel al een paar keer uit geweest, zijn veel kansen geweest.. Maar elke keer loopt het uit op het zelfde, en dan denk ik echt zo van hoelang moet ik hier nog mee doorgaan,,??
Nou dan stop je ermee toch.. maar het lijkt me totaal niet slim om dan maar in de armen van die jongen te vluchten.
als je dit tweede stuk nou eens voorlegd aan hem wat dan??? kijk als je er zelf al niet meer achter staat dan is het eind zoek denk ik... ik zou even goed om de tafel gaan zitten en kijken wat daar uitkomt ondanks dat je het vaker geprobeerd hebt zou ik het gewoon heel zwart op wit zeggen als voorbeeld, het is dit of dat!! succes meis!!
heel lastig meid. maar wat ik me afvraag als jullie relatie al zo lang stroef loopt, waarom dan een kindje? Hoop dat je eruit kan komen en dat alles op zijn pootjes terecht komt, heb helaas geen advies voor je
Omdat de periode voor mijn zwangerschap en tijdens mijn zwangerschap en eerste maanden na de bevalling, wel goed waren. Maar het lijkt nu echt steeds slechter te gaan,, Nu ook alweer ruzie.. Hij is nu boos op bed gegaan en negeert me volledig.