Lief kan me altijd heel schuldig laten voelen als ik gewoon naar mn werk ga als hij een beetje ziek is... ja wat wil je dan, dat ik vrij neem om je handje vast te houden? Als hij zich goed genoeg voelt om auto te rijden, gaat hij dan maar naar z'n moeder om zich te laten vertroetelen, die vindt hem altijd veel zieliger dan ik Als ik ziek ben (komt zélden voor) is hij wel bezorgd, komt hij heel lief fruitjes brengen, maar vraagt ook al snel of ik nog de was ga opvouwen/wat we vanavond eten/of ik die brief even wil schrijven... echt een break is er niet bij.
Het volgende klinkt belachelijk daar ben ik mij van bewust, maar het gaat hier echt zo.. Mijn man is allergisch voor als ik ziek ben. Hij kan het zelfs niet opbrengen om te vragen of het wel gaat / hoe het gaat. Dat irriteert me nog het meest, dat het huishouden even stil staat maakt me dan niet uit! Het ergste is om met koorts op de bank te liggen en dan een man te hebben rond lopen die expres niets zegt, alsof hij nog beledigd is dat je ziek bent. Kopje thee op bed kan ik echt wel vergeten en hij is degene die 's morgens uit ligt te slapen in het weekend. Mijn man is een hork op zijn tijd. Gelukkig gaat het meestal wel gezellig, anders zou ik zeker bij hem weggaan. Want dit is erg eenzaam zo hoor! Maar 1 ding!! ( En ik zeg het steeds weer maar nu zal ik de belofte aan mezelf zeker nakomen) wanneer hij ziek is de volgende keer, zal ik hem totaal negeren, ook al druist het tegen mijn instinct in! Momenteel heb ik een zware keelontsteking met koorts en zware haatgevoelens tegen zijn zeer egoistische gedrag. Maar ik weet ook dat hij morgen weer gezellig kan doen. Mijn man is net een peuter, eigenlijk heb ik drie kinderen ipv twee!
Och ja, mijn man is hypochonder. Zodra hij maar ergens een vlekkie op zn huid ontdekt of wrijft en het wordt rood (JA DUH!!) dan mankeert hij het ergste. Nouja tot hij ziet hoe geweldig geïnteresseerd ik reageer (wordt een beetje moe van al zijn pijntjes en ik voel me niet zo bladiebla) en dan damt hij wel in. Hij ligt nu ook weer in bed heel ziek te zijn. Ben benieuwt wat er nou weer is als hij dadelijk beneden komt. Als ik ziek ben valt het uiteraard allemaal mee. Zijn redenering; als je ziek bent lig je in bed anders ben je niet ziek. Vervelende is dat ik bijna nooit ZO ziek ben dat ik in bed zal blijven liggen om het simpele feit dat ik dan snachts niet meer slaap en heel mn dag nacht ritme weg is waar ik sinds mn depressie niet meer tegen kan. Conclusie, ik ben nooit ziek. En als een van de kinderen ziek is dan hebben we woorden want die horen in bed te liggen. En ik vind dat een ziek kind binnen hand bereik hoort te zijn zodat mocht er iets zijn ik weet dat er iets is. Uiteraard wel meer in bed maar soms ook op de bank.
Hier ook zo iets, ik ben de hele week alleen thuis geweest met een heel ziek kind met buikgriep, na een paar dagen begin ik het zelfde. Heb me echt zo rot gevoeld, een paar dagen toch al niets binnen kunnen houden en dan een kind aan de diarree.. heel fijn. Vandaag komt man thuis 'denkt dat hij het zelfde heeft' durft ie te zeggen terwijl naast me gaat zitten eten. Ehh nee schat ik geloof het toch niet echt helemaal
wilma: als wij ziek zijn gaan we ook vaak op de bank liggen, zieke kinderen liggen hier ook op de bank. daar kunnen ze ook prima slapen en rusten, maar kan ik wel zien wat er gebeurd. shannon laat ik wel meer in bed liggen dan maar die blijft ook nog niet liggen op de bank natuurlijk. Als ik de hele dag in bed ga liggen als ik ziek ben, kan ik s avonds niet meer lopen van de rugpijn, dus denk dat jouw man aan mij een hele slechte zou hebben. ik moet bewegen voor mijn rug of ik nu doodziek ben of gezond.