helaas ken ik de diagnose mijn zoon heeft deze ook en nog een paar erbij mijn partner heeft geen pdd-nos maar idd als de partner wel een stoornis heeft dan kan een briefje schrijven makkelijker voor hem zijn
Tnx voor de link jojo! Jeetje, dit lijkt haast identiek aan t gedrag, doen & laten van mijn vriend!! Ik weet wel dat zijn rechter-hersenhelft slecht functioneerd ( is hij op getest toen die klein was ). Hij is ook zwaar dislectisch, kan zn gevoel niet uiten en zegt af en toe zinnen die nie eens kloppen en soms heeft ie woorden, die nog geen eens geen woorden zijn!
Ik heb mijn vriend geconfronteerd met de site die leo aan me doorlinkte. En wat blijkt, hij heeft een lichte vorm van autisme! Dit wist ik absoluut niet!! Maar nu ik t wel weer vallen voor mij heeel veeel dingen op zn plek! Ook dat hij altijd alles in bepaalde volgordes doet enz.. Ik ben opgelucht! Maar heb m wel gevraagd waarom ik dit pas na 8 jaar te horen krijg!? Hij schaamt zich er ontiegelijk voor en hij was bang dat ik er giga op af zou knappen! ( Wat niet zo is, hou super veel van m! ), We hebben afgesproken om hier ook een whiteboard te hangen en ik daar het schema opzet voor de kindjes, zodat ie t gewoon kan lezen! Had ie dit maar eerder gezegt.. Dan waren veel woordenwisselingen bespaard gebleven.. Maar goed, zijn oma heeft zn uitslagen van toentertijd van t ziekenhuis etc.. En hij wil dat ik die inkijk zodat ik precies weet hoe of wat! Bedankt dames voor t zetje in de goeie richting! Ik hou nie minder van mn vriend nu ik dit weet, ben super opgelucht!!!
Wow dat is wel ff wat anders.. Wel erg vervelend dat hij dit voor je verzwegen heeft, maar ook weer fijn dat je dit nu weet.. Hopelijk komen jullie nu samen een stap verder nu je dit weet en er rekening mee kan houden.. Voor hem misschien ook een opluchting dat hij dit niet meer verborgen hoeft te houden? Veel succes samen!
Précies mijn gedachte of hij niet iets van autisme heeft. Dacht ik direct toen ik de openingspost en verdere berichten over hem las.
Lees nu deze post pas. Wow! Dat is ff een klap om daar zo ineens achter te komen!! Wel fijn dat je het weet! En toch heel belangrijk ook voor bijv school of consultatiebureau om te weten mocht er iets zijn, ook met het oog op erfelijkheid voor je kind(eren),ed
@ daantje22; indd! Ik moet over 2 wkn naar het cb zal t daar gelijk aangeven! Pfff wa voel ik me lullig om zo dom over m gedaan te hebben!! Maar ben blij dat ik t nu weet en we er wat mee kunnen! Is de kans groot dat de kindjes hier ook last van hebbben?
Meis voel je niet schuldig want wat je niet weet..... PDD-NOS tja kan moeilijk zijn (werk met 2 zware pdd-nossers) maar voor hem zou het gewoon al schelen om een bord te hebben met tijden en wat te doen. Vast ritme in de dag en duidelijkheid wat te doen is vaak al een hele grote oplossing voor problemen.
het is gewoon erfelijk, dus je kindjes hebben er ongeveer 50% kans op. ikzelf heb asperger, en ons zoontje heeft hier ook grote kans op en word in de gaten gehouden. hij zit ook op een speciaal kdv omdat hij een algehele ontwikkelingsachterstand heeft en word ook aan autisme gedacht. ook heeft mijn vader asperger en daar heb ik het weer van heeft je man dan niet meerdere familieleden met autisme? vaak zie je dat vele andere familieleden het ook hebben en je niet schuldig voelen. je man heeft het niet verteld, hoe kan je het dan weten?
Zo waar een topic openen al niet goed voor kan zijn Ik snap best dat je man dit heeft verzwegen, mijn vriend zegt ook altijd 'ik heb niks'. (toen we een jaar verkering hadden heb ik er bijna een punt achter gezet, tot zn moeder met me wilde praten. Zij vertelde wat hij had...) Weet je wat is het, als je weet dat hij dit heeft kun je er rekening mee houden en weet je waarom hij bepaalde dingen op een (soms verkeerde) manier doet. Dat vergeten eten te geven heeft er dus echt mee te maken. mijn pdd-nosser is zonder overleg gewoon een egoist. En dat weet hij zelf ook, hij denkt er gewoon echt niet aan. Daarom werkt het opschrijven of gewoon opdrachten geven heel goed. Bij ons hangt een briefje op de koelkast met het schema van ons zoontje, dit hebben we pas sinds een maand. maar sindsdien gaat het goed. Ook heb ik erin gezet wanneer hij even tijd voor zichzelf heeft (als zoontje slaapt dus). Hij presteerde het soms om ons zoontje op de grond te laten huilen en zelf gewoon lekker achter de laptop zitten. Als ik dan zeg hoor je hem niet huilen?? Dan zegt hij jawel maar ik ben even bezig. (haha, ja bij mij gaat dit er niet in maar mn vriend kan gewoon echt geen 2 dingen tegelijk, moet eerst het ene afhandelen voor hij naar het volgende gaat)
Het is erfelijk, ik heb ook navraag gedaan bij het CB en ze zeiden dat ze dit pas echt kunnen testen als kindjes wat ouder zijn. Rond de 4/5 jaar, weet niet hoe oud je kindjes zijn? Geloof ook dat het vaker bij jongens voorkomt als bij meisjes. (mijn vriend heeft het van zijn vader, zn moeder en zusje hebben het niet) En je hoeft je niet lullig te voelen, jij wist het niet. En er zullen vast nog vaker dingen voorkomen waardoor je je vriend wel kunt schieten (spreek uit ervaring haha)
Nou zn vader en zn oma ( moeder van vader ). Zn oma is echt heel erg! Heel dwangmatig naar zichzelf, puntje precies, elke week tzelfde!! Mennn.. Nu valt echt alles op zn plek!
Ben ik dan de enige die het maar raar vindt dat de man waarmee je een kind hebt zoiets voor je verbergt? Ik zou mij op het zachts gezegd aardig voor schut gezet voelen omdat hij mij niet genoeg vertrouwd om zoiets te vertellen. Als je samen een kind krijgt is het toch van ontzettend groot belang om alles over elkaars gezondheid te weten?!
Meid, wat fijn dat je het nu weet. Voel je niet schuldig hoor, als je weet waar ik mijn man al jaren voor uit gemaakt heb. En wij wisten het geen van beiden. En idd, alles valt dan ineens op z'n plek. Jullie moeten nu samen een weg zien te vinden, waar jullie je allebei prettig bij voelen. Vaak is dat alles heel duidelijk zeggen en met briefjes werken.
Zulke mensen kunnen zich niet (of in ieder geval heel moeilijk) in een ander inleven. Dus het besef van ik moet dit vertellen want dat is belangrijk is er niet. Je kunt hem dit niet kwalijk nemen. En waarschijnlijk ziet hij dit niet als probleem en heeft hij hierdoor nooit gedacht dat het belangrijk is om dit te vertellen. (al zou ik hetzelf ook behoorlijk genaaid vinden als ik er later achter zou komen en hij dit verzwegen zou hebben)
x2 Punt 1 oh wat erg dat JIJ dit nu pas weet en jullie heel wat ellende bespaart had kunnen blijven. Want weten waarom kan jou helpen om te snappen dat hij dit niet doet omdat het hem niks kan schelen maar omdat het bij hem anders gaat in zijn bol (en dit is ZO belangrijk. Mijn ex had Asperger maar daar kwam ik pas achter toen ik al gescheiden was en hij al dood was! Hij wist het zelf ook niet btw...lang verhaal verder) En punt 2. Oh wat enorm erg dat hij zich zo moet schamen dat zelfs zijn eigen vrouw (nouja vriendin maar vooruit...zolang dan ben je in mijn boekje zijn vrouw hoor!) het zelfs niet weet! Krijg er bijna tranen van in mijn ogen. En dat dan weer omdat mijn oudste ook PDD-nos heeft (erfelijk.. misschien...in mijn familie komt er ook het een en ander voor en zelf ben ik ook een geval appart om het zo maar te noemen ). Ik zou het echt zo enorm erg vinden als hij zich zo zou schamen dat hij dit zo verborgen zou houden. Hier is Miky gewoon Miky met zijn typische dingen. Ik zie het al bijna niet eens meer als "typisch PDD-nos" maar meer als "typisch Miky" Het hoort er gewoon bij met de omgang met hem. Soms vergeet ik het zelfs tot ik weer even op de feiten gedrukt wordt als hij zegt jamaar mam...DAT snap ik niet hoor! Hij kan het ook erg goed aangeven als het even niet meer te volgen is voor hem. Bij ons is het; Mama heeft een bril, Miky heeft Pdd-nos. Zo gewoon. Hoe komt het toch dat hij zich er ZO over schaamt?! Zou dit echt graag weten ivm als er ooit eens wat is hier waar door dit bij Miky ook zo zou kunnen zijn (hij is 15 en het eerste vriendinnentje heeft hij al gehad. Alleen die deed alsof zij het ook had om hem te krijgen...) Als je dat liever niet zo op het forum plempt of voor je houd begrijp ik het hoor!