helemaal wat ik voel, eind november ben ik een jaarm et de pil gestopt. Het was iddeen emotioneel jaar, had niet verwacht dat ik door zoveel heen moest. 4 maanden strondziek en depressievig van het ontpillen. induidelijke cycli, rare cycli, goedbedoelde kwetsende opmerkingen en mijn grote nog onvervulde wens. wilde al een paar jaar beginnen maar mijn man wilde steeds wachten. mijn man ovnd eerst dat ik er teveel mee bezig was, nu het langer duurt begint hij eindelijk er een beetje van te begrijpen... liefs
Helena; Dat is inderdaad echt het enige voordeel van die lange tijd, mijn vriend begint mij idd steeds meer te begrijpen en het wordt meer iets van 'ons samen'. Die onzekerheid is killing... 123; ik begrijp je helemaal, ik vraag mij ook altijd af wanneer ik nou eens aan de beurt ben. In het begin was ik van alles op korte termijn aan het plannen want stel je voor dat ik volgende maand eens zwanger kon zijn. Dit begint steeds meer te vervagen, ik heb nu het idee dat ik volgende maand helemaal niet zwanger kan zijn en dat dat nog wel eens heeeeeeeeeel veel maandjes kan duren, teveel maandjes Knuffelsx
het is zo fijn niet alleen met mijn gevoelens te zijn. wat ik ook herken is het zinnetje ' de lol is er nu wel vanaf ' dat herken ik...het klussen is natuurlijk nog altijd wel leuk... maar de ov testen, de zw testen, het constante temperaturen en in de gaten houden van wanneer nu je ei is of was... dat was in het begin allemaal nieuw en spannend, maar nu vind ik er niks meer aan, en ben echt strontchago als ik weer eens ongi ben...
De enige relaxte periode is eigenlijk net voor je eisprong he, Nikita... Die periode ben je niet zo heel erg met je lichaam bezig want je weet in ieder geval zeker dat je niet zwanger kan zijn... En inderdaad; al die rottesten, ik ben ze echt een beetje zat en dat leven van cyclus naar cyclus ook, bah bah bah...
Hey Amy meid ! (en de anderen natuurlijk) Ik begrijp het maar al te goed. Ok ik was nog geen jaar bezig 9 maanden maar o boy was me dat al lang genoeg en nu is de zwangerschap al afgelopen. Op 6.5 weken bleek dat het vruchtzakje gestopt was met groeien op 4 weken, back to zero dus. Tegen alle verwachtingen in gecurreteerd en nu wachtende op een volgende cylcus die nog wel even kan wachten. Ik ben het ook zooo beu alle vriendinnen, nichten,collegas lijken zonder problemen zwanger te worden. En ik modder maar wat aan naar mijn gevoel. Ben de babyborrels, babytalks enz ook echt beu.Ik merk dat ik voor de eerste keer sinds men pilstop in nov vorig jaar echt zo een dingen begin te mijden. Ze doen me pijn waarom zou ik dat moeten blijven doorstaan. Ik zeg het soms tegen men man " we gingen vorig jaar eens voor een kindje gaan pfff". Nee de rest van de wereld gaat voor een kindje en hup maar wij... Ik begrijp dus heel goed hoe jullie je voelen. Al moet ik zeggen dat ik me al iets beter voel door het feit dat ik zwanger ben kunnen worden(mssn ijdele hoop) en de uitslag van men mannetje goed was. Maar jongens toch wat een gedoe hier allemaal he.. dikke knuff en allemaal een 2010 beebje toegewenst!!!XXX
hey ik ken het gevoel wij zitten ook in ja ja ronde twaalf en iedereen om mij heen schijn al zwanger te zijn, mijn vriendin haar kindje is ondertussen geboren en een kennis is ook pas bevallen in de tijd periode dat wij ook een kindje willen is zij zwanger geworden en al bevallen,. nou leuk leuk hoor. ik wordt wel eens boos, is het ons niet gegund, ik wil mamma zijn, mijn liefde kunnen geven. is het mijn schuld ??? ik ben ook heel erg onzeker door geworden en de moed zak mij zo af en toe ook naar een dikke nul punt. dus nee meid je bent niet de enige ik doe met je mee
p.s dames een tipje, zodat het een beetje leuk blijft,, ik gebruik geen ovu testen meer , temperatuur niet, nee niets,, ik reken uit wanneer het ongeveer komt en dan doen wij een klus week, om de dag klussen dus,, en daardoor was het de vorige keer raak,, helaas zoals je ziet verloren met vijf weken, maar het werkt wel en brengt minder stress met zich mee..
Hey Bolly en Kik(forummaatje!!0! Thanxs voor jullie reactie. Ik kan mij voorstellen Kik dat het je een beetje lucht geeft te weten dat je zwanger kan worden maar wat je vervolgens allemaal meegemaakt is ook niet niks. Het is wat je zegt echt 'een gedoe' ja: je begint er zo vrolijk aan en vervolgens komen de emoties... En Bolly, misschien heb je gelijk ook en is het een goeie tip; wat nou testen, temperaturen: ik weet excact wanneer mijn eisprong is voelbaar en precies 14 dagen na mijn ongi) dus... Meiden, dikke knuffels allemaal en die 2010 babietjes zijn van ons he!
Hey meiden, ik herken jullie gevoelens hoor! Wij zijn alweer bezig aan ronde 20, die 2 jaar komt steeds dichterbij. Wij zijn dus al naar de gyn geweest, alles blijkt in orde te zijn, nu moeten we tot maart 2010 de natuur zijn gang laten gaan. Maar ik ben alle hoop verloren, zoals jullie al schrijven, ik kan me gewoon niet meer voorstellen dat ik ooit een positieve zwangerschapstest zal hebben. Klinkt misschien stom maar ik voel mij het beste in de week dat ik ongi ben, dan stroomt alle spanning en emoties van de weken ervoor uit mijn lichaam. Als dan de ovulatie weer in zicht komt, wordt ik alweer negatief. Ik krijg dan weer huilbuien en wordt gefrustreerd omdat ik dan al het gevoel krijg van 'waar doen we het allemaal nog voor, het lukt deze maand toch weer niet'. Ik heb dus gewoon moeite met positief blijven. En ja, net als in jullie omgeving wordt ook hier iedereen binnen een poep en een scheet zwanger. Soms vraag ik me wel eens af waarom nou juist wij weer tot die groep behoren die moeite heeft met zwanger worden. Meiden, ik wens jullie heel veel kracht toe en hoop echt dat we allemaal in de toekomst onze grootste wens in vervulling zien gaan.
Wow...Emma, ronde 20. Dat is inderdaad niet leuk. Wat geeft de gyn. dan voor verklaring, als er niks aan de hand is, maar het toch niet lukt. Dat kan toch eigenlijk niet?? Hopelijk vind je het niet erg dat ik deze vraag stel...en ik wens je veel succes en sterkte...
Ik ken jullie gevoel niet, maar kan me enigszin indenken hoe rot het voor jullie moet zijn.. allemaal heel veel sterkte en hopelijk is 2010 een heel vruchtbaar jaar voor ons allemaal... xxxx
Ow... Emma, ronde 20! Jee waarom moeten jullie het zelf nog 6 maanden proberen? Heel veel sterkte! Wat ik zo erg vind, zijn de verhalen van mensen die perongeluk zwanger zijn geraakt. b.v. mijn schoonzus, ze wonen in het buitenland en komen dan met het verhaal dat de condooms daar niet zo goed werken... oeps foutje! Dat gaat er bij mij echt niet in. Dit verhaal doet mij echt zo'n pijn. ze is twee weken geleden bevallen en maakt er grapjes over. :x Ik had zo graag gewild!
Hey Amy, Ik ben begin dit jaar bevallen van een prachtig meisje. Wij hebben het eerst 1,5 jaar bijna geprobeerd. De stap naar de huisarts vond ik ook groot. Het is alleen zo dat die huisarts niet zoveel kan en je ongetwijfeld zal doorsturen naar een specialist. En voor je daar een afspraak hebt ben je al gauw weer 2 maanden (en dus ook 2 teleurstellingen) verder. Ik zou de afspraak gewoon maken: Wij hadden onze eerste afspraak in februari 2008, en ik was in mei 2008 zwanger. We hadden een beetje hulp nodig....!
Ik weet het eigenlijk niet, de gyn heeft niet echt een verklaring gegeven. Hij heeft de uitslagen van mijn vriend en mij in een of ander computerprogramma ingevoerd en daar kwam uit dat we tot de 2 jaar nog 50% kans hebben dat we op de natuurlijke manier zwanger worden. Volgens hem kunnen ze dat percentage niet halen met behandelingen, vandaar dat we nog tot de 2 jaar zelf moeten proberen. Maar ik zie het persoonlijk erg somber in, ik denk dat wij tot de 50% gaan behoren die niet zwanger raken en dus wat hulp moeten krijgen Wat ik ook wel frustrerend vind is dat er op het moment veel vriendinnen en familieleden zijn of gaan bevallen. Ik ben heel blij voor hun hoor, maar zij zijn allemaal later dan ons begonnen voor een kindje maar zijn nu wel al papa en mama van hun 1e of 2e kindje. Terwijl zij genieten van hun wondertje, heb ik steeds weer die teleurstelling, ga ik naar een osteopaat en let ik op mijn eten en drinken of het wel gezond is enzo. Het doet mij verdriet dat wij er zoveel moeite voor moeten doen en gewoonweg niet beloond worden voor onze inzet. Terwijl het voor zoveel vrouwen in deze wereld iets vanzelfsprekends is. Iedere cel in mijn lichaam schreeuwt echt om een kindje, en ik ben zo bang dat onze wens nooit in vervulling zal gaan. Maar ik probeer ook weer positief te blijven, we moeten blijven vechten voor onze dromen!
OW Meid, wat vervelend dat jullie aan de hand van berekeningen van een computerprogramma het nog een half jaar gewoon verder moeten proberen. Ik wens jullie veel sterke en succes toe de komende maanden... Blijf van elkaar en het klussen genieten... En probeer gewoon wat afstand te houden van mensen die op de baby-roze-wolk zweven. Snap echt dat je dat nu even niet wilt horen... Uiteindelijk zal jullie inzet ook beloond worden... Geef de moed nog niet op... HEEL VEEL LIEFS...XXXX