Hoi, Wij zijn net aan de tweede ronde begonnen om ons derde kindje proberen te maken. Nu blijkt mijn schoonvader ongeneeslijk te zijn en twijfel ik om de baby even op 'pauze' te zetten... Aan de ene kant denk ik gewoon doen, maar aan de andere kant vind ik het zonde van de zwangerschap als daar een donkere wolk over heen hangt zeg maar. Met alle bij behorende stress. Ben benieuwd naar jullie mening of misschien zelfs ervaring met een vergelijkbare situatie? Bedankt alvast..
Meid, wat heftig! En wat een lastige situatie zeg... Hoe denkt je partner erover? Misschien dat een eventuele zwangerschap ook juist als 'lichtpuntje' gezien kan worden? Het is natuurlijk ook nog de vraag hoe lang het duurt voordat je zwanger bent... En misschien is het ook onduidelijk hoe lang je schoonvader nog te leven heeft? (of niet?). Volg je gevoel, sterkte!
Moeilijk moeilijk, maar mijn gevoel zou zegge.. doorgaan. Voor je schoonvader is het ook mooi om nog een wondertje mee te maken.. Als hij dat red.. Doe wat je hart je ingeeft..
Bedankt voor je snelle antwoord! Het is heel moeilijk om een beslissing te nemen. Voor mij persoonlijk zou de zwangerschap een lichtpuntje zijn inderdaad. Mn vriend weet het even nog niet. Weet ook inderdaad niet hoe lang het duurt voor ik zwanger zou raken. Mijn schoonvader heeft waarschijnlijk nog 6 maanden tot een jaar. Schoonfamilie weet ook niet dat we nog een kindje willen. Het is een hele verdrietige situatie in elk geval.
Lastig... Ik denk dat ik door zou gaan. Leven en dood liggen dicht bij elkaar. Ik kan het weten, halverwege m'n zwangerschap bleek een dierbare van ons ongeneeslijk ziek. Hij is net overleden, voordat m'n zoontje werd geboren. Ging heel snel allemaal dus, was heel moeilijk! Maar het was ook 'goed' zo.. Zo gaat het leven.. (helaas!)
@saabenjelle, bij mijn broer werd non-hodgekin geconstateerd tijdens mijn zwangerschap van de jongste... Moet eerlijk bekennen dat het een mega heftige tijd was, aan de ene kan je broer die aan het vechten is voor zn leven, en aan de andere kant een nieuw leven dat op het punt staat te beginnen. Mijn broer ziet Fayah nu als zijn lichtpuntje in een heel donkere tijd en zegt ook dat de komst van ons meisje zijn rede was om kei hard te vechten tegen die K** ziekte.... Mijn tante was ongeneselijk ziek toen ik net zwanger was van mijn zoontje, en ze heeft hem ook niet meer mee mogen maken.... heb het daar wel heel zwaar mee gehad, maar heb wel het gevoel dat ze nooit helemaal weg is, zie ze als een klein beschermengeltje voor meneer heel veel sterkte de komende tijd, zou de beslissing maken naar wat je hart je ingeeft....
Ja kan me voorstellen dat je er over nadenkt om het even uit te stellen. Wat ik van ervaring uit mijn omgeving weet is dat wanneer je ervoor kiest het uit te stellen dat het uitstellen ook erg lang kan duren waardoor het tegen die tijd misschien niet meer lukt om een derde kindje te krijgen. Die donkere wolk over je zwangerschap, tja dat kan inderdaad. Maar vast geen negen maanden lang toch? En zoals iemand al schreef het kan ook zo zijn dat dit juist een lichtpuntje van nieuw leven is! Dood en leven horen erbij en soms wisselen ze elkaar zeer nauw af, wat juist ook weer bijzonder kan zijn. Sterkte en succes met je besluit.
Wat vervelend van je schoonvader. Ik zou, denk ik want ja het is best een moeilijke keuze, niet bewust niet proberen voor een kindje, tenzij je vriend het er heel moeilijk mee zou hebbben. Om de simpele reden dat je gewoon nooit weet wat de toekomst brengt. Het kan zo lang duren voor je zwanger bent en dan nog eens 9 maanden zwanger. Je weet nooit wat er allemaal voor vervelende dingen er kunnen gebeuren in zo'n lange periode. Daarbij zou het (misschien?) kunnen dat je schoonvader nog twee jaar leeft, dan had hij misschien nog een jaar zijn jongste kleinkind mee kunnen maken. Succes met beslissen en sterkte
Wat fijn om zoveel reacties te krijgen Doet me goed! Ik denk inmiddels dat we gewoon kijken hoe het loopt. Ga in elk geval niet weer met de pil beginnen of een spiraaltje plaatsen. Op het moment wordt er ook niet zoveel 'geklust' We zien wel wat er gebeurt. Mijn hart wil in elk geval toch heel graag nog een kindje.
Ik heb er eigenlijk niet over nagedacht Bij mn eerste zwangerschap is mn vader overleden en nu bij mn tweede zwangerschap mn schoonmoeder.... Het klinkt heel hard maar dit soort dingen gebeuren helaas..... Het leven gaat door dus ons leven ook hoe moeilijk dat ook is...
Jeetje poeze, wat heftig zeg... Mijn eigen ouders zijn er ook allebei niet meer. Mijn vader heeft mn zoontje niet meegemaakt, en mijn moeder heb ik voor het laatst gezien op mn zoontje zn eerste verjaardag. 2 dagen later lag ze in coma. Het leven is gewoon heel hard.
Het leven is inderdaad heel hard... Pffff beide ouders verliezen lijkt me ook vreselijk Ik ben in 2 jaar tijd in een week tijd mn vader en mn oma overleden (toen ik dus zwanger was en 'n jaar later mn schoonvader die onwijs gezond was en ineens ziek werd en stierf en nu nog geen jaar later dus mn schoenmoeder. Hoeveel meer zou je denken dat er nog zou kunnen gebeuren. We zeggen wel eens tegen elkaar dat er geen 3e komt, elke keer sterft er een naast familielid maar ja dat is onzin natuurlijk. Weet je het klinkt heel hard maar het leven gaat echt door.... Ik hoop dat jullie er een beetje uitkomen.... het enige wat je kunt doen is je gevoel volgen, niemand anders kan deze beslissing maken. In ieder geval heel veel sterkte!
Heel veel sterkte dames. Ik kom zelf net uit zo'n situatie. Mijn schoonmoeder is 8 dec overleden na 8wk ziektebed. Ik was net gecurreteerd en de dag erna werd ze opgenomen. Eerst hadden we nog zoiets van snel zw worden want dan kan ze het misschien nog meemaken. Maar we kwamen er al snel achter dat het niet lang meer zou duren. Toen hebben we niet bewust geklust maar als het zou gebeuren dan gebeurd het. Heb dus in die weken achteraf geen eisprong gehad dus mijn lichaam was er niet klaar voor. Wat Poeze zegt, je moet doen wat je hart je ingeeft en wat je man wil natuurlijk. Mijn wilde het echt niet en dat kan ik ook volkomen begrijpen. Nogmaals heel veel sterkte in deze moeilijke tijd