Mag ik de dames hier even op deze link wijzen? Mijn schoonmoeder wees me al op het filmpje, maar hier is een wat uitgebreidere pagina. Leuk voor de niet-zwangere (mannen) in de familie... https://www.rtlnieuws.nl/editienl/mannen-ervaren-zwangerschap-met-pak-zwanger-zijn-is-meer-dan-dikke-buik
Mag ik ook even klagen meiden!! laat ik me vooropstellen dat ik super blij ben hoor met mijn kindje in de buik en dat ik het voor de tweede keer mag meemaken. Maar ik ben het nu ook zo zat pfff de eerste 3 maanden alleen maar misselijk geweest, lopen spugen en veel moe. Daarna had ik een goeie tweede trimester en wat meer energie. En nu begin ik me weer vreselijk te voelen veel moe last van maaguur en het word lichamelijk steeds zwaarder. Als ik de trap op loop ben ik helemaal kapot. Huishouden lukt me ook niet ik probeer het wel wat stofzuigen enzevoorts maar dan ben ik wel helemaal kapot. En dan heb ik inderdaad nog een peuter rond lopen die veel energie vreet plus ik werk nog drie dagen in de week. ik ben nu al aan het aftellen tot mijn verlof Nog 5 weken werken Bij mijn eerste zwangerschap heb ik het volgens mij niet zo erg meegemaakt. Ze zeggen ook elke zwangerschap is anders
Wat een erkenning! Ik weet dat ik blij moet zijn na alles, dat het eindelijk gelukt is.. en dat ben ik ook echt wel! Maar ik slaap al weken slecht wat me begint op te breken, ik hen veel pijn door de zwangerschapsischias, en de bewegingen in mn buik worden sinds deze week ook steeds pijnlijker. Kan ook gewoon niet meer wachten om het kleintje te ontmoeten, mijn geduld is op en wil gewoon zien waar ik al zo lang op wacht. Oh wat voelt het slecht om zo te klagen!
Ik lees veel herkenning dames, vooral de ongemakken zoals het huishouden niet meer kunnen doen, de pijn bij het bekken, traplopen, wandelen ...het lukt me niet eens meer om te gaan shoppen! Heb ik eindelijk verlof en wilde ik de laatste spulletjes halen, kon ik na 2 winkels weer naar huis, omdat ik zoveel pijn had aan me bekken. Klagen voelt zo verkeerd maar wel even lekker!
Ooh wat een genot dit topic!! Eigenlijk heb ik de hele zwangerschap weinig te klagen gehad, fiets er rustig doorheen.. Tot nu de afgelopen paar weken. Alles doet zeer, ben doodmoe, voel me net een walrus als ik van de bank af moet komen, slaap verschrikkelijk slecht en dat plassen is helemaal een drama. Mn banden voelen of ze uit elkaar scheuren en die harde buiken zijn 1 bonk ellende. En wat hoor je dan vaak; 'ah joh wees blij dat je zwanger bent. je moet er wat voor over hebben!' Tuurlijk ben ik blij dat ik zwanger ben, ik ben dolgelukkig!! Maar dat betekend toch niet dat ik alle kwaaltjes en ellende voor lief neem en het 9 maanden dolle pret is? Bluhh.. Oja, en ik wacht nog steeds op de nesteldrang, denk dat hij de weg naar t huis niet kan vinden
Ik mag eigenlijk niet meer meeklagen, want ik ben 2,5 week geleden bevallen, maar herken me wel in alles. Wij zijn via vruchtbaarheidsbehandelingen zwanger geworden, maar ook ik heb op de welbekende klaagstoel gezeten. Niet dat ik niet dankbaar ben, maar zwanger zijn is gewoon niet zo mijn ding. Nu was ik ook meer dan 20 kilo aangekomen en hield op het einde flink wat vocht vast. Ik had een mega buik tov de eerste. 6 tot 8 keer per nacht er uit om te plassen en geen 10 meter meer kunnen lopen, dus lekker huisgebonden de laatste weken. Nesteldrang @Paz had ik dan weer wel last van. Met 39 weken ging ik de plinten schoon maken. De plinten!! Hou vol ladies! Het duurt gelukkig niet eeuwig.
Wat fijn om te lezen dat er veel meer dames zijn die zeggen dat zwanger zijn niet echt hun ding is! Elke keer als ik dat zeg word ik dom aangekeken en mijn schoonmoeder werd zelfs boos! Ik moest maar dankbaar zijn voor dit grote wonder en niet zeiken maar slikken. Ook al mag ik alleen maar stil zitten of liggen door de artrose in mijn heup en zeker niet te veel staan of lopen! Verder kan ik me ook in alle kwalen vinden. Harde buiken, snel moe, slecht slapen en sinds gisteren avond een verschrikkelijke druk onder in mijn buik. Ik heb hiernaast ook nog zwangerschapsdiabetes wat ik ontzettend zwaar vind want ik heb zo'n zin in een heerlijke appelflap of appeltaart en mijn bloeddruk en hb zijn te laag waardoor ik me ook niet lekker voel. Wat heerlijk om het even neer te kunnen zetten zonder boze mensen! En met dames die in ongeveer hetzelfde zitten. Heel erg bedankt voor dit toppic!
Dat je jezelf nog weer omhoog hebt gekregen na het schoonmaken van de plinten. Of moest je toch bellen voor hulp. Ik zie het al helemaal voor me. Uhh, kan je ff thuis komen schat, want ik lig hier op de grond, want ik dacht de plinten moeten nu echt even schoongemaakt worden, maarruhh ik kom niet meer overeind
Pffff ben ik even blij dat ik niet de enige ben Vorige zwangerschap ging als een zonnetje. Echt nergens last van gehad. (alleen hormonen maar dat was meer lastig voor mn omgeving ) Nu deze zwangerschap is compleet anders. De eerste 13 weken alleen maar misselijk en ziek. Toen een week of 3 toch wat kunnen genieten. Zelfs nog weer even gesport Maar helaas met 16w daalde mijn bloeddruk en tevens rond die periode last van bekken instabiliteit. Dus sindsdien is het thuis zitten, bank hangen, om waggellen. Fysio en zwemmen helpen opzich wel wat. En bloeddruk inmiddels weer normaal. maar ondanks dat mijn buik niet erg groot is zit ie wel hoog en elke zit, hang of lig positie is een drama en pijnlijk. Alsof dat alles nog niet erg genoeg was paar weken terug in eens erg last van mn astma, moest zelfs aan de prednison. Waardoor ik weer een extra groei echo moest om te kijken of dat geen nadelig invloed heeft gehad. En dan denk je de laatste paar weken nog maar zo rustig mogelijk uit te kunnen zitten ben ik nu snot verkouden slaap voor geen meter en mogen we mog een groei echo doen..... Bah, die roze wolk is deze zw helaas niet in zicht geweest. En roep dan ook al een paar weken dat ik er klaar mee ben. En toch eindig ik dan weer met het cliché dat he dat alles vergeet op het moment dat je je kleintje in je armen hebt. In mijn omgeving aantal meiden gehad die met oa 28 en 31 weken zijn bevallen. Dus kan wel dusdanig relativeren dat ik blij mag zijn dat mijn kleintje nog lekker warm bij mij zit. Ook al is ie een pain in the ass Zo klaagmodus uit. En voor alle dames die ook flink can hun roze wolk zijn gedonderd of em niet eens hebben gezien. Succes, zet em op en lekker klagen. Opkroppen is ook niks.
Ik rolde om Manlief was eigenlijk best boos (en terecht) dat ik dat even ging doen. Mijn reactie: 'ja maar ze waren echt heel vies!'
Wil je even ophouden.... lachen doet me op dit moment zeer (waarschijnlijk cq misschien een navelbreuk - ja, dat kon er ook nog wel bij! Hopelijk morgen naar de dokter) en ik schoot per direct in de lach toen ik dit las.
Super cliché, maar ook super waar. Spreek met een knulletje van 2.5 uit ervaring. Zelfs na 1 uur en 45 minuten persweeën (waarbij meneer zichzelf in de wegzat en er dus nog steeds niet uitwas), een knip en een vacuüm pomp verlossing. Je zegt dan "dit nooit weer". En toch.... na zo'n 2 jaar... (dan van tevoren niet te weten dat de 2e zwanger schap het totale tegenbeeld zal worden van de eerste)
Hier ook ruim 100 minuten persen en knip en nog een boel gedruk op m'n buik. Was thuis maar als ik in t ziekenhuis was geweest was t ook vacuümpomp geworden. Maar toch zag ik meer op tegen de zwangerschap dan ik opzie tegen de bevalling. Al moet kleine gup nog wel ff opdraaien. Want een keizersnede zie ik wel heeeeeel erg tegenop.
Lief ❤️ Ik hoop het ook.. Bij jou is het ook spannend weer, zie ik. En dan morgen op hetzelfde termijn als jullie dochtertje*... heftig momentje lijkt me dat. Dus ook voor jou een dikke knuffel. En dan hoop ik dat ze bij jou juist nog even blijft zitten.
Gelukkig was ik al in het ziekenhuis. Had mezelf liever niet met persweeën in een ambulance zien liggen.