Oke. Inmiddels bij de dokter geweest. Die heeft even heerlijk in mijn buik geduwd en geprikt (joh, heeeeeerlijk), maar mijn pijn is tot zover zij het kan beoordelen geen navelbreuk. Het is een combinatie van een toch al gevoelige huid aan de binnenkant (toen ik zwanger was van onze eerste vond ik het ook nooit lekker als hij rechts van mijn navel schopte, en dat gevoel is er met de nieuwe uk niet beter van geworden), een flinke groei van de baarmoeder en toch de banden (pijn). Moest alleen bij de eerst volgende afspraak bij de gyn. wel aangeven dat ik de pijn had en dan moest zij beoordeling of er eventueel urine- of bloedonderzoek nodig was. Dokter zei dat ik, dankzij de grote van mijn buik ook al wel eens een week verder zou kunnen zijn (maar soms wordt je eerst een week vooruit gezet en dan weer terug, zou dat zo ver in de zwangerschap nog kunnen?) Uiteraard goed om te weten dat het geen breuk is, maar de pijn mocht dan wel wat meer wegblijven... het uit- en in bed tillen van me zoon doet al zeer (binnenkort gaat hij over naar een ander bed, met emaakte verwijderbare tralies, dan hoef ik niet meer zo te tillen, maar voor nu moet ik nog even doorbijten...