Ik kan me trouwens heeeel goed voorstellen dat er mama's zijn die zich rot schrikken van negatieve uitlatingen over een baby. Ik schrok ook elke keer van mezelf als ik iets had gezegd wat niet zo lief was, of als ik weer helemaal overstuur zat te janken (ja het was geen huilen meer, het kwam uit mijn tenen) en vroeg me dan af hoe het in hemelsnaam zo ver was gekomen met me. Dan zat ik me weer te schamen en hield me voor dat ikn dat nooit meer zou doen of zeggen. Maar een paar dagen later, na weer de hele nacht niet slapen en de hele dag huilen, kwam er toch wel weer eens een negatief geluid uit bij mij. Ik denk dat moeders die zich het niet kunnen voorstellen, voorbeeldige kinderen hebben die weinig huilen. (maar ik kan het natuurlijk mis hebben!) Als ik alleen Anouschka zou hebben gehad zou ik er ook niks bij kunnen bedenken als mensen zich zo zouden uitlaten over hun lieve kleine baby's. Maar echt.....10 uur op een dag...... dat is niet zonder gescheld en gehuil vol te houden denk ik. Wanhoop, machteloosheid en onzekerheid en bezorgdheid kunnen je helemaal gek maken.
Of mijn kinderarts zit ernaast natuurlijk. Die heeft me dit hele technische gedeelte ervan uitgelegd toen mijn zoontje met vijf weken in het ziekenhuis lag met heftige reflux en ik zei dat ik dan voor de zekerheid hypoallergeen zou gaan gebruiken waar ik net twee dagen daarvoor gestopt was. Merel: Heb je ooit overwogen toen om haar ter observatie op te laten nemen?
Moontje: Misschien zeggen ze het ook wel een beetje om de zoveelste mama die op een forum gelezen heeft dat ieder krampje kma zou kunnen zijn op een bepaalde manier gerust te stellen. Zodat ze niet weer tot in den treure moeten uitleggen dat bij hun kind een machtiging voor pepti ECHT niet nodig is.
Maar hypoallergeen zorgt er toch voor dat de reactie op de koemelk er niet meer is omdat er geen koemelk in het product is verwerkt? Ik geloof niet dat er een kunstvoeding is dat beweert allergieën beter te maken, maar wel om de reactie te verminderen. Zoals wanneer je allergisch bent voor pinda's, je geen pinda's moet eten. Wil niet zeggen dat als je geen pinda's eet je allergie niet meer bestaat, het komt alleen niet tot uiting. Denk dat dat is wat jouw kinderarts bedoelde... Ook omdat reflux niet persé met kma heeft te maken. Maar dit geheel terzijde en off topic
Mijn dochter kreeg in het ziekenhuis gewone Nutrilon als bijvoeding. Toen gaf ik borstvoeding en sinds ik gestopt ben met borstvoeding krijgt ze hypo allergeen op advies van CB... het scheelt 5,- per pak, dus ga er toch wel vanuit dat ze het juiste advies geven .
@all: hypoallergene voeding is om een allergie te voorkomen. Als je kind eenmaal koemelkeiwitten binnen heeft gehad, (dus bijvoorbeeld via normale flesvoeding) heeft HA geen zin meer. Je lichaam heeft dan al eens gereageerd op de eiwitten en ook al voed je nog een jaar met HA, die reactie blijft, de eventuele antistoffen die je lijf in het verweer zet bij allergie blijven ook... Als je kind destijds niet heeft gereageerd op normale voeding, kun je dus gewoon normale voeding geven. Dan is je kind gewoon never nooit niet allergisch voor koemelkeiwitten. @Kahrin: uit je reacties vermoedde ik al dat jouw kindje een makkelijk kindje is. Heel fijn voor jou, maar misschien toch handig om even iets langer te nemen om je in te denken wat het met je doet als je kind dagen achtereen huilt, niet kan slapen ondanks dat het keimoe is, en de nachten maar zeer moeizaam een klein beetje slaap bij elkaar sprokkelt, (en jijzelf dus bij zulke intensieve dagen nog niet eens aan een halve nacht slaap toekomt). Dan stapelen hormonen en vermoeidheid zich op en ga je echt hele irrationele dingen denken (en soms roepen) uit machteloosheid en bezorgdheid en alles... @Marijke84 en Merijn: dat bedoelde ik dus ook met mijn opmerkingen... ik ben af en toe zoooooo boos op God! Dat gevoel van: Halloooooohoooo.... Anybody home? Waarom doet U niets? Maar goed, dat knal ik er dan ook maar uit en dan heeft mij hier geholpen om iig niet boos te zijn op Thirza, hahaha. De gevoelens die TS beschrijft, herken ik echt, alleen hier kreeg/krijgt God er altijd van langs van mij, hahaha. En ach... dat heeft Hij echt liever dan dat ik boos in een hoekje kruip en niks meer tegen Hem zeg Ik heb ook liever als er iemand boos op me is dat ik het dan te horen krijg, dan dat iemand uit contact gaat Onze behandelcoordinator zegt altijd maar: Conflict is contact En ik mag er dan op vertrouwen dat God dat ook wel snapt, Het lucht iig altijd wel ENORM op @TS: hmm, ik denk dat ik wat dingen door elkaar heb gehaald, dacht dat jij ook liep te tobben met een mogelijke koemelkallergie. Maar als je denkt dat er wat mis is met je kindje, en je komt er niet achter wat, zou ik je adviseren om een allergietest te laten doen, (kun je bij een bioresonantietherapeut doen, de huid- en bloedtesten zijn op deze leeftijd alleen betrouwbaar bij hele heftige reacties). En verder dan eens een goeie brede check: heeft je kindje ergens last van? Wat voor klachten spelen er allemaal, wat kun je daaraan doen, etc.
Nee dat is niet wat mijn kinderarts bedoelde. Wat jij bedoelt kun je beperken met Pepti. Voor Hypoallergeen geldt mijn verhaaltje.
Ter aanvulling: De eiwitten in hypoallergeen zijn maar een beetje verknipt. Genoeg verknipt om er eventueel voor te zorgen dat de hersenen het binnenkrijgen van de allergenen niet opslaat. In Pepti is het dusdanig verknipt dat, ook al is er eens standaard gegeven, het lichaam evengoed niet doorheeft dat het koemelk binnen krijgt. Bij hypoallergeen gaat dat niet op. Ik hoop dat ik het nu beter uitgelegd heb.
Miepie: Als laatste aanvulling: Reflux kan eventueel horen bij KMA. Mijn zoontje had zulke heftige reflux dat de kinderarts die optie ook open heeft gehouden. Gelukkig sloegen de medicijnen voor reflux toen eindelijk aan en hebben we niet meer getwijfeld aan wel of niet KMA. Toen zei ik (als onwetende): Och dan stap ik toch weer over op hypoallergeen? En toen gaf hij dus aan dat dat helemaal geen zin heeft als er al een flesje standaard gegeven is.
En mijn verhaal, @Miepie: HA is voeding waarbij de eiwitten in grote stukken zijn geknipt als hetw are, zodat het lichaam het niet herkent als dierlijke eiwitten en er dus niet op reageert. Als je kind dan uiteindelijk gewone koemelk krijgt, kan er bij de eerste keer een allergische reactie ontstaan: die onstaat namelijk (meestal) pas als je een keer binnen hebt gehad en je lijf er op heeft kunnen reageren. Hmm, beetje onduidelijk. Bij een allergie reageert je lijf direct met antistoffen op een bepaalde stof. Als je HA hebt gegeven, kan je kind de antistoffen tegen koemelkeiwitten nog niet hebben, omdat het lijf het allemaal nog niet herkend heeft als koemelkeiwitten. Dat deze voeding een allergie zou voorkomen, is trouwens volgens mij een onjuiste bewering. Als je kind allergisch wordt, wordt het dat toch wel, met of zonder HA. Alleen: bij hele kleine kindjes kan het zo zijn dat door een tijdelijke dip in de weerstand bijvoorbeeld, het lijf toch reageert als bij een allergie, vanwege de dip. Omdat je dan eenmaal zo hebt gereageerd op die stoffen, zul je dat (iig voor een bepaalde periode) blijven doen. En omdat je lijf de eiwitten in HA niet herkent als koemelkeiwitten, kun je dus op die manier niet een allergie opwekken. Als je kind een KMA heeft, helpt de HA er dus niet meer aan: die stukken zijn nog te groot en dus reageert je kind daar dan wel op. In de Pepti zijn die stukjes eiwitten alweer een stuk kleiner, en dan heb je dus nog weer een aantal andere versies, waarin die stukjes nog kleiner zijn gemaakt.
Ik begrijp het best als mensen het heel zwaar hebben met een huilbaby. En natuurlijk kan ik me het niet precies voorstellen aangezien ik het niet zelf meemaak. Echter vind ik wel dat er HEEL grof gesproken wordt door sommigen in deze topic, en dan denk ik...... ga een gesprek aan met je huisarts hierover.
mijn dochtertje huilt nu ook al weken aan 1 stuk en slaapt ook slechter dan voorheen wordt 4 a 5 keer op n avond wakker, constant aan het zeuren en jammeren en daarbij ben ik alleen met mijn kind en ja ik ben ook blij als ik ff zonder haar weg kan soms om op adem te komen, en zucht ook op tijd zo van pffff wat nu weer! maar ik heb nog nooit de neiging gehad om mijn kind uit het raam te gooien of te wurgen! en ik denk als je dat soort gedachtes krijgt over je kind dat je echt met iemand moet gaan praten..
Het is denk ik je machteloosheid die je dan voelt als je zo je hart lucht. Inmiddels is Ryan nu bijna 16 maanden en ik heb nog er nog wel eens een dag tussen zitten dat ik denk van was dit nou wat ik wilde. En ik kon best jaloers zijn op moeders die zeiden ik kan me niet meer voorstellen hoe het was toen we nog met zn 2en waren, nou dat kon ik soms wel hoor en ja daar voelde ik me echt wel schuldig over. Maar ik zat gewoonweg niet op die roze wolk. Ryan huilde best wel veel op een dag, soms wel 3 uur tussen zijn voedingen en toen heb ik wel eens geschreeuwd en nu moet je je kop houden!! Ik ben 2x bij de huisarts geweest en eerlijk verteld wat ik soms zei en voelde op de momenten dat ik het niet meer zag zitten. En allebei de keren zei ze alleen dat ik moest proberen mijn rust te pakken op de momenten dat het kan en dat terwijl ik het idee had dat ze me beter weg konden halen bij hem voor zijn eigen veiligheid. En waar ik helemaal van stond te kijken was dat ze zei dat ik niet de enige was die soms zo dacht. Het is denk ik voor iedereen anders, de 1 kan meer hebben dan een ander. En ik wil niet de schuld geven aan het kind want ik weet bij mijzelf dat het voor 99% aan mij lag maar het helpt best wel een beetje mee of je een heel tevreden of een snel geprikkeld kindje hebt. Wat mij wel veel heeft geholpen is rust en regelmaat toepassen, niet alleen Ryan had dat nodig maar ook ikzelf bleek. Ik hou met heel mijn hart van mijn ventje maar je bent en blijft een mens.
Hoi meiden, Ik heb even niet de moeite genomen om alles door te lezen, maar ook hier zijn die gevoelens herkenbaar hoor! En dat heeft niets te maken met naar de dokter moeten om er over te praten... Als je de hele dag met een huilend kind zit dat niets wil, of alleen jou, is dat gewoon doodvermoeiend en frustrerend. Mischa is iets ouder nu, maar heef heel soms nog wel eens zo'n bui. Wat ik dan doe is met hem gaan wandelen, een lekker lang stuk. Zo vermaak ik hem, en mezelf, zonder dat ik met hem rond hoef te sjouwen oid, want ik krijg gewoon pijn in mijn rug van he gesjouw! Enne nog een tip! Wat ik ook vaak doe is naar opa en oma (ik heb gelukkig "3 paar" opa's en oma's) gaan (maakt hier niet uit welke). Die vinden het heerlijk om met hem te trutten en Mischa vindt het leuk. Mischa blij, opa en oma blij, en ik mijn handen even helemaal vrij, ideaal! Succes, en het wordt echt steeds beter als ze iets ouder worden!
Hier ook af en toe veel moeite mee als ons meisje blijft huilen. Nu is het hier meestal wel krampjes. Zoals vanmiddag lag ze lekker te slapen en opeens begint ze heel hard te huilen, eerst in haar slaap maar ff later ook wakker. Als ik ze dan pak dan komen ook scheetjes los enzo dus echt krampjes. Maar vaak idd ook net op de momenten dat ik dacht het even voor mezelf te hebben. Probeer me er nu ook steeds meer bij neer te leggen dat ik niet alles gedaan krijg in huis wat ik zou willen enzo. Maar ja, zo'n meisje huilt niet voor niets, zeker neit als ze eerst lekker ligt te slapen. Maar heb er ook ook wel eens moeite mee, zeker op de dagen net zoals vandaag dat ik amper 3 keer een half uurtje voor mezelf heb. Nu was manlief vandaag een uurtje eerder thuis uit het werk dus die is nu lekker met haar bezig.
Maar er is nog een verschil tussen je grof uiten en het doen he? Het kan -weet ik uit ervaring helaas- ONTZETTEND opluchten om het echt heel grof eruit te gooien. Dat betekent niet dat je het gaat doen en dat betekent ook niet perse dat je hulp nodig hebt, (of iig niet de hulp die dan doorgaans geboden wordt... ik zit er niet op te wachten om met een psycholoog hierover te gaan praten, dat verandert niks aan het feit dat Thirza veel huilt, dat ik moe ben en dat mijn huis een puinzooi is. Sterker nog: dat kost me extra tijd die ik veel liever anders zou benutten. Ik zou liever een middagje in de week een alphahulp van de thuiszorg langs krijgen die dan even alle klussen doet die perse nodig zijn en waar wij niet aan toekomen... Enneh... even nog als laatste: ik hoor veel afwijzende reacties, die dan afgesloten worden met: Ga met je huisarts praten. Is in een aantal gevallen denk ik best verstandig, maar door zo afwijzend te reageren, snoer je mensen wel de mond en dan durven mensen straks ZELFS hier anoniem niet meer te spuien... En dan ga je thuis dus wel ongelukken krijgen. Geef mensen dus toch de ruimte om te spuien... met een huilbaby in huis heb je dat echt hard nodig!
Kyan heeft de eerste 3,5maand ook veel gehuild.Tussen de 8 en 10 uur per dag. Gek werd ik ervan, echt waar helemaal hor en dol. De hele dag niets anders dan dat gejank en ja na 10uur is het janken hoor niet meer huilen. Men wat voelde ik me ellendig. Heb ook wel staan brullen van 'wat moet je nou' en 'ga nou gewoon slapen' zat er helemaal doorheen. En een huisarts of psycholoog kan me vele fijne verhaaltjes vertellen maar uiteindelijk ben IK diegene die naar huis moet en per direct weer in het gekrijs moet zitten. Ik heb ook echt wel slechte gedachten gehad over mijn zoontje, en ja ik was ook gewoon wel eens boos op hem (wist wel dat het niet reeel was) maar alleen maar dat gekrijs de hele dag...dat houd geen mens vol. Dus meid ik schrik niet van je bericht ik voelde me precies zo en kraamde (en dacht) wel eens ergere dingen. Kop op veel sterkte en weet dat aan alles een eind komt al voelt het niet zo. Hoe ik het uiteinelijk heb overleefd (haha) was door hem 1xid week lekker naar mijn moeder te brengen en te doen wat IK wilde doen. En of dat nou bankhangen of shoppen was ik had even tijd voor mij...