Ik vraag me af of je beseft wat je zegt. Dus als je een keer zegt dat je je kind achter het behang wilt plakken, is er iets niet in de haak in de bovenkamer? Wat een kortzichtigheid en gebrek aan inlevingsvermogen zeg. Fijn dat je hier maar 1 sneu persoon ziet, ik zie er meerdere helaas.
Nouo ik heb geen huilbabies en ze slapen elke nacht prima door (kortom je zou zeggen, engeltjes hihi) maar ik heb nog steeds momenten dat ik er eentje achter het behang wil plakken hoor LOL niet dat ik het ooit zou doen maar soms moet ik ook weleens effe diep in ademen of weer rustig met de opvoedkundige taak verder te gaan en dan heb het geeneens oer zoiets extreems als een huilbaby. Ik denk als een moeder zegt dat ze nog NOOOOOIT die gevoelens heeft gehad (achter behang plakken e.d.) dat ze liegt waar ze bijstaat, daar geloof ik geen drol van.. (dan kan je zo naar de desperate housewives! haha) Als ik meerdere moeders spreek (hier op het forum en in real life zeg maar) heeft IEDEREEN zwakke momenten, en dan kan je er naar mijn idee beter een topic over starten / erover praten of van mijn part even hard gaan gillen ofzo dat voorkomt dat je gevoelens overgaan in erger, JUIST ONDERDRUKKEN (en liegen tegen jezelf) veroorzaakt vaak de gevallen waarbij je hoort dat er wel wat mis is gegaan.. Ik vind eigenlijk niet echt is mis met de gedachte (we zijn ook maar mensen wij mama's) he gaat erom wat je met ze doet (niet wat je denkt!)
Jij zou eens moeten leren lezen ! Ik ben absoluut niet kortzichtig en ik begrijp prima dat je die gevoelens wel eens tegen over je kind kan hebben maar wat doe je ermee , ga je je eigen verder ergeren of ga je actie ondernemen . Mijn mening is dat een kind van twee maanden nog niet zover is dat ze je kunnen misleiden of gewend kunnen raken aan aandacht , kindjes van die leeftijd hebben dat besef nog niet dus als ze een week aan een stuk huilen hebben ze behoefte aan geborgenheid of mankeren ze iets , dat jij daar anders over denkt , prima , maar probeer niet iedereen jou mening op te dringen want het begint behoorlijk irritant te worden
Grappig dat je dit zegt. Dit dacht ik namelijk net over jou. Overigens heb ik niet het idee dat ik mijn mening probeer op te dringen, ik zeg alleen dat je niet kan weten hoe een ander zich voelt. Jij denkt blijkbaar van wel. Dus wie dringt dan wat op? Lezen kan ik heel goed.....maar goed schrijven is blijkbaar wel een vak he. Volgens mij moeten we vanaf nu on topic gaan blijven en niet dit onderwerp gaan vervuilen met welles/nietes verhalen. Daar heeft TS niets aan. Moet je nodig iets kwijt, doe het dan per pb. Veel plezier verder.
Absoluut en daar weet jij alles van , toch ? Overigens ook niet erg volwassen om een discussie te winnen door iemand op zijn schrijffouten te wijzen Maar alles wat ik wou zeggen ben ik kwijt , bedankt daarvoor En meer tijd wil ik eigenlijk ook helemaal niet verspillen aan jou .. dus on-topic maar weer !
Ik ben het wel met kiwi eens... Er hoeft niet altijd een reden voor te zijn Mijn dochter huilde ook enorm, dat ik ook wel eens neigingen had om dr terug in bed te gooien. Ik wist ook zeker dat ze niets mankeerde, volle buik, schone luier, genoeg aandacht...zelfs de kraamhulp wist niet waar het oppeens keiharde krijsen vandaan kwam en wist er ook geen raad mee. En ik heb haar wel eens 3 uur laten huilen... wel met pijn in mijn hart hoor... Maar je moet op een gegeven moment wat doen, je kunt gewoon niet de hele dag met je kind gaan lopen of wiegen of wat dan ook. Dat kan wel leuk als het een eerste kind is, maar als er meerdere zijn, mag je die gewoon ook niet te kort doen, door geen aandacht te geven.... Overigens waren de eerste 4 maanden het ergste, en is het nou een heerlijke deugniet
laten huilen is nooit leuk das heel simpel, maar soms is het nodig, bv sommige kindjes vallen alleen in slaap door te huilen (de dag verwerken e.d.) Miley huilt vrij vaak 10-15 minuten maar in het begin wel iets langer hoor, mijn kinderen zijn misschien slimmer als die van jou wat die weten mij prima te bespelen in wat ze willen al is het maar een knuffel ofzo LOL (geintje uiteraard) maar ik geloof wel dat kids slimmer zijn als wij denken, tuurlijk hebben ze geborgenheid nodig maar soms hebben ze ook wat afstand nodig (zelf leren slapen bv) heel de tijd met een kindje rondlopen kan het doodmoe van worden en je kan het dus veel erger ermee maken, soms moet je dan even wat anders proberen.. en wat ninien zegt soms MOET je gewoon even als je nog andere kids hebt die ook graag in bad willen, eten, of wat one on one aandacht.. Enneh elkaar op spelfouten wijzen?? pfff lekker volwassen kom op hey.. het ging er juist om in dit topic dat niemand perfect is... Het is trouwens goed (tot een bepaalde hoogte ) om een kind even te laten huilen heeft te maken met verwerken van prikkels. Prikkels verminderen kan je dus beter doen (en dat betekend dus loslaten!) houden van is soms even loslaten. Uiteraard check ik wel of ze een volle luier hebben, hoe het zit met de hongerfactor e.d. krampjes (alhoewel soms met krampjes je ze ook beter niet kan oppakken dat veroorzaakt soms meer krampjes)
AARRGGHH, dat wil ik helemaal niet weten, dat het nog zo lang kan duren My goodness... ik hoop toch echt dat onze dame eerder door gaat slapen!
Overigens ben ik het met je eens dat als een kind van 2 mnd zo huilt, er iets aan de hand moet zijn. Zo'n kleintje huilt echt nog niet om z'n zin ergens mee te krijgen...
Of haar kindje nu wel of niet iets mankeert, als je in zo een situatie zit word je gewoon knettergek dat is gewoon zo...En het ging haar momenteel even meer om het feit dat ze er even klaar mee was dan of het kind wat mankeert.
moeder zijn is heel vermoeiend, en soms vraag je je af of je kind zich een niet een keer kan gedragen, of een keer rekening kan houden met je, en kan je ook flink pissig worden. Heel normaal, ook jij bent een mens. Je kindje kan der niks aan doen, maar jij ook niet dat je der weleens door heenzin, moeder worden en zijn is geen kattenpis, en de een die gooit het er thuis uit en de ander op het forum. Kom op, we zijn allemaal mensen!
Ben ik het volledig mee eens, maar in hoeverre kunnen je gedachten dan gaan?? In hoeverre is dat nog 'normaal' en vanaf wanneer is het 'niet normaal' ?
Ik herken het ook helemaal! Ik hou ontzettend van mijn kinderen, (dochter (4), en zoon (10 maanden), maar ze zijn allebei behoorlijk tempramentvol en vragen allebei veel aandacht. Onze dochter heeft het 1e jaar heel veel gehuild, combinatie van een ernstige heupafwijking met bijbehorende beugels gips enz.en temprament was nooit een echt vrolijk kindje. en dat huilen, dat huilen...... zeg maar gerust krijsen ze is ook een meisje wat meer wilde dan ze kon en dat geeft frustratie, het is nu gelukkig een vrolijk meisje, maar wel met een gebruiksaanwijzing. Ik had en heb echt momenten dat ik haar op marktplaats wil zetten8) en nu zoonlief is weer zo'n tempramentvol mannetje waarbij het heel lang duurde voor hij doorsliep en tot 6 maanden om de 2 a 3 uur bv wilde hebben, en jengelen komt niet in zijn woordenboek voor, het is echt meteen krijsen! box wil meneer niet in, hij houd het rustig 3 kwartier vol op dezelfde volume! Ik heb ook weinig steun, waardoor het nog zwaarder is, gelukkig kan dit mannetje wel heel vrolijk zijn (vooral als je met hem bezig bent, moet ie zichzelf even vermaken, dan is het meestal na 5 minuten al weer bekeken. Ik schiet dus ook wel uit mijn slof, soms roep ik tegen hem, of hij nu eindelijk even stil kan zijn, of ik pak hem net te hard uit zijn bedje(houd geen blauwe plekken over, hoor) Je voelt je zo machteloos, ik heb elke dag wel dat ik me afvraag wat ik verkeerd doe, en hoor ik maar gehuil, dan voel ik me in de stress schieten, een soort opgebouwde allergie Ik geniet ook echt wel, want beide kinderen hebbem gelukkig veel humor. Maar het doet mij zeker heel erg twijfelen voor een 3e kindje! Dus misschien grof, maar erg begrijpelijk en herkenbaar! Ik ben ook erg blij met de herkenning, ik ben tenminste niet de enige
Gister hadden we op de zwangerschapscursus de baby-avond.. 11 trotse moeders met hun kindje.. Gijs was de eerste die t op een huilen zette.. Hij was thuis 's middags ook steeds al zo onrustig.. In plaats van hem lekker ontspannen te kunnen masseren huilde/krijste hij hemel en aarde weer bij elkaar.. De meiden begrepen nu wat ik vorige week bedoelde.. Op aanraden van de leister, die zelf fysiotherapeut is, ga ik met gijs naar een osteopaat.. Volgens haar een aantal behandelingen en Gijs zou al veel minder gestresst moeten zijn...
Hier hadden we na behandeling bij de osteopaat een heel ander kindje Je weet overigens zeker dat er medisch verder niets aan de hand is? Geen voorkeurshouding, oortjes schoon, geen allergie? Om maar even een paar dingen te noemen?
ik heb niet alles gelezen, maar scannend gelezen. Finn huilde in het begin ook zoveel, krampjes, en waarschijnlijk door het vele huilen een chronische vermoeidheid. Totdat ik ben gaan bakeren met de pacco baby, de cinababy tegen de krampjes en andere nutrilon ben gaan gebruiken, en toen was het oke. (oke, nu heeft ie 1 week lang s nachts flink gehuild. 2 dagen'streng' geweest, en laten huilen, na 15 min troosten en de ronde opnieuw aangaan: is alweer 2 volledige nachten in slaap>) ik weet niet of je al bakert?? misschien kun je het cb eens bellen of zij wat tips voor je hebben? succces....finn huilt niet veel, maar als ie huilt is het meteen krijsen en ik word er bloednerveus van, laat staan hoe jij je voelt!
Nee dat weet ik eigenlijk niet.. Tenminste.. niet voor 100% zeker.. Maar zoals hij gister was, met het overstrekken, zn gespannen houding vertrouw ik ook wel op een fysiotherapeute die zegt dat t heel verstandig is om met Gijs naar een osteopaat te gaan. Maar kom vanmiddag toch op t CB en zal t daar ook eens aankaarten.. ( heb hier wel op t forum gelezen dat CB's niet heel happig zijn op osteopaten.. maar dat is dan hun probleem..)