Hoi allemaal, Graag wil ik mijn verhaal kwijt en wat advies van jullie Ik ben nu ruim 25 weken zwanger en voor mijn zwangerschap had ik al fibromyalgie. Kort gezegd houdt dit in dat ik voor mijn zwangerschap al te kampen had met chronische pijn door mijn lichaam (vooral in onderrug, heupen, bekken, schouders en nek) en chronische vermoeidheid. Toen ik 20 wkn zwanger was, werd de pijn in mijn bekken erger. Ik ging al naar de fysio toe en sinds een paar weken ga ik ook naar een bekkenbodemtherapeut. Ik heb 'lichte instabiliteit', maar geen idee wat dit inhoudt. Ik weet alleen dat ik veel pijn heb en bij bepaalde activiteiten een bekkenband draag. Dit helpt iets. Ik werk drie dagen per week in het onderwijs en op mijn werk zit ii veel en wissel ik het af met lopen. Ik laat de kinderen zoveel mogelijk zelf doen. Mijn teamleider helpt mij enorm. Bepaalde activiteiten hoef ii niet te doen, zoals extra werkgroepen etc. Na een werkdag ben ik zo moe en heb zoveel pijn in mijn rug. Ik kan verder niets meer. Mijn man is erg begripvol, maar hij moet naast zijn werk alles van mij overnemen. Mijn ouders helpen in huis waar ze kunnen. Ik ben ze zo dankbaar maar voel me zo schuldig. Na drie dagen werken ben ik helemaal gesloopt en doe ik een was en ga in de middag slapen. Ik heb het dagelijks ritme van een bejaarde vrouw en vind het vreselijk. Voor mijn zwangerschap moest ik ook mijn dagelijks ritme aanpassen, maar nu is het extremer. Eind maart gaat mijn verlof van start en ik kijk er naar uit. Mijn fysio heeft me al aangeraden om over vier weken al te stoppen. Hij zegt dat ik mijn energie hard nodig zal hebben voot de bevalling en mijn herstel zal sowieso langer duren ivm de fibromyalgie. Ik zou dit best willen, maar ik heb het gevoel dat ik me aanstel. Op mijn werk helpen ze mij al met van alles en toch lijkt het niet genoeg. De werkdagen zelf hou ik vol, maar mijn vrije dagen heb ik nodig om bij te komen. Op mijn vrije dagen kan ik bijna niets. Op mijn werk zijn nog twee collega's die zwanger zijn. Ze kijken mij raar aan als ik zeg dat ik zoveel pijn heb. Eentje zei zelfs: 'bekkeninstabiliteit bestaat niet. Je moet het je spieren zelf op laten knappen, want met zo'n band worden ze alleen maar slapper. Ik heb ook last van mijn bekken, maar ik zie het wel.' Nou daar zat ik dan... Ik voelde me nog rotter dan ik al voelde. Ik dacht dat een zwangere vrouw mij juist zou begrijpen. Ik ben ook onder behandeling bij een POP-poli, vanwege angsten/stress etc. Dit is voor buitenstaanders ook moeilijk te snappen. De zwangere collega's begrijpen dit al niet. Ik ben heel hard bezig om dit los te laten, maar het is moeilijk. Wat moet ik nou doen? Eerder stoppen met werken en hoe geef ik dit aan? De werkdagen zelf zijn nog te doen, maar de dagen erna ben ik niets meer. Sorry voor mijn lange verhaal, maar ik ben verdrietig en weet gewoon niet wat ik doen moet. Liefs grasspriet
Ik snap gedeeltelijk hoe je je voelt. Ik heb ook erge last van mn banden en bekken, dan krijg ik de reactie van vrouwen die al kinderen hebben : "Maar je buik is nog niet eens zo groot". Ik ben lang dus valt het niet zo op, maar dat betekent niet dat ik er geen last van kan hebben denk ik dan. Nu is jou situatie veel erger. Ik zou gewoon met je teamleider om de tafel gaan zitten en kijken of er iets te regelen valt. Misschien een kortere werkdag, gedeeltelijk ziektewet o.i.d. Als je de situatie uitlegt komen ze je misschien wel tegemoet?
Jeetje wat heftig grasspriet! Allereerst.. NIKS aantrekken van die collega! Ik heb bekkeninstabiliteit zonder fibromyalgie en ik ga al kapot van de pijn als ik te veel doe dus ik kan me jouw situatie al helemaal niet voorstellen. Vind het enorm bijzonder dat je nu nog werkt als je zoveel pijn hebt de avonden en dagen erna! Dat gezegd hebbende, ik denk dat je het beste naar de bedrijfsarts kan gaan. Ieder bedrijf moet een bedrijfsarts hebben en je kan aan je baas vragen of hij een afspraak maakt voor je. Als je fysio zegt dat je over 4 weken moet stoppen, dan moet je dat ook doen. Je hebt inderdaad je energie nog hard nodig straks en je moet ook nog herstellen na de bevalling. Als je je nu al helemaal kapot werkt dan duurt dat herstel na de bevalling ook alleen maar langer. Daar heeft je baas ook niks aan. Daarnaast hoef je je eigenlijk niet schuldig te voelen (makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het) want je baas krijgt van het UWV je salaris vergoed. Als je de ziektewet in gaat vanwege zwangerschap dan blijft je salaris ook gewoon 100% ipv 70% en je baas betaald dit uiteindelijk niet, want hij krijgt het gewoon terug. Het belangrijkste is dat je nu voor jezelf en je kindje zorgt! Heel veel succes en sterkte de komende tijd!
Dank voor jullie reactie. Doet me goed. Misschien handig als ik een afspraak bij bedrijfsarts laat maken. Misschien heeft deze persoon nog adviezen voor mij. Ik probeer me niets aan te trekken van anderen. Blijft heel moeilijk. Er zijn ook mensen die positief reageren en ik wil me meer daarop richten. Toch laat dan zo'n negatieve reactie veel meer indruk achter.
ach meis.. wat een ellende..Ik heb ook fibro en snap wat je voelt alleen had ik het "geluk' dat ik onder invloed van de zwangerschapshormonen weinig tot geen last had van mijn fibro.. (komt nu dubbel terug maar dat terzijde Maak je niet druk wat een ander zegt zij voelen de pijn niet en geloof me dat zouden ze ook niet willen.. ze moeten maar eens in jouw schoenen staan om 24/7 pijn te hebben ik denk dat ze gillend gek worden.. gewoon doen waar je jezelf goed bij voelt en niets aantrekken wat een ander zegt.. ( ik weet het is makkelijker gezegd dan gedaan) maar kop op...
Wat kortzichtig van je collega's! Het feit dat haar klachten wel meevallen wil niet zeggen dat jij je aanstelt! Luister goed naar je lijf! Als ik je verhaal zo lees dan loop je nu al wel op je toppen. Je hoeft niet klakkeloos van de fysio aan te nemen dat je over 4 weken moet stoppen, maar zou het overwegen. Ik zou idd met de bedrijfsarts overleggen en je leidinggevende wel voorbereiden dat eerdere uitval een reeële optie is. Dan kunnen zij ook beter voorbereiden op vervanging (mocht dat nog niet geregeld zijn). Ik zou echt vanuit je zelf de keuze maken en niet teveel rekening houden met wat ze op je werk denken. Als het niet meer wil wil het niet meer. De ene zwangerschap is nou eenmaal zwaarder dan de andere. De een bevalt om wat voor reden te vroeg en een ander laat. Het is gewoon niet te vergelijken. Veel sterkte en hopelijk ook nog ruimte voor genieten
Ik heb mijn werkgever vandaag een mail gestuurd of hij een oproep van de arbo wil regelen, omdat ik het zo niet meer trek. Ik wil genieten van mijn zwangerschap en niet op mijn tandvlees lopen. Ik zit in tweede trimester en dit zou de periode moeten zijn dat je het minst last hebt van kwalen e.d. Als ik zo doorga, dan hou ik mijn hart vast voor het derde trimester. Wat betreft mijn collega...het blijft moeilijk om mij niets aan te trekken. Ik ga gewoon aan mijn baby denken en dan word ik vanzelf opstandig naar anderen toe. Ik had gehoopt dat ik een van de gelukkigen zou zijn...ik hoor vaker dat mensen met fibro minder kwalen en pijn hebben tijdens zwangerschap. Wat fijn voor je dat jij wel minder pijn hebt gehad! Ik wil voor mezelf gaan en mijn kleintje en genieten van de zwangerschap en niet alleen maar pijn hebben. Duidelijke grenzen stellen, zoals de reumatoloog altijd zegt. Dank voor jullie reacties!
Ik heb ook fibromyalgie en de eerste zwangerschap was hemels! Echter mijn tweede zwangerschap dus helemaal niet. Ik wil je echt adviseren om voor jezelf te kiezen! Je zult het echt nodig hebben straks. En wat je collega's zeggen???!! Ene oor in...andere weer uit!
Nog niet zwanger maar wel fibromyalgie. Ja het credo luidt op een goede dag niet teveel doen en op een slechte dag niet te weinig. Maar dat lukt niet altijd Wat ik mij afvraag gebruik jij medicatie voor de fibromyalgie? Ik gebruik zelf een hele lage dosering amitriptyline 10mg. Wel advies als ik tzt zwanger ben dit te stoppen zodra ik met verlof ga. Het (ongeboren) kindje kan anders wat suffig zijn of ontwenningsverschijnselen krijgen, al verwachten ze dat niet omdat dit de laagste dosering is. Maar omdat het bij fibromyalgie helpt en het is een anti depressiva is het misschien een overweging waard.
Nee, ik gebruik geen medicijnen. Dit deed ik voor de zwangerschap ook niet en wil daar nu niet mee starten. Ik slik paracetamol als ik het niet trek, zoals vandaag. Amitriptiline heb ik ooit eens geprobeerd, maar dat was geen succes. Tramadol reageerde ik verkeerd op. Sindsdien geen medicijnen alleen ibuprofen 600 als ik niet meer kon. Dit mag ik nu niet meer hebben, dus doe ik het zonder.
Hi Grasspriet, ik heb ook fibromyalgie, ben (vooral in m'n bekken) hypermobiel, ben hypergevoelig en heb al vanaf week 16 bekkenpijn. Ik heb wel het "geluk" dat ik geen werk heb. Ik heb dus alle tijd aan mezelf, hoef niets en kan dus de rust nemen die ik nodig heb. Maar inmiddels loop ik buitenshuis wel met krukken en binnenshuis toch ook al regelmatig. De fibromyalgie speelt bij mij niet extra op, hoewel de triggerpoints niet aan te raken zijn. Wat betreft je werk: ga inderdaad in overleg om minder te gaan werken. Je gaat jezelf zo voorbij lopen en je hebt nog even te gaan. Als je de dagen na je werk "op" bent, heb je de dagen dat je werkt teveel gedaan. Misschien kunnen wat simpele aanpassingen er al voor zorgen dat je minder last krijgt, anders zit je toch al gauw aan werktijdverkorting (dus voor een deel de ziektewet in). Daarnaast zou ik naar een gespecialiseerde bekkenbodemtherapeut gaan. Die kan je oefeningen meegeven en begeleiden. Ik loop inmiddels al 14 weken bij een therapeut en door haar begeleiding ben ik nog op de been. Aan therapie kan ze nu niet veel meer doen, maar ze masseert nog wel (en heeft het ook m'n man laten zien zodat hij het thuis kan doen) m'n rug, billen en benen los. Ik heb massa's tips en oefeningen gekregen om de dagen (en nachten!) door te komen. Daarnaast zou je, als je fibro erg opspeelt, kunnen kijken of er iemand is in jouw buurt die triggerpointtherapie geeft. Ik heb dat jaren gedaan, 1x per maand en in die periode nooit meer een heftige aanval gehad! Ik kon ook zonder medicatie. Het is erg pijnlijk (vond ik), maar ik combineerde het met een gewone massage waardoor ik toch ontspannen van de tafel stapte. Zoek wel iemand die daarvoor opgeleid is en kijk of het wel gewenst is het tijdens de zwangerschap te doen. Tot slot zou ik aanraden te gaan zwemmen. Het probleem van veel fibro-pijnen is dat er afvalstoffen ophopen in je pezen (het uiteinde van je spieren, dat deel van je spier dat aan je bot hecht). Bij de triggerpointmassage worden die delen gemasseerd en de doorbloeding verbeterd waardoor de afvalstoffen afgevoerd worden, zelf kun je dit ook (in ieder geval deels) bereiken door te bewegen. Zwemmen is dan het lekkerst omdat je dan geen gewicht op je bekken hebt. Beweeg genoeg om je spieren op te warmen, maar niet zoveel dat je spieren verzuren want dan komen er weer nieuwe afvalstoffen. Zwangerschapszwemmen zou bijvoorbeeld goed kunnen. Dat zouden mijn tips zijn. Bewaak nog beter je grenzen en laat anderen maar praten. Niet iedereen in mijn omgeving begrijpt het ("in mijn tijd had je dat niet"), nou, ze kunnen de pot op! Zij maken niet mee hoe mijn dagen en nachten eruit zien. Ik ben ook niet zwaar instabiel volgens m'n therapeut, maar dat zegt niets over de pijnen! Ik ben gewoon al veel te ruim in m'n bekken, m'n spieren en banden kunnen dat gewoon niet voldoende corrigeren. Door de fibro en de hypergevoeligheid heb ik gewoon eerder pijn (niet te verwarren met een lage pijngrens, want ik heb geen lage pijngrens. Eerder te hoog voor het goede). Kortom: ga actie ondernemen. Informeer je verloskundige, zoek een bekkenbodemtherapeut, praat met de bedrijfsarts, kijk eventueel voor een triggerpointmasseur en zwangerschapszwemmen. Succes!
Lieve grasspriet 1. Luisteren naar jouw lichaam 2. Luisteren naar degenen die hier echt iets van weten zoals fysio, vk, gyn, of andere specialist. 3. Niet luisteren naar negatief commentaar van anderen. Wat ontzettend rot dat je op dat onbegrip stuit, zeker van je mede-zwangere collega's!!! Veel sterkte!
He bah, sterkte meid Ik heb geen fibro, maar ontstekingsreuma in mijn rug, schouders en bekken (ziekte van bechterew) en meestal voelen vrouwen met deze ziekte zich beter tijdens de zwangerschap. Nou, laat ik het even als understatement zeggen: ik niet En al dat commentaar van mensen, al dat zogenaamde advies, ik kon mensen wel wat aandoen! Ze hadden best wel geluk dat ik me niet kon bewegen van de pijn... Die mensen heb ik een voor een uit mijn leven gesneden. Als je geen begrip op kunt brengen in een van de naarste periodes uit mijn leven, dan hoef ik je er helemaal niet in. En ik zou dus vooral niet teveel met dit soort mensen praten over je klachten en verdriet. Het gaat niemand wat aan namelijk, ook niet op je werk! De enige die er wat te maken heeft, is je leidinggevende en de bedrijfsarts. Heel veel sterkte!
Hier ook fibromyalgie en mag m'n "medicatie" ervoor ook niet innemend. Heb ook nog eens extreme bekkeninstabiliteit dus fikse pijnen. Ik werk dan niet, ben deels afgekeurd. Maar kan ook niet werken gezien m'n situatie. Tips heb ik niet, herken het enkel. Kan enkel maar doorgaan en roeien met de riemen die ik heb.
Naar een goede bekkenfysio gaan, die je gericht oefeningen kan geven op jouw probleem in de bekken. Er zijn zoveel verschillende oorzaken van bekkenpijn/instabiliteit, en daar zou je gericht oefeningen op kunnen krijgen. Lichte instabiliteit vind ik een diagnose wat heel breed is. Mijn fysio heeft mij precies uitgelegd waarom ik die instabiliteit heb. Het heeft mij i.i.g. wel heel erg veel geholpen. Ik had juist teveel spanning in de voorste bekkenbodemspieren, en door bewust te worden hoe ik deze spieren zelf kon spannen en ontspannen, in combinatie met de standaard oefeningen (zitten,draaien,opstaan) werd de pijn ook niet meer erger en zelfs minder. Als je het eenmaal bekkeninstabiliteit hebt in de zwangerschap, kom je er ook niet meer vanaf tijdens de zwangerschap (aldus mijn fysio) Dus blijf naar je lichaam luisteren, als het alleen maar erger wordt zou ik minder/andere werkzaamheden gaan doen. Bekkeninstabiliteit is een serieus probleem en als je bekkenpijn "verwaarloosd" dan kan je na de zwangerschap er ook nog heel lang last van houden. (ik heb trouwens ook fibromyalgie, maar daar heb ik zelf tijdens de zwangerschap niet meer last van.)
Wauw, bedankt voor jullie lieve reacties! Naar een fysio en een bekkenbodemtherapeut ga ik inderdaad. Volgende week ga ik voor het eerst naar zwangerschapszwemmen. Vind ik erg spannend, maar ik wil ervaren hoe dit is. Morgen ga ik proberen om te werken en als het niet gaat, ga ik naar huis. Ik verwacht aankomende week de oproep van de arbo. Met de arbo wil ik overleggen wat het beste is. Het liefst ga ik gedeeltelijk in de ziektewet. Ik vind het te moeilijk om ineens alles abrupt te stoppen. Als de arbo anders zegt, leg ii me hierbij neer. De overige fibro-pijn voel ik niet echt. Ja, ik ben moe maar dat hoort erbij. De pijn in mijn bekken voert de boventoon en hierdoor heb ik nog niet echt blij kunnen zijn met mijn zwangerschap. Aankomende week moet ik weer naar de gyn dus ik ga dit met haar ook overleggen. Een massage heb ik een paar weken geleden geprobeerd. Wat een ellende was dat. Het kussen waar een zwangere normaal op ligt, was lek en ze had een zwemband neergelegd waar ik met mijn heup ik kon liggen... Ga nooit meer naar dese mevrouw toe. Alleen maar meer pijn over gehouden. Mijn eigen masseur is echt fantastisch, maar heeft geen kussen voor zwangeren. Dus kan mij nu niet helpen. Door de pijn in bekken en de fibro kan ik niet goed op mijn zij liggen. Dus lekker ontspannen is dit niet. Ach, komt wel weer Morgen ga ik ook in gesprek met mijn leidinggevende en hier zie ik wat tegenop, maar men heeft mij al zoveel geholpen dan zal Dit ook goed komen.
Dank je!! Welke tips kreeg jij voor de nachten? Ik word nu 's nachts wakker van de pijn, maar kan dan vervolgens niet goed meer in slaap komen. Ik heb al een (voedings)kussen tussen mijn benen gehad, maar ik kan niet lang op een kant liggen dus lukt het draaien niet met het kussen. Ik doe nu oefeningen (Superman, holle-bolle rug, draaien van heupen en opgetrokken knieën van links naar rechts). Deze oefeningen heb ik van het internet. De therapeut masseert mijn spieren over het bekken. De fysio maakt vooral de spieren in mijn bovenrug, nek en schouders los dmv massage. De acute pijn is aan het afnemen, maar zoals jij zegt is dit wel een teken geweest dat ik op mijn werk teveel van mijn lichaam heb gevraagd. Het is niet voor niets dat ik vandaag pas (na vier dagen) weer een beetje redelijk kan lopen. Nogmaals dank!