Omdat ik regelmatig topics lees over onrust en veel huilen bij baby's wil ik graag mijn verhaal hier doen. Mijn dochter Robin (nu 1 maand oud) heeft ook een periode gehad dat ze niet sliep overdag en veel huilde. Als nieuwbakken mama wist ik niet goed hoe ik hiermee moest omgaan. Ik probeerde vanalles, oppakken, rondlopen, in de box, in de draagzak, in de maxi cosi en autorijden, in de wandelwagen enz.. Meestal kreeg ik haar uiteindelijk wel stil, maar het betekende wel dat ik uren met haar bezig was en geen moment meer tijd voor mezelf had. Kortom, ik werd er doodmoe van. Mijn oplossing hiervoor: Mijn tante is professioneel bezig met inbakeren en onrust verhelpen bij baby's. Ik heb haar gebeld en zij is een dag bij ons thuis gekomen en heeft samen met mij het ritme van Robin bekeken. En eigenlijk is het heel simpel wat ik van haar heb geleerd en ik hoop dat andere mama's en papa's er misschien baat bij kunnen hebben. Het allerbelangrijkste bij baby's is regelmaat, maar dat is niks nieuws. Het andere is dat je baby's idd niet kan verwennen, maar wel kan laten gewennen. Als je baby iedere keer wordt opgepakt als hij huilt, went hij daaraan, of als je baby altijd bij jouw op de arm in slaap valt, went hij daaraan en kan hij niet zelf in slaap komen. Ik heb nu het volgende dagschema, op advies van mijn tante, voor Robin. Ik voed op vaste tijden, dus niet op verzoek, waarbij ik wel goed in de gaten hou of Robin genoeg krijgt. 's Morgens bepaal ik aan de hand van hoe laat Robin wakker wordt hoe ons dagritme eruit ziet. Zodra zij wakker wordt 's ochtends haal ik haar uit bed, verschonen, eten, boeren en nog even knuffelen en tutten. Zodra ik zie dat zij moe wordt (gapen, kleine oogjes, in de oogjes wrijven) leg ik haar inbed en baker haar in. Ze is dus nog wakker als ik haar in bed leg. Ik stop haar goed in, sluit de gordijnen en loop weg. Meestal huilt ze nog een poosje, maar ik laat haar liggen. Als ik zeker weet dat er niks aan de hand is (buik is vol, goed geboerd, schone luier) laat ik haar huilen. GOUDEN TIP: een ik-kan-niet-slapen-huiltje herken je eraan dat ze even huilen, pauze houden, weer huilen, pauze, huilen enz. Vallen er dus pauzes in het huilen, betekent dat dat ze geen pijn heeft (dan huilen ze achter elkaar door, zonder pauze), maar dat ze probeert in te slapen. Ik vond het vreselijk moeilijk om haar te laten huilen de eerste dagen, maar we zijn nu wat verder en de inslaaphuiltjes duren steeds korter. Ze valt iedere keer lekker in slaap na een beetje huilen. Als ze weer wakker wordt, of ik haar wakker maak voor de volgende voeding, hanteren we weer hetzelfde patroon. Als ze een keer erg wakker is na een voeding, leg ik haar in de box en hou haar dan goed in de gaten of ze moe wordt. Zodra ze moe wordt, weer naar bed. Andere tips die ik heb gekregen: - In en rond het bedje, zo min mogelijk prikkels, geen mobiel of andere hulpmiddelen. Ze moet leren om zonder hulpmiddelen in slaap te vallen. - In de box ook niet teveel prikkels (hoeveel hangt natuurlijk af van de leeftijd van de kleine) - Kijk naar wat je baby nodig heeft: met 1 maand hebben ze eten, slaap en aandacht nodig. Dat is dus ook het enige dat Robin nu krijgt. Ik haal haar niet uit bed voor kraambezoek, ga niet teveel met haar naar drukke plaatsen en hou haar zoveel mogelijk op haar eigen kamer. - Als je met je baby op pad gaat, hanteer dan zoveel mogelijk het vaste ritme van thuis en zorg dat ze ergens rustig kunnen slapen. Activiteiten plan ik altijd na een voeding. - Ze mag best even huilen, zolang je maar zeker weet dat ze geen pijn heeft. Ik kan iedereen aanraden om samen met iemand die er verstand van heeft (bijv. een babyconsulent) en waar je je prettig bij voelt eens te kijken naar het ritme van je baby en van jou. Ik heb er erg veel aan gehad. Robin is een tevreden baby, die goed eet, goed groeit en goed slaapt. Natuurlijk heeft ze ook haar momenten van huilen en jengelen, maar door zoveel mogelijk ons vaste patroon te hanteren, duurt dit nooit langer dan 1 slaapje dat ze dan mist. Als ze veel huilt en ik haar weer uit bed haal voor de volgende voeding, probeer ik er op te letten dat ze stil is op het moment dat ik binnenkom. Dit is best goed te doen als ze met pauzes huilt. Ik haal haar dus niet uit bed om dan met haar te gaan rondlopen, wandelen oid. Uit bed halen wordt altijd gevolgd door luier verschonen, eten, knuffelen, event. in de box en weer slapen. Ik hanteer op het moment een schema waarbij er minimaal 2 -2,5 uur tussen de voedingen zit en maximaal 4 uur. Ook dit is afhankelijk van de leeftijd van de baby. 's Nachts laat ik haar slapen totdat ze wakker wordt. Als ze pijn heeft en continue huilt, is dit een ander verhaal, dan haal ik haar uiteraard wel uit bed om haar te helpen. Ik hoop dat jullie iets kunnen met mijn verhaal. Ik ben erg blij dat ik er iemand bij heb gehaald om te helpen, want het patroon van niet slapen en veel huilen is vaak heel makkelijk te doorbreken. Groetjes, Ivka
Fijn dat het zo goed geholpen hebt! Ik heb het even laten huilen bij naar bed gaan altijd al gehanteerd met het resultaat dan mijn 2 maanden oude zoon vanaf een week of 4 geen kick meer geeft als hij gaat slapen. Dus het werkt inderdaad erg goed. Als je kindje erg onrustig is, dan is het schema die je hanteert inderdaad heel goed, lijkt mij. Ik heb zelf een rustig, niet prikkelgevoelig kind, dus gelukkig hoeven we geen strak schema aan te houden, maar ik vraag me wel af of en wanneer je van een strak schema afkomt? Is het alleen voor de eerste maanden? Want het lijkt me dan dat je kindje zo veel rust en regelmaat gewend is dat een keer een "gekke dag" hem van slag maakt? Wat zegt je tante ervan? Ben nl. wel heel benieuwd!
Tja in grote lijnen heb je gelijk en hanteer ik het ook. Maar....hier tenminste 1 grote maar....het werkt helaas niet altijd.....mijn kindje blijft helaas regelmatig van die 'hazeslaapdagen' houden...en mijn kindje huilt soms ook zo als hij moe is en niet in slaap kan komen maar het lukt hem dan ook soms echt NIET om in slaap te vallen, dan huilt hij zich echt helemaal overstuur en haal ik hem er tenslotte toch wel uit. En ik heb echt al van alles geprobeerd; inbakeren, puckababy, RRR-schema, niet teveel prikkels etc. etc. En alles hielp redelijk maar hij blijft dus van die dagen houden dat echt niets helpt helaas....
Als ik Eva naar haar fles van 7 uur s'avonds in bed leg is het echt krijsen, ik weet niet meer wat ik eraan moet doen, dus nu wiegen we haar in slaap en dan kan ze rond 8 uur haar bed in, maar ik weet niet of dit goed is want van het cb moet ik haar een half uur laten gillen en krijsen en dan een beetje melk en hup weer haar bedje in met het gevolg dat ze om 10 uur nog huilt iemand een gouden tip
Omdat Robin een erg onrustige periode heeft gehad, ben ik begonnen om het schema strak te hanteren, om haar en mezelf tot rust te laten komen. Nu de rust lijkt te zijn teruggevonden, begin ik langzaam om het schema ook eens te doorbreken en met haar weg te gaan en haar niet de hele dag op haar kamer te laten. Ze reageert hier totnutoe heel goed op. Ze is dan een periode tussen 2 slaapjes wakker, maar is dan niet onrustig of huilerig. Ze ligt dan in de maxi cosi of reiswieg een beetje rond te kijken en met haar armpjes te zwaaien. Als het weer voedingstijd is, hou ik dezelfde volgorde aan die we gewend zijn en daarna leg ik haar in bed en slaapt ze goed. Hierdoor weet ik dat ze niet veel last heeft van kleine uitstapjes en mijn bedoeling is om dit langzaam op te bouwen. Dat is ook het advies dat ik heb gekregen. Kijk wat je kindje aankan en bouw het langzaam op. Gewoon een kwestie van uitproberen. Op deze manier hoop ik haar langzaam klaar te stomen voor de periode dat ik weer ga werken en ze twee dagen naar het kdv gaat, wat allicht drukker voor haar zal zijn dan ze thuis gewend is. Voor ons werkt deze methode erg goed en ik denk zeker dat bijna elke nieuwe ouder gebaat zal zijn aan wat extra hulp na de bevalling, als je thuis bent met de kleine. De hele zwangerschap sta je onder strenge controle van een verloskundige of gynaecoloog en na de kraamweek sta je er opeens alleen voor. De geboorte van een eerste kindje is ongelooflijk ingrijpend en zet je leven behoorlijk op zijn kop, dus wat extra begeleiding om hier je draai in te vinden, vind ik absoluut geen overbodige luxe.
Wij hanteren ook deze methode. Ons zoontje huilde ook veel en we wisten ook niet wat we nou moesten doen. Toen hebben we via kennissen de tip gekregen om het boek van Ria Blom eens te lezen, hierin staat eigenlijk dezelfde methode wat jij omschrijft. Vooral de ritme en regelmaat was voor ons zoontje belangrijk, hij schrok erg snel van omgevingsgeluiden. En ook als hij huilde haalden wij hem uit bedje, niet wetende dat hij gewoon erg moe was en probeerde in slaap te vallen. Kortom, bij ons heeft het goed geholpen. En we zijn nu ook af en toe het patroon aan het doorbreken. Wel rustig aan, want hij kan evengoed nog wel eens snel van slag zijn.
De hele dag op haar kamer? Ik snap dat het misschien goed is, maar ik krijg er een naar gevoel bij. Ik ben bang dat ze straks van elke prikkel overprikkeld zou raken. Maar ik ben blij dat het voor jullie zo goed werkt.
Blij voor je dat het zo goed werkt. Maarrrrrr, bij laten huilen gaan mijn haren overeind staan. Nou ja, zoals jij schrijft even huilen, even stil enz. dat betekend in slaap vallen. Dat kan natuurlijk voor een aantal kindjes zo zijn..... Nou Merel heeft altijd alleen maar door gehuild, zonder stoppen, zonder pauzes, hard, lang en erg doordringend. Dus bij ons werkte het niet zo en nog steeds laat ik haar in bed niet huilen, want dan is er iets aan de hand. Wát er is kan van alles zijn, maar ik laat mijn kind gewoon niet zichzelf in slaap huilen, voelt voor mij heel onnatuurlijk. En voor Merel is het ook niet goed, want dan raakt(e) ze echt helemaal over zijn toeren. Voor jou is dit een ideale oplossing, maar voor anderen werkt het echt niet......
Ik sluit me aan mij Merel. Het is heel prettig dat het voor jou en Robin werkt, alleen dat wil niet zeggen dat het voor íedere baby en moeder werkt. Ik moet er persoonlijk niet aan denken om in zo'n strak stramien m'n kindje te moeten verzorgen. Ik zorgde ook voor regelmaat en rust en niet teveel drukke uitstapjes. Maar als ik m'n kindje wil knuffelen omdat het huilt, ga ik niet wachten tot er een pauze is. En als ze honger heeft mag ze bij mij aan de borst. Dan kijk ik niet op de klok. Een vriendin van mij zweert ook bij deze methode, maar bij mij past het niet helemaal. Vooral het laten huilen stuit mij tegen de borst. Als ik terug kijk op het afgelopen jaar met mijn meisje zie ik dat het veel fases zijn waar je doorheen moet en waarin altijd haar behoefte anders is. De eerste maanden sliep ze soms op mijn buik als ze verdietig was, omdat baby's de eerste maanden hun moeder nog lekker willen ruiken. Nu wil ze de wereld ontdekken en sóms nog even in een spelletje lekker met me knuffelen. Máar bij mij slapen? Echt niet, spelen wil ze! Nu ben ik blij dat ze lekker bij me mocht slapen en dat ik haar niet te vaak en te lang alleen in haar bedje moest huilen. Maar dat ben ik, en voor iedere moeder is dit weer verschillend.
Ik sluit me helemaal aan bij Merel en Line. Ik heb ook dat regelmaat en laten huilen geprobeerd. Was vreselijk. Mirre huilde en huilde en huilde. En het hielp niets. Mirre sliep dr hazenslaapjes overdag en viel heel moeilijk in slaap snachts. Achteraf denk ik dat Mirre het meisje helemaal niet is voor dit soort theorietjes (en ik denk eigenlijk dat je nooit in algemeenheden moet denken als het gaat om babietjes ... of mensen ). Mirre heeft mij of dr vader (of dr oma) gewoon nodig bij het in slaap vallen. En die regelmaat die is er vanzelf ingekomen. Gewoon heel goed naar je kindje kijken en heel goed naar je kindje leren luisteren ... en dat heeft tijd nodig en energie (en nachtrust ). Maar goed ... super dat het voor jou wel heeft gewerkt. Hopelijk hebben andere mama's wat aan je tips. Ik wil alleen maar zeggen, dat als het niet werkt, dat niet betekent dat je het verkeerd doet of wat dan ook. Maar dat alle kindjes weer anders zijn
Ik heb Thijmen in het begin ook veel rust en regelmaat geboden, maar dan wel met eten op verzoek. Hij kon dat zelf ook heel goed aangeven, dat was wel fijn. Wat ik bij Thijmen ontdekte is dat hij zelf zijn "prikkeldrempel" reguleerde. In het begin sliep ie heel veel en dat werd gewoon steeds minder. Zo kreeg hij langzaam steeds meer prikkels in zijn wereld. Vond het heel mooi om te zien dat hij steeds "wakkerder" werd. Wat het huilen betreft, tja, Thijmen moest af en toe wel even huilen voor het gaan slapen. Ik zorgde dan wel dat het niet te lang duurde (5 minuten max) en niet hysterisch werd. Anders ging ik weer kijken. Ik merk ook inderdaad die fases. Soms gaat ie zo slapen zonder een kik te geven en soms heeft ie een periode dat ie het heel vervelend vind als ik wegga. Dan is ie stil als ik nog in de kamer ben en gaat ie huilen als ie me niet meer ziet. Wat ik dan doe is dat ik een beetje rondloop en een beetje ga neurien. Dan blijft ie rustig en kan ie me blijven horen. Na een minuutje kan ik dan zo weggaan.
Ik heb mijn dochtertje de eerste maanden nooit laten huilen want ze huilde erg veel door buikkrampjes, slapen daarentegen deed ze erg makkelijk, ze huilde eigenlijk nooit als ze moe was. En ze huilde ook vaak met pauzes, wat dus niets wil zeggen volgens mij. Wat betreft het voeden volgens schema; borstmelkvoedende mama's zullen bijna altijd voeden op verzoek want er zijn vaak regeldagen. Ik kan me eigenlijk niet inbeelden dat ik tussen elke voeding exact 3 uur tussen laat. Wij hebben toch ook niet honger op steeds dezelfde tijdstippen?
Bij Senna werkt het laten huilen niet. Vanaf haar geboorte is ze een erg gevoelige en prikkelbaar kind wat enorm veel baat heeft bij rust en regelmaat. Alleen het slapen is niet haar ding. Tot week 14 heeft ze enorm veel last gehad van krampjes en liepen we vaak tot 12 uur 's nachts rond met een gillend kindje. Op het CB adviseerden ze eerst ook om haar in slaap te laten huilen en dat hebben we een tijdje gedaan. Senna hield het krijsen vol en werd op een gegeven moment helemaal hysterisch. Op een gegeven moment heb ik alle adviezen aan mijn laars gelapt en ik doe nu het volgende: Overdag leg ik Senna (volgens regelmaat) in bed nadat ik haar even tegen mij aan gewiegd heb. Ze wordt daar rustig van en als ze in bed ligt dat strijk ik nog even over haar neus en binnen 5 minuten slaapt ze dan meestal. 's Avonds doe ik hetzelfde maar dan duurt het wel langer voor ze slaapt. Ik blijf dan bij haar, vast tegen alle adviezen van sommige mensen in maar ik weet dat Senna dan vol vertrouwen inslaapt en ik voel mij daar goed bij. Er zal, als ze iets ouder is (ze is nu 19 weken) een moment komen dat ik haar even laat huilen, maar nu nog niet. Ja, ze is er aan gewend dat ik bij haar blijf met het in slaap vallen maar ze zal dat ook wel weer ontwennen. Liever ontwennen straks dan een hysterisch en overstuur kind in bed wat daardoor de eerste uren helemaal niet in slaap valt. Ik weet uit ervaring wel van vrienden dat het in slaap huilen kan werken maar helaas niet bij alle baby's. Op het CB hebben ze ook geconcludeerd dat Senna een erg gevoelig kind is en dat de manier waarop wij met Senna omgaan erg goed voor haar is. Het heeft een tijd geduurd voordat ik me zeker voelde, maar nu ik merk dat Senna het 'er goed op doet' blijf ik Senna zo naar bed brengen. Anna
Ik sluit me bij de mama's aan die het niks vinden, dat laten huilen. Rust en regelmaat daarintegen vind ik prettig..maar weer niet op tijd. Devin haar dagen zijn voorspelbaar, en daarbinnen kunnen we enorm afwijken. Als de belangrijke dingen maar in een zelfde volgorde gebeuren (dus eerst lunch, daarna wat drinken, daarna op bed, konijn erbij, welterusten zeggen..en niet eerst slapen, dan lunchen..dan raakt ze wél van slag) Maar we kunnen haar dus altijd overal mee naartoe nemen zolang we zorgen dat de dág verzichtelijk en behapbaar voor haar is...Voorspelbaar, daar krijgt een kindje vertrouwen van. Ik vind het laten huilen ook tegennatuurlijk en ik denk dat een kindje uiteindelijk wel stopt inderdada met t huilen vóór t slapen gaan, niet omdat de theorie dus blijkbaar werkt..maar omdat je kindje merkt dat ze tóch niet gehoord wordt of dat er toch niet op haar gereageerd wordt. Vind het zelf enooooorm jammer dat het nog steeds een 'algemeen geaccepteerd'of zelfs geadviseerde methode is om je kind te laten huilen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen. Ouders van een huilbaby zullen misschien uteindelijk wel moéten om er niet zelf aan onderdoor te gaan. En eventjes hooguit 5/10 minuutjes een beetje huilen af en toe is geen probleem als je t mij vraagt. Maar het structureel 'negeren'van je kind wanneer het huilt als 'ie moet slapen vind ik zelf juist erg 'bruut' Ik zou zeggen, kijk vooral naar de behoefte van je kind. (p.s. bij ons heeft de Dunstan baby-Language zóóóó mega geholpen..die 5 ' universele woordjes' hebben wonderen verricht hier. het kostte even tijd om ze te herkennen, maar daarna was alles zó veel makkelijker. ) óók legden wij Devin op bed zodra ze dit signaal gaf (vuistje naast dr oortje) ..na een tijdje kreeg ze door dat dit de manier was om 'moe'aan te geven omdat we er op reageerden..en ze doet het nu nog wel als ze wil slapen. handig dus om je kindje te begrijpen! Fijn dat het bij jullie wel werkte trouwens hoor, ik wil je theorie ook niet helemáál van de baan schuiven want voor veel mensen zal het echt een utkomst zijn denk ik..het is ook hoe zelf in t leven staat en hoe je zelf bent enzo denk ik.
Ik merk dat het laten huilen van mijn kleine meid nogal wat weerstand oproept. Zoals ik al eerder vermeldde, ik laat haar niet huilen als er echt wat aan de hand is en dat verschil in huilen is duidelijk bij haar. Naar mijn idee heeft ze er geen last van, ze slaapt goed en wordt uitgerust en tevreden wakker en eet goed na haar slaapje. Voor haar zou het juist heel vervelend zijn als ik elke keer weer de kamer op zou lopen en haar aandacht geef, dan stoor ik haar in haar in-slaap-komen, waardoor ze op een gegeven moment weer klaarwakker is en dan echt niet meer kan slapen. Nu leert ze om alleen in slaap te komen en dat haar bedje een fijne plek is en dat is voor zowel haar als mij alleen maar prettig voor in de toekomst. Daarnaast is het ook niet zo dat we zo'n strak stramien hanteren met haar voedingstijden dat er geen ruimte in zit om eens wat eerder of later te eten. Die ruimte is er voor zowel Robin als mij. Voeden op verzoek werkte bij mij niet. Ik werd er erg onrustig van, wat weer resulteerde in een onrustige baby. Robin is meer gebaat bij een rustige mama die wat meer de tijden hanteert dan een onrustige mama die haar laat eten wanneer ze wil. Ik probeer ook aan mezelf te denken in deze tijd. Ik wil niemand iets voorschrijven of mijn mening opdringen, ik beschrijf alleen een methode die voor ons goed werkt en wellicht bij andere baby's ook werkt. Ik begrijp dat dit niet voor iedere baby of mama hoeft te werken, tenslotte moet je je ook prettig voelen bij wat je doet. Maar als het ritme van je baby ten koste gaat van jezelf, denk ik dat het een goed idee is om eens te gaan kijken hoe je een bepaald patroon kan doorbreken, al dan niet met hulp van iemand. Een blije mama is immers ook erg plezierig voor je baby.
Je zegt dat je haar niet laat huilen als er echt iets aan de hand is maar naar mijn idee is vooral in de eerste maanden zeker wat aan de hand bij langdurig huilen, namelijk mamahonger. Maar goed, ieder zijn methode. Bij ons ging het slapen beter op het moment dat ik hem niet meer liet huilen, zodat hij wist dat ik er altijd voor hem ben. Sindsdien slaapt hij veel beter, gaat altijd zonder huilen slapen en slaapt ook langer.
Laat ik beginnen met te zeggen dat ik het wel jammer vind dat er vooral gereageerd wordt op het 'laten huilen'. Er worden meer tips gegeven in het verhaal en niet alleen gezegd dat je je kind moet laten huilen als je het in bed legt. Als ik deze 'wijsheid' eerder had geweten had ik meer kunnen genieten van de eerste weken van onze dochter. Dus ik vind het heel goed dat iemand dit hier vertelt! Sommige kindjes en ouders hebben dit nu eenmaal nodig en andere (gelukkig) niet. Ik pas dezelfde methode toe als beschreven is, heb ook het boek van Ria Blom gelezen en het laten huilen was inderdaad het moeilijkste van alles. Maar het was voor ons de moeite waard om uit te proberen. Na enkele dagen was het al zo'n wereld van verschil, niet alleen voor ons dat we wat meer rust hadden i.p.v. een baby die continue huilde en niet wilde slapen maar ook voor onze dochter zelf. Door deze methode hebben we nu een heel vrolijk en makkelijk kind wat we overal mee naar toe kunnen nemen en overal te slapen kunnen leggen ondanks dat we niet meer inbakeren. De rust en regelmaat is in het begin erg belangrijk en je wereldje is even erg klein maar na verloop van tijd wordt het steeds makkelijker en ga je er ook steeds ruimer mee om. Ook het voeden op de klok wordt steeds soepeler maar was bij ons echt nodig. Ondanks alle adviezen (ook lactatiekundige geraadpleegt) om BV op verzoek te geven, is dit waar ik aan onderdoor ben ging. Op de klok voeden werkte voor mij en voor onze dochter stukken beter. Bij voeden op verzoek zat ik soms op 9 - 10 voedingen per dag die een drie kwartier tot een uur duurden, dan heb je pas een klein wereldje!. Dat was voor mij niet te doen. Door het toepassen van de beschreven methode zaten we heel snel op 5 voedingen en dronk ze dus veel effectiever waardoor ze meer binnenkreeg en daardoor weer beter kon slapen. Een ander bijkomend voordeel voor ons was dat we nu ook duidelijk de verschillende huiltjes, dus het in slaap vallen huiltje of het pijn huiltje, honger huiltje of wat dan ook kunnen onderscheiden. Dus daar kunnen we ook beter op reageren. Ik moet wel even zeggen dat als je kind daarvoor de hele dag door huilt en je van gekkigheid niet meer weet wat je er mee aanmoet en door het toepassen van rust en regelmaat met eventueel inbakeren er alleen een paar minuten voor het slapen gaan gehuild wordt je deze minuten graag voor lief neemt! Ik ben ook van mening dat een kindje even moet huilen op een dag, maar zeker niet uren achter elkaar.
Ik sta ook erg achter de methode rust en regelmaat. Hier blijkt het nog steeds te werken.. Met het laten huilen had ik eerst ook altijd problemen, maar mijn kindje huilde dan ook omdat er wat aan de hand was, namelijk reflux en krampjes tgv de koemelkallergie. Ik ben dus blij dat ik haar toen nooit heb laten huilen, want ze had pijn en moest getroost worden. Maarrrr. Nu sinds 2 maanden alles onder controle is, merk ik ook wel eens dat mn meisje te moe en/of overprikkeld is. Ook dat hoor ik inmiddels aan de manier van huilen, inderdaad, het 'ik ben doodmoe maar kan even niet slapen huiltje', hier gaat dat van: weee, weee, weeee.... Ik ben net nog terwijl ze lag te jengelen de kamer uitgelopen. Terwijl ik in de gang stond, heb ik nog een keer gezegd, 'het is goed, mama is hier'.. en toen werd het ook stil. Maar soms krijgt ze de slaap echt niet en gaat het over in echt hard huilen, en dan moet er ook getroost worden. Het is dus voor jezelf even een balans vinden in hoe het laten huilen voor jou en jouw kindje precies werkt.. Hetzelfde geldt voor inbakeren. Wij hebben ook de Puckababy gebruikt. Ik vond helemaal strak inbakeren erg rigoreus, maar de puckababy werkte voor ons perfct omdat mij meisje zich al vanaf de eerste week steeds wakkerhield met haar maaiende armpjes. Ze heeft van 6 weken tot 13 weken in het slaapzakje geslapen en toen kon ze ook ineens heel goed zonder (nadat ze medicijnen kreeg, want het maaien met de armpjes bleek toch onrust te zijn omdat ze last had van de koemelkallergie en reflux). De methode van rust en regelmaat kan ik echt iedereen aanbevelen, haal eruit wat voor jou van toepassing is. Inderdaad, het boek van Ria Blom, Inbakeren en Regelmaat, en ook de kleine boekjes 'Regelmaat brengt Rust' en 'Inbakeren brenmgt rust' zijn erg duidelijk.
Ik ben van mening dat elke mama het beste met z'n kindje voor heeft. De een heeft veel baat bij R&R en de ander weer helemaal niet. Er bestaat niet één methode die voor alle baby's van toepassing is. Dus ik vind het goed dat er tips gegeven worden en iedereen moet zelf weten of je er wat aan hebt! Word af en toe moe van mensen die met de vinger wijzen :x ! Volg je hart en doe waar jij je lekker bij voelt, dat is het allerbeste voor je kindje... 8)