Telkens als ik weer een topic zie met 15 maanden dit of 16 maanden dat, denk ik, nee Emma heeft dat niet of wel.. En dan bedenk ik me opeens.. oh nee.. Emma is al 19 maanden, die is ''bijna'' bij verjaardag nummer 2! Wat gaat het toch snel de tijd he.. Vinden jullie ook niet?
Ik heb het idd ook !!! Vorig jaar zat ik met een dikke pens de verjaardag van m'n man te vieren en nu is ze zelf al weer bijna 1. Het vliegt om! Mensen zeggen: straks kan ze lopen!! En dan zeg ik: ehhmmm dat doet ze al hoor, achter de loopwagen aan...
Het gaat zeker veel te snel allemaal. Mijn kleine ventje is alweer 16 maanden, rent het hele huis door en begint al aardig woordjes te kletsen. Dan staat hij naast me en dan is hij al zo groot. (hij is ook nog eens erg lang voor zijn leeftijd) Mijn kleine ventje, ik weet nog zo goed toen hij net geboren was. Zo klein!! Helemaal nu ik zwanger ben van de 2e besef ik pas hoe groot hij alweer is.
Als ik dat tegen mijn moeder zeg krijg ik altijd de reactie: "ja voor je het weet is ze 33, getrouwd en heeft ze zelf 2 kindjes" Maar helemaal waar hoor! Mijn oudste meisje ging vandaag voor het eerst naar school! Voor mijn gevoel is ze net pas mijn buik uit!
Ja het gaat echt enorm snel.. Als ik foto's kijk van de geboorte van mijn zoontje kan ik het me allemaal nog als de dag van gister herinneren.. Ik weet ook nog dat mensen zeiden "voor je het weet gaat hij naar de basisschool" toen dacht ik altijd ja dat duurt nog kei lang! Maar hij is gewoon alweer bijna 3,5! Bij mijn dochtertje heb ik het idee dat het nog sneller gaat.. Alsof ze ineens van de een op andere dag 1,5 jaar is!
Hier kleine meid van ruim 2 maand. Lijkt eeuwen geleden, die zwangerschap en bevalling! Maar aan andere kant, kan me nog zo voor de geest halen hoe ik me de laatste weken voelde en hoe bevalling was. En als ik dan die foto's zie...wat een wurmpje, hihi! Nu grote meid met eigen willetje die heel veel lacht en zelfs al tong uit steken na gaat doen, hahaha! Vind het wel heerlijk hoor, deze periode, als ik het vergelijk met de 1e weken. Het is onze 1e, dus we zaten echt in een achtbaan. Nu is alles lekker rustig en hebben we helemaal ons eigen ritme gevonden en kunnen we de draad van ons eigen leven ook weer oppakken(nu samen met kleine meid!).