Mijn dreumes van 20 maanden is sinds een paar dagen echt niet te genieten, het is zo vervelend! Hij huilt de hele tijd om werkelijk alles, wordt driftig en boos om alles.. Ik word er helemaal niet goed van! Hij speelt nu echt nergens meer mee. Wil alleen maar tv kijken of pakt dingen die hij niet mag pakken (dan zeg ik dat dit niet mag en dan komt er weer een huilbui en werpt hij zichzelf op de grond etc). Voorbeeld: hij huilt om een koekje, van mij mag hij dan een koekje dus wil het hem geven, en dan begint hij weer nee te schreeuwen en wordt hij opnieuw boos omdat hij niet wil. Hij wil ook bijv de klik slotjes van het tuigje van de bugaboo zelf dichtdoen maar dit vindt hij vrij moeilijk dus schreeuwt het dan weer uit. Als ik hem vraag om te helpen en mijn hand richting de slotjes doe, dan is weer het huis te klein. Ondertussen werpt hij zich half uit z'n kinderwagen dus moet ik hem tegenhouden etc.. Vanmiddag onderweg naar de speeltuin brullen en boos, waarom..? Geen idee! Had hem al paracetamol gegeven omdat de onderste hoektanden er nu ook aankomen dus gaf daar de schuld aan. Maar dat veranderde de boel niets. In de speeltuin zijn vriendje slaan als hij de bal niet kreeg, drammen, ik weet het echt niet meer. Soms wil ik boos worden maar dan voel ik me weer rot, heb geen idee hoe ik met dit gedrag om moet gaan. Is dit een fase of zou er iets anders met hem zijn? Hoe kun je hier het beste mee omgaan?
Wat volgens mij vooral belangrijk is, is consequent zijn in wat je doet.. Zeg je nee, dan is het nee.. Krijgt hij dan een huilbui, geen aandacht aan schenken.. 'je kan weer naar mama komen als je bent afgekoeld' zoiets dergelijks.. Hoe meer aandacht jij hem geeft tijdens een driftbui, hoe vaker het terugkomt lijkt me.. want dan krijgt hij aandacht.. En als hij een vriendje slaat zou ik hem gelijk uit de speeltuin halen en in 'een hoek' zetten om na te denken.. ja dat brult hij alles bij elkaar, maar hij wordt vanzelf rustig als je er geen aandacht aan geeft.. zodra hij rustig is, hem sorry laten zeggen en weer lekker gaan spelen.. Probeer vooral zelf rustig te blijven, en blijf consequent.. Jeetje.. voel me net Jo Frost .. Succes.. komt goed!
het is gewoon frustratie. hij wil zoveel en het lukt nog niet of hij mag het niet. een kindje heeft niet veel manieren om daarmee om te gaan of zich te uiten en dus wordt het vaak schreeuwen schoppen slaan. dat met die koekjes gaat wrs over zelf pakken uit de trommel. probeer om hem zoveel mogelijk zelf te laten doen en moedig hem aan.
Heel herkenbaar! Mijn dochtertje had op die leeftijd ook echt driftbuien. Was niks mee te beginnen. De hele dag kon zich dat uiten. Wat hier werkte was het rustig tegen haar praten en uitleggen: je mag best boos zijn, maar je krijgt niet nog een koekje. Mama zei nee. Dan krijste ze vaak meteen weer door en zei ik, prima meid je mag hier heel boos worden. En dan negeerde ik haar een beetje. Ik werd dus niet boos om haar boosheid zeg maar. Dus je kind het gevoel geven dat boosheid er bij hoort en dat het niet niet mag. Meestal liet ik haar uitrazen en leidde ik haar daarna weer met iets anders af. Vooral zelf heel kalm blijven Succes ermee. Het gaat over heeft hier wel wekenlang geduurd en nu heeft ze het nog 1a2x per week ofzo.
Welkom in de wereld van de driftbuien... En als dat over is, breekt de peuterpuberteit aan . Mijn zoon (nu 4 jaar) had dit ook tussen zijn 1e en 2e verjaardag. Echt niet leuk was dat, toen het op z'n ergst was, kreeg hij wel 10x per dag een driftbui. De beste manier is volgens mij consequent blijven en het verder negeren. Dus niet toegeven om maar van het geschreeuw af te zijn. En verder lekker laten uitrazen en gewoon verder gaan waar je mee bezig bent. Klinkt makkelijker gezegd dan gedaan hoor, ik werd er soms helemaal gestoord van. Maar die driftbuien nemen op den duur echt in frequentie af. Onze dochter van nu 15 maanden heeft ze af en toe en ik merk dat het frequenter begint te worden. Ik houd mijn hart vast voor de komende maanden . Maar er komt een eind aan, 't is een faaaaase!
Hier ook echt soms onuitstaanbare buien.. Hier is alleen het probleem dat ze in eens besloten heeft om de ene dag wel smiddags te slapen en de andere dagen niet meer. Maar dan is ze tweede helft van de dag zo moe, dat we constant driftbuien hebben. Ze zit echt met zichzelf in de knoop dan. Ik baal er ook erg van. Hopelijk een fase!!
Hier een dreumes van 19 maanden die er ook wat van kan. Wat hier vooral helpt is de voorspelbaarheid van wat komen gaat. Dus na het slapen vertellen dat wel zo gaan eten en erna wat gaan doen zoals wandelen of boodschapjes doen. En duidelijke "afspraken" maken. Voorbeeld: je mag aan de hand lopen maar zodra je je los trekt is het klaar met lopen. Gevolg: geen los trekken van de hand op straat. We zeggen nog maar weinig nee want dat is een grote trigger. We hebben dat vervangen door te zeggen het mag niet. Bij het slaan en schoppen zijn we zeer consequent, net zoals bij speelgoed uit de handen trekken bij anderen om het op te eisen. En ik moet zeggen dat het vruchten af werpt. Natuurlijk niet altijd maar zodra meneertje weet dat hij de regels overtreedt, zwaait hij met 1 vinger om aan te geven dat het stout is Zoek naar de trigger en probeer die te voorkomen, kan uiteraard niet altijd, maar het maakt het voor jullie beiden een stuk dragelijk