Mijn dochter is net 12 en erg actief op de computer en met haar mobiel. Samen met vriendinnetjes appen, Snapchatten, Instagram e.d. Gelukkig ben ik zelf redelijk bij in de wereld van internet en check ik haar dan ook regelmatig. Tot nu toe is ze alleen de fout in gegaan met taalgebruik en moest ze hiervoor telkens haar telefoon inleveren voor een bepaalde periode. Nu hebben wij haar altijd goed voorgelicht en een voorbeeld verteld uit de omgeving waarbij er rare dingen zijn gebeurd met een meisje en een oudere man online en later in het echt. Ik dacht echt dat ik tot haar doordrong. Maar nu vind ik haar via haar email ineens op een Hot or Not site voor jongeren vanaf 13 jaar. Met haar voor en achternaam, foto's en prive gesprekken met een stuk of 15 jongens van een jaar of 14. Ze verteld hier in gewoon onze woonplaats (gewaarschuwd je hebt een voornaam die bijna niet voorkomt, vertel op internet je naam en woonplaats niet) Sommige van deze jongens maken gewoon vieze opmerkingen, en hoewel ze hier over heen praat tegen ze ben ik gewoon boos en teleurgesteld dat ze dit doet. Ik merk dat ze voornamelijk uit is op complimenten over haar uiterlijk. Acties om bevestiging te krijgen dat ze mooi is. Ze heeft dan ook het postuur en uiterlijk van een veel ouder meisje dus die jongens schatten haar ook veel ouder. Ze is uit logeren bij een vriendinnetje, en ben er pas net achter dus kan de confrontatie nog niet aan gaan. Maar ik heb alles verwijderd van die site en haar account verwijderd. Maar nu? Vriend zegt maand geen telefoon en niet achter de laptop. Helemaal eens. Maar er komt een dag dat ze me voorbij gaat in de techniek en ik er niet meer achter kom. En dan??
Ik vind persoonlijk de straf een beetje hard. Je dochter is 12, bijna een tiener, en op die leeftijd doe je stomme dingen. Ja, je ouders waarschuwen je, maar je ouders 'begrijpen je niet', en je moet je eigen fouten maken om ervan te leren. Persoonlijk zou ik proberen om een gesprek met haar aan te gaan om erachter te komen wat haar motivatie hiervoor was, en vandaar uit verder gaan. ("Wat vond je er zelf van?")
We hebben dit al meerdere malen met haar besproken. Elke x is het ja nee en amen. Waarom doe je het? Weet ik niet is een standaard antwoord. Ze is echt aan het puberen en hoewel ze zich bij anderen prima gedraagd hebben we thuis momenteel veel met haar te stellen en moeten we consequent gaan zijn. In mijn alleenstaande moeder tijd ben ik hier wel eens de mist mee in gegaan. Ik vind een maand niet hard. Uit ervaring in onze directe omgeving weet ik hoe gevaarlijk dit kan zijn. Ik moet iets doen om tot haar door te gaan dringen.
Mijn bericht even wat nuanceren. Praten is idd belangrijk. We moeten meer tot haar doordringen ipv een harde staf geven. Maar dit gedrag beangstigd mij. Zij zelf is nog niet bezig met schunnige dingen dus ziet het kwaad er niet van in, ondanks onze waarschuwingen en verhalen. Ook zit er iets achter de bevestiging zoeken.. Maar ik krijg het er niet uit. Ze is zo gesloten. Het is een schat van een meid en die zie ik vaak als we op bezoek zijn bij anderen. Maar thuis botert het gewoon echt niet. En hoeveel we ook praten en tijd voor haar nemen we krijgen het er niet uit. Misschien weet ze het zelf ook niet.. Vind dit toch echt de lastigste opvoedperiode zeg. pffff
Ik snap dat jullie willen dat ze zich echt bewust is van de gevaren, maar bereik je dat door een maand geen telefoon, computer en internet? Persoonlijk denk ik alleen dat je ervoor zorgt dat ze in het vervolg beter dingen probeert te verbergen. Zegt niet dat er geen straf op moet staan of iets, maar zou eerder kijken of het niet mogelijk is een block te zetten op bepaalde sites en/of apps, meer controle momenten en haar misschien eens laten praten met mensen uit de omgeving waarbij het 'verkeerd' liep? Verhalen van ouders maken vaak niet zo'n indruk is mijn eigen ervaring (van toen ik puber was), maar van een ander vaak veel meer.
Ik zou niet "geen laptop" meer zeggen, maar dat ze de komende tijd bijvoorbeeld alleen nog jullie laptop gebruikt en dan ook nog op een moment dat jij (of je partner) erbij bent. Kan je tenminste zien wat ze doet. Ik zou haar héél duidelijk proberen te maken dat ze niet met onbekenden mag chatten. Alleen al daarvoor is 't "handiger" als ze op jullie computer zit (dat je dat in 't oog kan houden). GSM zou bij mij afhangen welk type ... Smartphone zou ze zo een maand kwijt zijn. Een "gewone" (zonder internet) minder lang, want daar kan ze minder mee.
Internetten doet ze al op onze laptop, we hebben dit altijd als regel gehad omdat we er overzicht over willen hebben. Probleem is die smartphone. Ze heeft geen internet behalve wifi, en er zijn steeds meer openbare wifispots. Zelfs op het schoolplein waar ze altijd "spelen" De apps waar ik geen controle op heb zoals Snapchat (wat een belachelijk iets) gaan er allemaal af.
Hoe is haar contact met je vriend en haar eigen vader (als die nog in beeld is)? Mist ze (onbewust) een vaderfiguur en is ze daardoor op zoek naar bevestiging / complimemten van andere 'mannen'? Of denk ik nu te ver door? Is er iemand in haar omgeving waar zowel zij als jij veel vertrouwen in hebben? Ik heb wel eens de tip gelezen om met je kind een persoon af te spreken waar ze altijd terecht kunnen, ook met dingen die ze niet met hun ouders willen bespreken. Een soort vertrouwenspersoon voor hun. Maar tegelijk iemamd waar jij als ouder het vertrouwen in hebt dat die persoon in jouw ogen goed advies zal geven en net zo verantwoordelijk zou optreden als jij zou doen als jij op de hoogte zou zijn. Wat straf betreft weet ik het zo even niet. Ik denk wel dat je een daad moet stellen en het (tijdelijk) wegnemen van het middel waarmee ze zichzelf om de problemen brengt, ligt voor de hand. Maar ik denk wel dat je je moet afvragen of het apparaat "de bron" van het probleem is of alleen "het middel". Ik zou denk ik niet te lang mobiel / internet afpakken want dat zoekt ze wel een andere route en heb je er geen zicht op. Liever even kort als schokeffect en daarna wel weer laten gebruiken maar heel strenge controle. Desnoods goedkoop mobieltje (dus geen smartphone) erbij die ze mee kan nemen als ze gaat spelen. Dan kan ze jullie toch bereiken. En dan thuis haar simkaart weer in de smartphone en dan kunnen jullie er wat zicht op houden. En echt aangeven dat je dit alleen doet omdat zij er blijkbaar nog niet verantwoord genoeg mee om kan gaan en jullie haar daarom in bescherming willen nemen. Ik zou wel proberen haar op andere gebieden dan wat meer vertrouwen / verantwoordelijkheid te geven zodat ze zich niet klein gehouden gaat voelen.
Nee ik ben bang dat je hier misschien wel eens hele goed mee zou kunnen zitten. Contact vader is sporadisch. Hele strijd geweest en dat zou te veel offtopic gaan maar momenteel is er alleen af en toe whats app contact of een belletje van 3 minuten. Laatste x dat ze bij hem is geweest is kerst geweest en daarvoor zomervakantie 2013. Ik probeer hier wel eens met haar over te praten maar ze is loyaal aan haar vader (logisch) en laat weinig los over het feit dat het contact al jaren zo slecht verloopt. Ze heeft altijd de houding gegeven van het maakt me niet uit, ik heb hier mijn leven, vriendinnetjes en jullie. Maar nu met de geboorte van haar broertje, de aandacht moeten delen na 10 jaar de aandacht helemaal alleen te hebben gehad en vooral nu mijn partner moeten delen (voorheen dikke mik) denk ik dat daar een groot probleem zit. Ook is de relatie tussen mijn partner en mij momenteel niet altijd even goed. De opvoeding van ons zoontje valt ons soms zwaar. (we hebben een klein handenbindertje) en staan niet altijd op 1 lijn mbt zijn opvoeding waardoor de gezelligheid soms ver te zoeken is. Hier zijn we ons van bewust en zijn momenteel veel met elkaar in gesprek om te kijken hoe we dit kunnen veranderen en elkaar weer wat liever te gaan vinden. Ook botsen vriend en dochter nu vrij veel door haar brutaliteit, terwijl ze voorheen samen de grootste lol hadden en veel tijd samen door brachten. Helaas hebben we niemand waar zij haar ei kwijt kan. En dwingen om te praten werkt denk ik alleen maar averechts. Maar toch zal hier iets op gevonden moeten worden. We gaan vanavond met haar om tafel en hopen voor elkaar te krijgen dat ze alles wat haar dwars zit hier thuis op tafel wil gooien. Desnoods schrijft ze op zodat wij hier met zijn 3en naar kunnen kijken en haar het gevoel geven haar gevoel serieus te nemen. De mobiel is ze wel een weekje kwijt. Gewoon om een signaal af te geven. Een aantal apps worden verwijderd en de controles gaan vaker plaats vinden. Ik mis mijn kleine meisje.
Dat kleine meisje is nu even een 'lastige' puber die het vergeleken met leeftijdgenoten nèt even wat moeilijker heeft. Maar met jullie begeleiding zul je zien dat die lieve meid heus nog regelmatig om de hoek komt kijken, tot ze over een paar jaar echt een jonge vrouw is geworden waar je op een andere manier weer van geniet. Komt goed! Dat de band met jouw vriend even wat moeizamer gaat, zou mede kunnen komen doordat ze ziet dat haar broertje een moeder èn een vader heeft die er voor hem zijn. En dat zij 'alleen' een moeder (en stiefvader) heeft. Stukje jaloezie bovenop de normale broer-zus rivaliteit. Ik weet niet of ze komend schooljaar naar groep 8 gaat of naar de brugklas? Als er in jullie kennissenkring geen vertrouwenspersoon is, zou je misschien eens op school kunnen kijken. Alle scholen (basisschool en voortgezet onderwijs) moeten een vertrouwenspersoon hebben. Formeel is dat vooral voor dingen die op school spelen, maar vaak kun je er ook wel met andere dingen terecht. Verder kun je op de basisschool via de intern begeleider eens kijken of bijvoorbeeld schoolmaatschappelijk werk een mogelijkheid is en op de middelbare school kun je via de mentor of leerjaarcoördinator (conrector) kijken of ze bij een counselor terecht kan. Soms kan het voor kinderen wel eens lekker zijn om bij een 'vertrouwde vreemde' hun verhaal kwijt te kunnen. En hoewel ze, vooral richting je dochter, de indruk zullen geven alleen te luisteren, worden er vaak toch wel wat wenken gegeven door goed door te vragen en haar zelf bepaalde conclusies te laten trekken. Dat doorvragen kun je zelf ook proberen hoor, maar ik heb altijd het idee dat kinderen (volwassenen ook trouwens) dat meer 'pikken' van een buitenstaander en dan ook echt meer zelf nadenken en wat kritischer zijn op zichzelf.
Dank je wel Tupp. Fijn even een blik van buitenaf te krijgen. Ze gaat naar het voortgezet volgende week dus wil ik het idd even in de gaten houden en met haar mentor kijken of het nodig zou zijn om eens met iemand in gesprek te gaan. Ik heb toen ze een jaar of 9 was al een X aan de bel getrokken omdat ik graag wou dat ze haar verhaal mbt haar vader kwijt kon echter gaf een maatschappelijk werkster toen aan dat ze er toen nog veel te jong voor was. Misschien is de tijd er nu wel rijp voor.
Ik werk als juf op een basisschool en we zien het wel vaker gebeuren bij kinderen van gescheiden ouders waarbij een van de ouders met de nieuwe partner een kindje krijgt. Op de een of andere manier is het voor kinderen dat toch weer even lastig. Want wat is dan hun plaats in dat nieuwe gezin? En als dan de band met de andere ouder ook nog eens moeizaam is. Haar broertje geeft een echte papa. Wat heeft zij? Ik denk (maar ik ben dus geen psycholoog ofzo!) dat het gevoel van "erbij horen" heel belangrijk is. Zorg dus dat je ook regelmatig tijd met haar alleen hebt. Zowel jij als haar stiefvader. Maar ook, als dat kan, jullie eens met zijn drietjes iets doen. Bijvoorbeeld naar de bioscoop ofzo. Daar is je zoontje duidelijk nog te jong voor, dus die kun je met een goede reden even ergens anders onderbrengen, als dat mogelijk is. Even lekker net als vroeger. En misschien jij eens lekker moeder-dochter met haar shoppen ofzo. En ik weet niet of je vriend iets heeft wat zij samen leuk kunnen doen. Het is voor ieder kind belangrijk om zich geliefd te voelen. Maar voor een kind dat mogelijk met dit soort dingen worstelt nog wel meer. En wij denken vaak 'dat weten ze wel'. Maar ik denk dat wij als volwassenen niet altijd onze liefde tonen op een manier die kinderen ook zien, snap je. Misschien dus wel goed om -naast een straf en extra controle- ook eens te kijken of je op dat gebied misschien nog wat kunt sleutelen. En daarnaast denk ik zeker dat het goed is dat ze eens met iemand in gesprek kan hierover.
Ben nu film met haar aan het kijken dus even korte reactie. Je hebt helemaal gelijk. Er is vandaag uitvoerig gesproken en we gaan deze week met zijn 3 en om tafel om allemaal aan te geven wat we graag anders willen zien. Ze heeft al wel aangegeven de band met mijn vriend te missen voor geboorte broertje en pre puberteit. Nu ze haar mobiel een weekje kwijt is is er vast veel meer tijd voor spelletjes en andere dingen samen