Onze dochter (overmorgen 17 maanden) heeft altijd goed geslapen. Sliep na 3 weken al de nachten door en de veranderingen van baby naar 2 slaapjes, naar 1 slaapje gingen best makkelijk. Ze Slaapt een behoorlijk aantal uren, overdag tussen de 2,5 en 3 uur, nachten van 12 a 13 uur. Nooit problemen mee gehad! Heerlijk hoor! Maar, sinds een week of 2 is het naar bed brengen echt een drama. Ze vind het luier verschonen, slaapzak aan enz allemaal prima. Maar zodra ze opgetild wordt en in haar bedje gezet wordt begint ze te gillen, krijsen en huilen. Ze klampt zich helemaal vast aan ons (die gene die haar vast heeft) en wil dan ook echt niet los laten. Uiteindelijk laat ze los, gaat ze staan in bed en begint te krijsen. Zoooo hartverscheurend! Ik/we hebben vanalles geprobeerd. Bij haar blijven tot ze stopt met huilen (maar zodra je dan weg gaat begint alles weer van voren af aan) Haar een kus geven, zeggen dat ze nu gaat slapen en papa en mama naar beneden gaan/ook gaan slapen, en i love you en dan weg lopen werkt eigenlijk het beste. Maar ze huilt/gilt dan evengoed nog een tijdje door. Met een beetje geluk 10 min, met een beetje pech 45 min. Tussendoor bij haar gaan kijken lijkt alleen averechts te werken. Zodra je haar kamer op komt is ze stil en wil ze knuffelen, zodra je laat merken dat je weer weg gaat klampt ze zich weer aan je vast en gaat ze weer huilen/gillen. Ze doet dit bij zowel het middagslaapje als wanneer ze voor de nacht naar bed gaat. De nachten slaapt ze super goed, overdag wil het nu wel eens schommelen tussen een uur en 3 uur en alles wat daar tussen zit.... Iemand tips en of ideeen over hoe we dit makkelijker kunnen maken voor haar? Ik had iets gelezen over verlatingsangst, maar is die fase niet rond 9 maanden al? Of kunnen ze dat ook later krijgen? Is het een herkenbaar iets, een fase? Of pakken we het echt helemaal verkeerd aan?
Bij mijn zoontje was dit ook het geval, rond die tijd. Uiteindelijk naar een peuterbed, ledikant eruit en het ging goed! Weet natuurlijk niet of dat bij jou ook zo is, maar misschien zijn ze wel klaar met het ledikantje waar ze zelf niet uitkunnen.
Ging dat goed, in het peuterbed? Ik vind ze nog zo jong om in een peuterbedje te leggen. Nu in naar ledikant gaat ze werkelijk haar hele bed door
Rond 18 maanden hebben ze weer een periode van verlatingsangst. Mijn dochter had er overdag ook last van maar gelukkig geen problemen met het slapen gehad.
Mijn dochter heeft nu net zo'n periode. Eerst gingen wij elke 5 minuten bij haar kijken, nu hebben we het opgeschroefd naar 10 minuten. Ook dan houden we het zelfde riedeltje aan. Om haar duidelijk te maken dat het slaaptijd is. Nu inmiddels gaat het overdag beter, 's avonds wisselt heel erg. Het ging een week wat beter maar nu lijkt ze er een extra drama van te maken, maar dit doet ze overdag met eten ook. We blijven het dus gewoon vol houden, want we hebben wel een dame met een flinke eigen wil. Succes en ooit zal het vast beter blij en gaan.
hier een manneke van 1,5 jaar en hier hetzelfde probleem. hij blijft krijsen pfff....en dat dan ook nog een of twee keer in de nacht. Hier halen we hem er even uit, dat helpt wel wat. dan maar wat later naar bed, en in de nachten ligt hij soms tussen ons in.....hij zoekt echt de veiligheid van ons en dat wil ik hem geven. ben niet zo goed in het laten huilen
Het ging heel goed. Mijn zoontje lag ook altijd achterstevoren en ondersteboven in het ledikant Hij heeft een auto bed met een 'hoge' zijkant dus uitvallen kan hij niet. In eerste instantie vond ik hem ook te jong dus stelde het een maand uit maar na die maand dacht ik ja het moet toch echt... En wat heb ik heerlijk geslapen toen en vooral mn zoontje ook. Slapen zonder drama. Tuurlijk kwam hij de eerste paar x eruit, deur open om even te zien of wij er nog waren. Dan bleef ik gewoon even op de gang staan Hoe gaat het nu ?