Dat is dan dus het verschil in denken. Jij zegt: laat een kind kind zijn. Maar ik vind oorbelletjes (zowel bij jongens als meisjes) en geschoren figuren dus juist helemaal niks voor kinderen. In mijn ogen laat ik mijn kind dus juist kind zijn...zonder sieraden en poespas.
Ik vind streepjes, kuifjes, figuurtjes erg leuk! Komt misschien ook door mijn werk, ik ben kapster en ik vind zulke kapsels erg leuk om te doen. Echt hele figuren kan ik niet, helaas. Ik vind dat herfstblad op de eerste pagina echt geweldig! Ik vind jongetjes met langer haar nooit zo leuk, ik houd meer van het stoere. Asociaal is voor mij meer gedrag dan uiterlijk. Ik heb zelf ook tattoo's en vind mezelf niet asociaal
Sgforce en nanni, Misschien interpreteer ik het verkeerd maar ik zag opmerkingen als: mijn kind mag dit en dat wel, WANT ik leer mijn kind dat je niet op uiterlijk mag beoordelen. Mijn kinderen mogen dat soort dingen dus niet, maar ik leer hen ook dat je niet op uiterlijk mag beoordelen. Ik geef als reden idd dat ik het niet mooi vind. Net als shirtjes met disneyprint bv.
Mogen jouw kinderen wel een armbandje of kettinkjes dan ofzo.. Of als je een dochter hebt, mag ze af en toe een lipglosje voor de grap? Waar ligt voor jou de grens?
Volgens mij nemen jij en ik dingen te letterlijk van elkaar, komt het op hetzelfde neer, in grote lijnen dan. Mijn dochter is nog jong, dus misschien is dat anders. Ik houd ook niet van de disneylook. Mijn dochter vind het geweldig. Dus dan sluit ik het compromis, alle ondergoed, pyjama's en sokken van Disney, de kleding niet. Maar ik zal nooit zeggen dat of dat mag jij niet, want dat staat asociaal of ordinair. Want dan geef je naar mijn idee de verkeerde boodschap af. Dan gaat een kind denken dat iemand die anders is of zich anders kleed bijvoorbeeld asociaal is. Ik zeg in gevallen dat ik iets niet mooi vind, gewoon eerlijk dat ik iets niet mooi vind.
Hier het nieuwe streepje van mijn jongste haha: Bekijk bijlage 476041 Hij had alleen niet zoveel zin om op de foto te gaan..
Daar ben ik ook benieuwd naar. Mijn dochter mag bijvoorbeeld wel knipjes, staartjes, nagellak, rouge, lippenstift etc. Kettinkjes enzo mag ze niet ivm veiligheid. Zodra ze ouder is wel
Tot een tijdje terug gaf ik ook regelmatig als reden op dat ik iets niet mooi vond, totdat ze op een dag zei "maar Mama, dat vind JIJ. Mag ik alsjeblieft mijn eigen smaak bepalen?". Was voor mij wel even een lesje. Dat ik iets niet mooi vind (zo'n trui bv met Elza van frozen er op, gruwelll) hoeft idd niet te betekenen dat zij het ook maar niet mooi moet vinden. Sindsdien geef ik dus wel wat makkelijker toe. Al zijn er nog wel degelijk grenzen, wanneer ze bv van mening is dat ze schoenen met hakken nodig heeft, dan is en blijft mijn antwoord nee en hoeft ze er ook niet verder over te miepen
Ah ik zie foto's voorbij komen van jongetjes, met lieve bolle wangetjes en haartjes waar ze zelf heel blij mee zijn! <3 Hoe kun je dat nu ordinair noemen Ik leer mijn kinderen liever dat ze een ander niet beoordelen op hun uiterlijk en blij te zijn met zichzelf (waardoor ze een ander niet omlaag hoeven te halen om zichzelf omhoog te halen), dan dat ik ze beknot door altijd maar voor hen te kiezen wat ze aantrekken en hoe hun haar eruit ziet. Nu kan het mijn oudste niet zo schelen, als het maar kort is (hij heeft ASS en hij heeft er een hekel aan als haren voor zijn oren hangen). Terwijl hij als peuter de liefste blonde krulletjes ooit had, aargh allemaal weg! Mijn jongste heeft ook wat langer haar gehad als peuter, maar hij wilde hetzelfde haar als grote broer. En als ze willen scheren, verven, een vlecht bovenop hun kopf willen of een permanentje: go for it. Ik hou wel van dat tegendraadse, anders zijn, je eigen ding doen. De makkelijke, mainstream weg is veilig, ik hoop dat wij kinderen opvoeden die hun eigen keuzes durven te maken.
Alleen openingspost gelezen. Antwoord daarop: hell nooooooooo!! Hahaha echt niet dat ik zo'n kapsel bij mijn zoontjes zou toestaan zolang ik nog de baas ben haha. Geeeeeeeen tokkiekapsel onder mijn autoriteit!! Wat heb je uiteindelijk besloten?
Hier dan weer wel oorbellen (zodra ze dat zelf langere tijd echt willen), af en toe een ketting en/of armbandje. Maar absoluut geen nagellak, lippenstift etc. Ik heb dat zelf niet eens op haha, dan ga ik dat nu echt nog niet bij ze doen. Vragen ze ook niet om, dus dat scheelt Gerust Disney printjes, maar weer geen hakjes, tijgerprintjes en/of bontjes etc. Omdat wij dat echt niet mooi vinden en ja, er ook een bepaald ordinair beeld bij hebben. Zelfde geld voor oorbellen bij een jongen en bepaalde kapsels, maar hey.. Een ander vind Disney prints cheap of gewoonweg lelijk. En weer anderen zullen de naam van onze oudste beoordelen als ordi/tokkie/of wat dan ook, omdat wij hebben gekozen voor een y, terwijl het ook anders had gekund. Prima toch? Dat zegt niet per definitie dat ze haar ook zo zien. Net zoals ik een bepaalde kledingstijl of haarstijl ordinair kan vinden, maar dat helemaal niets zegt over degene die het aan heeft voor mij. Dat kan ik gelukkig heel goed scheiden En ik zal de term ordinair trouwens ook nooit in de mond nemen met onze kinderen erbij. Ook andere 'negatievere' uitdrukkingen niet, niet over andere mensen/dieren/etc. Soms echt best wel dat ik iets mooi vind, maar negatievere dingen niet. Ik wil dat ze leren zelf een mening te vormen in de loop der jaren (of die nu anders is of niet). Maar zolang ze nog jong zijn gebeuren bepaalde dingen gewoon niet, zijn andere dingen best bespreekbaar en weer andere dingen helemaal geen issue. In een ander gezin zal dat gerust heel anders kunnen zijn en dat is toch prima? Maar dat maakt mij omdat ik iets ordinair vind, niet meteen iemand die zichzelf beter voelt in vergelijking met anderen.