Hallo, Ik wil graag mijn verhaal kwijt. 5 weken geleden ben ik bevallen met veel complicaties -zwangerschapsvergiftiging -placenta niet compleet -ander half liter bloed verloren Daarna een te hoge bloeddruk en bloedarmoede plus een blaasontsteking Ik kan echt niks aan mijn hoofd hebben al mijn energie is compleet weg. Ik snap dat het tijd nodig heeft om te herstellen en dat het extra tijd kost omdat ik heel wat te voortduren heb gehad. Daarbij vind ik het super vervelend dat mensen de hele tijd op bezoek willen komen terwijl ik dat niet aan kan. Zijn er meer vrouwen die dit hebben gehad en hoelang duurde jullie herstel? Ik zou zo graag weer eens uit huis willen gaan maar dat gaat nog niet. Voor ons kindje zorgen heb ik meer dan genoeg aan. Wat ik natuurlijk super fijn vind dat ik dat kan doen!
Ik persoonlijk niet maar ik weet van mn schoonzus dat bij haar de gevolgen van het bloedverlies zo heftig waren dat het nog een half jaar duurde voor het beter werd. En zij heeft een bloedtransfusies gehad.. ik weet niet of jij dat ook kreeg?
Hoi, ik heb niet zoveel bloedverlies gehad, maar wel extreme bloedarmoede, daarvoor moest ik ook langer in het ziekenhuis blijven. Verder heb ik een longembolie gehad en kon ik 6 weken niet plassen. Ik ben dus ook uit een diep dal gekomen. Ik voelde me de eerste 8 weken echt rot, had ook geen energie en voelde me ook niet begrepen door mijn omgeving. Ik vond visite wel leuk, maar was echt bekaf aldoor. Ik ben na 10 weken weer gaan werken en dat was fijn, had weer wat afleiding en ging langzamerhand meer genieten. Na een jaar mocht ik stoppen met de medicijnen en voelde ik me ook weer hersteld. Nu denk ik zelfs weer over een tweede kindje.. terwijl ik gezworen heb nooit meer zo'n horror te willen meemaken. Wat ik wil zeggen, geef jezelf de tijd, je moet niet alleen lichamelijk herstellen, maar ook psychisch. Het is allemaal niet niets geweest. Lief voor je zelf zijn helpt en neem je rust zoveel mogelijk. Mocht je echt hulp nodig hebben, vraag dat dan. Succes!
Veel sterkte met je herstel! Ik zou de visite voorlopig op afstand houden; echte vrienden begrijpen waarom je daarvoor kiest als ze weten wat er zich heeft afgespeeld. Mensen die daar geen begrip voor kunnen opbrengen zijn wellicht geen echte vrienden... Of zelf het voortouw nemen en de afspraken plannen voor over een tijdje; dan laat je iedereen zien dat je zeker wilt dat men komt, maar dat het even tijd nodig heeft! Succes!
Denk aan jezelf! Als je geen zin hebt in bezoek, houd dit dan op afstand, zeg dat ze over een maand ofzo wel welkom zijn! Slik je ook staaltabletten of.iets? Durf aan de bel te trekken als hey niet gaat, bespreek het met je partner en evt huisarts of je vk, Daar kun je ook nog altijd.terecht Ik neem aan dat je daar nog op na controle moet..
Ik heb het zelf niet gehad maar een vriendin van mij wel. Zij had een zware thuis bevalling en moest uiteindelijk nog naar het ziekenhuis. Alles was verder wel goed maar de bevalling was een enorme uitputtingsslag. Kindje kwam moeilijk op gang, evenals de borstvoeding etc. Ze hadden moeite met hechten aan het kindje door de zware bevalling etc. De kraamweek was geestelijk erg zwaar geweest. Van de vk moesten ze uiterste rust houden en daarom hebben ze alle bezoek buiten ouders en broers/zussen afgehouden. Ze gaven daarbij heel goed aan dat zij wel een afspraak zouden maken voor een kraambezoek. Inmiddels is hun kindje 7 maanden oud en zijn wij bijvoorbeeld nog niet op bezoek geweest. Herstel gaat moeizaam en dat kan soms erg lang duren. Denk vooral aan jezelf. Je lichaam heeft rust nodig. Dat heeft het al bij een 'normale' bevalling zonder complicaties. Bij jou dus helemaal
Ik heb geen ervaring met veel bloedverlies, maar herken wel het eea. Ik ben 10weken geleden bevallen en kan nog steeds geen drukte hebben. Bij mn oudste en middelste had ik dat ook best lang. (Weet niet meer hoe lang) Ik ben nog best moe, maar voor mij werkt het om toch dingen te doen. Daarna ben ik bekaf en heb ik pijn aan mn bekken, maar ik voel me psychisch beter. Mijn tip is ga juist de deur uit (luister wel naar je lichaam dus klein beginnen) en doe alleen waar jij zin in hebt. Laat het bezoek maar even wachten dat kan over een paar weken ook nog wel. Pak je rust als het kan en luister naar jezelf. Ga morgen bv een ijsje eten en daarna lekker weer naar bed of rustig in de tuin met de voetjes omhoog. Dan ben je even het huis uit en dat kan heel goed zijn voor je geest. Dat je zo moe bent is heel normaal en zeker na veel bloedverlies. Geef get de tijd en mensen die het niet snappen hebben gewoon even pech, daar hoef jij je energie niet aan te verspillen. Sterkte met opknappen.