En wij maar denken dat alleen ons zoontje dat doet.........pffff heel vervelend is het. De laatste tijd ging het heel goed met luisteren, maar sinds een week is het weer drama. Je kan niet normaal van de auto naar huis lopen zonder dat hij weg wilt lopen. Alleen optillen en krijsend meenemen heeft zin. Eenmaal binnen is het gelukkig dan wel snel over. Ik ga zelf nu niet meer alleen buiten wandelen met hem omdat het met mijn rug niet gaat qua tillen als hij niet luistert of weer persé midden op de weg wilt lopen. Hij komt genoeg buiten, maar dan vast in zijn fietsje of wandelwagen in de tuin mag hij los banjeren.
Ik heb de rest van het topic nog niet gelezen, maar het lijkt wel of ik over mijn schattige 19 mnd dochter zit te lezen.. Ga gauw kijken of er tips staan.. Ik ben dus ook zwanger en wil ook niet meer zoveel tillen. Toen het me nog niet uitmaakte wilde ze niet gedragen worden en liep ze netjes aan de hand (uit zichzelf!), nu denk ik: je kan lopen, dus loop maar en idd: Krijsen alsof ze vermoord wordt en plat op de grond liggen... Als het verder veilig is laat ik haar dan ook liggen en doe bv de auto alvast open, of de voordeur. Net in welke richting we gaan. Verder probeer ik het te negeren. Soms werkt dit, want dan kijkt ze me aan van: oh dit helpt niet.. En dan staat ze weer op. Maar zodra ik haar handje pak om de juiste richting op te lopen, begint ze weer van voor af aan.. En als ze merkt dat ik stiekem haar capuchon vastheb, wordt ze nijdig.. Zo ook met traplopen. Laatst heeft het me een half uur geduurd eer we van twee trappen waren afgelopen.. Ze wilde niet zelf klimmen, terwijl ze alles zelf wil doen. De volgende dag probeerde ze nog een keer te weigeren, maar ging toen toch zelf lopen. Mijn tip: hoe zwaar ook, doorzetten!! (Dit zeg ik dagelijks tegen mezelf... ) Ik ga haar echt niet meer zo vaak tillen. En uit de buggy probeert ze ook al te ontsnappen. Als ik haar erin probeer te zetten trekt ze haar rug bol en glijdt op de grond, terwijl haar buggy, rem of niet, naar achteren rijdt.