Hier ben ik het helemaal mee eens, ik denk dat je op deze manier bereikt wat je graag wil, dus dat ze zich schuldig voelen naar jou toe. Meestal als je tegen mensen in de aanval gaat kun je een aanval terug verwachten. Dit maakt de sfeer er niet beter op en je wil nog wel "normaal" met je collega's kunnen werken denk ik. Succes ermee!
Geen zorgen, ik ben niet het 'aanvallende' type. Ik wil gewoon weten waarom er niemand is gekomen, en ja, ik wil ook graag dat mijn collega's effe zelf na gaan denken over de manier waarop ze me nu hebben laten zitten. Het voelt zo ontzettend als 'uit het oog, uit het hart'. En weet je, ik weet best dat het druk is op het werk, dat ze andere dingen aan hun hoofd hebben dan kraamfeestjes, maar verdorie, als ze maar gewoon effe lieten weten dat er niemand zou komen... Affijn... Mijn zoontje huilt, ik ga me weer even met andere dingen bezighouden. Bedankt voor het lezen en het meeleven, dat doet me echt goed. Heb ik tenminste niet zo het gevoel dat het helemaal aan mij ligt dat ik me er rot onder voel.
Klinkt als een goed plan Ik kan me niet helemaal inleven in je situatie, omdat ik niet zo'n hechte band heb met mijn collega's. Mja, ik ben dan ook gedetacheerd Maar in de zorg schijnt dat anders te zijn. Dan heb je vaak wel een hecht team... Maar als ik iemand aardig genoeg vind om uit te nodigen voor een (kraam-)feest, dan neem ik aan dat dat wederzijds is, en ze dus ook komen... Maar in dit geval... ik weet niet of er eerder al dames bij jullie bevallen zijn, en of er mensen op kraamvisite zijn gekomen... maar ik kan me ook voorstellen dat ze gedacht hebben dat het kraamfeestje alleen voor vrienden en familie was... De uitnodiging stond dan wel op het kaartje, maar misschien gingen ze er van uit dat je maar één kaartje had gemaakt en die naar iedereen had gestuurd... Maar ja, dan hadden ze ook wel even kunnen bellen of mailen om te vragen of het de bedoeling was dat zij ook kwamen, toch? Nou ja, wacht de reactie van je senior collega maar af... misschien valt het reuze mee. Maar je reactie is niet overdreven hoor! Ik zou ook teleurgesteld zijn als iemand die ik had uitgenodigd, niet zou komen!
Dat hoeft ook niet alles te zeggen. Mijn man is ZZP (zelfstandige zonder personeel) en zijn huidige projectmanager kwam met vrouw en kinderen en met een cadeautje namens het hele team waar hij momenteel mee werkt. Nou zal dat cadeautje me worst wezen, maar ik had vanuit de zorg op z'n minst evenveel warme belangstelling verwacht als vanuit de ICT-sector. Hehehe, misschien zit ik toch gewoon in de verkeerde branche...
Hahaha, nou ik zou het ook niet zo verwachten uit de ICT hoor... Da's echt een mannenwereld en mannen hebben - naar mijn idee - toch iets minder met dat soort dingen... Ook qua attentheid... Bij ons is het altijd een vrouwelijke collega geweest die zorgde voor een leuk kaartje als iemand jarig was of voor cadeaus als er iemand vertrok. Ik ben ook niet zo super attent... toen zij uit ons project moest, is het ook snel achteruit gegaan Bij vertrek van een collega heb ik wel wat geregeld, maar verder... mja, één manager, da's nog best een people person... Die heeft ook voor mij een afscheidslunch geregeld... Maar verder... Als hij niets doet, is er verder ook niemand die het oppakt hoor...
Ook ik zou het aanpakken zoals eerder vermeld, gewoon bedankje uitsturen met daarin in de tekst dat je het erg jammer vind dat ze er niet waren en dat je ze gemist hebt. Nu is ons kleintje nog niet geboren, maar ik zit vanaf 16 weken zwangerschap al thuis ivm oa. buikgriepvirus. Nu heb ik van 5 collega's een kaartje gehad toen ik in het begin ziek was, en met 2 collegaatjes waarvan ik dacht dat het vriendinnen waren wat heen en weer gemaild en mijn leidinggevende is dan 2x langsgekomen waarvan allebei de keren op mijn aandringen omdat het gewoon protocol is, na 8 weken thuis en nu dan na 16 weken thuis. Nu bij de laatste keer zei mijn leidinggevende dat hij merkte dat het met die 2 collegaatjes (de vriendinnen zegmaar) een beetje uit elkaar begon te raken, want ze hadden al even niets meer gehoord en ze hadden al zoveel moeite gedaan om in contact te komen.. nou smsjes heb ik niet gehad en mailtjes ja de eerste maand en daarna ook neit meer! Nou als een van hen zo ziek was geweest dan had ik na een maandje op de stoep gestaan met een fruitmandje hoor, maar blijkbaar was mijn gevoel dan anders naar hun toe dan hen gevoel naar mij toe. En ik baal daar ook van. Dus ik ga maar weer mijn goed fatsoen tonen en een mailtje sturen, maa rik baal er flink van. Ben nu 32 weken zwanger en dan vanaf week 16 thuis, das dus 4 maanden bijna! En het valt ook mij vies tegen moet ik zeggen had ze hier gewoon aan de deur verwacht.. of zijn mijn verwachtingen blijkbaar te hooggespannen geweest
En toen kreeg ik een mailtje van mijn collega. Hij zou namens de afdeling naar ons kraamfeestje komen, maar zijn zwager had net een tweeling gekregen. Zijn vrouw wilde natuurlijk naar haar broer en haar verse neefjes en/of nichtjes toe, en daardoor zat mijn collega ineens alleen thuis met zijn drie zoontjes. Tja... Hij bood zijn excuses aan en vroeg of hij een andere keer langs kon komen. Kijk, dat zijn omstandigheden waar ik begrip voor kan hebben. Belle, voelt zich ineens honderd kilo lichter.
Ok, dan valt het toch allemaal weer mee. Maar zelfs dan had hij best even af kunnen bellen. Eén telefoontje kost je een minuut van je tijd.
wat fijn dat het voor je gevoel toch opgelost is! Alleen vind ik een bezoekje van 1 collega wel een beetje karig hoor.. Toen mijn dochter was geboren kwamen al mijn collega's op bezoek! Dat vond ik behoorlijk bijzonder en dat is het ook wel als ik dit lees... Mijn man heeft ook geen collegabezoekjes gehad, maar de baas is dan ook mijn vader dus misschien een gevoelige situatie. Maar dan nog, als er een baby is geboren mag je je gezicht toch wel even laten zien! (leuk toch juist hihi)
Belle, allereerst gefeliciteerd met jullie zoontje. Heb je verhaal een beetje gevolgd en weet dat jullie er voor hebben moeten knokken. Ik vind zeker niet dat je je aansteld.Ik zou het ook echt niet leuk vinden. knuff