Toen Tobias net was geboren voelde ik me echt helemaal toppie. De bevalling was super gegaan, iedereen had alle aandacht voor ons, iedereen was blij voor en met ons, alles ging goed eigenlijk. Ik merkte ook dat Tobias en ik al snel op elkaar ingespeeld raakten. Maar vanaf begin januari beginnen er opeens scheurtjes in ons geluk te komen en ik merk dat ik steeds meer in een negatieve spiraal begin te raken. Ik kan niet echt aanwijzen waneer het precies is begonnen, maar ik weet in elk geval dat ik nu al een paar weken niet lekker in mijn vel zit en steeds onzekerder begin te worden over vanalles en nog wat. Tobias heeft bijvoorbeeld een plat achterhoofdje en moet nu zoveel mogelijk in zo'n zijliggingskussen liggen. Maar daardoor word ik heel onzeker wat ik nu nog wel en niet met hem kan doen. Ik genoot er bijvoorbeeld altijd heel erg van om hem bij mij op mijn knieën te laten liggen en dan liedjes met hem te zingen, maar als ik dat nu doe voel ik me al direct schuldig, omdat hij dan op zijn achterhoofd ligt. Ook wandelen voel ik me schuldig, want hij kan niet op zijn zij liggen in de wandelwagen. Vandaag weer bij de fysio geweest en die gaf aan dat hij ook niet in de wipstoel meer mag, want dat is ook slecht voor zijn afplatting. Kortom: eigenlijk mag hij alleen maar op zijn zij liggen . Ik voel me hier gewoon echt zo rot over. Alsof ik gewoon helemaal niks meer met hem kan en mag, behalve hem op zijn zij laten liggen. Ik heb het gevoel dat we hierdoor steeds minder contact met elkaar hebben en ik mis dat echt enorm. En soms als ik naar hem kijk kan ik spontaan in huilen uitbarsten als ik eraan denk dat hij mogelijk zo'n helmpje moet. Hij is nog zo klein en hij is zo mooi, en dan zou ik een half jaar niet van dat prachtige koppie kunnen genieten omdat er een helmpje overheen zit. Dit geeft me dus extra motivatie om hem goed op dat zijliggingskussen te leggen, maar tegelijk geeft het me ook stress! Iets anders is dat ik de laatste weken ontzettend moe ben. Na de bevalling voelde ik me al zo snel weer goed dat ik weinig rust heb genomen. Iedereen wilde wel rekening met me houden, maar het was niet echt nodig. Maar nu ben ik dus ontzettend moe, maar nu accepteert niemand dat meer, want in het begin ging het zo goed, dus waarom zou het dan nu opeens wél nodig zijn?! Constant krijg ik gezeur van bepaalde familieleden dat het niet netjes genoeg is hier in huis en dat ik er meer tijd aan zou moeten besteden., maar ik ben gewoon op!! En het derde waar ik heel erg mee zit is dat ik me erg alleen voel. Ik heb geen vriendinnen die ook moeder zijn en ik heb dus het gevoel dat ik over dat stukje met niemand kan praten. Er is niet echt iemand die begrijpt waar je doorheen gaat als je net moeder bent geworden. Ik wil zo graag terug naar dat gevoel dat ik de eerste weken had, gewoon weer lekker genieten zonder al dat gezeur over platte achterhoofdjes enzo
Oh meid, wat naar! Ik denk da veel jonge moeders in de valkuil stappen van hulp wegwuiven. Ook ik voelde me na de bevalling helemaal niet zo moe, ik zat de volgende dag al met een paar kleine hechtingen in kleermakerszit op bed en ik liep al weer trappen tegen advies van de kraamhulp in. Die zei dat ik steeds één trede moest nemen, want anders was het slecht voor mn bekken...jahaaa tuurlijk! En verplicht een uurtje slapen in de middag...deed geen oog dicht! Vol adrenaline. Na een paar weken (precies met kerst) kwam de man met de hamer. Doodop was ik. Huilen huilen, naar doen tegen mijn man, hij deed niks goed. En na 100 meter lopen al steken in mn onderbuik. Duidelijker kon niet: ik was een grens overgegaan. En ja, precies wat je zegt, de bevalling ligt al weer weken achter je, dus nu ben je volgens anderen wel weer toe aan bezoek, uitjes en gezellig doen. Niet dus, ik merk zelfs dat mijn moeder en schoonmoeder ook steeds minder begripvol zijn. Ben nu toch wel genoeg uitgerust! En ik heb een werkster éénmaal per week, dus wat doe ik nou zoal de hele dag? Volgens mij zijn ze zelf vergeten hoe zwaar het is om een baby te hebben. Dat hoofdje...wij lopen momenteel bij een osteopaat. Onze vent heeft een zeer sterke voorkeurshouding naar rechts. Nu al zichtbaar aan zijn schedeltje. Hij ligt ook ingebakerd vanwege zijn enorme beweeglijkheid dus een zijligkussen was geen optie. Nou, tegen alle adviezen in, zei mijn osteopaat dat we het gewoon moesten proberen met een zijligkussen. En dat doen we dus ook. En waarom zou je in de wandelwagen niet het zijligkussen kunnen gebruiken? Gewoon proberen! En je baby op schoot houden, dat moet je gewoon blijven doen, je moet vooral contact met hem blijven hebben. Het gaat met name om de slaapmomenten, dan moet hij gecorrigeerd worden. Daarom vind ik persoonlijk het advies met betrekking tot het wippertje wel erg ver gaan. Hij slaapt daar toch niet in? Ik hoop echt dat je kunt blijven genieten, sterkte ermee!
Och meid toch. Ik hoop dat het blije gevoel weer snel terug komt. Ik kan me je onzekerheid goed voorstellen, al hebben wij niet te maken gehad met een afplatting. Wat ik wel heel erg herkenbaar vind is het alleen voelen. Ook wij zijn de 1e binnen onze "vrienden"groep. Nou ik heb mijn vrienden wel leren kennen hoor het afgelopen jaar. Men wat heb ik me in hun vergist. Gelukkig komen er ook weer mensen op je pad die je wel begrijpen, hopelijk komt dat bij jou ook!
Als je wel het contact wil en op schoot liever niet meer doet kan je denken aan een draagdoek. Niet allemaal geschikt voor de hele kleintjes maar ze zijn er genoeg en zorgt niet voor verdere afplatting. Verder moet je even niks van anderen aantrekken, je hebt een kind gekregen, het loopt niet allemaal vlekkeloos. Je doet wat je kan en wat niet lukt nou ja jammer dan dat is niet anders. Je zal er zelf vast ook wel van balen en anderen hoeven dat er niet in te wrijven. Qua contacten, kijk eens naar bijvoorbeeld babymassage of babyzwemmen. Het is leuke manier om in contact te komen met andere moeders met kindjes van ongeveer dezelfde leeftijd. Of plaats hier op het forum gewoon een oproepje er zijn vast genoeg gezellige moeders die het hartstikke leuk vinden eens wat af te spreken.
ipv op je knieën, zelf op je rug gaan liggen en de kleine met de buik op jouw buik laten liggen (traint die meteen zijn nekspieren). Wat betreft familie/bekenden die de opmerking menen te moeten maken dat je huis niet netjes genoeg is. Dan steken ze toch zelf even lekker de handen uit de mouwen. Ik ondervond dat de sociale contacten steeds meer werden met het groeien van de kleine.
Wat betreft het platte hoofdje, probeer dat een beetje los te laten. Meer dan je best kun je niet doen. Mijn dochter had een enorme afplatting omdat ze vanaf dag 1 een sterke voorkeurshouding had. Zijligkussen wilde ze niet in. We hebben ook fysio gehad, en ik heb me er heel veel zorgen om gemaakt. Maar als het zo is, is het zo...wij legden haar in bed telkens met haar hoofdje de andere kant op, soms een paar keer per avond. Uiteindelijk heeft de osteopaat het meest geholpen. Die nam haar voorkeurshouding weg (ze kon haar nekje gewoon niet goed draaien) en toen ze eenmaal ging draaien naar haar buik verdween het platte hoofdje langzaam. Ze had het echt heel erg, maar bij 6 maanden was het zo sterk verbeterd dat een helmpje niet nodig was. En nu, 10 maanden, zie je er niets meer van! Dus laat het los, meer dan je nu doet kun je niet doen. Mensen die zeuren over jouw huis moet je niet meer binnen laten. Gaan ze toch lekker in hun eigen zeer opgeruimde huis zitten. Die hebben daar helemaal niets over te zeggen!
hey Bolkje, Ik wilde eigenlijk niet reageren gezien ik herkenning hier wil voorkomen maar heb toch besloten het wel te doen. Ik ben zelf kinderfysiotherapeut van beroep. Ik vind dat je Tobias echt niet de hele dag in zijn zijligkussen hoeft te leggen. Overdag is het belangrijk om niet te veel op het achterhoofd te liggen maar lekker contact maken met jou is zeker zo belangrijk. Een draagdoek is zeker een heel fijn alternatief en ik heb mijn ventje vanaf de eerste week erin gedaan. Zo ligt hij lekker bij jou en ligt hij niet op zijn achterhoofdje. Voordeel is ook dat je lekker je handen vrij hebt. Heeft je fysio een PCM meting (met zo'n bandje) gedaan? Misschien maak jij je nu heel veel zorgen over een helmpje en is dat helemaal niet van toepassing. Tuurlijk moet je erop letten dat hij niet teveel op zijn achterhoofd ligt maar voel je alsjeblieft niet schuldig als je lekker met hem speelt. Je kunt hem ook op de rug leggen en oefenen/ spelletjes doen waarbij hij zijn hoofdje moet draaien. Als je nog vragen hebt mag je me natuurlijk altijd een pb sturen.
Plat hoofdje hebben wij hier ook gehad (en nee, zoiets zou ons niet overkomen, we wisten het toch en hadden toch alles gelezen?). Dat voelde ook niet goed, maar het is helemaal goed gekomen. Lekker wandelen kan prima in het zijligkussen, die past wel in de wandelwagen, je bent er zelf bij, dus er kan niks met de kleine gebeuren. Als je kinde zich loswurmt of toch draait kun je een doek over zijn schouder strak instoppen, als het schoudertje niet meer kan bewegen, dan kan er ook niet meer gedraaid worden. Zijligkussen in bed 's nachts kan ook, hebben wij wel gedaan. Eventjes je kleine op je knieen en lekker liedjes zingen zal het niet platter maken, dat kan best wel even. En idd buik op buik! Misschien is er babygym of babyzwemmen in de buurt? Kun je misschien in contact komen met andere ouders. En je huis? Dat komt wel weer. Mensen die daarover zeuren komen maar lekker n iet, of je geeft ze de bezem ion de hand.
Vind het echt sneu dat je je zo voelt. Alles is al wel gezegd hier boven, maar wou even zeggen dat ik mijn kinderen altijd gewoon in zijligkussen heb gehad in de kinderwagen hoor, dus dat kan best. En als hij in bed op zijn zij ligt kan je prima overdag lekker met hem spelen en knuffelen tegen je knieen aan. Draagdoek is echt heerlijk en een mooi alternatief, kan ik je echt aanraden!
Mijn neefje had ook een afgeplat achterhoofdje, zat echt net onder de grens van een helmpje en moet binnenkort opnieuw gemeten worden.. Zij heeft de babymoov (die hierboven ook in een link is gezet) gekocht en gebruikt dit nu elke dag en zn hoofdje is echt al een stuk minder plat! Mijn neefje moest ook slapen in een zijligkussen, maar wist zich zo weg te wurmen,dat hij toch op zijn achterhoofd kwam te liggen.. Daardoor alleen weer erg last van zijn nekje en naar de osteopaat.. Maar goed, misschien is het kussentje voor jou ook wel een uitkomst en kan je daardoor wel gewoon lekker contact hebben met je kleine ventje Veel succes!
Ach nee, laat je niet zo beïnvloeden door anderen, hartstikke zonde en gaat ten koste van jouw moedergevoel. Wandelen kun je met een draagzak of laat hem op zijn buik liggen (je hebt hem toch in de gaten). Liggend spelen kan hartstikke goed op zijn zij, ga er gewoon naast liggen en je kunt lekker babbelen. Ook muziek is leuk voor baby's. Iets opzetten of zelf zingen terwijl rustige danst, kan heel gezellig zijn. Daarbij heb je hem vast en ligt hij niet plat. Verder niet teveel zorgen maken. Je bent er vroeg bij en je neemt al maatregelen dus dan komt het echt goed. Zo niet, dan is het niete rg, laat het los. Familieleden die zich met jouw huishouden bemoeien Dat vind ik echt vreemd. Laat ze lekker kletsen joh. Je hebt toch liever wat rust en gezelligheid met je gezin dat al je energie te stoppen in een blinkend huis! Geniet van je kind, dat deed je al en moet je weer doen!
Lieve meid, dat is echt voor een gedeelte heel herkenbaar voor echt bijna iedere ouder. Je bent zo onzeker, omdat je zoveel van je kindje houdt. Ik ben er ook gruwelijk onzeker over. Maar ik denk echt dat als je dit zo van je afschrijft en zo eerlijk durft te zijn dat je een hele goede moeder bent. Ik heb trouwens een draagdoek die je zo mag hebben. Weet niet waar je woont, maar je mag me altijd mailen hierover. Verder snap ik mensen echt niet wat betreft het zeuren over je huis. dat is nog eens zeuren en wat maakt het in godsnaam uit?? Ach ja, weet je je ziet het soms zo niet, maar alles komt goed! dat is echt waar!
Finley had een ernstige afplatting, maar hij mocht gewoon in zijn wipstoel van de kinderfysio. Hij hoefde per dag maar een half uur in dat zijligkussen te liggen. Verder moest ik allerlei oefeningen met hem doen om zijn nekspieren en buikspieren te trainen. De fysio kwam hier aan huis trouwens. Bij de meting bij 5 maanden hoefde hij gelukkig geen helmpje. Wel zie je nog steeds zijn afplatting, maar die kan tot 6 jaar oud bijtrekken. Ook ik maakte me zorgen over dat helmpje.....en de kosten...., maar ik ben intensief gaan oefenen met ons kereltje en dat heeft gelukkig geholpen. Heb jij ook oefeningen gekregen trouwens? Je lijkt me trouwens een hele lieve en goede moeder hoor. Kon ik je zorgen maar wegnemen!
Mijn zoontje (oudste) had kiss-syndroom , met als gevolg dat hij schuin naar links kijkend (of was het rechts?) keek. Elke andere houding deed pijn. Met 10 a 12 weken kwam ik bij de fysio en heeft ze een meeting gedaan, puur om te kijken. (Met zo'n band als eerder genoemd) Op dat moment zou hij een helm 'moeten', dus de afwijking was zodanig dat als hij een half jaar zou zijn, zij mij direct de keus had gegeven en doorgestuurd. De osteopaat was op dat moment de kiss aan het verhelpen. Mijn manneke lag in een puckababy en kon dus niet in een zijlig kussen, ook heb ik dat advies nooit gekregen. Wel hebben wij diverse oefeningen gekregen om te doen en het advies vaker op zijn buik te leggen om te spelen. Wipstoel etc nooit iets van gezegd. Met 6 maanden is er weer een meting gedaan en toen was de afwijking zo matig dat als dat de eerste meting was geweest we niet eens het advies fysio hadden gekregen! Mijn advies; blijf lekker spelen met je manneke en doe de oefeningen die je krijgt (?) zo goed mogelijk. Dan doe jij je best en dus goed. En dat je huis niet schoon genoeg is? Dat is hun probleem!
Tobias heeft een plat achterhoofd; hij kan zijn nek prima draaien, maar omdat zijn achterhoofdje plat is ligt dat natuurlijk het lekkerste en is dat echt zijn voorkeurshouding. Hij moet 6 uur per dag in dat zijliggingskussen, want er moet druk worden uitgeoefend op de zijkanten en zodat de achterkant ontzien wordt. Ik zit inderdaad te denken aan dat love-nest kussen, ik heb even advies gevraagd nog en wacht nog even op dat antwoord en dan ga ik hem bestellen Verder over draagdoeken: we hebben een draagdoek, mar eigenlijk gebruikt alleen mijn man die, omdat ik snel last van mijn rug krijg ervan
Met een goede draagdoek en juist knopen moet je geen last krijgen van je rug. Misschien zou je daarover nog wat advies kunnen vragen bij een draagconsulent? En die 6 uur per dag haalt hij slapend ruim, dus maak je niet zo druk over de tijden dat hij in het wipstoeltje en de kinderwagen ligt.
In de kinderwagen kun je hem toch lekker op zijn buik leggen? Je bent er tenslotte bij Een van mijn oppaskindjes heeft een helmpje gehad (plat achterhoofdje), maar of het nou echt zoveel geholpen heeft .... Zodra er wat meer haar op dat koppie kwam viel het trouwens een stuk minder op.
Dit was echt een gouden tip, om naast hem te gaan liggen We hebben een half uurtje gespeeld en daarna is hij voor de eerste keer zonder huilen op zijn zij in slaap gevallen. Thanks