goedenmorgen iedereen! ik voel me soms zo gigantisch alleen hebben jullie dat ook? heb echt het gevoel dat niemand om me geeft enzo bah en soms kan ik geen enkele opmerking verdragen bijvoorbeeld hee dikkertje ( uit de gein hoor) grrrrrrrrrrgrlkjtaaoi dan voel ik me helemaal zielig en alleen!
dat had ik van t weekend voelde me zo ellendig en niet begrepen enzo lekker he die hormonen wordt er soms gek van gister avond ook weer gewoon een potje zitten janken en waarom? veel liefs mieke
Gipsy dat heb ik nou ook je denk dan niemand begrijp me en zo. Ik denk dat het door de hormonen komt denk je niet Ik ben normaal helemaal niet emotineel maar nu ik kan nergens meer tegen je hoef maar poep tezeggen en ik zou wel willen huilen. Ik voel mijn ook alleen dus dan zijn we met ze alle alleen Gaat wel weer over meid Liefs Manon.
pfft ben ik niet de enige die zich zo zielig voelt haha en het is dan voornamelijk de mannen di eje niet zo goed begrijpen hahahaha en dan gaan ze er ook nog tegenin heb je een eindelose discussie die nergens over gaat bleeeh hahahha
zo ja dat is hier ook pfff en ik probeer het dan uit teleggen maar dan help het nog niet Aan de ene kant begrijp ik dat wel, want zij zijn niet veranderd wij wel. Ze begrijpen het gevoel niet, tja en ik soms ook niet hihi
Mijn vriend doet altijd net alsof hij mij begrijpt. Dat weet ik, maar op dat moment is dat niet erg. Het klinkt raar, maar dat geeft toch weer een fijn gevoel. Een soort troost zeg maar. Ik denk dat mannen het onmogelijk kunnen begrijpen, andere hormonen etc.... Daarom is dit forum, En is voel me nooit alleen, maar ik kan nu wel om alles huilen. Maar drie minuten later weer lachen,
ooh, wat herkenbaar, ik zat net te overwegen om een zelfde soort topic te openen en toen las ik dit. Ik voel met zoooo niet begrepen door mijn omgeving. Gisteren schreef ik in een mailtje aan twee vriendinnen dat ik me zo rot voelde en van de een krijg ik geen reactie en van de ander nauwelijks. Ik had zo graag even een telefoontje gehad . Manlief doet heel erg z'n best, maar wordt geloof ik ook een beetje gek van die buien van mij van de afgelopen dagen. Ik moet zeggen dat er sinds vrijdag eigenlijk ook geen land met me te bezeilen valt en ik heb ook nergens puf voor. Ik mis de steun van mijn vriendinnen ook heel erg, valt me zo tegen
Ja mijn ventje doet ook wel hard zijn best maar op dat moment zie je dat niet Na zo'n discussie denk je ahhh hij weet ook niet wat er allenmaal gebeurd. Dus dan vind ik hem weer zielig Maar het zijn gewoon momenten dat je denk ohhh ik ben allen
In principe ben je ook alleen. Niet alleen op de wereld natuurlijk, maar wel in je gevoel. Je kunt het delen, maar jou gevoel blijft jou gevoel.
Ja, voor meiden die niet zwanger zijn is het moeilijk te begrijpen hoe je je voeld, jammer genoeg. Maarja een beetje steun van je vriendinnen is natuurlijk wel fijn.
Hey, dat heb ik ook al gehad. Maar weet je wat het beste is? We zijn nooit alleen! We hebben altijd onze kleintjes bij Even je buik aaien en je weet dat er iemand is die bij je niet weg kan, ha! Dat heb ik me ook verteld n nu zit ik nooit meer eenzaam door het raam te kijken.
Ja Bosi is ook zo en dat gevoel is ook zo weer over en dan maar weer afwachten waanneer die weer komt hihi
Gogadow dat is inderdaad een idee ja Ik zeg ook wel eens met een woorden wisseling ik heb niemand nodig, Ik heb alles wat ik nodig heb en dat zit hier in mijn buik En daar op de bank(zoontje) Daar heb ik natuurlijk wel spijt van als ik dat heb gezegt hihi
oooooooooooooooooooohw ik vind het ook altijd zo zielig voor mijn mannetje dan bedoelt hij het goed en bek ik hem af of dan wil ik bv even horen dat hij me nog wel leuk vind en dan zegt hij het net eventjes anders dan dat ik horen wil grrrr! en dan ben ik weer boos haha en achteraf slaat het nergens op arme man zou vanaaf wel even zeggen van sorry ofzo hahahah
ook hier is het een heel herkenbaar gevoel vooral als de vermoeidheid en hormonen de kop op steken, ik hoor van verschillende dat dit gevoel na de bevalling nog ergen kan worden door de hormoon verandering, dus dozen zakdoekje aanschaffen dan maar.
Kheb er ook wel eens last van dat ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta enz terwijl mijn vriend heel veel voor me doet. Het zijn de hormonen he
Oh ik dacht dat ik de enige was die dat had, ik wordt er zo depressief van, eenzamer dan ik me nu voel kan ik me ook niet voelen denk ik... Zal ook wel komen doordat ik en mn beeb zijn gedumpt door de papa....En dat al onze vrienden naar hem toe trekken, en niet naar mij... Maarja, het blijft gewoon een (@&%!) gevoel...
heee bah dan heb je het ook nog eens dubbel en dwars! ik heb genoeg mensen om me heen en toch voel ik me soms zoo alleen op de wereld en alsof je er alleen voor staat
Nouja, het gevoel blijft hetzelfde, want zelf als er iemand bij me langskomt voel ik me nog eenzaam.... Hoe je het ook wend of keert, het is rot...
Hoi! Ja dat gevoel ken ik ook. Niemand begrijpt je (denk je) en je voelt je moederziel alleen. Volgens mij hebben veel vrouwen dit in de zwangerschap. Iedere vrouw ervaart een zwangerschap toch weer anders en daarom voel je je soms onbegrepen, dat is tenminste mijn opvatting. Maar....na regen komt altijd zonneschijn, dus geniet van je zwangerschap! Veel liefs, Tina