Ja, heb wel periodes dat het minder was maar sinds we een goede camera hebben doe ik het graag. Alleen laat zoonlief zich moeilijk vastleggen. Maar van uitjes heb ik altijd wel foto's. Vind het ook heel mooi om nu zijn ontwikkeling zo via foto's terug te zien. Het versterkt de herinneringen. En de filmpjes die we hebben gemaakt zijn ook heel waardevol.
Ik hecht hier ook veel waarde aan. Heb nu 1 fotoboek van de zwangerschap + keizersnede en een half fotoalbum vol van 0 - 6 maanden merk wel dat ik nu ze wat meer kan ik mee film dan fotos maken ( ze zit ook niet meer stil )
Als ze er geen waarde aan hechten, kijken ze toch gewoon niet? Maar als ze er wel waarde aan hechten heb jij in ieder geval beeldmateriaal liggen Ik denk dat ik zelf veeeel foto's ga maken xD
Ik heb ook wat met fotos. Maak er elke maand 100derde en heb denk ik in totaal 30 dvd vol en ook nog reserve op de harde schijf. Zelf ben ik veel kinderfotos verloren bij een brand vroeger en vind dit heel erg. Heb max 10 fotos van mezelf als kind en die zijn me erg dierbaar. Wil dat ik kan terug denken aan de toekomst doormidden van vast gezette herrineringen. Filmpjes vind ik geweldig om te zien. Ik hoop dat mijn kinderen later wel kunnm vergelijken op wie hun kindjes lijken en hoe ze zelf waren
Ik maak ontzettend veel foto's en maak hier dan ook elke 3maanden een fotoboek van inclusief teksten enzo, filmen hadden we ons wel voorgenomen toen ik zwanger was maar dat komt er meestal niet van! Ik heb zelf ook fotoboeken vol van mezelf en vind het geweldig om er nog eens doorheen te bladeren
Ja absoluut! Ik hou al vanaf de zwangerschap een site bij voor onze dochter voor later. Met heel veel foto's,filmpjes maar ook memories en een dagboekje. Vooral nu vind ik het eigenlijk wel bijzonder, we hebben ons zoontje tijdens de zwangerschap verloren en ze gaat er heel goed mee om. Maar het lijkt me voor haar heel fijn om er later toch nog eens over terug te kunnne lezen hoe het toen allemaal gegaan is. Ik vind het zelf ook erg leuk om foto's van vroeger terug te zien van mezelf.
Ja hier fotografeer en film ik veel Ik heb ook veel foto's van vroeger en zelfs nog wat stemmateriaal op bandje/nu overgezet voor me op usb stick. Echt geweldig! Ik hecht er ook heel veel waarde aan zowel van mij vroeger als van de meiden. Mijn man heeft ook niet heel veel.
Hier staat alles ook op de pc, laptop, externe HD, usb sticks en op pc bij ouders de foto's van mijn dochter* zijn me ook zo dierbaar, 1 van de weinige dingen die ik van haar heb..
Ben niet zo'n foto en filmpjesmaker! Ja zo af en toe met mijn telefoon. Maar die heb ik van mijn moeder overgenomen want die waren ook niet zo van de plakboeken en foto's ed. En mijn vriend heeft hele fotoalbums vol met allemaal herinneringen aan vroeger. Ook andere dingen dan foto's zitten erin! Erg leuk hoor. Maar ik hecht er zelf ook weinig waarde aan want mijn zoontje heeft nog niet eens een babyboek of een ander boek met foto's. Alles staat op de laptop en wordt niks meegedaan. Misschien maar een keertje doen eigenlijk.
Wij hebben ook heeeel veel foto's en opnames. Erg leuk, vooral als ze groot zijn Kan je altijd terug kijken ik ga van de foto's een scrapbook maken. Ik maak van elk leuk/nieuw moment een foto, opname of beide
Vooral het eerste jaar maakten wij veel foto's. En met de telefoon natuurlijk. Nu is het zo'n 5 a 10 foto's per maand, van uitstapjes, mijlpalen en andere bijzondere dingen. Als ik eraan denk. Wil er misschien wel een album van maken, maar niet van elk jaar 1 ofzo.. Ik ben heel veel gefotografeerd en gefilmd in mijn jeugd. Vind het wel leuk dat ik een aantal foto's heb, maar het meeste kijk ik niet naar om en vind ik ook totaal niet interessant. Werd als kind ook helemaal gestoord van constant die camera op me gericht, dus voor mij had het niet gehoeven. Vind het ook niet iets gezonds om veel in het verleden te kijken, dus snap ook niet goed wat iemand eraan heeft om heel veel foto's en filmpjes te hebben van zichzelf als kind.
ja, ik heb ontzettend veel foto's! Toevallig ook een filmpje van de echte aller eerste losse stappen. Filmde dat ze zelf ging zitten, toen kwam ze omhoog en liep) heb nu zon 6 albums vol., en dat is maar tot haar 1e verjaardag..
tja ik ben foto verslaafd en heb ook studio materialen thuis en maak dus regelmatig studio foto's van mijn dochter ook van de dieren, van alles eigenlijk iphone foto's, filmpjes ect ik zie het nu aan het feit dat mijn vader er niet meer is en er ook geen bergen met foto's van hem zijn en maar 1 kort stukje film vreselijk vind ik dit! Dus ja hoor,beter te veel dan te weinig is mijn motto
Ik maak wel veel foto's, maar ik plak niet alles in. We hebben in haar album nu den ik 15 bladzijden vol of zo, en dat is dan vooral de eerste foto's en de eerste foto's met visite (die hadden er van mij niet ingehoeven, maar dat wilde mijn man graag haha). Ik bewaar alle bestanden wel op een usb, nadat ik alle onscherpe of verkeerde foto's eruit heb gefilterd. Dan kan ze dat later altijd nog eens bekijken, maar in het album ben ik dus wel selectief. Mijn vader is fotograaf geweest, en ik hoef echt al die honderden foto's van mij niet te zien. Er zijn een stuk of 20 babyfoto's ingeplakt en dat vind ik ook genoeg. De rest bekijk ik echt nooit. Dus daarom ga ik geen 40 albums maken van haar kindertijd. Ze heeft als ze het echt graag wil altijd nog een usb met (een miljard waarschijnlijk tegen die tijd) foto's. Zo nu en dan film ik wat. Maar niet heel veel.
ik heb 70gb aan foto's en film van afgelopen 3jaar. Denk aan geboorte film(mijn ks is gefilmd) verjaardagen, dagjes uit enz. ik leg elke poep en scheet vast bij mn zoontje was ik toevallig aant filmen toen hij voor t eerst ging draaien. uniek toch! maar mijn man hecht er ook geen waarde aan. hij heeft fotoboek van toen hij geboren was en daar staan 20foto's in en meer heeft hij niet. Geen foto's als tiener. hier en daar wat foto's toen ie aant voetballen was maar die kan je op 1 hand tellen. de foto's die we nu van onze kids hebben heb ik allemaal zelf gemaakt. als hij dat toestel in zn handen heeft sta je er óf half op, óf onscherp óf heel scheef. dus dan doe ik t maar
Waarom is t niet gezond, kan je dat ook uitleggen? Waarom is t niet leuk om terug te kijken hoe je er als kind uitzag, en of je kindje veel op je lijkt? Of hoe je partner er uitzag bij de geboorte, of als baby?
mijn moeder heeft welgeteld 1 foto van haarzelf als kindje. die heeft dus NIKS van haar jeugd. geen tekening, geen foto, niks niks niks. Dan lijkt t net of je nooit bestaan heb. Als mijn kids later zeggen dat t ze niet boeid hoe ze eruit zagen in hun jeugd, tja so be t. maar dan heb ik t wel voor ze mochten ze eventueel zelf kids krijgen dat ze t kunnen laten zien oid. Als ik niks zou hebben van ze en ze vragen er over 20jaar naar en ik kan ze niks bieden, zou ik me echt een domme doos voelen dat ik niks voor ze heb bewaard. iets wat je nooit meer terug krijgt. dingen die zijn zelf misschien niet herinneren maar die je voor ze heb bewaard of heb vastgelegd. hoe was hun aller 1e verjaardag. hoe zag hun opa en oma er toen bijvoorbeeld uit die er misschien niet meer is. ja hoor, ik bewaar alles en leg alles zo'n beetje vast. liever teveel dan te weinig
frommel dat snap ik niet. idd en bij verlies? ik weet bijvoorbeeld niet hoe mijn opa eruit zag. dat kan ik me alleen herinneren met behulp van foto's. ik vind t bijvoorbeeld ook leuk om te zien hoe hubby en ik er uitzagen toen we elkaar leerden kennen. is niet mega mega lang geleden, maar ooit is dat wel zo en dan is het toch leuk(ook voor de kids) om te doen hoe je er toen uit zag. ik lag me rot bij de foto van mn vader als hippie met lang haar lache toch!