14 december 2007 Het is de dag dat we de as van Sterre gaan teruggeven aan de Natuur. We zijn wat gespannen van tevoren. Om stipt 11.00 uur komen we bij het crematorium om de as op te halen. We worden ontvangen en mogen gaan zitten in een kamer waar ook allerlei voorbeeldurnen uitgestald staan. We krijgen thee en koffie. De man legt de procedure uit en komt met het urntje in een kartonnen vouwdoosje. Het urntje is van metaal; op de deksel staat Sterre 28-4-2007 (de crematiedatum). X moet zich legitimeren en tekenen voor de ontvangst. We krijgen een brief met daarin een nummer. Dat komt overeen met het nummer op het deksel van de urn en met het nummer op de steen die mee gecremeerd is. Zo weten we zeker dat we de as van onze Sterre krijgen en van niemand anders. Daarna lopen we met het doosje met de urn naar buiten. Het weegt vrijwel niets We hebben nog veel tijd over en het is niet ver naar het bos waar onze boom zal worden geplant. We besluiten om een pannekoek te gaan eten. We nemen een pannekoek met appel, spek en stroop. Meestal ga je samen met je kind een pannekoek eten Gelukkig is het rustig in het restaurant. In de auto houd ik de urn steeds zorgvuldig vast. Opeens wil ik de as van Sterre niet afstaan. Het is toch iets van haar Waarom hebben we de urn niet eerder opgehaald, komt opeens in me op? Maar de afspraak staat We moeten de as direct weer afstaan. Ruim op tijd zijn we bij de parkeerplaats van het Bos. De mevrouw van het Bos komt ook al aan. We lopen met zijn drieën naar de plek die we van tevoren, in samenspraak met de mevrouw, hebben uitgekozen. Het is een plek aan de rand van het bos, grenzend aan een open plek (waar ook as mag worden uitgestrooid). Het is een heel mooie plek. Op de plek ligt de boom al klaar, het is overduidelijk een paardekastanje met zijn dikke, plakkerige knoppen. Er is ook een man die het graaf- en plantwerk doet. We mogen ook zelf graven. De man maakt een beginnetje en dan graaft X een flink stuk. Het is zwaar werk. De man maakt het af. Hij zet ook twee steunpalen voor de boom en ook een paal met een nummer, zodat we onze boom kunnen herkennen tijdens de komende 10 tot 15 jaar. Daarna zal hij zijn verteerd en moet je de boom zelf kunnen herkennen. Sterres boom heeft nummer 009. Het getal van de voleinding van de cyclus. De mevrouw en de man trekken zich terug. Wij mogen rustig de as in het plantgat strooien. Ik open het doosje. Het is héél weinig as, ongelooflijk, maar ook wel logisch. Sterre was dan ook zeer klein. De as is nog geen handje vol. Ik ben wel een beetje geschokt dat het zó weinig is Ieder strooien we wat as in het plantgat. We hadden nog een bloemstukje van Sterres uitvaart. We konden er niet toe komen om het zomaar weg te gooien. Het is helemaal verdroogd. We hebben de gedroogde bloemetjes eraf geplukt en de oase weggegooid. De bloemetjes strooien we nu op de as. Ik lees een gedichtje voor, dat mijn opa ooit in mijn poëziealbum schreef: Kleine waterdruppels, Kleine korrels zand Vormen saam de trotse zee En het schone land. Kleine liefdesdaden, Woordjes teer en zacht Hebben vaak in t kleinste huis t Grootst geluk gebracht. Dan moet er nog wat aarde in het plantgat. Ik doe dat zelf. De man zet de boom erin. X schept de aarde weer in het gat. Het wordt goed aangestampt. De boom wordt met band vastgezet aan de steunpalen. Het is gebeurd. We nemen afscheid van de mevrouw en van de bomenplanter en blijven samen achter bij Sterres Paardekastanje. We spreken de Boom toe. We zeggen dat we hopen dat hij heel groot en gezond mag worden en dat hij heel veel kaarsjes mag dragen. Sterres ziel is in het Licht en haar as is in de Natuur. Het is toch goed dat we dit gedaan hebben. Het voelt nu goed. Het is erg koud en we gaan terug naar de auto.
he lieve meid, het moet voor jullie een moeilijk gegeven zijn jullie kleintje weer af te staan, weet nu dat sterre zal ademen door de lucht. We zijn er voor jullie Ik wou dat ik jullie een hele dikke knuffel nu kon geven
wow wat mooi, een boom voor sterre! en dan ook nog een die in de lente kaarsjes draagt! als kabouter zongen wij vroeger het kastanjeboomlied. een lied vol hoop. ik heb de tekst voor je opgezocht: Fier en stil te bloeien, ongerept in wind, en in zonnegloeien argeloos als een kind. Hoog je kaars te dragen als het duisteren gaat, dat als dag komt dagen jouw kaars rechtop staat. Anders niet te weten dan van stille moed, nimmer te vergeten dat je bloeien moet, dat je licht moet dragen aan deze duistere boom, van je levensdagen wijdend daad en droom.
ach meid lijkt me idd ook heel moeilijk om dan je kindje weer te moeten af staan maar wat een mooi gebaar zeg een kastanjeboom hoop dat hij groot mag worden! dikke knuffel nog voor jou!
Wat een idee een kastanjeboom, zo heb je toch altijd een plekje om naar toe te gaan. Heel veel sterkte, sette
Wat een mooie gedachte vind ik dit voor jullie meissie... Nu leeft Sterre* toch nog een klein beetje en jullie kunnen altijd naar haar toe gaan. Heel mooi Aquilegia! Liefs Dais.. xx
Wat een mooie idee. Ik hoop dat de boom van Sterre* heel groot mag worden en dat jullie hier troost in kunnen vinden. Dikke knuf Naatje
Aquilegia, prachtig geschreven. Ik vind de gedachte erg mooi. Ik hoop dat jullie voor altijd veel troost bij deze bijzondere boom kunnen vinden. Liefs en sterkte komende "feest"dagen.
Wat een mooi lied/gedicht, Loopy, ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik het las. Vooral omdat we Sterre zo genoemd hebben vanwege de associatie met (sterren)licht - en haar 2e naam is Eleonora, dat betekent "God is mijn Licht". Lief dat jullie zo meeleven, meiden, het is fijn om dit hier te kunnen delen met meiden die ongeveer 't zelfde hebben meegemaakt.