Het onderwerp zegt het al.. wie heeft er ook een partner met adhd? Ik heb er zelf eentje en loop soms best wel eens tegen dingen aan. Zou graag ervaringen uit willen wisselen met andere partners. Hoe gaan jullie er mee om en waar loop je tegen aan? En vooral ook, wat voor soort medicatie gebruikt jullie partner? Hoop dat ik hier ergens lotgenoten kan vinden.
Hier nog één met een partner met ADHD. Geen medicatie. Het is verder goed te doen. Hoe meer mensen, hoe drukker! Kunnen momenten zijn, dat hij erg rustig is. Maar ook, dat hij een "aanval" krijgt van drukheid! Dan laat ik hem daar in en stel daarna de vraag: Word je weer een beetje rustig? Duurt dan even, maar het is snel over. Voor de rest loop ik ook wel tegen een aantal zaken aan. Vooral dat hij veel en vaak aan zijn eigen belangens denkt en niet aan dat van mij of anderen. Het moet vaak gaan zoals hij wil en niet anders. Hij kan moeilijk op zn beurt wachten, als ik met een vriendin aan 't kletsen ben, dan moet hij en zal hij nu wat vertellen. Verder is hij vaak spullen kwijt en weet niet meer waar het ligt. Zoals nu is hij al vier weken zijn sleutels kwijt en ondertussen een paar bij laten maken, die ook weer kwijt zijn. Hij kan moeilijk luisteren als je 'm een verhaal wilt vertellen. Tja, goed dat zijn de meeste dingen waar ik zo nu en dan tegen aan loop, maar echt storend... nee dat niet.
Hier nog 1! Na bijna 10 jaar ben ik er aan gewend Mijn man slikt geen medicatie,hij rookt iedere avond een jointje (nu zal ik wel veel commentaar krijgen...) maar dat is voor hem de beste medicatie. Ik merk het vooral aan: -heel druk,veel vertellen -soms heel onrustig,van de hak op de tak springen -dingen niet afmaken waar hij aan begint (in mijn huis en tuin in alles voor de helft af) -hij denkt heel veel na en als hij mij vanalles begint te vertellen slaat hij denkstappen over zodat ik bij god niet weet waar hij het over heeft en kan dan boos worden omdat ik hem niet meer volg In het begin van onze relatie heb ik het er wel even moeilijk mee gehad,maar alles went
Hoi hoi, Ik heb een partner met borderline, maar dat verschilt niet heel veel volgens mij. Ook zonder medicatie. Medicatie geprobeerd en hij had het geduld niet om het te laten werken. Toen intensief gaan blowen. Dat was vreselijk (vond ik), omdat ik totaal geen contact meer met hem kreeg. Hij was met zichzelf bezig hele dagen en ik met de kinderen. Zo hebben we al zes jaar aangemodderd. Veel agressie en onvrede. Enorme pieken en diepe dalen. Alles kreeg de schuld, behalve hij. Acht maanden geleden ben ik weggegaan en heb de scheiding aangevraagd. Ik heb een half jaar lang contact vermeden. Nu sinds twee maanden hebben we contact en nadat hij is gestopt(!) met blowen is er toch veel veranderd. Hij heeft mijn verhaal in dat half jaar gelezen en was erg geschrokken van hoe ik en de kinderen dingen hebben beleefd. Hij wil veranderen... We zien het wel dus...
hihi....dit lijkt wel over mijn partner te gaan een paar voorbeelden van voordelen voor mij zijn: ik kan ontzettend met hem lachen, om zijn drukke gedrag ligt iedereen hier altijd in een deuk omdat hij graag de grapjas uithangt en het er bij hem dan extra grappig uitkomt met al die energie, hij is bijna nooit chaga alleen af en toe gestressed als het niet gaat zoals hij wil maar uit het niets een chaga bui? in die 10 jaar dat we getrouwd zijn heb ik hem daar nog nooit op kunnen betrappen.
Mijn mannetje heeft ook ADHD, gecombineerd met een zeer lichte vorm van autisme. Hij gebruikt geen medicijnen, hij was al half bezig te stoppen toen ik hem leerde kennen, en ik heb hem gezegd om maar helemaal te stoppen. Samen kunnen we alles aan Hij heeft heel lang nog geblowd, en nu is hij aan het stoppen, en dat gaat heel goed. Zodra hij de behoefte heeft om te blowen komt hij naar mij toe en geeft mij de redenen waarom hij wil blowen. Op deze manier is het een soort beloning geworden ipv een gewoonte. Hij zegt ook te willen stoppen met roken, maar dat zie ik nog niet zo snel gebeuren. Zodra ons meisje er is zal er in ieder geval niet meer binnenshuis gerookt mogen worden, iedereen kan op het balkon gaan staan, of wachten tot ze weer weg gaan. Tenzij ik zelf weer ga roken, maar dat denk ik niet. Ik rook al 5 maanden niet meer, en vindt het steeds viezer ruiken enz. Wat mijn mannetje vooral nodig heeft is een beetje sturing. We hebben een white board waar we beiden dingen opschrijven die moeten gebeuren of die we niet moeten vergeten. Maar ook kleine lieve berichtjes naar elkaar En zolang hij bepaalde dingen laat regelen, financiën bijvoorbeeld, dan gaat het goed. Sommige dingen daar heeft hij gewoon weinig inzicht in, of raakt hij van in paniek. En druk? Tja.... meestal zeg ik hen een eind te gaan fietsen, of hij gaat al vanuit zichzelf. Komt ie heerlijk rustig van terug.
Ik heb 20 jaar met een broertje met ad/hd in een huis gewoond. Dat was best zwaar als ik er zo aan terugdenk. Ik was vooral de stille verstandige. Mijn broertje vroeg zoveel aandacht en blijkbaar heb ik onbewust dat gecompenseerd door veel minder aandacht te vragen. Als ik al eens dwars was dan voelde ik me direct schuldig omdat mijn ouders al zoveel te verduren hadden met hem. Het is niet gemakkelijk. Altijd troep, nooit kan je iets terugvinden, de constante spanning door het gevoel van je ouders van ohjee wat zal hij nu weer uitvreten, constant de spanning van als de juf van school maar weer niet komt om te zeggen dat hij weer iets vervelends heeft gedaan, brommerbekeuringen, politie, drugs, verkeerde vrienden. Je moeder die dan haar hart bij jou lucht omdat je vader zijn kop in het zand steekt voor al de problemen die mijn broertje in de loop der jaren veroorzaakt heeft. Nee was eigenlijk ook niet altijd gemakkelijk. Kan dus enigzins meepraten over ad/hd 'in huis.'
hoi hoi hier ook een partner met adhd hij is echt super druk zodra hij uit bed komt moet ie gelijk wat doen hij kan niet stil zitten hij gaat smiddags en savond anderhalf uur weg naar vrienden anders wordt ik helemaal gek (we zitten beide thuis) hij rookt ook een paar jointjes maar dat doet hij niet thuis maar bij vrienden hij rookt dat al zeker 18 jaar hij praat te snel dat ik moet zeggen haal eens adem joh haha en savonds tegen 22.00 is hij doodop
ohja en medicijne wil hij niet zoals ritalin want daar zit speed in en hij wil niet de hele dag lijp rondlopen
hoi...hier nog eentje! ook geen medicatie wel een jointje. dus commentaar zal je van mij echt horen. die medicijnen zijn voor hem veel kwalijker dan het jointje.
Hier nog een met een vriend met ADHD, hij gebruikt geen medicijnen meer want met name de ritalin maakte hem depri en moe. Heel herkenbaar allemaal: - ook wij hebben veel lol, hij is een enorme grapjas en gangmaker met te veel energie - altijd alles kwijt, al ligt het voor zijn neus - Weinig gevoel voor grenzen (bv alcohol) - soms wat egocentrisch - rommelkont, niks opruimen - snel gestresst - energie voor 100! Sport zich helemaal suf - concentratieproblemen, je kan dingen wel 10 x tegen hem zeggen en hij heeft het nog niet gehoord Wij hebben een groot krijtbord op de wc deur waar we dingen opschrijven, daarnaast vraag ik altijd of hij me aan wil kijken als ik iets belangrijks zeg en vraag hem dat dan te herhalen (werkt echt heel goed! ), regelmatig maar gewoon laten gaan en laten doen, want die energie moet toch ergens heen. Verder is ie zo gezellig, vrolijk en energiek dat ik hem niet anders zou willen. Wat is vooral moeilijk vind is het feit dat hij zo enorm gestresst kan zijn, dat is ongezond voor hem en kost ons beiden een hoop energie. groetjes
ik heb geen partner met adhd maar wel 1 gehad met pddnos. de vader van mijn oudste 2 kinderen die nu nog steeds mijn beste vriend is. ja je loopt inderdaad tegen heel wat dingen aan. en het kost veel energie. je leert er in de loop der jaren een ebetje eme omgaan maar soms overallen je toch weer dingen of gebeuren er dingen waar je egen invloed op hebt en die helemaal opvreten of uitputten.
@Blondsteenbokje is idd grappig om te lezen en ik heb het idee dat wij 'vrouwen van' eigenlijk ook heel erg om en met onze mannen moeten lachen, ze hebben vaak iets jongs, onnozels en onschuldigs door de adhd, wekt de moedergevoelens op hahaha
Hier ook een partner met ADHD. Sinds kort heeft hij medicatie en dat schijnt iets beter te gaan, alleen de dosering is wel érg hoog. Het werd hem aangeraden om elke 2,5 uur 1,5 pil te slikken Hij (zowel als ik eigenlijk) vind dat een beetje te gek, dus hij slikt nu1 pil per 3 uur. Hij is voornamelijk heel erg in zijn gedachten druk. Hij denk echt 24/7 over de meest uiteenlopende, soms onzinnige dingen na en maakt zich zo onnodig druk. Ook is hij érg chaotisch, vergeetachtig, kan zich slecht concentreren en maakt niks af. Soms (best vaak eigenlijk ) helemaal niet leuk voor mij, want ook de best belangrijke dingen worden vergeten. Ik merk het eigenlijk het beste aan hem als we een woordenwisseling (ruzie) hebben. Hij springt zo ontzettend van de hak op de tak, haalt dingen door elkaar en vist altijd oude beren uit de sloot waardoor de ruzie alleen maar erger wordt omdat ik dan vaak vind dat hij heel erg onredelijk is. Tja... knallen geblazen dus! Ik vind het heel erg moeilijk om er mee om te gaan en ik heb nog niet echt mijn draai erin gevonden.
het valt me wel op dat veel adhders blowen.Die van mij heeft het voor mijn tijd veel gedaan.Ook andere dingen opgezocht. Nu blowt hij af en toe nog.Maar daar laat ik hem maar in vrij.Hij doet het ook pas alleen als de kinderen op bed liggen. Tja de bekende dingen zijn hier ook al genoemd. Mijn partner zit wel aan de ritalin, maar "vergeet"op vrije dagen ze vaak in te nemen.Als hij werkt neemt hij ze stipt elke 4 uur in, anders is zijn concentratie ver te zoeken. Ik kan precies aan hem merken wanneer het weer tijd zou moeten zijn voor de medicijnen. Hij gaat binnenkort weer naar de psychiater om te kijken voor eventueel andere medicijnen. Het vergeetachtig zijn is heel herkenbaar.Zo vaak alles kwijt. Alcohol gebruik is ook wat aan de hoge kant.gelukkig zijn we daar mee bezig en gaat het de goede kant op. Verslapen is ook zoiets.S'morgens krijg je hem heel moeilijk wakker.Als ik er niet op let slaapt hij zo weer verder en komt hij te laat. Ik merk wel dat hij het echt nodig heeft om iemand naast hem te hebben die de controle over alles houd.Financiele dingen en de administratie gaan allemaal langs hem heen. Dingen opschrijven zodat we beiden weten wat er allemaal gedaan moet worden, helpt inderdaad erg goed.Anders is hij zelf het overzicht kwijt. Sávonds is hij niet moe te krijgen en gaat dan ook elke avond pas laat slapen. Het grapjes maken en het soms lekker wat kinderlijk doen, is wel heel gezellig.Hij is ook erg sociaal en probeert altijd iedereen er bij te betrekken.Vooral als er een nieuw iemand bij is, is hij altijd degene die die persoon op zn gemak stelt. gelukkig komen we er samen goed uit, maar soms is het af en toe wel eens lastig.