Heb gewoon de behoefte het even van me af te schrijven Afgelopen vrijdag ochtend was ik op mijn fiets op weg naar mijn werk. Ik steek een kruising over waar ik voorrang heb en *knal* ik zat niet meer op mijn fiets maar lag op het asfalt naast een auto . Ik ben geschept en via de motorkap op de grond beland en meteen hevige pijn in mijn onderbeen en knie. In no-time was er een BHV-er van een bedrijf vlakbij en niet veel later een ambulance en de politie. Na wat onderzoek van de ambulance blijkt het gelukkig allemaal wel mee te vallen. Ik heb een gigantische bloeduitstorting in een spier in mijn onderbeen, en schaafplek op mijn knie en verder zware kneuzingen van mijn knie en onderbeen. Moet nu ook goed blijven opletten voor symptomen van trombose en compartiment syndroom of zoiets. Maar man wat een spierpijn de volgende dag opeens voel je spieren waar je het bestaan niet eens van wist Mijn fiets is totall loss door de klap, die lag midden op de kruising. En door een hoop mensen is me verteld dat ik enorm veel geluk heb gehad, het had ook anders af kunnen lopen.(de auto reed zo'n 25-30 km p/u) De bestuurder had mij niet gezien door de laagstaande zon.
Wat schrikken zeg. Ik wens je veel beterschap. Hopelijk ben je weer een beetje bekomen van de schrik.
echt een schok als je een ongeluk hebt gehad.. hopelijk heb je snel geen last meer van je spieren.. beterschap meis!
Jeetje, daar ben ik altijd zo bang voor voor zulke ongelukken! ik probeer altijd te kijken of de bestuurder me ook ziet (oogcontact). Maar man (vrouw ), wat zul je een pijn hebben zeg! heel veel beterschap en ik hoop op een spoedig herstel!
Wat zul je geschrokken zijn zeg. Heel veel beterschap gewenst en hopelijk is de spierpijn wat minder aan het worden.
Oh wat schrikken!!! Ik kan je wel aanraden, voor zover je dat niet al van plan bent, om zo snel het lichamelijk gaat weer op de fiets te stappen en deel te nemen aan het verkeer. Ik heb ooit een ongeluk gehad bij iemand achterop de scooter, en hoe langer ik wachtte met weer op een scooter te zitten, hoe enger ok het vond! Nu doe ik het gewoon niet en durf ik zelfs niet achterop een fiets te zitten! Weet niet of je er wat aan hebt hoor! Hihi! Heel veel beterschap meid!
Is idd ook mijn bedoeling zo snel mogelijk weer op de fiets te springen. Moet nog een nieuwe fiets aanschaffen en nog ff herstellen
Jeetje, heftig, zeg! Hoe voel je je nu? Nog veel pijn? Ik heb toen ik zwanger was met de auto een botsinkje gehad (stelde echt heel weinig voor, had alleen een zere knie), maar ik ben er echt dagen door van slag geweest, hoor! Gewoon zo geschrokken en heel erg een gevoel van 'het had ook veel erger kunnen zijn'. Duurde best even voor dat weer weg was, al was dat vast ook wel door hormonen ingegeven
Shit man! Wat schrikken! Heel veel beterschap gewenst! Enneuh, goed dat je het laatste erbij hebt gezet. Er wordt heel vaak meteen gezegd dat de automobilist niet uitkeek, maar soms is het inderdaad een externe factor, zoals laagstaande zon. Da's misschien ook de reden geweest dat ie zo langzaam reed, uit voorzorg... Sterkte in elk geval!
Damn wat een schrik joh!! Nog een geluk dat je geen kindje meevervoerde voor of achterop. Dat zou ik zelf echt verschrikkelijk vinden! BAH! Het idee alleen al.. Gelukkig viel het achteraf mee, maar jemig! Beterschap!!
Phoe engeltje op je schouder gehad, sterkte met je herstel! (dat lijkt me trouwens als automobilist ook verschrikkelijk iemand over het hoofd zien). Ik had laatst op een haar na een scooter op mijn moterkap. Die kwam ergens uit scheuren. Het scheeltje echt een cm. (voor mijn gevoel). Ben er de hele dag naar van geweest. Ik zag hem niet aankomen.
Durf ook wel eerlijk te zeggen dat ik het zelf ook wel verkeerd heb ingeschat. Ik zag de auto wel rijden maar dacht te zien dat hij afremde....ik had last van de zon die weerkaatste op zijn voorruit. Maar als ik toen was gaan remmen had ik toch ook op de motorkap gelegen Ik ben blij dat het voor nu allemaal mee lijkt te vallen gelukkig. Mijn knie voelt voor mij best instabiel nu en wordt soms tuureluurs van dat getintel in mijn voet, maar tijd heelt (bijna) alle wonden