qua overleg doen we hier bij ons niet zo. of het moest over een auto gaan. zo kom ik wel eens thuis met een hoop nieuwe kleren of speelgoed (duur speelgoed) voor de kleine en had hij van de week een laptop bij. zolang we er niet voor aan ons spaargeld moeten zitten en we zeker zijn dat het "er vanaf" kan is het goed... het moet natuurlijk niet te gek worden dat we beide alles maar opbrassen natuurlijk.
Bij ons gaat alles op dezelfde hoop. Simpelweg omdat hij alles op die hoop gooit en ik niks. Maar ik ben dan wel weer degene die de hoop flink laat slinken Grote aankopen doen we in overleg, maar voor kleinere dingen en kleding ga ik hem niet lastig vallen.
Wij hebben wel nog elk onze eigen rekeningen, zoals voor we samenwoonden. Hier komen onze lonen op. Mijn man zijn loon gaat volledig op de spaarrekening en van mijn loon wordt alles betaald. Wanneer er écht grote uitgaven zijn, gaat dit van de spaarrekening indien het niet meer van mijn rekening kan.
wij hebben een gezamenlijke rekening voor de vast lasten en de boodschappen . en dan ieder een eigen rekening ..
Wij hadden vroeger alles gescheiden en dat gaf wel veel meer vrijheid moet ik zeggen. Nu voel ik me gecontroleerd. Maar da's misschien wel goed aangezien ik degene ben die zo van shoppen houdt...
Wij hebben een gezamenlijke rekening, waar we beiden naar ratio van ons inkomen maandelijks een vast bedrag storten. Idem dito een gezamenlijke spaarrekening. Verder hebben we beiden onze eigen rekening en met dat geld doen we wat we zelf willen zonder daarover verantwoording of overleg aan elkaar verschuldigd zijn. Ook heb ik nog een eigen spaarreking, waar ik voor een duikvakantie met mijn zus spaar. Ik moet er persoonlijk niet aan denken als alles op één hoop gegooid zou worden. Ik vind het nogal een ouderwets idee eigenlijk
Hier ook alles op 1 hoop. Soms vraag ik me af waar al dat geld toch zo snel blijft na aftrek van de vaste lasten Maar goed, slecht hebben we het niet dus mag niet klagen..
Vroeger hadden we beiden een eigen rekening en nog een rekening voor de vaste lasten maar dat werkte niet bij ons. We hebben nu gewoon 1 rekening waar beide salarissen op komen. Wat we over hebben gaat naar de spaarrekening. Ik doe alle betalingen en de administratie, als m'n man iets wil kopen, bijv. voor zijn auto o.i.d. vraagt ie eerst aan mij of het kan.
Ik zie niet in waarom ik alles gescheiden zou houden. Krijg je dan van "schat, ik wil naar de kroeg maar mijn rekening is leeg, kan ik wat lenen?" Alles wat we hebben is van ons samen. Als hij een weekendje weg wil met vrienden gaat dat gewoon van onze spaarrekening, als ik een weekje met mijn vriendinnen op vakantie ga gaat dfat ook gewoon van de spaarrekening. En wij zullen elkaar er nooit op aan kijken als de een meer uitgeeft dan de ander. Je hebt voro elkaar gekozen, je deelt alles dus waarom dan niet je geld?
Als je goed leest, kun je lezen dat we helemaal niet alles gescheiden houden, maar dat we ieder naast onze gezamenlijke rekening een eigen rekening erop nahouden. Daarnaast ben ik opgevoed met het idee dat het voor een vrouw van belang is dat je een bepaalde mate van financiele zelfstandigheid hebt. Voor mij is dat belangrijk en daarnaast vinden we het beiden heerlijk dat we nooit hoeven te overleggen als we iets (onbenulligs en duurs) voor onszelf willen kopen. Iets wat je neem ik aan wel doet als je een grote uitgave doet van een gezamenlijke rekening? Van elkaar lenen is gezien het bedrag dat we ieder overhouden nog nooit aan de orde geweest. Hoe jullie het doen is jullie keus, maar zo doen wij het en wij zouden niks anders willen.
hier is geld van ons samen. wie het ook het meeste verdient op het moment maakt niet uit, we doen alles in een grote pot en hebben een aparte rekening voor de maand lasten en boodschappen voor de maand en spaar. xx
Was geen verwijt of aanval hoor, alleen een reactie op dat jij het ouderwets vind. Het feit dat ik zelf geld verdien vind ik voldoende zelfstandigheid. (overigens ben ik kostwinner thuis, maar dat terzijde) Ja grotere aankopen overleggen we inderdaad. Zou het heeeeeel vreemd vinden als manlief ineens met een nieuwe auto thuiskomt zonder dat ie overlegt heeft. Maar dan praten we toch over aankopen van 500 euro of meer. Daaronder word eigenlijk niet overlegt, tenzij we een maandje iets krapper zitten.
ja maar das logisch das een zaak, we hebben het over prive Wij hebben een zakenrekening en we hebben 1 prive rekening waarvan alles afgaat.. het is ONS geld want het is ONS gezin, mijn en dijn word ik een beetje kriegelig van eerlijk gezegd..
Wij doen wel de grotere aankopen in overleg want uiteindelijk heeft dat invloed op ons als gezin dus ook al zou ik "eigen geld" (wat klinkt dat toch naar) hebben dan zou ik me nog steeds moeten verantwoorden want dat geld is voor ons allemaal bedoeld..
Ouderwets is inderdaad een waardeoordeel van me. Excuses daarvoor. Ik kom nogal uit een feministisch bolwerk en dat speelt zeker een rol in mijn denken . Wij hebben beiden naast de gezamenlijke spaarrekening ook een eigen spaarrekening en grote uitgaves daarvan overleggen we niet. Daar hebben we zelf immers voor gespaard. Treesman is geloof ik aan het sparen voor één of andere speciale computer. Tja iets waaraan ik geen geld wil uitgeven en vice versa mijn nogal dure duikvakantie. Daardoor is dit een perfecte oplossing en daar helpt natuurlijk bij mee dat we beiden een goed loon hebben, want anders zou dat niet kunnen.
Haha nou dat gaat mij ook veels te ver! Het idee dat je een restaurant een aparte rekening moet vragen . Daarvoor hebben we een gezamenlijke rekening en we trakteren elkaar ook regelmatig. Vind ik altijd wel lief
we hebben beide een apart en gezamelijke. maar toch is alles van ons samen. mijn loon komt op mijn rekening en zijn loon op dat van hem. hij wilden graag dat een rekining wert met vaste lasten dat is van hem en bijna genoeg met zijn loon. ik moet elke maand wat bij leggen van mijn loon. de rest is voor boodschap, benzine extra en sparen. eigelijk komt mijn vriend nooit op de bank want ik regel alles. alles is gewoon gezamelijke.