Paniekaanvallen hoe accepteer je die?

Laat ze er maar gewoon zijn. Bij mij hielp het echt om te denken laat t allemaal maar komen. Kom dan paniekaanval, kom maar op....
Makkelijker gezegd dan gedaan maar door de paniekaanvallen noujuist uit te lokken werd t echt minder heftig.
Laat t maar komen..

 

Ik had vroeger uren en uren paniekaanvallen. Durfde 's nachts niet meer in het donker te slapen, ook niet met het licht aan. Jaren later leerde ik mijn man kennen, ik had elke dag paniek aanvallen. Je zag niks aan mij en dat is jaren lang mijn valkuil geweest. Het heeft een x aantal jaar geduurd voordat mijn man genoeg vertrouwde om tijdens een paniek aanval te vertellen dat ik er 1 had. Wonderbaarlijk genoeg was dat het geen wat ik al die jaren nodig had, iemand waarbij ik het durfde uit te spreken. Mijn aller grootste tip is dan ook, leer iemand te vertrouwen die je altijd mag bellen. Ik belde of appte mijn man ook al werkte hij. Sindsdien kunnen we er samen ook gewoon om lachen, dat helpt te relativeren. Sinds de zwangerschap en de geboorte van mijn zoon heb ik er sporadisch nog 1. Toevallig nu. Maar ik kan er nu mee dealen omdat ik mij voor genomen heb dat mijn zoon belangrijker is dan de angst. Mijn zoon heeft dus mijn leven op deze manier ook positief veranderd. Heel raar aangezien de angst 14 jaar groter is geweest dan wat dan ook.

 

Als mensen mij goed kennen, zien ze hele kleine trekjes. Ik zet mijn nagels bijvoorbeeld in mijn vingers om te voelen dat ik nog iets voel, ik ga veel lopen voor afleiding maar van binnen ga ik helemaal dood, lijkt het. Ik denk niet dat het knap van mij is, ik had graag gehad dat mensen het zouden opmerken omdat ik mij er altijd zo alleen mee voel.

Ik denk, dat je moet leren accepteren dat dit nou eenmaal bij jou hoort. Ondanks de paniek aanvallen maakt het je als persoon ook op een positieve manier tot wie je bent. Ga opzoek naar wat jou rustig maakt, geuren schijnen ook kalmerend te werken, dat is mij toen in therapie vertelt. Print eens gedachtenschema's uit op internet of vraag er eens naar aan je therapeut. Helpt heel erg goed als je een paniekaanval hebt.

 

Heb je ook therapie voor je paniekaanvallen? Er zijn namelijk oefeningen om de lichamelijke sensaties van een paniekaanval uit te lokken. Dit kan helpen bij het wennen aan paniekaanvallen. Het heet interoceptieve exposure.

Wat ik persoonlijk zelf een hele fijne therapievorm vind is ACT (acceptance commitment therapy). Een belangrijk doel van deze therapie is nare gevoelens leren accepteren ipv ertegen vechten en/ of ze willen veranderen. Het is een hele positieve vorm van behandeling (onderdeel van de positieve psychologie) met een heleboel praktische en soms gekke maar leuke oefeningen. Ik heb hier zelf heel veel van geleerd. Ik heb hierdoor beter kunnen accepteren dat ik een nogal sombere kant heb en dat dit eenmaal bij me hoort. Ik laat mij er nu echter minder door uit het veld slaan in vergelijking met vroeger.

Een andere optie is nog mindfulness. Hiermee leer je ook dat nare gevoelens er mogen zijn zonder dat je er direct iets mee moeten doen. Het beoefenen van mindfulness kan je helpen om de paniek te leren verdragen. Overigens is mindfulness ook een onderdeel van ACT.

 

Ik denk dat dan ACT of mindfulness beter past. Deze zijn meer gericht op het accepteren van gedachtes en ACT vooral op het minder serieus nemen van gedachtes. Daarin leer je dat een gedachte maar een gedachte is (een gedachte is niks meer dan een elektrisch signaaltje in je brein en wat we veels te belangrijk maken). En dat die gedachte er gewoon mag zijn zonder dat dit je gevoel beïnvloedt. Er zijn ook wel leuke boeken te koop met oefeningen die jezelf thuis kan toepassen. Ik zal eens naar titels zoeken als je wilt?

 

Als ik een paniekaanval heb is't eerste waar ik aan denk: Ademhaling...
4 sec in, 4 sec uit (met je buik!) en 4 sec vasthouden en dan weer 4 sec in, enz, enz. Dit is bij mij het enige wat werkt. Je gedachten proberen om te buigen is onbegonnen werk maar op je ademhaling letten kan wel.
Je zuurstofgehalte verbeterd en je hartslag daalt, wat weer voor allemaal processen zorgt die ontspannen werken.
M'n zwager heeft er z'n werk van gemaakt en helpt me hierin. Ook (vooral!) in het dagelijks leven, wanneer je geen angsten hebt. Ik moet zeggen dat ik, sinds ik er mee bezig ben me vaker rustig voel. Mn ademhaling is beter waardoor paniekaanvallen minder zijn.

Google ook eens op hartcoherentie... staat ook nuttige info bij.

 

Ik heb ook therapie gehad en geleerd om ze niet weg te duwen, maar te laten komen. Ik moet naar buiten, weer of geen weer, eerder kan ik niet goed ademhalen. En buiten probeer ik er over na te denken: waarom heb ik deze aanval, wat was de trigger? Vaak zakt het dan snel af.
Ik denk dat iedereen zijn eigen manier moet vinden om er mee om te gaan. Als de therapie niet helpt zou ik verder kijken.

 

Definieer 'iets ergs'.

 

Wat mij de laatste tijd hielp is telkens herhalen: ‘Dit is maar een gedachte!’
Ik had echt hele nare en angstige gedachten en het lukt mij ook echt niet altijd om ze onder controle te krijgen. Maar bedenken dat het maar gewoon een gedachte is die weer voorbij gaat, hielp me wel iets om de gedachte niet groter te laten worden zeg maar..

 

Dat weet je nooit natuurlijk. Voor een hartaanval en beroerte kunnen je testjes doen. Misschien helpt dat?