Ik moet hier even van mij afschrijven. Beetje frustraties vanbinnen Ten eerste wil ik voorop stellen dat ik me nooit bemoei met andermans opvoeding. iedereen moet dat lekker zelf weten. Maar mijn schoonzus en zwager...poeh...ik sta soms met mijn oren te klapperen. En soms vind ik het een beetje zielig voor de kleine meid. Ze hebben een dochtertje van 8,5 a 9 weken oud. Een kleine frummel nog. Een tijdje terug kwam ze haar dochter bij mij brengen om op te passen. Geen voeding meegenomen...ja ze kon vast wel hetzelfde krijgen als mijn zoontje was haar verklaring. Het was een koude dag en er waren geen warme kleertjes mee. Nog wat kleine dingen die ik apart vond maar bon.... Met ophalen kwam ik erachter dat ze haar dochter in de mc vervoerd zonder die goed vast te maken. Die stond gewoon verkeerd om op de achterbank en halflos Ik wist niet wat ik zag. Dus voorgedaan hoe de maxi cosi goed in de auto moest. Zo zijn er steeds van die dingen. Nu is het al ene hele tijd zo dat mijn schoonmoeder constant de kleine in huis heeft. Papa en mama hebben allebei vakantie maar mijn schoonmoeder past de hele tijd op. Ook vaak 's nachts. Als het meisje honger heeft krijgt ze soms geen fles, maar moet mn schoonmoeder haar rekken met water. Laatst bleef mijn schoonzus wel bij haar slapen, maar volgens mijn schoonmoeder doet ze dus niks met haar dochtertje. Ze moet maar de hele tijd gaan slapen. Ze ligt dus maar wat in het campingbedje of reiswieg. Kindje huilen en mama steeds zeggen dat ze gek van haar wordt. Mijn schoonmoeder heeft haar toen verteld dat ze ook iets leuks met haar moe doen. Lekker kletsen enzo. 's nachts met slapen wilde ze haar dochter niet mee hebben naar boven. Want dan werd ze gek van haar gehuil. Ze moest maar beneden blijven. Mijn schoonmoeder heeft toen beneden op de bank bij haar dochtertje geslapen. Ik heb haar laatst gevraagd of alles wel goed ging bij ze (haar vriend is ook een aparte, zit in zn vrije tijd het liefst stiekem bij andere vrouwen) omdat hun dochtertje onderhand meer bij mijn schoonmoeder zit dan thuis, terwijl ze allebei vrij zijn. Ze heeft haar moeder toch ook nodig? Maar alles ging prima. Ze vond het warm in de flat en haar moeder vond oppassen zo leuk. Ik stelde nog voor om een kleine airco te kopen dan. Maar dat was niet goed. Ik vroeg nog, waarom blijf je dan niet gezellig bij je dochtertje als je haar bij je schoonmoeder wilt hebben. nee, dat deed ze niet. Ze kwam weleens kijken... Ze gaat ook nooit mee als ze ergens naar toe gaan. Want dan moet ze in de maxi cosi liggen. Op mijn reactie, dat ze toch in de reiswieg kan liggen of in het campingbedje krijg ik geen reactie. Ze wordt weer naar oma gebracht. Nouja, ik vind het dus ontzettend vreemd gedrag. En zo'n klein prutske wilt toch ook gewoon bij mama zijn? Ik heb weleens gedacht aan een pnd, en ooit eens voorzichtig aangekaart omdat ze me weleens opbelde met dat ze gek werd van dr enzo. Maar dat was het volgens haar niet. Nouja, ik ga er verder niet meer mee bemoeien of discussie over voeren. Ik vind het gewoon raar dat hun dochter dagenlang dag en nacht bij mijn schoonmoeder zit en de ouders lekker vakantie vieren en leuke dingen doen. En dat kindje is 9 weken. Zo...klaar met mijn klaagbetoog Moest het even uiten ergens. Sorry voor het zoveelste schoonzus verhaal hier op zp
Jeetje wat zielig voor dat kindje. Gelukkig dat je schoonmoeder dan wel wil oppassen al is dat natuurlijk geen oplossing.
Denk er gelijk bij van gelukkig dat oma zich nog ontfermd over het kindje. Het kan best zo idd eens zijn dat je sz het niet aan kan en zo de makkelijkste weg kiest in plaats het gevecht aan gaat met haar moederschap. Misschien valt het sz allemaal wel heel erg tegen en voelt ze niet een speciale band met haar kindje. Daarom zeg ik ook blij dat oma zich op offert maar eigenlijk zou oma meer nee moeten zeggen dan moet sz aan de slag met haar moeder zijn. En aan de slag met haar problemen anders komt het misschien niet meer zo snel goed. En heeft oma er een kind bij. Praat eens op een niet aanvallende manier met je schoonzus vraag hoe ze zich voelt hoe zij het moederschap ervaart of ze angsten heeft ect ect. Stuur haar zonder kritiek te geven want pff kan ook verkeerd uit pakken. Succes er mee.
Oh ja, echt heel zielig voor die kleine! Moet er bijna van janken! Toen ik het las dacht ik ook aan pnd...
Ohh laat oma lekker oppassen dan krijgt t frummeltje de aandacht, tis niet zoals t hoort maar beter als laat maar huilen, geen voeding etc, laat oma doen zoals ze denk dat t moet bah bah helemaal naar!!
Ja ik praat vaak met haar. En ik help haar steeds met de problemen waar ze tegen aan loopt. Maar het lijkt dan een paar dagen goed te gaan. Ik heb hier ook een leuke mobiel in de box en een wipstoel met kleine speeltjes eraan. Meisje vond het geweldig! Laten zien hoe leuk ze die dingen vindt, maar zelf wil ze dat niet aanschaffen. Kost teveel ruimte. Ik heb haar toen zelf maar een mobiel meegegeven voor in haar box. Ze vond het zo leuk. En ik vind het dan zo sneu. Daarom ben ik nu ook zo vol met frustratie denk ik. Omdat ik het zo sneu vind voor die kleine. Ik probeer het steeds voorzichtig aan te geven en tips te geven. Nu laat ik het even omdat ik het moeilijk vind niet boos te worden nadat mijn schoonmoeder vertelde dat ze vandaag ( en waarschijnlijk langer) dr kleindochter weer heeft. Ik heb aangegeven dat ik het wel erg vreemd vind allemaal. En laat het er even bij. Ik wil geen ruzie in de tent.
Mijn schoonmoeder heb ik gister ook gezegd. Als ze honger heeft, gewoon de fles geven. Niks rekken met water. Gelukkig was ze dat helemaal met mij eens.
ahg zo zielig voor dat kleine mopje, je schoonzus moet nodig hulp zoeken maar daar kan je haar natuurlijk niet in dwingen.. anders zou ik echt jeugdzorg informeren. Dit is toch niet goed voor zo'n klein kindje? met de juiste begeleiding gaat het vast veel beter met moeder en kind!
Hier ook meegemaakt maar het heeft geen happy ending. Een meisje was bevallen en vanaf dag 1 is het kindje bij oma geweest, altijd, nu 7 jaar later zijn ouders uit elkaar, kindje is echt altijd bij oma en moeder heeft afstand gedaan, vader woont ergens anders en kleine blijft daar 1x per 2 weken slapen.
is het niet een idee dat dit gezin begeleid gaat worden. blijkbaar loopt ze tegen problemen aan die, voor het kindje haar gezondheid, toch echt anders opgelost moeten worden
Onvoorstelbaar... Ga bijna denken dat ze nog niet klaar was voor kinderen? Heb echt medelijden met het meisje! Kan dat niet snappen..
Ze moet echt hulp gaan zoeken, want zoals ik het zo lees zit jouw sz totaal niet lekker in d'r vel. natuurlijk geeft ze aan dat ze geen pnd heeft, maar wie doet dat wel die geen idee ervan heeft? Daarbij denk ik dat jouw schoonmams ook aan de bel moet trekken.. Veel sterkte! Lijkt me vreselijk om toe te moeten kijken!
Eerste waar ik aan denk pnd. Probeer eens met sz te praten, probeer haar te zeggen dat je het wel kan begrijpen als ze het niet trekt en ze zich misschien depressief voelt. Dus niet aanvallend maar belangstellend. Blijft ze hulp weigeren dan zou ik ook jeugdzorg of een andere helpende instantie inschakelen, wellicht kunnen hun helpen. Wie weet weten ze zich totaal geen raad met de kleine en met de hele verandering maar durven ze het niet toe te geven.
Dit klinkt echt niet goed hoor! Je wil toch niet een kindje van 9 weken steeds bij je (schoon)ouders dumpen. Toen S. 9 weken was had ik een afspraak in het zh en ze moest ook (voor de eerste keer) weggebracht worden. Ik vond het afschuwelijk!!! Wat was ik blij toen ik weer bij haar was. Ook haar dingen als geen eten geven, beneden laten slapen. Nee, dat is niet goed. Misschien is begeleiding via jeugdzorg iets...
Ja ik jeugdzorg deze week ook voorzichtig in de mond genomen bij schoonmoeder en vriend. Mijn vriend heeft zoiets van...ach ze zal er wel gewoon even doorheen zitten. Ik vrees ook dat hij het niet echt zal waarderen als ik jeugdzorg zou tippen over zijn zus. We zijn het wel alledrie eens dat we vinden dat het niet zo goed gaat. Ik ga deze week ook nog eens met mijn schoonmoeder praten hierover. Hoe zij erin staat en wat ze misschien kan doen voor ze. Ik vind het gewoon heel erg moeilijk. Ik wil niet degene zijn die boel op zijn kop zet. Ze hebben al zoveel te verduren gehad als familie toen ze nog in Suriname woonden en hier. Mijn vriend houdt zich daarom ook altijd afzijdig bij familieproblemen. Hij heeft genoeg meegemaakt. Wij zijn een hele gelukkig gezinnetje met zijn 3en en ik wil ons geluk ook niet op het spel zetten als ik straks de boosdoener ben van iets. Daar ben ik dan ook een beetje bang voor.
Het lijkt op een pnd. Ik heb dit van dichtbij meegemaakt. Je kan iemand niet dwingen tot hulp maar hier moet toch iets gebeuren lijkt mij. En hoe staat de papa in dit verhaal?
Ik vind het (gelukkig) onmogelijk om te begrijpen hoe je met je baby om kan gaan op die manier. Je hebt ruim 9 maanden de tijd gehad om je in te lezen, in te voelen, voor te bereiden op de geboorte van datgene wat je als ouders zijnde het allerallerliefst ter wereld in je armen zal hebben, en dan ga je er zo mee om. Kortom; ik hoop dat ik never nooit geen PND krijg, want ik zou het hartverscheurend vinden.
De papa...nou dat is echt een fraaie. Laatst zou hij naar zijn werk gaan. Bleek hij niet te zijn geweest. Toen hij thuis kwam is hij achter de flat gaan omkleden in werkkleding en gedaan of hij gewerkt had. Hij bleek bij een vrouw te zijn geweest. Maar ze zijn gewoon "vrienden". Tijdens de zwangerschap heeft mijn vriend een heleboel klussen voor haar gedaan ipv haar eigen kerel. Die had nooit tijd. Terwijl wij net met een pasgeboren baby zaten. Hij is geloof ik laatst wel bij de ggz geweest omdat hij depressieve klachten heeft.