Financieel probleem met mijn vader.

Voor degenen die geen zin hebben om een grote lap tekst te moeten lezen dan zou ik dit dan maar even overslaan. Wat ik met dit topic wil doen weet ik niet, het gaat er bij mij vooral om dat ik even moet ventileren.

Hier gaat hij:
Het probleem dat ik wil schetsen is zo'n danig groot probleem dat ik dus 'noodgedwongen' er enkele dingen wil uit oplichten want anders ben ik morgen nog bezig met mijn feitenrelaas.
Het gaat namelijk over mijn vader.
Ik wil even onze gezinssituatie schetsen (voor alle duidelijkheid)
Bij ons thuis zijn wij met 4 kinderen, ik ben de oudste. Daarnaast heb ik nog een broer met een zware handicapt en dan nog 2 zussen. Nu is het zo dat mijn ouders zelfstandig zijn. Wij zijn dus ook een beetje 'vrij' of hoe je het ook zou willen noemen opgevoed. We waren er als kind altijd teveel aan, en het liefst hadden ze dat we onze eigen boontjes dopten. Ons eens ergens naartoe voeren was teveel, net zoals vele andere dingen. liefst hadden we dat we onze mond hielden, niet vroegen om geld of eender wat en dat we elkaar gezellig vermaakten. Met andere woorden ze hadden wel kinderen maar dan wel voor alle lusten en niet voor de lasten.
Als we ergens teveel over zaagden, kregen we steenvast altijd hetzelfde antwoord te horen. Je moet niet klagen, kijk naar je broer, die jongen kan niets. Hij kan niet met x spelen dus je hoeft er niet meer om te zagen. En daarnaast je hebt toch alles wat je wil...(materieel dan)

Dit is even een zeer korte versie van de thuissituatie. Ik ben op mijn 21ste zwanger geworden (was niet de bedoeling) en ben dan samen met mijn vriend (nu mijn man) alleen gaan wonen. Ook daar is een heel verhaal aan vooraf gegaan maar dat wil ik jullie besparen. Wij zijn uiteindelijk in een woning gaan wonen die met verloop van tijd afgebroken moest worden. Maar we waren blij dat we een dak boven ons hoofd hadden. Nu was het zo dat mijn vader ons een huurhuis beloofd had, alleen was dat huis waar wij in gingen nog niet af, dus moesten we noodgedwongen wachten in de andere woning tot de beloofde woning af was. Zoals je het waarschijnlijk leest denk je super, een vader die voor zijn dochter en kleindochter een huis wil afwerken zodat ze er in kunnen wonen. Maar geloof me niets is minder waar, we hebben 'ons gat er lelijk aan verbrand'

Op het moment dat we alleen gingen wonen hebben we nooit iets van geld of eender wat gekregen van mijn ouders. Dat is uiteindelijk hun keuze geweest en wij vonden het goed zo, want we waren fier dat we alleen onze boontjes konden doppen.
Op het moment dat we in de woning (huurwoning van mijn vader) in trokken is de miserie begonnen. Veel dingen waren alles behalve af, maar hij, de grote man, ging dit zo snel mogelijk oplossen. Het was tenslotte zijn job. Er werden veel dingen beloofd en maar zeer weinig dingen gedaan. Uiteindelijk begon het voor mijn man en mijn zeer zuur te worden. Het leek als het ware dat de woning tussen ons in stond. Als we iets vroegen dat dringend moest gedaan worden, werd het steeds voorop gesteld en uiteindelijk na soms een jaar wachten opgelost en sommige dingen zijn tot op de dag van vandaag nog steeds niet in orde. En daar betaal je dan de volle pot voor (ik weet het dom dom van ons)

Na iets meer dan een jaar hier wonen, hebben we besloten om voorzichtig uit te kijken naar een andere woning. Gewoonweg omdat het niet meer ging. De frustraties zaten gewoon te hoog. Wij hebben hier altijd openlijk gecommuniceerd naar mijn ouders, ik vond niet dat ik het kon maken van plots te moeten verkondigen dat wij een woning hadden gekocht. Zo konden ze langzaam aan wennen aan het idee. Al dacht mijn vader dat we niet zo vlug een woning zouden kopen/vinden. Op het moment dat we aan het rondkijken waren voor een woning heb ik eens stilletjes geïnformeerd bij mijn ouders over mijn 'spaargeld'
Mijn ouders hebben een deel van mijn geld (waar ik zelf voor gewerkt heb ik de vakanties) belegt, met de bedoeling dat dit vrij zou komen als ik 24 was. Zo hadden we een mooi zakcentje. Ik en mijn man hebben de papieren hiervan in kunnen kijken. Het geld zou vrij komen op mijn 24ste, in de papieren stond zwart op wit dat ik begunstigde was. Alleen is in de praktijk gebleken dat het geld eerst naar mijn vader ging en dan pas met zijn goodwill mijn richting uit kon komen.

Uiteindelijk was ik 24 geworden maar van geld...geen sprake, ik werd er 25...nog geen geld. Zo rond mijn 25ste verjaardag er toch maar eens opnieuw over geinformeerd, jaja dat geld gingen we wel krijgen als we een woning kochten. Het was tenslotte voor hen geen grote moeite, enkel overschrijven. In september (2012) was het dan zover, we vonden een eigen woning. Wij superblij. We gingen samen met mijn ouders en schoonouders gaan kijken. Alleen hebben mijn ouders op het laatste moment afgebeld en zijn wijn alleen gaan kijken met mijn schoonouders. Het was helemaal ons ding, dus de woning gekocht. Volgens mij was dit dus de eerst frustratie die mijn vader opliep. Wij kochten een woning die hij niet eens gezien heeft (uiteindelijk wel zijn eigen schuld). Daarnaast zag het er dus naar uit dat wij dus definitief uit onze huuwoning zouden trekken. En daar zit volgens mij frustratie nummer 2, hij is zijn huurder kwijt. Nu dacht hij daar een goede oplossing voor te hebben, nl mijn zus. Alleen is het zo dat zij alleen is en het gewoonweg financieel niet kan bolwerken om hier te komen wonen (ieder nuchter mens weet dit). Ze moest dan maar met een vriendin hier komen wonen, maar ook dit zag ze uiteraard niet zitten, logisch ook, er zouden toch alleen maar vodden van komen.

Om nu even terug te gaan naar het geld, op het moment dat wij de papieren tekenden (september) hebben wij opnieuw om dat geld waar wij al zolang op wachten gevraagd. Ja hoor, we zouden het vlug hebben...alleen dat geld kwam maar niet. Uiteindelijk was mijn man het zo beu dat hij/wij besloten heeft om geen huur meer te betalen (vanaf november) hij vond dat dit een stok achter de deur zou zijn. Ik weet en besef goed dat dit geen correcte manier van doen is, dus als het van mij afhing wou ik dit niet doen, maar we waren het allebei zo grondig beu dat hij zijn beloften niet nakwam dat we als laatste redmiddel zagen. Ook al is het verre van correct en dat beseffen we beiden maar al te goed. Maar er is ons in het verleden al zoveel beloofd en zo weinig nagekomen dat we dit als laatste redmiddel zagen. Wel hadden we er bij gezegd dat we alle huur onmiddellijk zouden betalen wanneer we het beloofde geld gekregen hadden.

Afgelopen vrijdag stond mijn vader met mijn moeder voor de deur, ik vond het al zo raar. Hij wou weten waarom we de huur niet betaalden. Ik heb hem eerlijk gezegd waar het op stond. En er duidelijk bij gezegd dat we alles gingen betalen van zodra dat geld op de rekening stond. Mijn vader is kwaad vertrokken en heeft thuis nog lelijk staan doen.
De dag erna komt mijn zus bij ons thuis, ze vertelt ons dat mijn vader gebeld heeft naar zijn advocaat om een contract op te stellen dat wij EERST de huur moeten betalen en dat hij dan pas het geld zal storten...

Ergens voel ik mij zeer teleurgesteld, volgens mij had het probleem simpelweg vermeden kunnen worden als hij het beloofde geld (waar ik dus ook een stuk voor gewerkt heb) gewoonweg gegeven had.

Deze ochtend kreeg ik een telefoontje van mijn vader, nuja telefoon...het was eerder een schreeuw telefoontje waar je geen speld tussen kon krijgen. We moeten tegen vrijdag betalen anders kunnen we fluiten naar ons geld... ik en mijn man hebben beiden zoiets vanjah zo werkt het niet , je kan je geld in je ... steken. Alleen vrees ik dat we ons hier nog heel wat ergere problemen mee op de hals halen. Mijn vaders is niet vies van advocaten, deurwaarders en de hele riemerak. Hij heeft ondertussen tig processen lopen heeft meer vijanden dan dat hij vrienden heeft, familie heeft hij ook al niet meer. Heeft hij al 21 jaar ruzie meer over jawel geld! en ook bij mijn moeder haar kant is hij aan het stoken over de erfenis. Met als gevolg dat ieder familiefeestje bij mijn moeder er nu een begrafenis-sfeer heerst.

Zojuist mijn man aan de telefoon gehad, we zullen betalen. We zijn daar te doodeerlijk over. Of hij het geld nu wel of niet zal geven maakt ons niet uit. Maar we zijn er nu wel over uit dat de relatie zo niet verder kan en dat we waarschijnlijk zullen breken met mijn vader. Mijn moeder wil ik nog in het midden laten... Zijn er meiden die dit ook al gehad hebben en die hierover ervaringen willen delen?

Sorry voor het nogal onsamenhangend verhaal, er speelt zoveel meer dan alleen hetgeen dat ik opschrijf. Maar het zou zo'n lange lap tekst worden dat geen mens er nog over zou uit geraken. Ik wil in de eerste plaats gewoon ventileren...

 

Wendy: alvast bedankt voor je reactie. Mijn moeder tja,het volgzame type. Zij gaat met alles akkoord,maar overdenkt de gevolgen niet altijd. Daarbij is mn vader de dominante persoon in de relatie en volgt mn moeder altijd omdat ze weinig tot geen zelfvertrouwen heeft.

 

Rubi financiele probleme heeft hij verre van,hij heeft 4 huizen,3 dikke auto's, en genoeg geld op de rekening. Wij vrezen eerder dat het uit hebzucht of zoiets is...
Dat maakt het voor ons ook moeilijk om alles te plaatsen!

 

Eerst en vooral, ikheb die papieren ingekeken,ik heb ze dus niet zelf in bezit. Daarnaast is het zo dat wanneer het geld vrijkomt het eerst naar hem gaat en dan pas naar mij. Het is eigenlijk meer zo,dat als hij zou overlijden het geld automatisch naar mij gaat omdat ik begunstigde ben. Daarnaast heb ik al gekeken om aan dat geld te komen,maar dat gaat dus echt niet lukken.

Over de huur, er is geen huurcontract,dus zowel hij als wij zijn daarin in de fout. Dat wil zeggen dat hij geen poot heeft om op te staan,maar wij evenmin.

Wij gaan inderdaad de eer aan ons laten,de huur betalen,en wanneer wij verhuizen,trekken we letterlijk de deur achter ons toe.

Ik vind het alleen zo beu,dat mijn vader doet alsof WIJ hem een loer draaien en zich hult in de slachtofferrol. Terwijl ik en mijn man al heel wat door de vingers gezien hebben,gewoonweg voor de 'goede vrede'. Wij zijn er gewoon klaar mee. Het feit dat hij met iedereeb ruzie heeft zegt genoeg.

 

Twinkle star,ik ben 100% zeker dat hij GEEN financiele problemen heeft. Mijn ouders zijn van de oude stempel van alles oppotten of van alles onder de matras.

 

Echt nodig hebben we het niet,ik bedoel een mooi centje gespaard dus we kunnen er wel tegen. Maar we hadden al plannen voor het geld. We gingen dit in de schuldsaldo verzekering steken ( weet niet of dit bestaat in ned,maar in belgie is het verplicht). Zo hoefden we niet aan onze spaarcenten te komen,en konden we dit gebruiken voor de nieuwe badkamer.

Tikigo:ik weet echt zeker dat hij nooit iets op afbetaling zou kopen dus schulden zijn er zeker niet. Daarnaast weet ik inderdaad niet hoe hun financiele is,maar ik weet wel zeker dat ze over 4 jaar veel geld hadden/hebben. Ik heb de papieren gezien en die bedragen...daarnaast heeft hij een persenal bankier,en volgens mij komt die niet aan huis voor een tientje!

Om misschien een voorbeeld te geven over zijn 'gierigheid'. Als we vroeger op reis gingen dan was dat altijd de laatste moment. Meestal een simpel hotel,op zich niets mis mee. En half pension. Smiddag aten we gewoonweg niet,we moesten mar vasten. Want smorgens kreeg je een mega ontbijt dus daar had je voldoende aan om tot savonds toe te komen. Een ijsje ofzo kreeg je als je geluk had en dat was het...

Daarnaast is het zo dat hij iedere euro omdraait,klaagt en zaagt dat hij niets te makken heeft, om dan voor de lol een heli opleiding te starten (reteduur!) en wanneer hij zijn laatste examen moet doen om officeel het brevet van piloot te hebben. Hij er plots mee stopt...

 

Tikigo: daar zit het probleem hem net,we hebben al zoveel door de vingers gezien voor de goede vrede. Het is telkens aan ik en mijn man om die rol op ons te nemen. Mijn vader mag zijn verantwoording ontlopen,kinderachtig doen,... En wij moeten dt telkens tolereren. Wij zijn dit echt beu! Ruzie...voor ons is de maat vol,het is de druppel die de emmer doet overlopen. We hebben al zoveel meegemaakt met hem,en dit is de grens.