dat is ook zo hoor.. maar een appartement kost hier al 2 ton.. je hebt wel goedkopere.. met 1 kamer als gezin kan je daar niet op een normale manier wonen.. daarbij is het zo dat bijna elk huurhuis wat leeg komt te staan in de verkoop komt die ook rond de 2 ton kosten.. als je een beetje huis wilt zit je rond de 250/300..
ik heb geen zin alles te gaan lopen quoten, dus reageer even uit mijn blote koppie - wij hebben geen vent die alles maar met grote cijfers tegelijk binnenbrengt, en ik heb een leuke baan. Maar we kiezen ervoor om alles zo te plannen dat we op 1 salaris zouden kunnen leven. Ik werk dus voor de extra's. En extra's zijn: een auto, vakantie, mobieltjes, dagje weg etc.. dingen die misschien als gewoon zijn voor velen, maar ik zie ze als bijzonder. maar ik wil ze niet opgeven, daarom blijf ik werken. Ik werk dus wel. Ik wil mijn kinderen (nog) niet naar een kdv brengen, dus heb andere opvang. Ik kan er niet bij dat er mensen zijn die met z'n 2-en fulltime zouden moeten werken om aan de basis dingen te voldoen. Dus puur wonen en eten zeg maar. Dan heb ik het niet over onvoorziene zaken of zaken als schuldsanering ofzo. En dus vind ik dat je dan dus een keuze hebt. Ik wil zo min mogelijk werken om zoveel mogelijk bij mijn kinderen te zijn en doe het dus met minder geld. Een ander wil meer werken of fulltime werken, en zijn dus minder bij de kids en hebben wel meer te besteden. allemaal prima, maar je hebt dus de keuze. En dat vind ik dat je dat als alleenstaande moeder ook moet hebben. Ik vind het fijn te horen dat er dus gemeentes zijn die al het eea regelen op dat gebied. Ik vind trouwens dat (om maar ontopic te komen) het niet altijd je eigen schuld is als je het financieel slecht hebt. Soms kun je dingen niet voorzien, maar soms is het wel een beetje dom. Bv, als je 8 jaar (ik noem maar een getal) een nieuw huis wilde kopen, dan kon je best eerst kopen dan verkopen. Lukte de verkoop dat niet, dan was dat domme pech. Maar als je dat vorig jaar deed, tja dan is het wel een beetje dom. In mijn ogen... (en dan heb ik het niet over MOETEN verhuizen vanwege weetikveelwatvoorgruwelijkedingen) Ik kom voor mijn werk veel bij oudere mensen en als ik zie hoeveel er eenzaam zijn, dan zou ik zo 100 vrijwilligers kunnen gebruiken. En dan doet het me zeer dat er zoveel zijn die niet (kunnen/mogen/willen) werken, maar best zoiets zouden kunnen doen. dat daar niet gewoon iets beters voor geregeld is! dus, maar voor de rest niks te melden, dus dit was mijn spreekbeurt. zijn er nog vragen?
hier heb je een vrijstaand huis al voor 150.00 te koop staan..... wat een geld zeg als ik dat zo lees over de prijzen elders in het land! een rijtjeshuis is hier in de straat pas nog verkocht voor 60.000! maar dan moesten ze het wel helemaal leeghalen en opnieuw aankleden inclusief keuken en badkamer....
Stel, je bent getrouwd en hebt twee kinderen en stel dat je altijd met elkaar hebt afgesproken dat jullie alles zouden doen om de kinderen niet naar een opvang te hoeven sturen. Stel, dat dit ook altijd is gelukt en dat jullie als moeder en vader altijd thuis hebben kunnen zijn voor de kinderen omdat je dit samen zo hebt kunnen regelen (allebei andere diensten) en dan opeens zonder dat je er ook maar enig benul van had zegt je man dat hij een ander heeft en per direct het huis verlaat. Hij vergeet even te vragen hoe dat dan moet met de kinderen en het werk dat jij doet. Er is geen opvang voor de kinderen, je man stort ook zijn salaris niet meer op de gezamenlijke rekening omdat hij vindt dat het alleen zijn geld is. Je kunt dan niets anders dan je baan opzeggen en fulltime voor de kinderen gaan zorgen omdat er op dat moment geen andere optie is. Je wordt gedwongen in een situatie en je moet dan ineens al je denkbeelden over boord gooien omdat je man van een ander leven wil genieten? Luxe positie? Met twee kinderen leven van de bijstand, wel iets van alimentatie krijgen maar dat wordt mooi afgetrokken van jouw uitkering. Een man die zegt dat jij alles van het geld dat jij krijgt van de gemeente moet doen omdat hij toch alimentatie betaalt. Dat hij dubbel zo veel binnenkrijgt netto per maand doet er voor hem dan even niet toe. Omdat jouw man besloten heeft om weg te gaan moet jij ineens je kinderen naar de opvang brengen? En de kinderen kunnen bij de man niet terecht omdat hij nu eenmaal de kost moet verdienen en geen tijd heeft om de kinderen op te vangen. Dat jij om die reden je baan hebt opgezegd snapt hij niet en hij beschuldigt je er ook nog van dat je je handje ophoudt. Ja...dit soort dingen gebeuren dus en zo heeft iedereen wel een verhaal. Oordeel nooit zonder het verhaal achter de persoon te kennen. En nee, ik ben niet zo naief om te denken dat iedereen het goede doet, maar tjongejonge zeg wat een cynisme hier! Ik heb het zelf goed en gun dat een ander ook. Ja, sommige mensen doen nu eenmaal minder dan jij zelf zou doen, maar dat maakt jouw eigen leven toch niet minder leuk/goed/fijn? Voorbeeld: Als jouw buurman die in de bijstand zit en volgens jou van z'n luie reet moet komen en moet gaan werken...stel dat hij dit doet? Wat verandert dat aan jouw leven? Wordt jouw leven dan ineens beter?
Maar het is ook zo dat het je eigen keuze is om in die buurt te willen wonen, toch? Misschien is het 30 km verderop wel goedkoper..
Bijzonder altijd dat iemand anders denkwijzen op persoonlijk vlak worden getrokken Ja, persoonlijk vind ik, als je dit soort dingen overkomt, en dat is ook geheel buiten je schuld om, dan nog dien je je leven te overzien en idd wellicht je principes overboord te gooien. Jouw leven veranderd en daar hoort idd het bekijken van de financiele situatie in, ongeacht wat je ex doet of niet doet. Die heeft op dat moment niets meer met jouw keuzes te maken. Dat jij hebt besloten thuis te blijven voor je kinderen ooit, toen jullie samen waren, betekent natuurlijk niet dat de staat voor die keuze kan opdraaien. Er zijn altijd verhalen, bijzonderheden ed. waarom iets wel of niet kan. En ik ben niet cynisch, ik deel mijn mening, en dat zijn twee hele verschillende dingen. Typisch altijd dat wanneer die mening niet strookt met andermans meningen, het opeens respectloos, cynisch en dom wordt beschouwd. Ik zeg ook niet dat bijstand of wat voor uitkering dan ook slecht is, of alleen maar door luie mensen wordt gebruikt, ik wil alleen maar zeggen dat dingen geen vanzelfsprekendheid zijn. En dat je soms idd dingen moet veranderen. Moet ik ook, als werkende, en ik zie niet in waarom iemand met een uitkering dat dan niet zou hoeven te doen. Gelijkheid werkt twee kanten op, en enkel omdat je van een uitkering leeft, betekent niet dat er voor jou opeens andere regels gelden.
Ik pakte het niet persoonlijk op hoor, gaf alleen een voorbeeld van hoe de dingen soms gaan. Maar het is wel heel makkelijk om je mening te verkondigen als je het zelf goed hebt en dan te zeggen dat anderen het persoonlijk oppakken. Ik heb het trouwens heel erg goed hoor, mijn vriend heeft een goede job, ikzelf heb een WAO-uitkering omdat ik niet in staat ben te werken (waar ik mij trouwens helemaal niet voor hoef te verdedigen), ik doe vrijwilligerswerk en ik volg een studie omdat ik deel wil nemen aan de maatschappij. Ik vind ook dat wij ons allemaal aan de regels zouden moeten houden en juist om de reden dat wij het daardoor allemaal beter krijgen dan. Ik word er alleen een beetje moe van dat er zoveel mensen zijn die roepen en roepen en wijzen en wijzen terwijl we allereerst gewoon naar onszelf zouden moeten kijken. Wat kun jij doen om een beter leven te creeren voor iedereen (inclusief jezelf)? En ja tuurlijk, er zijn zat mensen die nooit naar zichzelf zullen kijken en profiteren van anderen (en/of de staat). Maar eerlijk waar, geloven in een betere wereld kan alleen maar als je ook geloof hebt in het goede van de mens. En dit klinkt allemaal heel oudbollig, soft en geitenwollen sokkerig maar ik ben er van overtuigd dat negativiteit negativiteit kweekt.